adwersarz

adwersarz (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	adwersarz	adwersarze
Genitiv	adwersarza	adwersarzy
Dativ	adwersarzowi	adwersarzom
Akkusativ	adwersarza	adwersarzy
Instrumental	adwersarzem	adwersarzami
Lokativ	adwersarzu	adwersarzach
Vokativ	adwersarzu	adwersarze

Nebenformen:

archaisch: adwersant

Worttrennung:

ad·wer·sarz, Plural: ad·wer·sa·rze

Aussprache:

IPA: [adˈvɛrsaʃ], Plural: [advɛrˈsaʒɛ]

Hörbeispiele:  adwersarz ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Person, die eine entgegengesetzte Meinung vertritt; Adversarius, Adversaire, Gegner, Gegenspieler, Widersacher

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen adversarius ^→ la

Synonyme:

[1] antagonista, nieprzyjaciel, oponent, przeciwnik

Gegenwörter:

[1] kolega, przyjaciel, sojusznik

Weibliche Wortformen:

[1] adwersarka

Oberbegriffe:

[1] osoba

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] dyskusja

Übersetzungen

 [1] ?

Deutsch: Adversarius m, Adversaire m, Gegner m, Gegenspieler m, Widersacher m

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adwersarz“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adwersarz“

[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 14.

[1] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , Seite 17.

[1] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7 , Seite 8.

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 70–71.

[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 10.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adwersarz“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „adwersarz“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 10.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 7.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „adwersarz“, Seite 5.

[1] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat) , Seite 88.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adwersarz“

Quellen: