Εγιαλέτι του Χαλεπίου
| Εγιαλέτι του Χαλεπίου | |
|---|---|
| 1534–1864 | |
.png) | |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πρωτεύουσα | Χαλέπι |
| Ίδρυση | 1534 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°13′0″N 37°10′0″E |
| δεδομένα () | |
Το Εγιαλέτι του Χαλεπίου (οθωμανικά τουρκικά: Eyālet-i Ḥaleb) ήταν διοικητική εδαφική οντότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά την οθωμανική κατάκτηση κυβερνήθηκε από τη Δαμασκό, αλλά το 1534 το Χαλέπι έγινε η πρωτεύουσα ενός νέου εγιαλετιού.[1] Η αναφερόμενη έκτασή του τον 19ο αιώνα ήταν 8.451 τετραγωνικά μίλια (21.888,1 km²). Η πρωτεύουσά του, το Χαλέπι, ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.[2][3][4]
Χάρη στη στρατηγική του γεωγραφική θέση στον εμπορικό δρόμο μεταξύ της Μικράς Ασίας και της ανατολής, το Χαλέπι αναδείχθηκε μεγάλη κατά την οθωμανική εποχή, κάποτε δεύτερο μόνο μετά την Κωνσταντινούπολη στην αυτοκρατορία. Στα μέσα του 16ου αιώνα, το Χαλέπι είχε εκτοπίσει τη Δαμασκό ως την κύρια αγορά αγαθών που έφταναν στην περιοχή της Μεσογείου από τα ανατολικά. Αυτό αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι η London Levant Company, μια κοινή εμπορική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1581 για να μονοπωλήσει το εμπόριο της Αγγλίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν προσπάθησε ποτέ να ρευστοποιήσει έναν παράγοντα ή πράκτορα στη Δαμασκό, παρά το γεγονός ότι είχε την άδεια να το κάνει. Το Χαλέπι χρησίμευε ως έδρα της εταιρείας μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα.
Ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης, πολλά ευρωπαϊκά κράτη είχαν ανοίξει προξενεία στο Χαλέπι κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, όπως το προξενείο της Δημοκρατίας της Βενετίας το 1548, το προξενείο της Γαλλίας το 1562, το προξενείο της Αγγλίας το 1583 και το προξενείο της Ολλανδίας το 1613.[5]
Ωστόσο, η ευημερία που γνώρισε το Χαλέπι τον 16ο και τον 17ο αιώνα άρχισε να εξασθενεί καθώς η παραγωγή μεταξιού στο Ιράν έπεσε με την πτώση της δυναστείας των Σαφαβιδών το 1722. Στα μέσα του αιώνα, τα καραβάνια δεν έφερναν πλέον μετάξι από το Ιράν και η τοπική συριακή παραγωγή ήταν ανεπαρκής για την ευρωπαϊκή ζήτηση. Οι Ευρωπαίοι έμποροι εγκατέλειψαν το Χαλέπι και η πόλη εισήλθε σε μια οικονομική παρακμή που δεν αναστράφηκε μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν το βαμβάκι και ο καπνός τοπικής παραγωγής έγιναν τα κύρια προϊόντα ενδιαφέροντος για τους Ευρωπαίους.[6]
Η οικονομία του Χαλεπίου επηρεάστηκε σοβαρά από το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ το 1869. Αυτό, εκτός από την πολιτική αστάθεια που ακολούθησε την εφαρμογή μεγάλων μεταρρυθμίσεων το 1841 από την κεντρική κυβέρνηση, συνέβαλε στην παρακμή του Χαλεπίου και στην άνοδο της Δαμασκού ως σοβαρός οικονομικός και πολιτικός ανταγωνιστής με το Χαλέπι.[7][8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Commercial statistics: A digest of the productive resources, commercial... By John Macgregor, σ. 12, στα Google Books
- ↑ http://www.geonames.de/coutr-ota-provinces.html. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ Encyclopedia of the Ottoman Empire στα Google Books By Gábor Ágoston, Bruce Alan Masters
- ↑ The Popular encyclopedia: or, conversations lexicon, Volume 6 στα Google Books
- ↑ http://www.panoramaline.com/aleppo-arab.htm. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ Ágoston and Masters (2009), Encyclopedia of the Ottoman Empire
- ↑ Ágoston and Masters (2009), Encyclopedia of the Ottoman Empire
- ↑ Orhan Kılıç, XVII. Yüzyılın İlk Yarısında Osmanlı Devleti'nin Eyalet ve Sancak Teşkilatlanması, Osmanlı, Cilt 6: Teşkilât, Yeni Türkiye Yayınları, Ankara, 1999, (ISBN 975-6782-09-9), p. 94.