...Και δώθηκε λοιπόν εντολή και ξεκίνησε το σκάψιμο. Ο δε Χαρίλαος, γεμάτος χαρά που θα τον ευγνωμονούν αιώνια για τα έργα του, έφερνε βόλτες στο γραφείο του και πρόβαρε το λόγο που θα έλεγε εις τα εγκαίνια της διώρυγος:
-Είμεθα σήμερον υπερήφανοι και χειροκροτάτε.
Αφού λοιπόν το πρόβαρε κει κάνα χρόνο να του φύγουν τα σαρδάμ, έκρινε πως θα χανε τελειώσει και κάτω με τα φτύρια και κολυμπάνε ας γουή σπήκ, πήρε τη Τρικούπαινα, πήρε και τα κανάλια, μπήκανε σε μια σκούνα και ξεκινάνε να κάνουνε Αιγαίο-Ιόνιο σε 10’. Πλέανε που λέτε με κέφι και τραγούδι και μετά από κάτι ώρες εφτάσανε στο Ναύπλιον.
-Ρε σύ, ωραίος έγινε ο Ισθμός! Κοιτάτε το νησάκι και το καστράκι! Τζιμάνια οι δικοί μου, βολέψαν και το χώμα! Για δε σπίτια, για δε!
-Νο σενιόρ δις ιζ Ναύπλιον.
-Και ο Ισθμός που είναι; Αργούμε;
-Τον περάσαμε σενιόρ.
Έφριξεν τ’ αφεντικό και τραβήξαν πίσω ολοταχώς. ΄Αμα φτάσαν λοιπόν εκεί που θα πρεπε, ξεστραβώνεται ο Χαρίλαος αλλά διώρυγα δε βλέπει. Βουνά και φύση.
-Ανεβάστε με στο κατάρτι να ιδώ.
Βγάζουνε τα βίντσια και τον σκώνουν πάνω. Τί να δει: Κόσμος αραχτός και χώμα λοφίσκος αλλά το έδαφος δεν είχε κατέβει πόντο.
-Κατεβάστε με κάτω. Καπετάνιος!
-Παρών!
-Πάρε τα κανάλια και τη Τρικούπαινα και φευγάτε. Βρες δικαιολογία.
-Και εσείς;
-Άσε με δώ, θα πάρω ταξί.
Ανεβαίνει λοιπόν πάνω ασθμαίνοντας και βρίσκει το γραμματικό.
-Ρε συ!
-Ορίστε.
-Τι χάλια είναι τούτα; Ρεζίλι με κάνατε!
-Αφεντικό βρήκαμε αρχαία. Και οι εργάτες...
-Ποιοί εργάτες ρε βουρδούλακα, εθελοντές δε σου πα να βρεις;
-Με εθελοντές ξεκίνησα αφεντικό αλλά μάθανε για τα βαρέα και ανθυγιεινά..
-Τι έκανε λέει;;;
-Ζητάνε το βασικό, ασφάλιση, ΙΚΑ, επίδομα και άδειες.
-Ρε που μπλέξαμε.
Τα μέτρησε από δω που λέτε, τα μέτρησε από κει, συλλογίστηκε και το κράξιμο αμα δε γίνει το Αιγαίο-Ιόνιο σε 10’, παίρνει τα μπογαλάκια του και πάει στας Ευρώπας, αφού ζήτησεν ακρόαση με application.
-Σας ακούμε.
-Δάνειο.
-Αποκλείεται, σας δώκαμε για τον τρενούλη.
-Τρενούλης ready and waiting.
-Ναι αλλα τα βαγονέτα μας δε χωράνε στις γραμμές σας και αγανακτεί ο κόσμος με το σταθμό μετεπιβίβασης στη Κακαβιά.
-Είχαμεν τεχνικάς δυσκολίας.
-Τέλος πάντων, τώρα τι θέλετε;
-Διώρυγαν.
-Άλλο πάλι και τούτο. Τι σας έχει πιάσει; Μας ήρθε και τις προάλλες ένας λέει για Σουέζ...Δε κάθεστε εις τα αυγά σας λέω γώ;
(στΣ το Σουέζ για να ξέρετε έφραζε το δρόμο προς Ίντια και έπρεπε κανείς να φέρει βόλτα την Άφρικα – κάτι σα το Μοριά, λίγο πιο μεγάλο-)
Βγάζει τότε το λάπτοπ, το συνδέει στο προτζέκτορα και τους κάνει μια παρουσίαση τρελή σε ΡΡ, και Live your myth in Greece, και η ωραία Κόρινθος μίνι κρουαζιέρες, μακριά από κάβο Μαλλιά που χει φουρτούνα, ταχεία μετάβαση Ιταλία – Παραλιακή και άρση καμποτάζ, ψηθήκανε που λέτε και του δώσαν με προνομιακό επιτόκιο. Τους έστειλε και το χώμα που χε ήδη βγάλει για προκαταβολή, το πήρανε αυτοί, το κάνανε χωματερή και της δώκαν το όνομά του.
Τραβάει πίσω βήμα ταχύ πάει βρίσκει τα παληκάρια του:
-Πληρωθείτε. Και σκάφτε για όνομα του Θεού!
