| dbo:abstract
|
- العلامة هي صورة ترمز لوجود (كخطر مادة سامة) أو معنى معين (كعلامات المرور). (ar)
- En la semiotiko, signo estas io, kiu reprezentas ion alian. Tiu reprezento nur povas esti komprenata de iu, kiu konas la signifon de la signo. (eo)
- El signo, según Charles S. Peirce, es aquel que está en lugar del objeto al que representa (referente), y que por una relación convencional o de semejanza, evoca en un tercero (interpretante) una realidad determinada para alguien que la interpreta. Pero esta definición varía dependiendo del autor o la corriente. La semiótica o semiología es aquella ciencia que se encarga del estudio de los signos en el seno de la vida social. Las diferentes relaciones entre signo y cosa designada han dado lugar a diferentes corrientes: estudio de la relación del signo y su significado, la semántica; el análisis de las relaciones entre signos: la sintáctica; y entre signos y sus condiciones de uso respecto al contexto o circunstancia de los usuarios: la pragmática. Desde estas dimensiones se analizan los fenómenos, objetos y sistemas de la significación, de los signos y de los discursos en los diferentes lenguajes, así como los procesos por los cuales son asociados a un significado (producción e interpretación). Toda producción e interpretación del sentido constituye una práctica significante, un proceso de semiosis que se vehiculiza mediante y se materializa en textos. Algunos autores suelen indicar una distinción entre semiótica y semiología como postulando campos de estudios diferentes. Problemática superada en el Tratado de Semiótica General de Umberto Eco. Este minimiza la cuestión dado que todo signo se construye de naturaleza social aunque no todos lo son. Cabe separarlas también de la llamada teoría de la información y de la comunicología -ciencia que estudia los sistemas de comunicación dentro de las sociedades humanas- y la hermenéutica -disciplina que se encarga de la interpretación de los textos. La peculiaridad del enfoque semiológico responde al siguiente interrogante: "¿Por qué y cómo en una determinada sociedad un elemento —una imagen, un conjunto de palabras, un gesto, un objeto, un comportamiento, etc.— significa?". (es)
- Tanda adalah sesuatu yang digunakan untuk menujuk sesuatu yang lain. Tanda dapat berupa benda, sifat, kejadian dan lain sebagainya. Tanda alam memiliki hubungan sebab akibat dengan objeknya—misalnya, guntur adalah tanda badai, atau gejala medis tanda penyakit. Sebuah tanda konvensional berarti jika ada konvensi terlebih dahulu, seperti tanda titik menandakan akhir sebuah kalimat; demikian pula kata-kata dan ekspresi suatu bahasa, serta gerak tubuh, dapat dianggap sebagai tanda, yang mengungkapkan makna tertentu. Objek fisik yang memuat tanda (pemberitahuan, rambu jalan, dll, secara kolektif dikenal sebagai papan tanda) umumnya memberikan informasi atau petunjuk menggunakan tulisan, lambang, gambar atau kombinasi dari semuanya. (in)
- A sign is an object, quality, event, or entity whose presence or occurrence indicates the probable presence or occurrence of something else. A natural sign bears a causal relation to its object—for instance, thunder is a sign of storm, or medical symptoms a sign of disease. A conventional sign signifies by agreement, as a full stop signifies the end of a sentence; similarly the words and expressions of a language, as well as bodily gestures, can be regarded as signs, expressing particular meanings. The physical objects most commonly referred to as signs (notices, road signs, etc., collectively known as signage) generally inform or instruct using written text, symbols, pictures or a combination of these. The philosophical study of signs and symbols is called semiotics; this includes the study of semiosis, which is the way in which signs (in the semiotic sense) operate. (en)
- Een sein is een middel om een boodschap aan een ander over te brengen, zonder dat te doen door middel van direct praten of schrijven, maar door middel van een vooraf afgesproken code. Kennis van de code is meestal nodig om de boodschap te begrijpen. Zo bestaat er het morse-alfabet, waarin de verschillende letters van het alfabet weergegeven worden door korte en lange tonen of lichtsignalen. Ook bestaat er een code, het semafooralfabet, om met behulp van vlaggen een boodschap visueel over te seinen. De zendende persoon houdt met gestrekte armen twee vlaggen vast en maakt wisselende combinaties van vlaggenposities om aan de ontvanger een letter of begrip over te brengen. (nl)
- In semiotica, il segno è definito "qualcosa che sta per qualcos'altro, a qualcuno in qualche modo". È considerato una unità discreta di significato: un sistema, composto da un segnale, una referenza e un referente, che rinvia ad un contenuto. La semiotica studia la capacità del segno di dare la possibilità a chi interpreta di comprenderne il contenuto. Secondo Louis Hjelmslev, il segno può essere definito anche come espressione di un contenuto. Secondo Charles Peirce un sinonimo di sign è representamen. Secondo Ferdinand de Saussure, il segno è l'unione di significante e significato. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 기호 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 기호(記號)는 어떠한 뜻을 나타내기 위하여 쓰이는 개체를 통틀어 이르는 말이다. 기호는 정보 이나 사고·감정·예술 등 정신 행위의 기능을 돕는 매체이다. 좁은 의미로는 문자나 마크 등 의미가 붙여진 도형(圖形)을 가리키지만 넓은 의미로는 , 패션이나 다양한 행위 및 그 결과까지도 포함한다. 기호 그 자체는 종이 위의 잉크나 조형된 물체, 공기의 진동 등에 불과하지만 인간이 이들을 어떠한 의미와 연결하여 기호로 성립한다. 19세기 후반부터 20세기에 걸쳐, 인류는 과학이나 기술, 정치·경제, 사상 등의 측면에서 큰 을 이루었는데 그 중에서 기호는 중요한 역할을 했다. 특히 자연과학에 있어서는, 자연 현상을 기호화하여 그것을 조작하는 것에 의해 새로운 인식이 깊어져 갔다. 기호는 그것이 나타내는 의미 체계와 일대 일로 대응한다는 점에서 상징과 된다. (ko)
- 記号（きごう、英語: Sign）とは、それ自身ではなく、それを解釈することによって理解される意味を伝える媒体のことである。身近な例では信号や交通標識、非常口を示す印などがある。信号の青色の電球そのものに「進め」の意味はないが、それを解釈することで「進め」の意味が理解される。狭義には、文字やマーク、絵など、意味を付された図形を指すが、広義には表現物、ファッションや様々な行為（およびその結果など）までをも含む。 (ja)
- Znak (łac. signans, fr. signifiant) – w semiotyce: obserwowalny (percypowalny) element rzeczywistości, który nie jest istotny ze względu na swoje własne cechy, ale na swoją relację do innego elementu rzeczywistości do którego się odnosi (łac. signatum, fr. signifie). Znak to nośnik informacji, który funkcjonuje albo w oparciu o naturalną, instynktowną wiedzę człowieka wynikającą z jego funkcjonowania w środowisku dotyczącą istniejących mechanizmów przyczynowo-skutkowych np. dym – znak ognia, gorączka – znak choroby itp. i wtedy określa się go jako . Cechą charakterystyczną znaku naturalnego jest brak nadawcy – nawet ślad zwierzęcia na piasku nie ma nadawcy sensu stricto, ponieważ zwierzę nie było świadomym autorem komunikatu który wynikałby z pozostawionego śladu. Znaki naturalne dzielą się na równoczesne (objawy) i nierównoczesne (Ślady – jak wspomniany ślad zwierzęcia, informujący o jego obecności w danym miejscu w przeszłości. Zapowiedzi – informujące o mającym nastąpić zjawisku np. ciemne chmury jako zapowiedź deszczu). Znak może też stanowić element lub całość świadomie sformułowanego komunikatu – mówimy wtedy o sygnale, który jest intencjonalny, posiada nadawcę i odbiorcę oraz funkcjonuje w oparciu o pewną przyjętą, umowną konwencję – dlatego też mówimy o znakach konwencjonalnych. Znajomość jest w tym wypadku czynnikiem warunkującym możliwość odbioru komunikatu. Np. w europejskim kręgu kulturowym sowa jest kojarzona z mądrością i rozwagą (zob. Sowa Ateny), może być zatem znakiem tych dwóch pojęć. Dla Egipcjanina zaś Sowa będzie znakiem śmierci i magii, której należy unikać – dlatego bez stosownego objaśnienia może on mieć problemy ze zrozumieniem, dlaczego bohaterowie Chatki Puchatka słuchają rad Sowy Przemądrzałej i darzą ją sympatią, co może rzutować na odbiór skądinąd niewinnego dzieła. W dalszej perspektywie znaki konwencjonalne dzielą się na motywowane (ikoniczne) i niemotywowane (arbitralne). Ikoniczne opierają się na podobieństwie formy znaku oznaczającego i elementu oznaczanego, np. znak drogowy ostrzegający przed dziećmi mogącymi wtargnąć na jezdnię zawiera schematyczne wyobrażenie dwójki dzieci. Z kolei już znak drogowy nie jest w żaden sposób powiązany formą z treścią komunikatu – przez co uznaje się go za . Do znaków arbitralnych zaliczamy również symbole – znaki umownie zastępujące określone wartości, pojęcia (np „x” i inne oznaczenia liczbowe w matematyce, kolory państw na mapach politycznych). Kulturowo symbol rozumiemy jako zjawisko (obraz, przedmiot), które odsyła nas do pewnej bardziej złożonej części rzeczywistości, która jest trudna do ujęcia w sposób bezpośredni. W tym wypadku pomimo całkowitej konwencjonalności (umowności) nie można mówić o całkowitej arbitralności – gdyż istnieje wyraźny, kulturowy sens danego symbolu, warunkujący powstawanie skojarzeń między symbolem a elementem symbolizowanym bez którego jego zrozumienie i prawidłowy odbiór jest niemożliwy. Np. dym może być znakiem w komunikacji Indian. Znakiem w języku (znakiem językowym) określa się elementy językowe, którym można przypisać znaczenie – wszystkie jednostki języka mające nierozerwalny związek pomiędzy swoją formą oznaczającą a treścią oznaczaną. Związek ten jest związkiem umownym wynikającym z konwencji społecznej. Nie jest to związek naturalny – jedynie w przypadku nielicznych wyrazów możemy mówić o pewnej motywacji formy (zob. np. onomatopeja). Najmniejszym znakiem językowym jest morfem, największym – cały tekst. (pl)
- Знак — соглашение (явное или неявное) о приписывании чему-либо какого-либо определённого смысла, значения. Знаком также называют конкретный случай использования такого соглашения для передачи информации. Знак может быть составным, то есть состоять из нескольких других знаков. Цифры являются знаками чисел. Буквы являются знаками звуков и, вместе со словами, являются знаками человеческого языка.[прояснить] Ю. М. Лотман утверждает, что знаки делятся на две группы: и изобразительные.
* Условный — знак, в котором связь между выражением и содержанием внутренне не мотивирована. Самый распространённый условный знак — слово.
* Изобразительный или иконический — знак, в котором значение имеет естественно ему присущее выражение. Самый распространённый изобразительный знак — рисунок. Наука о знаковых системах называется семиотикой. Явление возникновения знаковой реальности называется . (ru)
- Знак (англ. sign, mark, нім. das Zeichen, das Merkmal) — матеріальний, чуттєво сприйманий об'єкт, який виступає в процесах пізнання та спілкування замінником (представником) іншого предмета, явища, дії або події, і використовується для одержання, зберігання, перетворення та передачі інформації. Сукупність знаків утворює знакову систему. Загальні властивості знакових систем вивчає семіотика. Знак сприймається як носій певного смислу, значення, інформації. Знаки поділяють на природні та штучні. Знаки мають подвійну природу: з одного боку, знаки є матеріальними (мають план вираження), з іншого — є носіями нематеріального смислу (мають план змісту). Основні властивості знаку — це властивість інформативності (знак повинен нести смислову інформацію про означуваний об'єкт) та властивість перцептивності (знак повинен бути доступним для сприйняття адресатом). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- العلامة هي صورة ترمز لوجود (كخطر مادة سامة) أو معنى معين (كعلامات المرور). (ar)
- En la semiotiko, signo estas io, kiu reprezentas ion alian. Tiu reprezento nur povas esti komprenata de iu, kiu konas la signifon de la signo. (eo)
- Tanda adalah sesuatu yang digunakan untuk menujuk sesuatu yang lain. Tanda dapat berupa benda, sifat, kejadian dan lain sebagainya. Tanda alam memiliki hubungan sebab akibat dengan objeknya—misalnya, guntur adalah tanda badai, atau gejala medis tanda penyakit. Sebuah tanda konvensional berarti jika ada konvensi terlebih dahulu, seperti tanda titik menandakan akhir sebuah kalimat; demikian pula kata-kata dan ekspresi suatu bahasa, serta gerak tubuh, dapat dianggap sebagai tanda, yang mengungkapkan makna tertentu. Objek fisik yang memuat tanda (pemberitahuan, rambu jalan, dll, secara kolektif dikenal sebagai papan tanda) umumnya memberikan informasi atau petunjuk menggunakan tulisan, lambang, gambar atau kombinasi dari semuanya. (in)
- In semiotica, il segno è definito "qualcosa che sta per qualcos'altro, a qualcuno in qualche modo". È considerato una unità discreta di significato: un sistema, composto da un segnale, una referenza e un referente, che rinvia ad un contenuto. La semiotica studia la capacità del segno di dare la possibilità a chi interpreta di comprenderne il contenuto. Secondo Louis Hjelmslev, il segno può essere definito anche come espressione di un contenuto. Secondo Charles Peirce un sinonimo di sign è representamen. Secondo Ferdinand de Saussure, il segno è l'unione di significante e significato. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 기호 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 기호(記號)는 어떠한 뜻을 나타내기 위하여 쓰이는 개체를 통틀어 이르는 말이다. 기호는 정보 이나 사고·감정·예술 등 정신 행위의 기능을 돕는 매체이다. 좁은 의미로는 문자나 마크 등 의미가 붙여진 도형(圖形)을 가리키지만 넓은 의미로는 , 패션이나 다양한 행위 및 그 결과까지도 포함한다. 기호 그 자체는 종이 위의 잉크나 조형된 물체, 공기의 진동 등에 불과하지만 인간이 이들을 어떠한 의미와 연결하여 기호로 성립한다. 19세기 후반부터 20세기에 걸쳐, 인류는 과학이나 기술, 정치·경제, 사상 등의 측면에서 큰 을 이루었는데 그 중에서 기호는 중요한 역할을 했다. 특히 자연과학에 있어서는, 자연 현상을 기호화하여 그것을 조작하는 것에 의해 새로운 인식이 깊어져 갔다. 기호는 그것이 나타내는 의미 체계와 일대 일로 대응한다는 점에서 상징과 된다. (ko)
- 記号（きごう、英語: Sign）とは、それ自身ではなく、それを解釈することによって理解される意味を伝える媒体のことである。身近な例では信号や交通標識、非常口を示す印などがある。信号の青色の電球そのものに「進め」の意味はないが、それを解釈することで「進め」の意味が理解される。狭義には、文字やマーク、絵など、意味を付された図形を指すが、広義には表現物、ファッションや様々な行為（およびその結果など）までをも含む。 (ja)
- El signo, según Charles S. Peirce, es aquel que está en lugar del objeto al que representa (referente), y que por una relación convencional o de semejanza, evoca en un tercero (interpretante) una realidad determinada para alguien que la interpreta. Pero esta definición varía dependiendo del autor o la corriente. La semiótica o semiología es aquella ciencia que se encarga del estudio de los signos en el seno de la vida social. (es)
- A sign is an object, quality, event, or entity whose presence or occurrence indicates the probable presence or occurrence of something else. A natural sign bears a causal relation to its object—for instance, thunder is a sign of storm, or medical symptoms a sign of disease. A conventional sign signifies by agreement, as a full stop signifies the end of a sentence; similarly the words and expressions of a language, as well as bodily gestures, can be regarded as signs, expressing particular meanings. The physical objects most commonly referred to as signs (notices, road signs, etc., collectively known as signage) generally inform or instruct using written text, symbols, pictures or a combination of these. (en)
- Een sein is een middel om een boodschap aan een ander over te brengen, zonder dat te doen door middel van direct praten of schrijven, maar door middel van een vooraf afgesproken code. Kennis van de code is meestal nodig om de boodschap te begrijpen. Zo bestaat er het morse-alfabet, waarin de verschillende letters van het alfabet weergegeven worden door korte en lange tonen of lichtsignalen. (nl)
- Znak (łac. signans, fr. signifiant) – w semiotyce: obserwowalny (percypowalny) element rzeczywistości, który nie jest istotny ze względu na swoje własne cechy, ale na swoją relację do innego elementu rzeczywistości do którego się odnosi (łac. signatum, fr. signifie). Np. dym może być znakiem w komunikacji Indian. (pl)
- Знак — соглашение (явное или неявное) о приписывании чему-либо какого-либо определённого смысла, значения. Знаком также называют конкретный случай использования такого соглашения для передачи информации. Знак может быть составным, то есть состоять из нескольких других знаков. Цифры являются знаками чисел. Буквы являются знаками звуков и, вместе со словами, являются знаками человеческого языка.[прояснить] Ю. М. Лотман утверждает, что знаки делятся на две группы: и изобразительные. Наука о знаковых системах называется семиотикой. Явление возникновения знаковой реальности называется . (ru)
- Знак (англ. sign, mark, нім. das Zeichen, das Merkmal) — матеріальний, чуттєво сприйманий об'єкт, який виступає в процесах пізнання та спілкування замінником (представником) іншого предмета, явища, дії або події, і використовується для одержання, зберігання, перетворення та передачі інформації. Сукупність знаків утворює знакову систему. Загальні властивості знакових систем вивчає семіотика. Знак сприймається як носій певного смислу, значення, інформації. Знаки поділяють на природні та штучні. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
