Αλέξανδρος Ιμερετίνσκυ
| Αλέξανδρος Ιμερετίνσκυ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Δεκεμβρίου 1837[1][2] Μόσχα |
| Θάνατος | 17 Νοεμβρίου 1900 Βαρσοβία[1][2] |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Λαζάρεφ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Σώμα Ακολούθων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q110363347 |
| Γονείς | Κωνσταντίνος της Ιμερετίας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία) |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος του Καυκάσου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | member of the State Council of the Russian Empire |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία) Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, 1η τάξη |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλέξανδρος Κονσταντίνοβιτς Μπαγκρατιόν-Ιμερετίνσκυ, γεωργιανά: ალექსანდრე კონსტანტინეს ძე ბაგრატიონ-იმერეტინსკი, AΑλεξάντρε Κονσταντίνες ντζε Μπαγκρατιόν-Ιμερετίνσκι), ρωσικά: Алекса́ндр Константи́нович Имере́тинский, πολωνικά: Aleksandr Imeretyński, (24 Σεπτεμβρίου 1837 - 17 Νοεμβρίου 1900) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) και στρατηγός του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού. Ήρωας τού Ρωσο-τουρκικού πολέμου του 1877, υπηρέτησε ως Γενικός Κυβερνήτης της Βαρσοβίας στην Πολωνία, όπου ήταν γνωστός για τις φιλελεύθερες πολιτικές του, που τελικά οδήγησαν στην αντικατάστασή του από τις ρωσικές αρχές. Ως στρατηγός έχει επίσης περιγραφεί ως ήρεμος, ηθικά ισορροπημένος και σχετικά ταπεινός στην επιτυχία των καθηκόντων του.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Γουβερνία της Μόσχας στις 24 Σεπτεμβρίου 1837 σε μία Γεωργιανή βασιλική οικογένεια Iμερετίνσκυ, κλάδο τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι. Ο πατέρας του, ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος της Ιμερετίας, ήταν επικεφαλής τού βασιλικού οίκου τού πρώην βασιλείου τού Ιμερέτι (που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 1810) και υποστράτηγος τού ρωσικού στρατού. Ο Iμερετίνσκυ αποστρατεύτηκε από το Πεζικό Σώμα στην Αγία Πετρούπολη.
Αυτοκρατορική ρωσική υπηρεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1855 ο Iμερετίνσκυ υπηρέτησε σε μία έφιππη μοίρα πρωτοπόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς. Από το 1856 έως το 1859 έλαβε μέρος στον Καυκάσιο πόλεμο κατά των Τσετσένων και των Νταγκεστανών με γεωργιανό σύνταγμα γρεναδιέρων, κατά τον οποίο προήχθη σε αντισυνταγματάρχη κατόπιν αιτήματος στις 31 Ιανουαρίου 1857 [3]. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ακαδημία Γενικού Επιτελείου Νικολάου (1859–1863). Πήρε μέρος στην καταστολή της Πολωνικής Εξέγερσης τού Ιανουαρίου το 1863, κερδίζοντας τη θέση τού λοχαγού για Διακεκριμένη Υπηρεσία στις 4 Ιουλίου τού ίδιου έτους, [3] και το 1876 έγινε αρχηγός τού επιτελείου τού Ρωσικού Στρατού στη Βαρσοβία. Κατά συνέπεια, ο Iμερετίνσκυ διορίστηκε διοικητής της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Βαρσοβίας το 1869.
Κατά τη διάρκεια τού Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1877–1878) ηγήθηκε της 2ης Μεραρχίας Πεζικού στη Μάχη της Λόβτσα μαζί με τον Μιχαήλ Σκόμπελεφ και συμμετείχε στην Πολιορκία της Πλέβνας. Μετά την έφοδο της Πλέβνα προήχθη σε αντιστράτηγο και κέρδισε το παράσημο για το Τάγμα τού Αγ. Γεωργίου Δ΄ Τάξεως στις 22 Αυγούστου. Το 1879 έγινε αρχηγός της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Πετρούπολης. Από το 1881 έως το 1886 ενήργησε ως Στρατιωτικός Γενικός Εισαγγελέας της Ρωσίας και ήταν υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, για την έρευνα και τη δίωξη των οργανωτών της δολοφονίας τού Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β΄ της Ρωσίας (1881). Το 1882 ο Ιμερετίνσκι έγινε μέλος τού Κρατικού Συμβουλίου της Αυτοκρατορικής Ρωσίας.
Γενικός Κυβερνήτης της Βαρσοβίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1897 αντικατέστησε τον Πάβελ Αντρέγιεβιτς Σουβάλοφ στη θέση τού Γενικού Κυβερνήτη της Βαρσοβίας. Ήταν υποστηρικτής της Πολωνο-Ρωσικής συνεργασίας και πίστευε, ότι οι Πολωνοί θα ενσωματώνονταν οικειοθελώς στη Ρωσική Αυτοκρατορία, εάν είχαν την επιλογή και τη δίκαιη μεταχείριση. Για το λόγο αυτό αφαίρεσε ορισμένους περιοριστικούς νόμους, όπως αυτός που απαγόρευε τη χρήση της πολωνικής γλώσσας στα σχολεία, και απέλυσε τον αντιδημοφιλή επόπτη τού εκπαιδευτικού συστήματος, Aλεξάντερ Απούχτιν. Έδωσε επίσης την άδεια να ανεγερθεί ένα μνημείο στον άνταμ Μιτσκιέβιτς, τον μεγάλο Πολωνό ποιητή.
Επικρίθηκε για τη φιλελεύθερη στάση του από ορισμένες ρωσικές και πολωνικές φατρίες. Αφού το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δημοσίευσε ένα άρθρο επικριτικό για τη φιλελεύθερη πολιτική του Ιμερετίνσκι το 1898, κέρδισε μεγάλη φήμη και ο Ιμερετίνσκι απολύθηκε το 1900. Απεβίωσε στις 17 Νοεμβρίου τού ίδιου έτους.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τάγμα Αγίας Άννας 2ης τάξης (1866) και 1ης τάξης (1875).
- Τάγμα του Αγίου Βλαντιμίρ, 3ης τάξης (1871), 2ης τάξης (1879) και 1ης τάξης (1896).
- Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, 1ης τάξης (1873).
- Χρυσό Ξίφος για Γενναιότητα (1877).
- Τάγμα του Αγίου Γεωργίου 4ης τάξης (1877) και 3ης τάξης (1877).
- Τάγμα του Λευκού Αετού (1882).
- Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (1885).
- Διοικητής για διακεκριμένη υπηρεσία (1863).
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 ομάδα συγγραφέων: (Πολωνικά) Διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια PWN. encyklopedia
.pwn .pl /haslo /;3914279 .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα.
- ↑ 3,0 3,1 «ალექსანდრე კონსტანტინეს-ძე ბაგრატიონ-იმერეტინსკი». georoyal.ge. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιογραφία (in ρωσική)
- Σελίδα φόρουμ (στα γεωργιανά, χωρίς παραπομπές)