| dbo:abstract
|
- عذارى فستال (باللاتينية: sacerdos Vestalis)، هن كاهنات الإلهة فستا العذراء المكلفات بالحفاظ على بقاء النار المقدسة مشتعلة بحسب الأساطير الرومانية. تتراوح أعمار المبتدئات بين ست سنوات وعشر سنوات، ومن شروط انتسابهنّ، أن يكنّ خاليات من أية عاهة جسدية أو نفسية، وأن يتحدرن من أبوين حرّين، وخدمتهنّ تدوم ثلاثين سنة، وفي السنوات العشر الأولى، تتعلم المبتدئات قوانين الخدمة من القديمات، ومن ثم يقمن بالخدمة الفعلية عشر سنوات، وفي السنوات العشر الأخيرة، يصبح دورهنّ في تعليم الجدد مبدأ الخدمة. وخلال خدمتها للهيكل يجب على كاهنة الإلهة فستا أن تحافظ على عذريتها وبكارتها وإلا عرّضت حياتها للهلاك، إذا تضرب ضرباً مبرحاً، ويلبسونها كفناً أبيض ويضعونها في قبر، ومن ثم يقفل عليها وهي ما زالت على قيد الحياة، ويضعون معها بعض الأكل وشمعة مضاءة. أما القبر فهو كناية عن قبو محفور في الصخر، مدخله في انحدار عميق، فتنزل الخاطئة بواسطة الحبال، ومن ثم يغلق الباب بإحكام، وهكذا لا يعود بإمكانها أن تصعد إلى وجه الأرض، فتقضي نحبها وهي في حالة ألم شديد، وخوف حتى تكفّر عن ذنبها. وتنتهي بالموت. أما خدمة الكاهنات خلال الثلاثين عاماً فتقوم على حراسة النار المقدسة بحيث تظل مشتعلة دائماً، وإذا ما انطفأت بسبب إهمال الكاهنة، فيكون قصاصها الضرب. وعلى الكاهنات أيضاً تقديم القرابين لفستا، وأن يعبئن جرن الماء في قدس الأقداس بالمياه النقية كل صباح، وأن يقرأن كل نهار الصلوات المختصة بفستا، وأن يحافظن على الذخائر المقدسة ضمن الهيكل، حتى تحافظ فيستا على الإمبراطورية الرومانية. وبعد انتهاء الثلاثين سنة، يكمن للكاهنة أن تترك الهيكل وتعود إلى الحياة الدنيوية، ولكن غالباً ما كنّ يمكثن في خدمة الهيكل حتى موتهنّ، ومقابل كل هذه التضحيات، كان للفيستال احترام زائد من قبل الحكام والشعب حتى الانحناء أمامها، وكان باستطاعة الفيستال أن تطلب العفو لمحكوم بالإعدام، حتى ولو كان في طريقه إلى تنفيذ الحكم فيه. (ar)
- Vestálky, latinsky virgines Vestales „Vestiny panny“ či virgines Vestae, byly ve starověkém římské náboženství panenské kněžky, služebnice bohyně Vesty. Jejich povoláním bylo hlídat a udržovat posvátný oheň v chrámu své bohyně a žít ve společenství. (cs)
- A l'antiga Roma, una sacerdotessa consagrada a la deessa Vesta, rebia el nom de Verge Vestal o simplement Vestal. Al començament eren elegides pel rei de Roma i després, en proclamar-se la república romana, pel Pontífex Màxim. (ca)
- Οι Εστιάδες Παρθένες (λατινικά: Virgo Vestalis) ήταν, στην Αρχαία Ρώμη, οι ιέρειες της Βέστας, θεάς της οικογενειακής εστίας, απόδοση της ελληνικής θεάς Εστίας στη ρωμαϊκή λατρεία. Πρωταρχικό τους καθήκον ήταν η συντήρηση της Ιερής Φωτιάς της Βέστας στο ναό της θεάς στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το καθήκον αυτό ήταν ιδιαίτερα τιμητικό και απέδιδε μεγάλα προνόμια στις γυναίκες που το υπηρετούσαν. Οι Εστιάδες αποτελούσαν τα μοναδικά θηλυκά μέλη του αρχαίου ρωμαϊκού ιερατείου. Ιερά τους αντικείμενα ήταν η φωτιά της εστίας και το καθαρό νερό. Διάσημες εστίαδες της ρωμαϊκής μυθολογίας είναι η Ταρπεία, κόρη του Σπούριου Ταρπήιου, που πρόδωσε τη Ρώμη στους Σαβίνους, καθώς και η Ρέα Συλβία, που βιάστηκε από τον Μαρς (ρωμαϊκό αντίστοιχο του ελληνικού θεού Άρη) και έφερε στον κόσμο το Ρωμύλο και το Ρώμο, ιδρυτές της Ρώμης. (el)
