| dbo:abstract
|
- باول بلير (بالإنجليزية: Paul Blair) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 1 فبراير 1944 في كوشينغ في الولايات المتحدة، وتوفي في 26 ديسمبر 2013 في بيكسفيل في الولايات المتحدة بسبب نوبة قلبية. (ar)
- Paul L. D. Blair (February 1, 1944 – December 26, 2013) was an American professional baseball player and coach. He played in Major League Baseball as an outfielder from 1964 through 1980, most notably as the center fielder for the Baltimore Orioles dynasty that won four American League pennants and two World Series championships between 1966 and 1971. He also played for the New York Yankees and the Cincinnati Reds. A two-time All-Star player, Blair excelled as a defensive player, winning the Gold Glove Award eight times, including seven consecutive years from 1969 to 1975. One of the best defensive outfielders of his era, he had excellent range and was brilliant at tracking fly balls. He challenged hitters by playing shallow, then running down balls hit over his head. In 1984, Blair was inducted into the Baltimore Orioles Hall of Fame. (en)
- Paul L. D. Blair est un joueur de baseball américain né le 1er février 1944 et mort le 6 décembre 2013. Joueur de champ extérieur droitier, il a évolué dans les ligues majeures de baseball de 1964 à 1980, respectivement pour les Orioles de Baltimore (1964-76), les Yankees de New York (1977-79 puis 1980) et les Reds de Cincinnati (1979). (fr)
- Paul L. D. Blair (ur. 1 lutego 1944, zm. 26 grudnia 2013) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego. Blair w 1961 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Mets i po roku występów w klubach farmerskich tego zespołu, został wybrany w drafcie przez Baltimore Orioles, w którym zadebiutował 9 września 1964 w meczu przeciwko Washington Senators jako pinch runner. W 1966 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Orioles pokonali Los Angeles Dodgers 4–0 w serii best-of-seven. Rok później zaliczył najwięcej triple'ów (13) w American League i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę. W 1969 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game. 29 kwietnia 1970 w wygranym przez Orioles 18–2 meczu z Chicago White Sox zdobył 3 home runy i zaliczył 6 RBI. W tym samym roku w zwycięskich dla Orioles World Series, w których przeciwnikiem był zespół Cincinnati Reds, zagrał we wszystkich pięciu meczach, uzyskując średnią uderzeń 0,474. 26 sierpnia 1973 w spotkaniu z Kansas City Royals zdobył inside-the-park grand slama. W styczniu 1977 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Yankees. Jako zawodnik Yankees dwukrotnie zdobywał mistrzostwo w 1978 i 1979 roku. W maju 1979 podpisał roczny kontrakt z Cincinnati Reds. W 1980 ponownie został zawodnikiem Yankees, w którym zakończył zawodniczą karierę. W późniejszym okresie był między innymi trenerem drużyny baseballowej na Fordham University i trenerem zapolowych w Houston Astros. W 1984 został uhonorowany w klubowej Hall of Fame zespołu Baltimore Orioles. (pl)
- 保羅·L·D·布萊爾（英語：Paul L. D. Blair，1944年2月1日－2013年12月26日），為美國職棒大聯盟的外野手。生涯前期皆效力於金鶯隊，成為1960年代金鶯王朝的中外野手。生涯後期曾轉戰效力過紅人與洋基等隊，並幫助洋基拿下2連霸。 布萊爾曾8度拿下金手套獎，其中1969年至1975年間更是拿下金手套7連霸。他也被認為是一名飛球追蹤能力很出色的選手。1984年，他入選金鶯隊名人堂。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- باول بلير (بالإنجليزية: Paul Blair) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 1 فبراير 1944 في كوشينغ في الولايات المتحدة، وتوفي في 26 ديسمبر 2013 في بيكسفيل في الولايات المتحدة بسبب نوبة قلبية. (ar)
- Paul L. D. Blair est un joueur de baseball américain né le 1er février 1944 et mort le 6 décembre 2013. Joueur de champ extérieur droitier, il a évolué dans les ligues majeures de baseball de 1964 à 1980, respectivement pour les Orioles de Baltimore (1964-76), les Yankees de New York (1977-79 puis 1980) et les Reds de Cincinnati (1979). (fr)
- 保羅·L·D·布萊爾（英語：Paul L. D. Blair，1944年2月1日－2013年12月26日），為美國職棒大聯盟的外野手。生涯前期皆效力於金鶯隊，成為1960年代金鶯王朝的中外野手。生涯後期曾轉戰效力過紅人與洋基等隊，並幫助洋基拿下2連霸。 布萊爾曾8度拿下金手套獎，其中1969年至1975年間更是拿下金手套7連霸。他也被認為是一名飛球追蹤能力很出色的選手。1984年，他入選金鶯隊名人堂。 (zh)
- Paul L. D. Blair (February 1, 1944 – December 26, 2013) was an American professional baseball player and coach. He played in Major League Baseball as an outfielder from 1964 through 1980, most notably as the center fielder for the Baltimore Orioles dynasty that won four American League pennants and two World Series championships between 1966 and 1971. He also played for the New York Yankees and the Cincinnati Reds. (en)
- Paul L. D. Blair (ur. 1 lutego 1944, zm. 26 grudnia 2013) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego. Blair w 1961 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Mets i po roku występów w klubach farmerskich tego zespołu, został wybrany w drafcie przez Baltimore Orioles, w którym zadebiutował 9 września 1964 w meczu przeciwko Washington Senators jako pinch runner. W 1966 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Orioles pokonali Los Angeles Dodgers 4–0 w serii best-of-seven. Rok później zaliczył najwięcej triple'ów (13) w American League i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę. W 1969 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game. (pl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}