Κρήτη.
Μέρος με ιστορία παλαιότερη από οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδος. Νησί πολύπαθο από πολέμους και κατακτητές. Χώματα ιερά, σε περήφανα όρη και χρυσαφένιες ακτές. Λαός φιλόξενος και τίμιος, καλοπροαίρετος και φιλικός. Εκτός και αν βέβαια βρεθεί άνθρωπος τόσο παθολογικά ανόητος να πάει να τους ενοχλήσει… κακό του κεφαλιού του!
Το μέρος τούτο το θαυμαστό δεν έγινε κομμάτι της Ελλάδας μας με το τέλος της επανάστασης. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, τα εδάφη της χώρας με την ανεξαρτησία της ήταν τα εξής αχανή και απροσδιόριστα: Ολόκληρος ο Μοριάς (ναι, ολόκληρος), η Ρούμελη (επίσης ολόκληρη) και η Εύβοια (ναι ρε παιδιά ολόκληρη). Α παραλίγο να ξεχάσω και τις Κυκλάδες, όπου έκαναν τας διακοπάς τους όλοι όσοι ζούσαν στα παραπάνω. Με τα δεδομένα του σημερινού «Καλλικράτη», ολάκερη η χώρα αποτελούνταν από ένα δήμο, μια κοινότητα και τρία σπίτια. Παρόλα αυτά είχαμε διώρυγα και τρενούλη, σα να λέμε λοιπόν ότι το πακέτο ήταν υπερπλήρες.
Αργότερα οι φίλοι μας οι Βρετανοί μας δώκανε και τα Επτάνησα, «χάρισμά σας», επειδή τους κάνανε κάθε βράδυ καντάδες οι μορφονιοί και δεν αντέχανε άλλο, οπότε απέκτησε και άλλους προορισμούς το ήδη υπερπλήρες πακέτο. Λίγο πιο μετά, και από σπόντα, μας δώσανε και λίγη Θεσσαλία, χωρίς να καλοκαταλάβουμε γιατί. Όπως αποδείχτηκε αργότερα αυτό συνέβη γιατί οι φίλοι μας εκ Ρωσίας τσακώθηκαν άσχημα με το σουλτάνο μια μέρα και τον κάνανε τ’ αλατιού, και βάλθηκαν να μοιράζουν τα χωράφια του αριστερά-δεξιά. Έτσι λοιπόν μας προέκυψε και ο κάμπος, με τον όρο βέβαια να αποζημιώσει το ελληνικό κράτος όσους υπηκόους του σουλτάνου μέναν ήδη εκεί για να πάνε να μείνουν λίγο παραπέρα:
-Και που να τα βρούμε τόσα λεφτά ρε παιδιά; Να μας κάνετε 1024 άτοκες δόσεις!
-Αποφασίστε, αν είναι, να μη φύγουμε από δω που μας αρέσει κιόλας!
Εκεί λοιπόν που πήγε να χαλάσει η δουλειά, εμφανίστηκαν οι θείοι από το Αμέρικα που είχανε κάνει τη καλή, και πληρώσανε τα υπόλοιπα. Βέβαια με το αζημίωτο γιατί κρατήσανε για πάρτη τους τα φιλέτα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Οι ταλαίπωροι οι κρητικοί που λέτε τα βλέπαν όλα αυτά να γίνονται και τους είχε πιάσει το μαράζι, γιατί κανείς δεν ασχολιόταν και λίγο με δαύτους, που τους είχε ο σουλτάνος κατοχή ακόμα. Και όχι τίποτα άλλο, πλέρωσαν για τη Θεσσαλία ότι πλέρωσαν οι δικοί μας, πού να μείνουν και γι αυτούς, με τις αντικειμενικές αξίες στα ύψη; Βέβαια φασαριόζοι και τσαμπουκαλήδες, δεν έχαναν ευκαιρία να βαράνε τους γειτόνους κατακτητές, που τους έγινε η κατοχή ολίγον κόλαση. Επανάσταση στην επανάσταση από το 21 και μετά, το τι ξύλο έπεσε δε περιγράφεται. Και να μαστε σε αυτό το απόφραδο 97, λίγο καιρό πριν του φέξει του Ντηλιτζόν να κάνει πόλεμο να σώσει και τους σύντεκνους μεταξύ άλλων, σε ένα μέρος που το λέγανε Μαλάξα.