- Als Vestalin (lat. virgo Vestalis „vestalische Jungfrau“; ursprünglicher amtlicher Titel: sacerdos Vestalis „vestalische Priesterin“) bezeichnet man eine römische Priesterin der Göttin Vesta. Die Priesterschaft der Vestalinnen bestand aus sechs (in der Spätantike sieben) Priesterinnen, die im Alter von sechs bis zehn Jahren für eine mindestens dreißigjährige Dienstzeit berufen wurden. Ihre Hauptaufgabe war es, das Herdfeuer im Tempel der Vesta zu hüten, das niemals erlöschen durfte, und das Wasser aus der heiligen Quelle der Nymphe Egeria zu holen, das zur Reinigung des Tempels verwendet wurde. Daneben stellten sie die mola salsa (eine Mischung aus Salzwasser und Getreideschrot) sowie das suffimen (Asche ungeborener Kälber) her, die bei bestimmten Kulthandlungen benötigt wurden. Im Bereich des Kultes unterstanden die Vestalinnen dem Kollegium der Pontifices und insbesondere dem Pontifex maximus als Disziplinarvorgesetztem. Ihr persönlicher sozialer Status entsprach in vielerlei Hinsicht dem eines römischen Mannes, doch verfügten sie darüber hinaus über zahlreiche Sonderrechte. Während ihrer Dienstzeit waren die Vestalinnen zur Keuschheit verpflichtet. Der Verlust der Jungfräulichkeit einer Vestalin galt als unheilverkündendes Vorzeichen für das römische Gemeinwesen. Eine unkeusche Vestalin wurde aus der Priesterschaft entfernt und konnte lebendig begraben werden. (de)
- Vestaloj estas tiuj ses romaj pastrinoj, kiuj estis devigitaj al virgeco kaj prizorgo de la kulto kaj fajro de Vesta, diino de la hejma fajro. La junulinojn elektis en la aĝoj inter 6 kaj 10 jaroj la ĉefpastro (pontifex maximus). Ili servis dum tridek jaroj kaj ili devis reteni sian virgecon. Ili rajtis edziniĝi post la servo, sed tio okazis malofte, ĉar – laŭ la superstiĉo – tio povas kaŭzis malbonŝancon. La vestaloj komence reprezantis la filinojn de la reĝa familio, sed poste oni elektis el la filinoj de la libernaskiĝintaj kaj reputaciaj familioj (fine eĉ el familioj de liberigitoj). Plua kondiĉo estis la perfekta (sana) korpo kaj spirito kaj ke la gepatroj ankoraŭ vivu. La vestaloj gardis daŭre la fajron en la Templo de Vesta, ili devis porti akvon en sankta fonto, antaŭprepari la ritan manĝaĵon, prizorgi la objektojn de la interna sanktejo. Ili havis ĉefrolon en la festoritoj de la Diino . Se ili preterlasis la devojn, oni punis ilin per batado. Se ili perdis la virgecon, oni entombigis ilin vivante. Ili havis multajn honorojn kaj privilegiojn, ekz. Liberiĝis el sub la patra potenco. (eo)
- Vestaren birjinak Vesta jainkosaren emakumezko apaizak ziren. Haien eginkuzuna nagusia Vestaren tenpluko su sakratua pizturik gordetzea zen. Haietako bat izateak ohore handia zekarkien emakumeei, eta pribilegio asko eskura zezaketen. Ponpeiako Vestalen Etxearen aurkikuntzak fama handia eman zien Vestalei XVIII. eta XIX. mendeetan. (eu)
- Vestal (del latín, Vestalis y plural, Vestales) en la religión de la Antigua Roma, era una sacerdotisa consagrada a la diosa del fuego y del hogar Vesta. Originalmente, es probable que fueran dos, cuatro en tiempos de Plutarco y posteriormente, seis. De su importancia dan prueba que el Colegio de las Vestales y su bienestar eran considerados fundamentales para la continuidad y seguridad de Roma. Eran sacerdotisas públicas Vesta publica populi Romani Quiritium y, como tales, constituían una excepción en el mundo sacerdotal romano, que estaba casi por entero compuesto de hombres. Finalmente, el 27 de febrero de 380, el emperador Teodosio I el Grande declaró el cristianismo en su versión ortodoxa la única religión imperial legítima, acabando con el apoyo del Estado a la religión romana tradicional y prohibiendo la adoración pública de los antiguos dioses. El templo de Vesta fue cerrado en 391 y Celia Concordia dimitió como vestalis maxima en 394. Hacia el final de su vida, se convirtió al cristianismo, doce años después (es)
- Une vestale (en latin virgo vestalis) est une prêtresse de la Rome antique dédiée à Vesta. Le collège des vestales et son bien-être sont considérés comme essentiels au maintien et à la sécurité de Rome. Elles doivent entretenir le foyer public du temple de Vesta situé dans le Forum romain. Les vestales sont libérées des obligations sociales habituelles de se marier et de donner naissance à des enfants, et font vœu de chasteté pendant 30 ans afin de se consacrer à l'étude et au respect des rituels de l'État interdits aux collèges de prêtres masculins. (fr)
- Perawan Vesta (Latin: Virgo Vestalis) adalah pendeta wanita bagi Dewi Vesta (dewi perapian) pada masa Romawi kuno. Tugas utama mereka adalah menjaga api suci Vesta. Tugas ini merupakan suatu kehormatan bagi wanita yang melakukannya. Perawan Vesta adalah satu-satunya posisi yang dipegang oleh wanita dalam sistem keagamaan Romawi. Ditemukannya kuil Vesta di kota Pompeii membuat Perawan Vesta menjadi subjek yang populer pada abad ke-18 dan 19. (in)
- ウェスタの処女（ウェスタのしょじょ、ラテン語：Vestales（複数形）、Vestalis（単数形）、英語：Vestal Virgin）あるいはウェスタの乙女、ウェスタの巫女は、古代ローマで信仰された火床をつかさどる女神ウェスタに仕えた巫女たちのこと。ウェスタの聖職者団およびその安寧はローマの永続と安定の根本であるとみなされ、ウェスタは彼女たちの守る決して絶やしてはならない聖なる炎として具現化された。ウェスタの処女たちは、結婚や子育てといった一般的な社会的義務から解放されていた。それは彼女たちが国教に遵ずることを学び、また正すことに奉仕するため、純潔を誓っていたからである。それは男性の聖職者たちにはできないことだった。 (ja)
- In ancient Rome, the Vestal Virgins or Vestals (Latin: Vestālēs, singular Vestālis [wɛsˈtaːlɪs]) were priestesses of Vesta, goddess of the hearth. The college of the Vestals was regarded as fundamental to the continuance and security of Rome. These individuals cultivated the sacred fire that was not allowed to go out. Vestals were freed of the usual social obligations to marry and bear children and took a 30-year vow of chastity in order to devote themselves to the study and correct observance of state rituals that were forbidden to the colleges of male priests. In 382 AD, the Christian emperor Gratian confiscated the public revenues assigned to the cult of Vesta in Rome, and the Vestals vanished from historical record soon after. (en)
- 베스타 신녀(Vestals 또는 Vestal Virgins, 라틴어: Vestālēs, 단수 Vestālis [wɛsˈtaːlɪs])는 고대 로마에서 화로의 여신 베스타의 여사제를 말한다. 베스타 신녀의 구성원은 로마의 지속과 안보에 근본적인 것으로 간주되었다. 이 사람들은 꺼지지 않는 신성한 불을 피웠다. 베스타 신녀는 결혼하고 자녀를 낳아야 하는 일반적인 사회적 의무에서 벗어나 남성 사제단에 금지된 국가 의식을 연구하고, 올바르게 준수하기 위해 30년 동안 순결 서약을 했다. 서기 382년에 기독교 황제 그라티아누스는 로마에서 베스타 숭배에 할당된 공공 수입을 몰수했고, 베스타 신녀는 얼마 지나지 않아 역사 기록에서 사라졌다. (ko)
- Westalka (łac. virgo Vestalis) – kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy. Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6–10 lat, z rodów patrycjuszowskich wyłącznie takie, których oboje rodziców żyło. Było ich sześć. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował pontifex maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby. Dla wybranej oznaczało to wyjście spod władzy ojcowskiej. Westalka musiała pozostawać na służbie 30 lat (przez pierwsze 10 lat poznawała zasady, przez następne 10 pełniła właściwe obowiązki, w trzeciej dekadzie opiekowała się nowicjuszkami) i zachować w tym czasie dziewictwo. Utrata dziewictwa w czasie trwania przez westalkę na służbie stanowiło jedno z największych przestępstw, jakich można było się dopuścić w starożytnym Rzymie. Nazywało się z łac. incestum, czyli było aktem niemoralnym i wręcz bezbożnym. Utrata dziewictwa przez westalkę była karana bardzo surowo dla odwrócenia gniewu Westy. Historycy rzymscy opisali kilka przypadków ukarania westalek; delikwentkę chowano żywcem do grobu, zostawiając jej tam nieco pożywienia i wody oraz lampkę; następnie pozostawiano ją na śmierć i nie interesowano się nią więcej. Po zakończeniu służby westalka mogła wyjść za mąż i mieć dzieci. Zadaniem westalek było podtrzymywanie wiecznego ognia w świątyni Westy (który to ogień reprezentował samą Westę) oraz dokonywanie okresowych, rytualnych oczyszczeń całego miasta. Mieszkały w klasztorze, Atrium Vestae (za którym rozciągał się gaj Westalek, Lucus Virginum Vestalium), obok świątyni Westy, na stoku Palatynu, w pobliżu „Świętej Drogi” (Via Sacra), którą kroczyły pochody przy ważnych uroczystościach. Za dopuszczenie do wygaśnięcia ognia odpowiedzialnej za to westalce wymierzano karę śmiertelnej chłosty. Westalki cieszyły się znacznym poważaniem. Za obrazę westalki groziła kara śmierci. Jej słowo miało moc przysięgi. Do ich przywilejów należały między innymi honorowe miejsca w teatrze, towarzystwo liktorów i prawo łaski wobec skazanych. Strojem kapłanki była biała szata i przepaska na czole. W czasie składania ofiar i rozpalania ognia zakrywała twarz welonem. (pl)
- Een Vestalin of Vestaalse maagd (Latijn: virgo Vestalis "Vestaalse maagd"; oorspronkelijke titel: sacerdos Vestalis "Vestaalse priesteres") was een Romeinse priesteres van de godin Vesta. Het college van Vestalinnen bestond uit zes (in de late oudheid zeven) priesteressen, die tussen hun zesde en tiende jaar voor minimaal dertig jaar werden aangesteld. Hun hoofdopdracht was het onderhoud van het haardvuur in de tempel van Vesta, dat nooit mocht uitdoven, alsook het halen van water uit de heilige bron van de nimf Egeria, dat voor de reiniging van de tempel werd gebruikt. Daarnaast maakten ze de mola salsa. Dat was een mengsel van water en spelt- of emmertarwemeel, waaraan op de Iden van september zout werd toegevoegd. Het werd geofferd tijdens de Lupercalia, de Vestalia en op de Iden van september Tevens maakten ze het suffimen, as van ongeboren kalveren, dat gebruikt werd voor cultushandelingen tijdens de Fordicidia. In het kader van de cultus vielen de Vestalinnen onder het collegium van de pontifices en in het bijzonder onder de pontifex maximus als hun disciplinaire overste. Hun persoonlijke sociale status leek in veel opzichten op die van een Romeinse vrije man, maar ze genoten ook talrijke privileges. Tijdens hun diensttijd waren de Vestalinnen tot kuisheid verplicht. Het verlies van de maagdelijkheid van een Vestalin gold als onheilspellend voorteken voor het Romeinse gemenebest. Een onkuise Vestalin werd uit het priesterschap ontzet en kon dan levend begraven worden. (nl)
- Le vestali erano sacerdotesse consacrate alla dea Vesta. A Romolo, primo re di Roma, o al suo successore, Numa Pompilio, è attribuita l'istituzione del culto del fuoco, con la creazione delle vergini sacre a sua custodia, chiamate vestali. (it)
- Vestalerna var gudinnan Vestas prästinnor i antikens Rom, och hade till uppgift att vakta och vårda den heliga elden som brann dag och natt i Vestas tempel. Dessutom fullgjorde de andra religiösa funktioner och deltog i offentliga ceremonier. De hade rätt att benåda brottslingar, och det var belagt med dödsstraff att förgripa sig på en vestal. Vestalerna hade en unik ställning som det enda heltidsanställda prästerskapet vid en romersk statskult, och var en av endast två som bestod av kvinnor (den andra var Sacerdos Cereris). (sv)
- As vestais (em latim virgo vestalis), na Roma Antiga, eram sacerdotisas que cultuavam a deusa romana Vesta. Era um sacerdócio exclusivamente feminino, restrito a seis mulheres que seriam escolhidas entre a idade de 6 a 10 anos, servindo durante trinta anos. Durante esse período, as virgens vestais eram obrigadas a preservar sua virgindade e castidade, pois qualquer atentado a esses símbolos de pureza significariam um sacrilégio aos deuses romanos e, portanto, também à sociedade romana. (pt)
- Веста́лки (лат. virgo vestalis, Vestālēs, в ед. числе — Vestālis) — жрицы богини очага Весты в Древнем Риме, пользовавшиеся большим уважением и почётом. Институт весталок считался основополагающим для безопасности и благополучия Рима. Весталки освобождались от привычных социальных обязанностей, отказываясь вступать в брак и сохраняя целомудрие на время своей 30-летней службы, посвящая жизнь соблюдению религиозных ритуалов и поддержание священного огня в храме. В 382 году христианский император Грациан конфисковал государственные доходы, предназначенные для культа Весты в Риме, и весталки вскоре исчезли из исторических записей. (ru)
- У Стародавньому Римі Весталки ( лат. Vestālēs) були жрицями Вести, богині домашнього вогнища й родинного життя . Їхнім головним обов'язком було підтримувати священний вогонь, якого не дозволялося гасити. Весталки були звільнені від звичайних соціальних зобов'язань, як виходити заміж і народжувати дітей. Вони приймали 30-річну обітницю цнотливості, щоб присвятити себе вивченню і правильному дотриманню проводження державних ритуалів. У 382 році н.е. християнський імператор Граціан конфіскував державні доходи, призначені для культу Вести в Римі, і невдовзі весталки зникли з історичних записів. (uk)
- 維斯塔貞女或稱護火貞女（拉丁語：virgo Vestalis，原正式全銜：sacerdos Vestalis），是古羅馬爐灶和家庭女神維斯塔的女祭司。 維斯塔貞女的祭司職位是由六位女祭司（上古晚期為七位）組成，其年齡介於六至十歲間，必須守貞、侍奉神祇至少三十年。她們的主要任務是守護維斯塔神廟的爐灶，不讓聖火澆熄，並以寧芙（Egeria）的聖春之水滌洗神廟。她也負責事先烤製「mola salsa」（意為「鹽粉」，粗艾麦粉〔emmer flour，有芒小麦的一种〕混盐水）和「suffimen」（未出生小牛的骨灰），以供特定儀式使用。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Vestálky, latinsky virgines Vestales „Vestiny panny“ či virgines Vestae, byly ve starověkém římské náboženství panenské kněžky, služebnice bohyně Vesty. Jejich povoláním bylo hlídat a udržovat posvátný oheň v chrámu své bohyně a žít ve společenství. (cs)
- A l'antiga Roma, una sacerdotessa consagrada a la deessa Vesta, rebia el nom de Verge Vestal o simplement Vestal. Al començament eren elegides pel rei de Roma i després, en proclamar-se la república romana, pel Pontífex Màxim. (ca)
- Vestaren birjinak Vesta jainkosaren emakumezko apaizak ziren. Haien eginkuzuna nagusia Vestaren tenpluko su sakratua pizturik gordetzea zen. Haietako bat izateak ohore handia zekarkien emakumeei, eta pribilegio asko eskura zezaketen. Ponpeiako Vestalen Etxearen aurkikuntzak fama handia eman zien Vestalei XVIII. eta XIX. mendeetan. (eu)
- Une vestale (en latin virgo vestalis) est une prêtresse de la Rome antique dédiée à Vesta. Le collège des vestales et son bien-être sont considérés comme essentiels au maintien et à la sécurité de Rome. Elles doivent entretenir le foyer public du temple de Vesta situé dans le Forum romain. Les vestales sont libérées des obligations sociales habituelles de se marier et de donner naissance à des enfants, et font vœu de chasteté pendant 30 ans afin de se consacrer à l'étude et au respect des rituels de l'État interdits aux collèges de prêtres masculins. (fr)
- Perawan Vesta (Latin: Virgo Vestalis) adalah pendeta wanita bagi Dewi Vesta (dewi perapian) pada masa Romawi kuno. Tugas utama mereka adalah menjaga api suci Vesta. Tugas ini merupakan suatu kehormatan bagi wanita yang melakukannya. Perawan Vesta adalah satu-satunya posisi yang dipegang oleh wanita dalam sistem keagamaan Romawi. Ditemukannya kuil Vesta di kota Pompeii membuat Perawan Vesta menjadi subjek yang populer pada abad ke-18 dan 19. (in)
- ウェスタの処女（ウェスタのしょじょ、ラテン語：Vestales（複数形）、Vestalis（単数形）、英語：Vestal Virgin）あるいはウェスタの乙女、ウェスタの巫女は、古代ローマで信仰された火床をつかさどる女神ウェスタに仕えた巫女たちのこと。ウェスタの聖職者団およびその安寧はローマの永続と安定の根本であるとみなされ、ウェスタは彼女たちの守る決して絶やしてはならない聖なる炎として具現化された。ウェスタの処女たちは、結婚や子育てといった一般的な社会的義務から解放されていた。それは彼女たちが国教に遵ずることを学び、また正すことに奉仕するため、純潔を誓っていたからである。それは男性の聖職者たちにはできないことだった。 (ja)
- Le vestali erano sacerdotesse consacrate alla dea Vesta. A Romolo, primo re di Roma, o al suo successore, Numa Pompilio, è attribuita l'istituzione del culto del fuoco, con la creazione delle vergini sacre a sua custodia, chiamate vestali. (it)
- Vestalerna var gudinnan Vestas prästinnor i antikens Rom, och hade till uppgift att vakta och vårda den heliga elden som brann dag och natt i Vestas tempel. Dessutom fullgjorde de andra religiösa funktioner och deltog i offentliga ceremonier. De hade rätt att benåda brottslingar, och det var belagt med dödsstraff att förgripa sig på en vestal. Vestalerna hade en unik ställning som det enda heltidsanställda prästerskapet vid en romersk statskult, och var en av endast två som bestod av kvinnor (den andra var Sacerdos Cereris). (sv)
- As vestais (em latim virgo vestalis), na Roma Antiga, eram sacerdotisas que cultuavam a deusa romana Vesta. Era um sacerdócio exclusivamente feminino, restrito a seis mulheres que seriam escolhidas entre a idade de 6 a 10 anos, servindo durante trinta anos. Durante esse período, as virgens vestais eram obrigadas a preservar sua virgindade e castidade, pois qualquer atentado a esses símbolos de pureza significariam um sacrilégio aos deuses romanos e, portanto, também à sociedade romana. (pt)
- У Стародавньому Римі Весталки ( лат. Vestālēs) були жрицями Вести, богині домашнього вогнища й родинного життя . Їхнім головним обов'язком було підтримувати священний вогонь, якого не дозволялося гасити. Весталки були звільнені від звичайних соціальних зобов'язань, як виходити заміж і народжувати дітей. Вони приймали 30-річну обітницю цнотливості, щоб присвятити себе вивченню і правильному дотриманню проводження державних ритуалів. У 382 році н.е. християнський імператор Граціан конфіскував державні доходи, призначені для культу Вести в Римі, і невдовзі весталки зникли з історичних записів. (uk)
- 維斯塔貞女或稱護火貞女（拉丁語：virgo Vestalis，原正式全銜：sacerdos Vestalis），是古羅馬爐灶和家庭女神維斯塔的女祭司。 維斯塔貞女的祭司職位是由六位女祭司（上古晚期為七位）組成，其年齡介於六至十歲間，必須守貞、侍奉神祇至少三十年。她們的主要任務是守護維斯塔神廟的爐灶，不讓聖火澆熄，並以寧芙（Egeria）的聖春之水滌洗神廟。她也負責事先烤製「mola salsa」（意為「鹽粉」，粗艾麦粉〔emmer flour，有芒小麦的一种〕混盐水）和「suffimen」（未出生小牛的骨灰），以供特定儀式使用。 (zh)
- عذارى فستال (باللاتينية: sacerdos Vestalis)، هن كاهنات الإلهة فستا العذراء المكلفات بالحفاظ على بقاء النار المقدسة مشتعلة بحسب الأساطير الرومانية. تتراوح أعمار المبتدئات بين ست سنوات وعشر سنوات، ومن شروط انتسابهنّ، أن يكنّ خاليات من أية عاهة جسدية أو نفسية، وأن يتحدرن من أبوين حرّين، وخدمتهنّ تدوم ثلاثين سنة، وفي السنوات العشر الأولى، تتعلم المبتدئات قوانين الخدمة من القديمات، ومن ثم يقمن بالخدمة الفعلية عشر سنوات، وفي السنوات العشر الأخيرة، يصبح دورهنّ في تعليم الجدد مبدأ الخدمة. وخلال خدمتها للهيكل يجب على كاهنة الإلهة فستا أن تحافظ على عذريتها وبكارتها وإلا عرّضت حياتها للهلاك، إذا تضرب ضرباً مبرحاً، ويلبسونها كفناً أبيض ويضعونها في قبر، ومن ثم يقفل عليها وهي ما زالت على قيد الحياة، ويضعون معها بعض الأكل وشمعة مضاءة. أما القبر فهو كناية عن قبو محفور في الصخر، مدخله في انحدار عميق، فتنزل (ar)
- Als Vestalin (lat. virgo Vestalis „vestalische Jungfrau“; ursprünglicher amtlicher Titel: sacerdos Vestalis „vestalische Priesterin“) bezeichnet man eine römische Priesterin der Göttin Vesta. Die Priesterschaft der Vestalinnen bestand aus sechs (in der Spätantike sieben) Priesterinnen, die im Alter von sechs bis zehn Jahren für eine mindestens dreißigjährige Dienstzeit berufen wurden. Ihre Hauptaufgabe war es, das Herdfeuer im Tempel der Vesta zu hüten, das niemals erlöschen durfte, und das Wasser aus der heiligen Quelle der Nymphe Egeria zu holen, das zur Reinigung des Tempels verwendet wurde. Daneben stellten sie die mola salsa (eine Mischung aus Salzwasser und Getreideschrot) sowie das suffimen (Asche ungeborener Kälber) her, die bei bestimmten Kulthandlungen benötigt wurden. (de)
- Οι Εστιάδες Παρθένες (λατινικά: Virgo Vestalis) ήταν, στην Αρχαία Ρώμη, οι ιέρειες της Βέστας, θεάς της οικογενειακής εστίας, απόδοση της ελληνικής θεάς Εστίας στη ρωμαϊκή λατρεία. Πρωταρχικό τους καθήκον ήταν η συντήρηση της Ιερής Φωτιάς της Βέστας στο ναό της θεάς στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το καθήκον αυτό ήταν ιδιαίτερα τιμητικό και απέδιδε μεγάλα προνόμια στις γυναίκες που το υπηρετούσαν. Οι Εστιάδες αποτελούσαν τα μοναδικά θηλυκά μέλη του αρχαίου ρωμαϊκού ιερατείου. Ιερά τους αντικείμενα ήταν η φωτιά της εστίας και το καθαρό νερό. (el)
- Vestaloj estas tiuj ses romaj pastrinoj, kiuj estis devigitaj al virgeco kaj prizorgo de la kulto kaj fajro de Vesta, diino de la hejma fajro. La junulinojn elektis en la aĝoj inter 6 kaj 10 jaroj la ĉefpastro (pontifex maximus). Ili servis dum tridek jaroj kaj ili devis reteni sian virgecon. Ili rajtis edziniĝi post la servo, sed tio okazis malofte, ĉar – laŭ la superstiĉo – tio povas kaŭzis malbonŝancon. Se ili preterlasis la devojn, oni punis ilin per batado. Se ili perdis la virgecon, oni entombigis ilin vivante. (eo)
