Βικτόρ Λαλού
| Βικτόρ Λαλού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Victor Laloux (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1850[1][2][3] Τουρ |
| Θάνατος | 13 Ιουλίου 1937[1][4][5] Παρίσι[6] |
| Τόπος ταφής | Cimetière de La Salle |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού Γαλλική Ακαδημία Ρώμης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[7][6] |
| Εργοδότης | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Αξιοσημείωτο έργο | Βασιλική Σαιν-Μαρτέν της Τουρ Gare d'Orsay Crédit Lyonnais headquarters Hôtel de Ville de Tours |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (1910–1913, Société des Artistes Français) πρόεδρος (1920–1922, Société des Artistes Français) πρόεδρος (1912–1937, Fondation Taylor)[8] |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης (1878) Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1929) Χρυσό μετάλλιο ΑΙΑ (1922) Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βικτόρ Αλεξάντρ Φρεντερίκ Λαλού (Victor Alexandre Frederic Laloux, 15 Νοεμβρίου 1850 – 13 Ιουλίου 1937) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βικτόρ Λαλού γεννήθηκε στην Τουρ και σπούδασε στην École des Beaux-Arts των Παρισίων, και συγκεκριμένα στο ατελιέ του Λουί-Ζυλ Αντρέ. Οι σπουδές του διακόπηκαν από τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, ωστόσο κέρδισε την υποτροφία «Βραβείο της Ρώμης» το 1878, οπότε πέρασε την τριετία 1879 έως 1882 στη Βίλα Μέντιτσι, στη Ρώμη.
Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ο Λαλού ανελίχθηκε γρήγορα μέσα από το καλλιτεχνικό σύστημα, υπηρετώντας ως μέλος πολλών κριτικών επιτροπών, εταιρειών και ιδρυμάτων. Στην τέχνη του, ανέλαβε μείζονες παραγγελίες, στις οποίες ειδικεύθηκε σε ένα νεοκλασικό στιλ με πολύ πλούσια επιφανειακή διακόσμηση. Διορίσθηκε καθηγητής της École des Beaux-Arts και συνεργάσθηκε με γλύπτες και τοιχογράφους τελείως ενταγμένους στην παράδοση και το ιδιαίτερο ύφος που αναπτύχθηκε στη Σχολή, αλλά το επεξέτεινε, εφαρμόζοντάς το για πρώτη φορά σε πλαίσια από χυτοσίδηρο. Οι μεταλλικοί σκελετοί επέτρεψαν την αύξηση του ύψους των εσωτερικών χώρων, πιο γενναιόδωρα παράθυρα και γυάλινες οροφές, με κυρίοτερο παράδειγμα τον θόλο του σιδηροδρομικού σταθμού Γκαρ ντ' Ορσέ, που είναι το σημερινό Μουσείο Ορσέ.
Ο Λαλού τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του AIA το 1922 και με το Χρυσό Μετάλλιο του RIBA το 1929. Το 1932 εκλέχθηκε επίτιμο αντεπιστέλλον μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Design της Νέας Υόρκης. Ο Βικτόρ Λαλού πέθανε στο Παρίσι, σε ηλικία 86 ετών.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ των αξιοσημείωτων έργων του Λαλού συγκαταλέγονται και τα παρακάτω:
- Η νεοβυζαντινού ρυθμού Βασιλική του Αγίου Μαρτίνου στην Τουρ, 1886-1924 – ένα έργο με κάποιο πολιτικό απόηχο, καθώς κτίσθηκε προς αντικατάσταση της παλαιάς βασιλικής που καταστράφηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
- Ο Σιδηροδρομικός σταθμός της Τουρ, 1896-1898, με 4 αλληγορικά πέτρινα γλυπτά πόλεων από τους γλύπτες Ζαν Αντουάν Ινζαλμπέρ και Jean-Baptiste Hugues
- Ο Σιδηροδρομικός σταθμός Ορσέ των Παρισίων, το σημερινό Μουσείο Ορσέ, 1900
- Το «Οτέλ ντε Βίλ» στο Ρουμπαί, 1903, με αρχιτεκτονική γλυπτική του Αλφόνς-Αμεντέ Κορντονιέ
- Το «Οτέλ ντε Βίλ» στην Τουρ, 1904, επίσης με γλυπτική του Κορντονιέ
- Η ολοκλήρωση των κεντρικών της Crédit Lyonnais στο Παρίσι, 1913
- Η Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στο Παρίσι, από κοινού με τον φοιτητή του, Αμερικανό αρχιτέκτονα Γουίλιαμ Ντελάνο (William A. Delano), 1931
- Το Palais du Hanovre στο Παρίσι, από κοινού με τον φοιτητή του Σαρλ Λεμαρεσκιέ (Charles Lemaresquier)[9], 1932
Επιπλέον, ο Λαλού ανέλαβε την επιμέλεια της αναστηλώσεως του Ναού του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα το 1885.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12098140r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Victor Laloux» (Ολλανδικά) 255730.
- ↑ 3,0 3,1 «Victor Alexandre Frédéric Laloux». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1452/70.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6ms5q38. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Laloux, Victor(-Alexandre-Frédéric)» 12 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ 6,0 6,1 arch-pavouk
.cz /index .php /architekti /1522-laloux-victor. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2023. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ www
.taylor .fr /les-presidents-de-l-association. - ↑ Palais de Hanovre @ Structurae.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 16, σελ. 612
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Έργα από ή για τον Victor Laloux Αρχειοθετήθηκε 2017-07-06 στο Wayback Machine. σε βιβλιοθήκες (κατάλογος WorldCat)
- Βιογραφία online