dbo:abstract
|
- USS San Francisco (CA-38) byl těžký křižník amerického námořnictva. Byl pátým postaveným těžkým křižníkem třídy New Orleans. Plavidlo se podílelo na bojích druhé světové války, aby bylo krátce po jejím skončení vyřazeno a sešrotováno. (cs)
- Die USS San Francisco war ein Schwerer Kreuzer der United States Navy aus der Zeit des Zweiten Weltkrieges. Das Schiff gehörte zur , die insgesamt sieben Schiffseinheiten umfasste. Die offizielle Registernummer war CA 38, wobei die Buchstaben CA für Schwerer Kreuzer steht (engl.: Cruiser, Armored) und die Zahl 38 die laufende Ordnungsnummer für alle Kreuzerbauten ist. Die San Francisco war eines der höchstdekorierten Schiffe der US-Marine. (de)
- L’USS San Francisco est un croiseur lourd de la classe New Orleans et le deuxième navire de l’United States Navy nommé d'après la ville de San Francisco. Mis en service en 1934, il est l'un des navires les plus décorés de la Seconde Guerre mondiale avec 17 battle stars. (fr)
- Lo USS San Francisco (classificazione e distintivo ottico CA-38) è stato un incrociatore pesante della United States Navy, appartenente alla classe New Orleans e così nominato dall'omonima città della California. Fu impostato nel settembre 1931 ed entrò in servizio nel febbraio 1934. Inserito nella 6ª Divisione incrociatori, trascorse gli anni trenta compiendo esercitazioni combinate sia nell'Oceano Pacifico, sia nell'Oceano Atlantico e partecipando a una crociera di visite diplomatiche in America Meridionale. Con l'inizio della seconda guerra mondiale in Europa, il San Francisco fece brevemente parte della pattuglia navale statunitense in Atlantico. Il 7 dicembre 1941, quando l'Impero giapponese attaccò Pearl Harbor, si trovava nel locale cantiere privo di apparato motore e armi, tutte in revisione: non subì tuttavia alcun danno. Nei primi sei mesi del 1942 scortò convogli nel Pacifico e partecipò a un veloce raid contro le teste di ponte giapponesi in Nuova Guinea; fu poi aggregato alla flotta d'invasione allestita per la campagna di Guadalcanal, nel corso della quale continuò, assieme alle altre unità della Task force 64, a scortare convogli. Come tale ebbe parte nella battaglia di Capo Speranza svoltasi a ovest di Guadalcanal nella notte dell'11-12 ottobre, affondando un cacciatorpediniere nipponico; trasferito alla Task force 67 del contrammiraglio Daniel Callaghan, nella notte del 12-13 novembre combatté nella violenta battaglia navale di Guadalcanal, nel corso della quale fu ripetutamente colpito da proiettili di grosso calibro che provocarono danni estesi. In riparazione dal dicembre 1942 al febbraio 1943, fornì copertura e supporto alle operazioni anfibie nelle isole Aleutine fino ad agosto, poi fu riassegnato alla con la quale ai primi di ottobre attaccò l'isola di Wake. Diresse quindi nel Pacifico meridionale, dove bombardò gli atolli di Tarawa e Makin (isole Gilbert), quindi scortò le portaerei della TF 58 nelle incursioni sulle isole Marshall (dicembre e gennaio 1944) e assisté le truppe dell'esercito nella battaglia di Kwajalein. Riprese poi il ruolo di scorta e accompagnò le portaerei nelle isole Caroline (febbraio) e al largo della Nuova Guinea (aprile). Tra il giugno e il luglio 1944 partecipò attivamente alla campagna delle isole Marianne supportando le divisioni sbarcate e difendendo le portaerei nell'importante battaglia del Mare delle Filippine: da agosto a ottobre fu profondamente revisionato, quindi tornò a scortare le portaerei nelle loro incursioni su Cina, Formosa, Giappone. Dal 19 al 27 febbraio 1945 si unì alla forza da bombardamento navale che appoggiava le divisioni Marine coinvolte nella battaglia di Iwo Jima e, dopo una breve tregua, svolse analogo compito durante la battaglia di Okinawa: nel corso di quest'ultima utilizzò intensivamente il proprio armamento contro obiettivi terrestri. Terminata la guerra nell'agosto 1945 operò per alcuni mesi nel Mar Giallo in veste di forza d'occupazione, quindi a novembre fece ritorno negli Stati Uniti. Nel gennaio 1946 si ancorò a Philadelphia, dove a febbraio fu sospeso dal servizio e integrato nella Flotta di riserva dell'Atlantico. Nel settembre 1959, disarmato, fu venduto a una compagnia metallurgica che si occupò della sua demolizione. (it)
- USS San Francisco (CA-38), a New Orleans-class cruiser, was the second ship of three of the United States Navy named after the city of San Francisco, California. Commissioned in 1934, she was one of the most decorated ships of World War II, earning 17 battle stars and the Presidential Unit Citation. Like most of her sister ships, she saw extensive action during the Guadalcanal campaign, including the Battle of Cape Esperance and the Naval Battle of Guadalcanal, during which she was heavily damaged and her captain and admiral killed. Earlier in the battle she mistakenly fired on the light cruiser Atlanta, causing serious damage and inflicting numerous casualties. Decommissioned immediately after the end of the war, she was sold for scrap in 1959. Her bridge wings, damaged during the Naval Battle of Guadalcanal and removed during repairs, are now mounted on a promontory in Golden Gate National Recreation Area. They are set on the great circle course from San Francisco to Guadalcanal. (en)
- サンフランシスコ (USS San Francisco, CA-38) は、アメリカ海軍が第二次世界大戦で運用した重巡洋艦。ニューオーリンズ級重巡洋艦の5番艦。艦名はカリフォルニア州サンフランシスコにちなむ。その名を持つ艦としては2隻目。 (ja)
- O USS San Francisco foi um navio cruzador pesado operado pela Marinha dos Estados Unidos e a quinta embarcação da Classe New Orleans, depois do USS New Orleans, USS Astoria, USS Minneapolis e USS Tuscaloosa, e seguido pelo USS Quincy e USS Vincennes. Sua construção começou em setembro de 1931 no Estaleiro Naval de Mare Island e foi lançado ao mar em março de 1933, sendo comissionado na frota norte-americana em fevereiro de 1934. Era armado com uma bateria principal composta por nove canhões de 203 milímetros montados em três torres de artilharia triplas, tinha um deslocamento de mais de dez mil toneladas e conseguiu alcançar uma velocidade máxima de 32 nós. O San Francisco passou seus primeiros anos de serviço realizando treinamentos junto com a Frota do Pacífico dos Estados Unidos. Entre janeiro e junho de 1939 ele realizou uma viagem diplomática ao redor de toda a América do Sul. Ele foi transferido para a Costa Leste com o início da Segunda Guerra Mundial em setembro, permanecendo até fevereiro de 1940 realizando patrulhas de neutralidade. O cruzador em seguida voltou para a Frota do Pacífico e seguiu para o Havaí em agosto de 1941. O San Francisco estava ancorado na base naval de Pearl Harbor aguardando a liberação de uma doca quando o Ataque a Pearl Harbor ocorreu em dezembro de 1941, porém não foi danificado. A embarcação foi colocada na escolta de transportes de tropas e de porta-aviões no início de 1942, enquanto em agosto foi colocado para participar da Campanha de Guadalcanal, participando da Batalha do Cabo Esperança em outubro e depois da Batalha Naval de Guadalcanal no mês seguinte. Nesta última, o San Francisco acidentalmente disparou contra o cruzador rápido USS Atlanta e matou o contra-almirante Norman Scott, enquanto o próprio San Francisco foi seriamente danificado por disparos japoneses que também mataram o contra-almirante Daniel J. Callaghan. O navio sobreviveu e retornou para São Francisco em dezembro e permaneceu em reparos até fevereiro de 1943. Depois de retornar ao serviço, o cruzador foi designado para apoiar a Campanha das Ilhas Aleutas, onde permaneceu até setembro. O San Francisco depois participou de operações nas campanhas das Ilhas Gilbert e Marshall e Ilhas Marianas e Palau. Em junho a embarcação lutou na Batalha do Mar das Filipinas, porém não foi danificado. No ano seguinte envolveu-se na Campanha nas Ilhas Vulcano e Ryukyu, incluindo das batalhas de Iwo Jima e Okinawa. Depois da Rendição do Japão, o San Francisco navegou por portos na China e Coreia. O cruzador foi descomissionado em fevereiro de 1946 e colocado na reserva, onde permaneceu ser desmontado em setembro de 1959. (pt)
|
rdfs:comment
|
- USS San Francisco (CA-38) byl těžký křižník amerického námořnictva. Byl pátým postaveným těžkým křižníkem třídy New Orleans. Plavidlo se podílelo na bojích druhé světové války, aby bylo krátce po jejím skončení vyřazeno a sešrotováno. (cs)
- Die USS San Francisco war ein Schwerer Kreuzer der United States Navy aus der Zeit des Zweiten Weltkrieges. Das Schiff gehörte zur , die insgesamt sieben Schiffseinheiten umfasste. Die offizielle Registernummer war CA 38, wobei die Buchstaben CA für Schwerer Kreuzer steht (engl.: Cruiser, Armored) und die Zahl 38 die laufende Ordnungsnummer für alle Kreuzerbauten ist. Die San Francisco war eines der höchstdekorierten Schiffe der US-Marine. (de)
- L’USS San Francisco est un croiseur lourd de la classe New Orleans et le deuxième navire de l’United States Navy nommé d'après la ville de San Francisco. Mis en service en 1934, il est l'un des navires les plus décorés de la Seconde Guerre mondiale avec 17 battle stars. (fr)
- サンフランシスコ (USS San Francisco, CA-38) は、アメリカ海軍が第二次世界大戦で運用した重巡洋艦。ニューオーリンズ級重巡洋艦の5番艦。艦名はカリフォルニア州サンフランシスコにちなむ。その名を持つ艦としては2隻目。 (ja)
- USS San Francisco (CA-38), a New Orleans-class cruiser, was the second ship of three of the United States Navy named after the city of San Francisco, California. Commissioned in 1934, she was one of the most decorated ships of World War II, earning 17 battle stars and the Presidential Unit Citation. Decommissioned immediately after the end of the war, she was sold for scrap in 1959. (en)
- Lo USS San Francisco (classificazione e distintivo ottico CA-38) è stato un incrociatore pesante della United States Navy, appartenente alla classe New Orleans e così nominato dall'omonima città della California. Fu impostato nel settembre 1931 ed entrò in servizio nel febbraio 1934. (it)
- O USS San Francisco foi um navio cruzador pesado operado pela Marinha dos Estados Unidos e a quinta embarcação da Classe New Orleans, depois do USS New Orleans, USS Astoria, USS Minneapolis e USS Tuscaloosa, e seguido pelo USS Quincy e USS Vincennes. Sua construção começou em setembro de 1931 no Estaleiro Naval de Mare Island e foi lançado ao mar em março de 1933, sendo comissionado na frota norte-americana em fevereiro de 1934. Era armado com uma bateria principal composta por nove canhões de 203 milímetros montados em três torres de artilharia triplas, tinha um deslocamento de mais de dez mil toneladas e conseguiu alcançar uma velocidade máxima de 32 nós. (pt)
|