Ξέρετε που είναι; Ούτε και εγώ. Κάπου κοντά στα Χανιά. Αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εκεί είχανε μαζευτεί δυο μιλιούνια θυμωμένοι κρητίκαροι με τις μαχαίρες και τα κουμπούρια τους έτοιμοι να ξεκοιλιάσουν κάθε οθωμανό all the way μέχρι τη Πόλη. Οι ταλαίπωροι γείτονες τα είχανε δει όλα με δαύτους, οπότε στέλνουν στους συμμάχους, που ήταν στα καράβια απέξω και χαζεύανε τρώγοντας ποπ-κορν, mms με το όλο σκηνικό και τους καλούνε εις τα καπάκια:
-Βοήθεια Χριστιανοί! Θα μας φάνε όλους!
-Και πολύ καλά θα κάνουν. Θα κεράσωμεν και τας σόδας διότι είσασθε αχώνευτοι.
-Θα θυμώσει ο σουλτάνος ξέρετε αν φαγωθούμε και χάσει το νησί της τσικουδιάς!
-Να πίνει μπύρες όπως όλος ο κόσμος.
-Θα ξυπνήσουν και οι διάφοροι δικοί σας από τα blog και θα αρχίσουν να σας βαράνε σαν δούνε ότι δεν αντιδράτε στας εξεγέρσεις!
Αυτό το τελευταίο τους πόνεσε λιγάκι, γιατί όλοι λίγο πολύ την είχανε λερωμένη τη φωλίτσα τους. Είχανε κάνει αποικίες γάρ μέχρι και στους πάγους για να εισάγουνε παγάκια, μέχρι και στη Σαχάρα για να κλέβουν άμμο. Ώρα ήταν τώρα να ξεσηκωθεί ο καθένας να ζητάει λευτεριά να τους δέρνει. Δε το σκεφτήκαν και πολύ, παρατάνε τα ποπ-κορν, γεμίζουν κάνα δυο κανόνια και βροντάνε προς Μαλάξα. Οι κρητίκαροι σάστισαν εξ αρχής, αλλά ακούστηκε στη αναμπουμπούλα φωνή βαριά και θυμωμένη:
-Ρε μπαγάσεεεεεες!
Από τα καράβια παγώσανε, καμία απόκριση.
-Ρε μούτρα αθεόφοβα και φίδια κολοβά! Ακούτε ρε με τσι παπόρες σας;;
-Σερ, νομίζω ότι μας υβρίζουν από τας ακτάς, τεν ο κλοκ χάι!
-Ελάτε ωρέ επαέ αν είσθε παλληκάρια να τσι παίξουμε!
-Οι τρόποι σας, μίστερ, είναι απαράδεκτοι! Πρώτα-πρώτα με ποιόν έχωμε τη τιμή;
-Ε. Βενιζέλος ρε, ο TRADEMARK και ORIGINAL!
Ελευθέριος Βενιζέλος κυρίες και κύριοι. Για τον κόσμο, Ε.Βενιζέλος®. Ο κύριος αυτός που λέτε, καταγόταν από οικογένεια γνωστών φασαριόζων προς το σουλτάνο. Γι αυτό και σα πιτσιρίκι τον τραβάγανε από δω και από κει καθώς είχανε φάει απαγόρευση εισόδου στη Κρήτη «δια λόγους διατάραξης της κοινής σουλτανικής ησυχίας». Όταν έγινε παλληκαράκι και τους είχε πια ξεχάσει και ο σουλτάνος του λέει ο πατέρας του:
-Άντε Λευτεράκη, αρκετά σε νταντέψαμε, ώρα να βγάλεις και κάνα φράγκο.
-Σύμφωνοι ωρέ πατέρα, αλλά δε βλέπεις τι κρίση έχωμε; Που να βρω να δουλέψω;
-Έννοια σου και κανόνισα με το θειό σου να πας στα Ζωνιανά να μάθεις τη δουλειά.
-Πατέρα δεν είναι για μένα αυτά! Εγώ είμαι για μεγάλα πράγματα!
-Μπα; Τι μας λες; Αλλά φυσικά, τεμπέλη έχεις, προφήτη γυρεύεις;
Για καλή του τύχη (και δική μας) όμως επενέβη η μάνα του που δεν ήθελε να ακούσει γρι για χόρτα και κουμπούρια:
-Το παιδί θα πάει να σπουδάσει. Ορίστε μας πια με εσάς τους κανίβαλους!
-Μα αγάπη μου..
-Σκασμός! Αρχικανίβαλε! Που σε παντρεύτηκα και άφησα το σπιτάκι μου και…
-Καλά, καλά ότι πεις!
Πήγε λοιπόν ο Λευτεράκης στο σχολειό, και ύστερα στο πανεπιστήμιο και έγινε δικηγόρος μέλλων βουλευτής επειδή τα λεγε ωραία και κρητικά. Και ως βουλευτής δηλαδή βρέθηκε στη Μαλάξα εκείνη τη μέρα για να βγάλει λόγο μεσούσης της περιοδείας του, αλλά οι σύντεκνοι τον βρήκαν βολικό και τον βάλανε μπροστά να τους οδηγήσει στον αγώνα. «Ωραία», σου λέει αυτός, «θα βγω μπροστά και θα είμαι και αρχηγός και θα με δοξάζετε και.. οι κάμερες που είναι καλέ;» Αλλά αντί για κάμερες άρχισε να βρέχει μπόμπες και του το χάλασαν το πάρτυ, οπότε το πήρε πια προσωπικά και άνοιξε βεντέτα:
-Ξέρετε κάτι κύριοι; Η Κρήτη στο εξής είναι ελληνική. Πάει και τελείωσε!
Οι λοιποί σύμμαχοι και οι γειτόνοι μείνανε με ανοικτό το στόμα:
-Τι μας λες ρε Βενιζέλο®, σε πέτυχε καμιά οβίδα στη κεφάλα;
-Αυτό ρε που σας λέω! Πίσω και σας έφαγα! Λινάτσες!
-Ρε τι λέει αυτός;; Μαζεύτε τον!
Αλλά που να τον μαζέψεις, εύκολο είναι; Δέκα χρόνια του πήρε του Βενιζέλου® να τη λήξει τη βεντέτα αλλά τελικά τα κατάφερε, λίγο με διπλωματία, λίγο με πονηριά, λίγο με ίντριγκα, έπεφτε και καμιά σφαλιάρα όπου ήταν απαραίτητο (διότι όπου δε πίπτει λόγος πίπτει ράβδος), την έκαμε τη Κρήτη ελληνικότατη και ακόμα ψάχνουν οι εταίροι και οι γειτόνοι να βρούνε τα συμβόλαια παραχώρησης ιδιοκτησίας που τους είπε ότι υπέγραψαν….
Στο μεταξύ, όσο ο Βενιζέλος® ήταν απασχολημένος με τη βεντέτα του, στο βορρά συνέβαιναν άλλα ωραία. Θυμάστε ένα μέρος που το λένε Μακεδονία; Η μάλλον που το λέμε εμείς Μακεδονία, αφήστε τι λένε οι άλλοι (στο εξής λοιπόν Μακεδονία®). Εκεί λοιπόν στο έτερο λησμονημένο κομμάτι της πατρίδος μας, ξεφυτρώσανε κάτι Βουλγάροι. Θα μου πείτε πως βρεθήκανε εκεί δαύτοι; Ε δε θυμάστε που σας είπα ότι κάποια φάση τα εκεί χωράφια του σουλτάνου μοιραστήκαν ζερβά-δεξά; Τσάμπα τα γράφω; Πως πήραμε εμείς το κάμπο; Έτσι και οι Βούλγαροι πήραν τη μερίδα του λέοντος και ζυγώσανε εκεί κάτου.. Βέβαια είπαμε, αυτοί ποτέ δεν ήσαν καλόπαιδα μέχρι που μπήκαν στην ΕΕ, που τους δώκανε και ευρώ και έκτοτε αναγκαστήκαν να μάθουν αριθμητική, αφήνοντας κατά μέρους τους καβγάδες.
Τότε όμως τους είχε ανοίξει η όρεξη να φάνε μπουγάτσα. Και όχι μόνο να φάνε και να χορτάσουν, αλλά να πάρουν και τη παραγωγή για δική τους! Έλα όμως που η Θεσσαλονίκη ήταν του σουλτάνου ακόμη.. Σκέφτηκαν που λέτε οι διάολοι:
-Ρε σεις, είστε για ένα πόλεμο στα γρήγορα να τη καβατζώσουμε;
-Με ποιόν μωρε; Με το σουλτάνο;
Βλέπετε δεν τους έπαιρνε και πολύ οπότε σκεφτήκαν άλλο:
-Το βρήκα.
-Που είναι; Εγώ το χασα!
-Όχι ρε συγκεντρώσου και άκου δω. Θα φέρουμε τον κόσμο της Μακεδονίας® στη δική μας ενορία.
-Γιατί ρε δεν έχουν αυτοί δική τους;
-Ναι ρε ζώον αλλά άμα τους φέρουμε στη δική μας, άμα κάνει ο σουλτάνος το κτηματολόγιο θα του πούμε ότι τούτοι δω είναι ενορίτες!
-Και άρα…;
-Και άρα τόσο αυτοί όσο και τα κτήματα είναι βουλγάρικα!
-Καλόοοοοοοο!
Και έβαλαν λοιπόν το υποχθόνιο πλάνο σε εφαρμογή για να πάρουν τη Μακεδονία® χωρίς να ανοίξει μύτη. Φτιάξαν και την ομάδα Κ (στΣ κομιτατζήδες) να πηγαίνουν πόρτα πόρτα να κάνουν τη δουλειά:
-Καλησπέρα σας, από την ενορία είμαστε..
-Δώσαμε, δώσαμε.
-Όχι καλοί μου άνθρωποι, περάσαμε να σας πούμε ότι αλλάζουμε γραφεία και πάμε προς Σόφια.. να υπογράψτε εδώ παρακαλώ ότι λάβατε γνώση.
-Δεν είμαι ενήμερος..δε γράφει κάτι στο site… Επίσης δε μου γεμίζετε το μάτι!
-Θα υπογράψετε παρακαλώ ή να σας πυροβολήσω;
-Υπογράφουμε, υπογράφουμε. Και ευχαριστούμε για την επίσκεψη! Καλό κατευόδιο!
Όταν μάθανε τα κόλπα αυτά οι official παπάδες φρίξανε και μια και δυο πήγανε στις αρχές, δηλαδή τους γειτόνους μιας και ήτανε του σουλτάνου τα χωράφια:
-Που πάτε ωρέ παπάδες;
-Το Πολιτσάι Σεράι ψάχνουμε.
-Δω είναι. Τι ορίζετε;
-Ξέρετε οι Βούλγαροι τούτο και εκείνο.
-Μωρ τι μας λέτε;
-Να επιληφθείτε να σώσετε τους ενορίτας και τα ράσα μας.
-Ευχαρίστως, συμπληρώστε παρακαλώ την αίτηση και θα το επεξεργαστούμε.
Όμως, όπως σωστά μαντέψατε, ακόμα το επεξεργάζονται. Η κατάσταση δε πήγαινε άλλο εκεί πάνω και τα βρήκαν σκούρα οι πατριώτες Μακεδόνες®. Κόντευε να μείνει η ενορία μόνο με το παπά και τη κολυμπήθρα. Το πήραν όμως πατριωτικά οι Έλληνες της Ελλάδας και αποφασίσανε να στείλουνε τους δικούς τους undercover black-op πράκτορες να κάνουν ζάφτι (για πόλεμο με το σουλτάνο και το βούλγαρο ούτε κουβέντα).
Γεμίσανε που λέτε λοιπόν οι βάλτοι με εθελοντές Μακεδονομάχους. Και όλη νύχτα κυνηγούσαν να βρουν τους βάλτους τους βουλγάρικους να τους ξεκάνουν, ενώ όλη μέρα κρύβονταν από τους γειτόνους μέσα στους δικούς τους βάλτους. Σα να λέμε βάλτωσε το πράγμα. Και οι γειτόνοι βρήκαν νέο σπορ και βάραγαν πότε τον ένα πότε τον άλλο και πότε τους βατράχους, δε τους ζήταγε δα κανείς τα ρέστα γιατί δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα που ορίζουν και οι σοφοί. Άντε βγάλε άκρη.
Έτσι είχαν τα πράγματα κυρίες και κύριοι και δεν έχουμε κλείσει ούτε καν τη πρώτη δεκαετία του θαυμαστού αυτού αιώνα. Κρατήστε όμως τον ζεν πρεμιέρ Ε.Βενιζέλο® σε μια γωνιά, το άστρο του μόλις ανέτειλε.. Και όπως λέει και το τραγούδι, να δεις τι σού χω για μετά!
Εσείς τι λέτε; Εννοείται πως συνεχίζεται……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου