Η χρήση μιας ολοένα «ικανότερης» τεχνητής νοημοσύνης πάνω στα θεμέλια των μεγάλων –ολοένα μεγαλύτερων- βάσεων προσωπικών δεδομένων, τα τελευταία χρόνια εγείρει δυο σοβαρούς και αλληλένδετους κινδύνους, οι οποίοι καθίστανται όλο και περισσότερο ορατοί και ευδιάκριτοι σε διεθνές επίπεδο.
Στην παράδοση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δηλαδή της μιας του Χριστού Αγίας Εκκλησίας, ο μοναχισμός χαρακτηρίστηκε και χαρακτηρίζεται από ένα φαινομενικό παράδοξο: Αυτός που τον ασπάζεται εγκαταλείπει τον κόσμο και αποτάσσεται οτιδήποτε κοσμικό, αλλά ταυτόχρονα παραμένει το πιο ουσιαστικό σημείο αναφοράς για τους εν τω κόσμω χριστιανούς.
Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι. Όλοι μαζί οι πατέρες εργάζονταν εντατικά, για να προλάβουν να ολοκληρώσουν το διακόνημα. Η κούραση ήταν πολλή και οι ίδιοι λιγοστοί. Και τώρα να μείνουν ακόμα λιγότεροι;…
Εδώ και 1700 χρόνια η αγιαστική πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο, η θεανθρώπινη διδασκαλία της, η διοικητική της οργάνωση και το κοσμοσωτήριο έργο της καταυγάζεται από το φως που ακτινοβολεί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος που συγκλήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.
“Γκρι” διαζύγιο και “ασημένιος” χωρισμός είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ζευγάρια που χώρισαν μετά από 20, 30 ακόμη και 50 χρόνια γάμου. Σε ένα γκρι διαζύγιο, το ζευγάρι είναι συνήθως άνω των 50 ετών.
Ψυχή διψασμένη. Κουρασμένη, στεγνωμένη από την αμαρτία, από το ανικανοποίητο пού ποτέ δε γέμιζε το άντλημα της ψυχής της. Ώσπου βρήκε νερό όχι από το пηγάδι που κάποια στιγμή ίσως στέρευε.
Τώρα ο ουρανός είναι διαυγέστερος. Ο κύκλος της Σελήνης είναι λαμπρότερος και αργυροειδέστερος και όλος ο χορός των αστέρων φαίνεται καθαρώτερος. Η γη είναι στεφανωμένη με τα πολυποίκιλα χορτάρια, τα καταπράσινα δέντρα, τα πολύχρωμα και ευωδιαστά λουλούδια, και τα ωδικά πτηνά συναγωνίζονται το ένα το άλλο με τα γλυκόφθογγα κελαϊδίσματά τους.
Τις τελευταίες μέρες γίνεται λόγος για τις αμβλώσεις· δεν το έχω πει ποτέ δημόσια, αλλά πιστεύω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή να πω την προσωπική μου ιστορία. Μια απόδειξη ότι ακόμα και υπό τις πιο δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να γεννηθεί κάτι δυνατό.
Μεγάλωσες πια. Η πασχαλινή λαμπάδα σου δεν έχει πάνω της όλα εκείνα τα στολίδια που έκαναν άλλοτε τα παιδικά ματάκια σου να λάμπουν από χαρά. Κι ίσως να σταμάτησε να σου τη φέρνει η νονά, αφού μεγάλωσες πια.
Οι παλιοί, κουρασμένοι, σκύβουν το κεφάλι, λες και η ιστορία τελείωσε, λες και δεν υπάρχει τίποτα πια για να παλέψεις. Ο κόσμος γέρνει επικίνδυνα, μα πιστεύουν πως κανείς δεν ορθώνεται να τον ισιώσει. Οι νέοι, με μια καρδιά έτοιμη να καεί για ένα ιδανικό, ψάχνουν ν᾿ ακολουθήσουν το όραμα. Μα ο κόσμος γέμισε βολεμένους, που […]
