Ό τον Αΰήνησιν Ασκληπιείου περίβολος και το Έλευοίνιον υπό Φρ. Βερσάκη 43

άγριων επιδρομέων [Λάμπρος Ίστ. Ελλ. Γ' 167- κινδύνου αναλογιζόμενος άνεμνήσθη της των Περ-
176, Χέρτσβεργ Καρολίδης Ίστ. Έλλ. Γ' 178- σων άπό της Ελλάδος άποκρούσεως τοΟ πέμπτου
232). Κατά ταΟτα το επίγραμμα ανάγεται εις π. Χρ. αιώνος και δή της έν ΜαραΟώνι ενδόξου νί-
τήν του 269 μ. Χρ . έπιδρομήν των Γότθων, κης" καίτοι δ'ή πολιτική θέσις των Ελλήνων των
καθ' ήν οί Έλληνες έθισθέντες πάλ'.ν κατά μι- τοις 'Ρωμαίοις συναγωνισαμένων ήν νυν διαφορω-
κρον νά φέρωσιν όπλα υπερήσπισαν μετά τόλ- τάτη, όμως εις τούς εύκλεεϊς τούτους χρόνους άνα·
μης και καλής επιτυχίας τά ένισχυθέντα τείχη φερόμενος μετά στόμφου επαναλαμβάνει τάς πρώ-
των πόλεων αύτών, φαίνεται δέ ό'τι παρέσχον τω τας λέξεις «Ελλήνων προμαχουντες » του Σιμω-
έξ ; Αλεξανδρείας έκπλεύσαντι κατά διαταγήν του νιδείου επιγράμματος περί τών έν ΜαραΟώνι άγω-
Κλαυδίου μετά τοΰ 'Ρωμαϊ/.οΰ στόλου ναυάρχω νισαμένων. Αν ταΟτα ούτως έ'χωσι, το «πολεμη-
ΙΙρόβω πλείστους Έλληνας έπιβάτας. Έν τινι δέ τάς 'Α§ηναίων» ερμηνεύεται ΰπονοουμένης της
τών πολλών κατά θάλασσαν τοΟ έ'τους τούτου προς ϋπό τών Γότθων άλώσεως τών Αθηνών κατά τήν
τους Γότθους συγκρούσεων άπέθανον οί ύπό του τοϋ' 267 είσβολήν, σαφηνίζεται δέ το ννανσί τε
έπιγράμματος μνημονευόμενοι «βαρβαρικοϊς ξίφε- και πεζών πλήΰι» έκ του ό'τι οί Γότθοι έπήλθον
σίν». Εις τήν έπιτευχθεΐσαν δ' έκ τών Ελληνικών άπό γης και θαλάσσης,
χωοών και θαλασσών τών Γότθων έκδίωξιν άπο- 'Εν Γυθείω, φεβρουαρίου 19η.

βλέπων ό έπιγραμματοποιος και τό μέγεθος τοΟ Παναγιώτης Ήλ. 'Ριζάκος.

Ό του Άθήνησιν Ασκληπιείου περίβολος και τό Έλευσίνιον

(πίν. 4-5)
ύπό

Φριδερίκου Βερσάκη.

Ή βόρειος πλευρά της Εύμενείου στοάς εφά-
πτεται πώρινου τοίχου μετά τοξωτών άνοιγμάτων,
ούτος δέ πάλιν έτέρου τοίχου έκ τροχ_μαλοπαγών
λίθων. Ό τελευταίος τοίχος (πίν. 4, 1' είκ.Ι,Β)
είναι αρχαιότερος της στοάς, διότι δέν είναι δργα-
νικώς συνηρμολογημένος προς τον προ αύτοΰ πώ-
ρινον τοΐχον, ώς γράφει ό ^άβΐοΐι (Τορο^Γ. νοη
Αίΐιβη 290), άλλ'ύπήρχεν, οτε ώκοδομήθη αύτη,
ώς άνάλημμα άρχαιοτέρου τεμένους. Επειδή τό
μεν έδαφος κατά τήν νοτίαν πλευράν της Ακρο-
πόλεως ήτο έπικλινές, ώς θέσις δέ κατάλληλος
προς οίκοδόμησιν της στοάς εκρίθη τό άμέσως προς
νότον τοΰ είρημένου τοίχου μέρος, έπρεπε βεβαίως
νά ίσοπεδωθή ό χώρος, ίνα σχηματισθή ή άπαι-
τουμένη έπίπεδος έπιφάνεια. Προς τοΰτο άνεσκάφη
τό προς νότον τοΟ τοίχου έδαφος έπι τοσούτον,
ώστε άπεγυμνώθη ούτος ολόκληρος τών κατά τήν
πλευράν ταύτην χωμάτων. Έάν ή βόρειος πλευρά

της στοάς έφήπτετο άμέσως τοΟ τοίχου τούτου, ή
έπ' αύτου βαρύνουσα πίεσις τών χωμάτων και ή
υγρασία ήθελον ουσικώς έπιδράση έπιβλαβώς και
επί το οικοδόμημα, ή δέ στερεότης αύτου καθί-
στατο έκ τούτου αύτόχρημα προβληματική. Προς
άποτροπήν λοιπόν τοΟ κινδύνου της καταρρεύσεως
της στοάς κατεσκευάσθη ό μετά τών άνοιγμάτων
παχύς πώρινος τοίχος προς ύποστήριξιν της όπι-
σθίας πλευράς τοΰ οικοδομήματος και τοΰ έκ τρο-
χμαλοπαγών λίθων έτέρου τοίχου, ού έλαξεύθησαν
κατά διάφορα στρώματα δόμοι τινές ούτως, ώστε
νά σχηματισθώσιν έντομα! βάθους 0Ί0-0'20,
όπως δεχθώσι προεξέχοντας δόμους τοΰ πώρινου
τοίχου. Τοΰτο δέ, ίνα έπιτευχθή ποιά τις στερεω-
τέρα συναρμογή άμφοτέρων. Είναι άρα φανερόν
ότι τοιαύτη τοιχοδομία δέν δεικνύει τήν σύγχρονον
γένεσιν τών τοίχων. Τήν τρανοτέραν άπόδειξιν τοΰ
ίσχυρισμοΰ τούτου, περί της άρχαιοτέρας κατα-