Αυγουστίνος Μπέα
O Αυγουστίνος Μπέα (Augustin Bea, 1881-1968) υπήρξε βιβλικός θεολόγος, καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και πρώτος πρόεδρος της συστημένης από τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ' Γραμματείας για την δρομολόγηση της ενότητας των Χριστιανών.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αυγουστίνος Μπέα γεννήθηκε στις 28 Μαΐου 1881 στην πόλη Riedbohringen της Γερμανίας. Ήταν μοναχογιός του Καρλ Μπέα και της Μαρίας Merk.[15] Οι βασικές σπουδές του έλαβαν χώρα μεταξύ 1888-1900. Σπούδασε επί διετία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ και συγκεκριμένα μεταξύ 1900-1902. Τις διέκοψε με σκοπό την εισαγωγή του στο Τάγμα των Ιησουϊτών. Εκεί έμεινε δέκα χρόνια και συγκεκριμένα ανάμεσα στα 1902 και 1912. Το 1912 χειροτονήθηκε ιερέας στο Φάλκενμπουρχ της Ολλανδίας. Σπούδασε για ένα εξάμηνο αρχαία μεσανατολική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.[15] Το 1913 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας. Ακολούθως ανακηρύχθηκε ηγούμενος της μονής των Ιησουϊτών στο Άαχεν (1914-1917), καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή των Ιησουϊτών στο Φάλκενμπουρχ (1917-1921), έπαρχος του τάγματος για την περιοχή της Νότιας Γερμανίας (1921-1924),καθηγητής της Βιβλικής θεολογίας στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1924-1928) και καθηγητής στο Βιβλικό Ινστιτούτο της Ρώμης (1924-1959) και πρύτανης αυτού του ιδρύματος (1930-1959). Διετέλεσε διευθυντής στο περιοδικό Biblica. Στο Βιβλικό Ινστιτούτο δίδαξε διάφορα αντικείμενα όπως ερμηνευτική, εισαγωγή και ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης,γεωγραφία και αρχαιολογία της Παλαιστίνης. Συνεργάσθηκε με τον Πάπα Πίο ΙΒ΄' για την σύνταξη της περί Αγίας Γραφής εγκυκλίου Divino afflante Spiritu (1943),σε πέντε χρόνια (1941-1945) την νέα λατινική μετάφραση του Ψαλτηρίου, η οποία εισήχθηκε σε λειτουργική χρήση.[16] Στις 14 Δεκεμβρίου 1959 εξελέγη από τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ στο αξίωμα του καρδιναλίου. Το 1960 του ανατέθηκε η διέυθυνση της Γραμματείας του Βατικανού για την ενότητα των Χριστιανών.[17] Ο καρδινάλιος Αυγουστίνος Μπέα ήταν ο εκ των βασικών συντελεστών από Ρωμαιοκαθολικής πλευράς της συνάντησης μεταξύ του πατριάρχη Αθηναγόρα Α΄ και του Πάπα Παύλου Στ΄ η οποία πραγματοποιήθηκε στα Ιεροσόλυμα το 1964.[17] Παρέδωσε αυτοπροσώπως την κάρα [18] Πέθανε στις 16 Νοεμβρίου του 1968 στη Ρώμη.[19]
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για το σύνολο του επιστημονικού έργου τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις από Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά Πανεπιστήμια, ενώ το 1965 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[20]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. bea-augustin.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 AlKindi. 55690.
- ↑ 3,0 3,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 11458.
- ↑ «Store norske leksikon» (Μποκμάλ, Νεονορβηγικά) Augustin_Bea.
- ↑ www
.biografiasyvidas .com /biografia /b /bea .htm. - ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bea. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12171891n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 45712739.
- ↑ 9,0 9,1 BeWeB. 231. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bea. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bea. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ bea.
- ↑ www
.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels .de /alle-preistraeger-seit-1950 /1960-1969 /augustin-kardinal-bea-und-willem-a-visser-t-hooft. - ↑ geschichte
.univie .ac .at /en /persons /augustin-bea-univ-prof-dr. - ↑ 15,0 15,1 Bea, Augustin
- ↑ Hans Reinhard Seeliger, «Bea, Augustin», Lexicon Fur theologie und kirche, τομ.2 (εκδ.Herder, 2009),στήλη 106
- ↑ 17,0 17,1 Cardinal Augustin Bea (1881-1968)
- ↑ Γρηγόριος Νόβακ, «Μπέα Αυγουστίνος», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 9 (1966), στ.162-163
- ↑ Hans Reinhard Seeliger, «Bea, Augustin», Lexicon Fur theologie und kirche, τομ.2 (εκδ.Herder, 2009),στήλη 105
- ↑ Γρηγόριος Νόβακ, «Μπέα Αυγουστίνος», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 9 (1966), στ.162