- Vestal (del latín, Vestalis y plural, Vestales) en la religión de la Antigua Roma, era una sacerdotisa consagrada a la diosa del fuego y del hogar Vesta. Originalmente, es probable que fueran dos, cuatro en tiempos de Plutarco y posteriormente, seis. De su importancia dan prueba que el Colegio de las Vestales y su bienestar eran considerados fundamentales para la continuidad y seguridad de Roma. Eran sacerdotisas públicas Vesta publica populi Romani Quiritium y, como tales, constituían una excepción en el mundo sacerdotal romano, que estaba casi por entero compuesto de hombres. (es)
- In ancient Rome, the Vestal Virgins or Vestals (Latin: Vestālēs, singular Vestālis [wɛsˈtaːlɪs]) were priestesses of Vesta, goddess of the hearth. The college of the Vestals was regarded as fundamental to the continuance and security of Rome. These individuals cultivated the sacred fire that was not allowed to go out. Vestals were freed of the usual social obligations to marry and bear children and took a 30-year vow of chastity in order to devote themselves to the study and correct observance of state rituals that were forbidden to the colleges of male priests. (en)
- Een Vestalin of Vestaalse maagd (Latijn: virgo Vestalis "Vestaalse maagd"; oorspronkelijke titel: sacerdos Vestalis "Vestaalse priesteres") was een Romeinse priesteres van de godin Vesta. Het college van Vestalinnen bestond uit zes (in de late oudheid zeven) priesteressen, die tussen hun zesde en tiende jaar voor minimaal dertig jaar werden aangesteld. Hun hoofdopdracht was het onderhoud van het haardvuur in de tempel van Vesta, dat nooit mocht uitdoven, alsook het halen van water uit de heilige bron van de nimf Egeria, dat voor de reiniging van de tempel werd gebruikt. Daarnaast maakten ze de mola salsa. Dat was een mengsel van water en spelt- of emmertarwemeel, waaraan op de Iden van september zout werd toegevoegd. Het werd geofferd tijdens de Lupercalia, de Vestalia en op de Iden van se (nl)
- Westalka (łac. virgo Vestalis) – kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy. Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6–10 lat, z rodów patrycjuszowskich wyłącznie takie, których oboje rodziców żyło. Było ich sześć. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował pontifex maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby. Dla wybranej oznaczało to wyjście spod władzy ojcowskiej. Po zakończeniu służby westalka mogła wyjść za mąż i mieć dzieci. (pl)
- Веста́лки (лат. virgo vestalis, Vestālēs, в ед. числе — Vestālis) — жрицы богини очага Весты в Древнем Риме, пользовавшиеся большим уважением и почётом. Институт весталок считался основополагающим для безопасности и благополучия Рима. Весталки освобождались от привычных социальных обязанностей, отказываясь вступать в брак и сохраняя целомудрие на время своей 30-летней службы, посвящая жизнь соблюдению религиозных ритуалов и поддержание священного огня в храме. (ru)
|
.png){kind=link}
.png){kind=link}
_by_Jean-Marc_Nattier.jpg){kind=link}