Και ξεκινήσανε με γοργούς ρυθμούς με τη βοήθεια πολυεθνικής επιτροπής και τεχνολογία αιχμής και το κάνανε το έργο σε χρόνο ντε τε, 13 χρόνια και 2 μέρες. Καθόταν και ο Χαρίλαος και περίμενε τη μεγάλη μέρα και επειδή βαριότανε καθάριζε αυγά και γελάγαν όλοι χωρίς να δυσανασχετούν για τας καθυστερήσεις. Μια μέρα ήρθε και ο ναύαρχος και του λέει:
-Ευπειθώς αναφέρω, τα πλοία που κρατάγαμε για τα εγκαίνια έχουνε σαπίσει.
-Να τα τρίψετε.
-Στο καιρό, αν τα τρίψουμε κι άλλο θα τρυπήσουν.
Ξύνει που λέτε πάλι τη καράφλα του, εγκαίνια δίχως πλοία δε γίνονται γαρ, δε θα χε κανονίδι και πυροτεχνήματα και θα πήγαινε στράφι η φιέστα.
-Εδώ που φτάσαμε, τα πλοία θα λυπηθούμε;
Τραβάει άλλο ένα δάνειο Ελλάς-Γαλλία συμμαχία και παίρνει 3 ολοκαίνουρια θωρηκτά μεταλλικά να μη σαπίζουν.
-Πως θα τα βγάλετε;
- Ύδωρ, Σπετσοφάι και Ψάρια.
-Να σας φέρουμε να φάτε και να αποφασίσετε μετά;
-Βεβαίως.
Και έβγαλε το μπλάνκο ο γραμματικός και να σου το «Ύδρα», το «Σπέτσαι» και το «Ψαρά» έτοιμα σημαιοστολισμένα για επιθεώρηση εν όψει εγκαινίων. Πήγε ο Χαρίλαος, τα είδε, του άρεσαν, αν και έγερναν λιγάκι. Μπήκε και μέσα και όπως μπήκε βγήκε και έβγαλε φιρμάνι να πλένουν οι ναυταίοι τα ποδάρια τους δις ανά βάρδια και να αλλάζουν κάλτσες. Και έκανε και τα εγκαίνια του με λαμπρότητα μεγάλη και ακολούθησε τραπέζωμα.
-Δόξα σοι, τα κατάφερα. Κι αποβολάς.
-Μπράβο αφεντικό.
Δευτέρα πρωί που πήγε όμως πάλι στο γραφείο, βρήκε ένα φαξ 12 μέτρα.
-Τί είναι τούτο ρε;
-Ο λογαριασμός.
Νταμπλάς του ρθε. Οπότε σκέφτηκε να μη καθυστερήσει, να βγεί να το πει να του φύγει και το βάρος. Ανοίγει τη μπαλκονόπορτα, και κοζάρει κάτω το κόσμο που χε λαϊκή και ψώνιζε ζαρζαβατικά. «Αμάν τι έχει να γίνει..» και «μια ψυχή που ναι να βγει ας βγει».
-Λαέ μου!
-Σε μας μιλάει;
-Σας έχω νέα!
-Ακούει.
Βγάζει το χαρτί, το βάζει μπρος από το μουστάκι να μην πολυακούγεται:
-...δυστυχώς επτωχεύσαμεν...!
-Τι είπε ρε αυτός; Άκουσε κανείς;
-Μπα.
-Λες να ανακοίνωσε πως θα μας κάνει το μετρό που έλεγε προχθές στα εγκαίνια;
-Λες;
-Τι έγινε ρε παιδιά;
-Θα μας κάνει και μετρό!
Και έγινε πανηγύρι μεγάλο, Χαρίλαεεεε θεεεε οε οε οεεεε και αρχίσανε και την όλα, είδε ο δικός μας δε πίστευε στα μάτια του και άρχισε και αυτός τις υποκλίσεις. Ήταν όμως εκεί μπροστά ένας μπόμπιρας, Γιωρίκα θαρρώ τον λέγανε, που του χανε πλύνει τα αυτιά το πρωί μιας και θα τον έπαιρνε ο παππούς βόλτα στη πόλη, τον τραβάει που λέτε από το μπατζάκι:
-Τι θες ωρέ; Δε σου πήρα κουλούρι;
-Παππού τι σα πει «εφτωχέσαμεν»;
-Που την άκουσες τη λέξη τούτη μάτια μου;
-Να πριν λίγο το πε ο κυριούλης με το μουστάκι που χορεύει στο μπαλκόνι.
-Κοίτα τότες να μαθαίνεις.
Να μη σας τα πολυλογώ, το ζαρζαβατικό που απογειώθηκε έκρυψεν τον ήλιο. Και σαν έφτανε στο στόχο του, γιατί κουφοί ήσαν όχι στραβοί, μαζί με τα αυγά ημέρας, ανακάλυψεν ο Χαρίλαος τη σαλάτα του σεφ. Μπουκάρει μέσα στολισμένος και έτοιμος για σαλατιέρα, τα μαζεύει, κλειδώνει και δίνει τα κλειδιά σε κάτι τύπους με κοστούμι που τους λέγαν ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος παρακαλώ, μετά το πούλησαν το όνομα franchise στην αντίστοιχη λατρεμένη Ολυμπιακή Επιτροπή) γιατί δεν υπήρχε τότες ΔΝΤ και ευρωμηχανισμός ευρωβοήθειας ευρωκλάφτα, «βοήθειά σας και να μου ταΐζετε το ψάρι», παίρνει το καπέλο του και πήγε στο ραντεβού με την ιστορία όπου καταχωρήθηκε ως ο κύριος Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν ο 1ος. Αμήν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου