| dbo:abstract
|
- Krut také Kruk či Cruco (? - 1105) byl od roku 1066 obodritský kníže, ze slovanského kmene Rujánů, syn Grima, (cs)
- Kruto († um 1090) war ein elbslawischer Fürst, der im 11. Jahrhundert von Wagrien aus den Stammesverband der Abodriten beherrschte. Nach der Ermordung Gottschalks bedeutete Krutos Wahl zum Fürsten der Wagrier das vorläufige Ende von mehr als 150 Jahren Samtherrschaft der christlichen Nakoniden. Kruto verhalf dem polytheistischen Stammesglauben in Wagrien zur alleinigen Geltung. Nach Erlangung der Samtherrschaft über den abodritischen Stammesverband machte er sich Nordalbingien tributpflichtig und griff nach Dänemark aus. Als Verbündeter Heinrichs IV. kämpfte er gegen die Billunger in Hamburg. Im hohen Alter erschlug ihn ein Gefolgsmann des mit den Billungern und den Dänen verbündeten Nakoniden Heinrich von Alt-Lübeck. Von Kruto berichtet ausschließlich die Chronica Slavorum des Helmold von Bosau. Galt Krutos Herrschaft dem mecklenburger Historiker Beyer 1848 noch als „die glänzendste Periode in der ganzen Geschichte“ der Abodriten, reduzierte ihn die spätere Geschichtsschreibung auf einen grausamen Christenfeind. Lammers schließlich sah in ihm 1981 einen wagrischen Separatisten, dessen heidnisch-nationalistische Staatsidee sich gegenüber den Nakoniden nicht durchzusetzen vermochte. (de)
- Kruto (o Cruto) (m. 1093), hijo de Grin o Grinus, fue un príncipe de Wagria. creía que su familia pertenecieron a los de Rugia. Godescalco, un príncipe cristiano abodrita que estuvo casado con la hija de su aliado danés Svend Estridson, había sometido a los abodritas y algunas tribus luticias en los años 1050. En 1066, Kruto triunfó en un alzamiento iniciado por la nobleza abodrita y apoyado por los luticios, contra Godescalco y su duques sajones Ordulfo y Magnus. Godescalco fue asesinado, y sus hijos Budivoi y Enrique se exilió a Sajonia y Dinamarca. Kruto hizo su capital a partir de una gran fortaleza con empalizada en Buku, una isla en la confluencia de los ríos y y lugar de lo que más tarde sería Lübeck. En 1074 o 1075, Budivoi, un hijo de Godescalco, con una banda de holsteinanos enviados por Magnus, atacaron la fortaleza de Kruto en Plön, que había dejado, a propósito, desatendida. Al día siguiente, fue rodeado por fuerzas eslavas, que hicieron rendirse a los sajones, después de lo cual fueron masacrados. Budivoi fue asesinado. Hasta su muerte en 1093, Nordalbingien, incluyendo Holstein, , y , estuvieron sometidos a su gobierno pagano. Durante décadas, Magnus, Erico de Dinamarca, y los margraves de la Marca del Norte (Udo II, Enrique I, y Udo III) lucharon por someter a Kruto, pero solo Erico estuvo a punto de lograrlo. El principado de Kruto era débil internamente, sin embargo, debido a los eslavos vasallos, como los luticios, continuaron eligiendo sus propios jefes subordinados a él. Del mismo modo, los abodritas cristianos estaban aliados en secreto con los sajones para provocar su caída. En un banquete en el que Kruto pretendía matar al otro hijo de Godescalco, Enrique, su invitado, en lugar de ello Enrique y la esposa de Kruto, Slavina, lo mataron a él. Inmediatamente después de su muerte, Enrique, que era un príncipe abodrita cristiano, lideró un ejército combinado eslavo y sajón hasta la victoria sobre los wendos en la y sometió a los y los luticios para que rindieran tributo de nuevo. (es)
- Kruto (or Cruto) (died 1093), son of Grin or Grinus, was a prince of Wagria. James Westfall Thompson believed his family belonged to the Rani of Rugia. Gottschalk, a Christian Obodrite prince who was married to the daughter of his Danish ally Sven Estridson, had subdued the Obodrite and some Lutician tribes in the 1050s. In 1066, Kruto succeeded in an uprising initiated by the Obodrite nobility and supported by the Luticians, against Gottschalk and his Saxon dukes Ordulf and Magnus. Gottschalk was slain, and his sons Budivoj and Henry exiled to Saxony and Denmark. Kruto made his capital out of a large palisaded fortress at Buku, an island in the confluence of the Trave and Wakenitz rivers and site of the later Lübeck. In 1074 or 1075, Budivoj, a son of Gottschalk, with a band of Holsteiners sent by Magnus, attacked Kruto's stronghold at Plön, which had been purposefully left undefended. The next day, it was surrounded by Slavic forces, who made the Saxons surrender, after which they were massacred. Budivoj was killed. Until his death in 1093, Nordalbingia, including Holstein, Sturmaria, and Ditmarsch, was subject to his pagan rule. For decades, Magnus, Eric of Denmark, and the margraves of the Northern March (Udo II, Henry I, and Udo III) struggled to subdue Kruto, but only Eric came close. Kruto's principality was weak internally, however, because the vassal Slavs, such as the Liutizi, continued to elect their own chiefs subordinate to him. As well, the Christian Obodrites were secretly allied with the Saxons to bring about his downfall. At a banquet at which Kruto intended to kill Gottschalk's son Henry, his guest, Henry and Kruto's wife Slavina instead killed him. Immediately after his death, Henry, a Christian Obodrite prince, led a combined Slav-Saxon army to victory over the Wends at the Battle of Schmilau and subjected the Wagri and Liutizi to tribute again. (en)
- Kruto (ou Cruto) (mort en 1093), fils d'un certain Grin ou Grinus, est un prince de Wagrie. James Westfall Thompson estimait que sa famille appartenait aux Ranes de Rügen. (fr)
- Kruto (atau Cruto) (wafat 1093), putra Grin atau Grinus, merupakan seorang pangeran . James Westfall Thompson percaya keluarganya berasal dari dari Rugia. , pangeran Christian Obotrite yang menikahi putri sekutu Denmarknya , yang telah menaklukkan Obodrite dan beberapa pada tahun 1050. Pada tahun 1066, Kruto memenangkan suatu pemberontakan yang dilancarkan oleh bangsawan Obotrite dan didukung oleh , melawan Gottschalk dan Ordulf dan Magnus. Gottschalk tewas terbunuh, dan para putranya dan diasingkan ke Sachsen dan Denmark. Kruto membuat ibu kotanya keluar dari sebuah pagar benteng yang besar di Buku, sebuah pulau di tumpuan sungai-sungai dan dan situs yang kemudian Lübeck. Pada tahun 1074 atau 1075, Budivoj, putra Gottschalk, dengan suatu band Holstein yang dikirim oleh Magnus, menyerang istana Kruto di , yang telah sengaja ditinggalkan tanpa pertahanan. Hari berikutnya, tempat itu dikelilingi oleh pasukan Slavik, yang membuat Sachsen menyerah, setelah dimana mereka dibantai dan Budivoj terbunuh. Sampai kematiannya pada tahun 1093, , termasuk Holstein, , dan , merupakan subyek pemerintahan pagannya. Selama beberapa abad, Magnus, , dan Margrave berjuang untuk menaklukkan Kruto, tetapi hanya Eric saja yang hampir mendekati. Kerajaan Kruto lemah secara internal, namun, karena pengikut Slav, seperti , kemudian dipilih ketua mereka sendiri yang tunduk kepadanya. Juga Christian Obotrite dengan diam-diam bersekutu dengan orang Sachsen untuk membawa keruntuhannya. Di dalam sebuah perjamuan dimana Kruto berencana untuk membunuh putra Gottschalk , tamunya, sebaliknya Henry dan istri Kruto Slavina yang membunuhnya. Segera setelah kematiannya, , pangeran Christian Obotrite, yang memimpin pasukan gabungan Slav-Saxon ke kemenangan atas Wend di dan subyek Wagri dan Liutizi ke upeti lagi. (in)
- Kruto (o Cruto) (... – 1093) figlio di Grin o Grinus, è stato un principe di Wagria.Divenne principe degli obodriti nel 1066. (it)
- Krut (druga połowa XI wieku) – syn Gryna, pogański władca obodrzycki. Postać znana głównie z kroniki Helmolda. Krut doszedł do władzy po śmierci Gotszalka w 1066 roku, prawdopodobnie wybrany przez wiec. Na jego rządy przypada okres największego powodzenia Obodrzyców. Początkowo walczył z synem Gotszalka, Budiwojem (Budziwojem), którego wspierał książę saski, Ordulf. Jednak ani Ordulf, ani jego następca, Magnus nie mogli pokonać Kruta. Ostatecznie Budiwoj nakłonił Magnusa do jeszcze jednej wyprawy, zakończonej zupełnym fiaskiem (rok 1074 lub 1075). Posiłki saskie wraz z Budiwojem osaczono w grodzie Płonie. W wyniku układów Budiwoj i jego ludzie uzyskali możliwość wyjścia z grodu bez broni, jednak zostali zabici z powodu gwałtów, jakich dopuścili się na mieszkankach. Od tej pory Krut rządził zjednoczonym Księstwem Obodrzyckim, a także podbitymi przez siebie ziemiami niemieckich Nordalbingów. Wstrząsane wewnętrznymi niepokojami Cesarstwo nie reagowało. Jednocześnie był to czas ustrojowej stagnacji Obodrzyców. Tkwili w dawnym ustroju plemiennym oraz w religii pogańskiej. Około roku 1093 Obodryci zostali zaatakowani przez pretendenta do tronu, syna Gotszalka, Henryka, popieranego przez Danię i Saksonię. Krut próbował się z nim porozumieć, dzieląc się władzą. Według Helmolda Krut dybał na życie Henryka, ale ten unikał zasadzek dzięki pozyskaniu żony Kruta, Sławiny. Ostatecznie to Krut zginął zamordowany z rozkazu Henryka Gotszalkowica, który wkrótce pojął Sławinę za żonę. Był ostatnim wielkim księciem wybranym przez wiec, jego następcy byli już zależni od wsparcia Sasów. Jego synem był Warcisław a wnukiem Racław książę Rugii. (pl)
- Круто (Крутой, Круко, Cruco, Kruto, Крук; убит в 1093) — славянский князь бодричей (Вендской державы) в Вагрии. (ru)
- Круто (Cruco, Kruto, Крук; вбитий в †1093 р.) — слов'янський князь племені вагрів, іменем яких названо півострів Вагрія. Язичник. Голова Вендської держави, король венедів. Відомий здебільшого з Хермольдової Хроніки слов'ян. В 1066 році, після смерті Готшалька, віче обрало його князем. У 1060-х роках підкорив плем'я поморян Щеціна та плем'я волінян міста Волін (після шлюбу з поморянською княгинею Славіною). Крім того, Круто проводив спустошливі набіги на саксів і в 1072 році спалив Гамбург. Також він мусив вести боротьбу з сином Готшалька Будівоєм і князем саксів Ордульфом, що допомагав йому. Проте ні Ордульф, ні його наступник Магнус так і не змогли повалити Крута. Остаточної поразки Будівой і Магнус зазнали в 1074 чи в 1075 році. Будивой із сакськими посіпаками був осаджений у столиці племені плоні Плонь. Вони намагались втекти з міста, проте були вбиті його жителями, які повстали через нестерпну поведінку наїздників. З того часу він одноосібно правив бодричами і підкореними землями сакського племені нордальбінгів. Німецька імперія не втручалась в справи Крута, оскільки мала досить серйозні внутрішні проблеми. За часів Крута Ободрицький союз досягнув свого апогею, проте це був початок кінця. В 1093 Генріх, син Готшалька і брат Будівоя, заручився підтримкою данців і саксів напав на землі бодричів з метою повернути собі батьківський престол. Круто намагався відволікти увагу Генріха умовляннями і пропозиціями, а сам кілька разів готував на нього замахи, які не вдались через невірну Крутову дружину Славіну. Врешті Круто був впійманим та страчений за наказом Генріха. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Krut také Kruk či Cruco (? - 1105) byl od roku 1066 obodritský kníže, ze slovanského kmene Rujánů, syn Grima, (cs)
- Kruto (ou Cruto) (mort en 1093), fils d'un certain Grin ou Grinus, est un prince de Wagrie. James Westfall Thompson estimait que sa famille appartenait aux Ranes de Rügen. (fr)
- Kruto (o Cruto) (... – 1093) figlio di Grin o Grinus, è stato un principe di Wagria.Divenne principe degli obodriti nel 1066. (it)
- Круто (Крутой, Круко, Cruco, Kruto, Крук; убит в 1093) — славянский князь бодричей (Вендской державы) в Вагрии. (ru)
- Kruto († um 1090) war ein elbslawischer Fürst, der im 11. Jahrhundert von Wagrien aus den Stammesverband der Abodriten beherrschte. Nach der Ermordung Gottschalks bedeutete Krutos Wahl zum Fürsten der Wagrier das vorläufige Ende von mehr als 150 Jahren Samtherrschaft der christlichen Nakoniden. Kruto verhalf dem polytheistischen Stammesglauben in Wagrien zur alleinigen Geltung. Nach Erlangung der Samtherrschaft über den abodritischen Stammesverband machte er sich Nordalbingien tributpflichtig und griff nach Dänemark aus. Als Verbündeter Heinrichs IV. kämpfte er gegen die Billunger in Hamburg. Im hohen Alter erschlug ihn ein Gefolgsmann des mit den Billungern und den Dänen verbündeten Nakoniden Heinrich von Alt-Lübeck. (de)
- Kruto (o Cruto) (m. 1093), hijo de Grin o Grinus, fue un príncipe de Wagria. creía que su familia pertenecieron a los de Rugia. Godescalco, un príncipe cristiano abodrita que estuvo casado con la hija de su aliado danés Svend Estridson, había sometido a los abodritas y algunas tribus luticias en los años 1050. En 1066, Kruto triunfó en un alzamiento iniciado por la nobleza abodrita y apoyado por los luticios, contra Godescalco y su duques sajones Ordulfo y Magnus. Godescalco fue asesinado, y sus hijos Budivoi y Enrique se exilió a Sajonia y Dinamarca. Kruto hizo su capital a partir de una gran fortaleza con empalizada en Buku, una isla en la confluencia de los ríos y y lugar de lo que más tarde sería Lübeck. (es)
- Kruto (or Cruto) (died 1093), son of Grin or Grinus, was a prince of Wagria. James Westfall Thompson believed his family belonged to the Rani of Rugia. Gottschalk, a Christian Obodrite prince who was married to the daughter of his Danish ally Sven Estridson, had subdued the Obodrite and some Lutician tribes in the 1050s. In 1066, Kruto succeeded in an uprising initiated by the Obodrite nobility and supported by the Luticians, against Gottschalk and his Saxon dukes Ordulf and Magnus. Gottschalk was slain, and his sons Budivoj and Henry exiled to Saxony and Denmark. Kruto made his capital out of a large palisaded fortress at Buku, an island in the confluence of the Trave and Wakenitz rivers and site of the later Lübeck. (en)
- Kruto (atau Cruto) (wafat 1093), putra Grin atau Grinus, merupakan seorang pangeran . James Westfall Thompson percaya keluarganya berasal dari dari Rugia. , pangeran Christian Obotrite yang menikahi putri sekutu Denmarknya , yang telah menaklukkan Obodrite dan beberapa pada tahun 1050. Pada tahun 1066, Kruto memenangkan suatu pemberontakan yang dilancarkan oleh bangsawan Obotrite dan didukung oleh , melawan Gottschalk dan Ordulf dan Magnus. Gottschalk tewas terbunuh, dan para putranya dan diasingkan ke Sachsen dan Denmark. Kruto membuat ibu kotanya keluar dari sebuah pagar benteng yang besar di Buku, sebuah pulau di tumpuan sungai-sungai dan dan situs yang kemudian Lübeck. (in)
- Krut (druga połowa XI wieku) – syn Gryna, pogański władca obodrzycki. Postać znana głównie z kroniki Helmolda. Krut doszedł do władzy po śmierci Gotszalka w 1066 roku, prawdopodobnie wybrany przez wiec. Na jego rządy przypada okres największego powodzenia Obodrzyców. Początkowo walczył z synem Gotszalka, Budiwojem (Budziwojem), którego wspierał książę saski, Ordulf. Jednak ani Ordulf, ani jego następca, Magnus nie mogli pokonać Kruta. Ostatecznie Budiwoj nakłonił Magnusa do jeszcze jednej wyprawy, zakończonej zupełnym fiaskiem (rok 1074 lub 1075). Posiłki saskie wraz z Budiwojem osaczono w grodzie Płonie. W wyniku układów Budiwoj i jego ludzie uzyskali możliwość wyjścia z grodu bez broni, jednak zostali zabici z powodu gwałtów, jakich dopuścili się na mieszkankach. (pl)
- Круто (Cruco, Kruto, Крук; вбитий в †1093 р.) — слов'янський князь племені вагрів, іменем яких названо півострів Вагрія. Язичник. Голова Вендської держави, король венедів. Відомий здебільшого з Хермольдової Хроніки слов'ян. В 1066 році, після смерті Готшалька, віче обрало його князем. У 1060-х роках підкорив плем'я поморян Щеціна та плем'я волінян міста Волін (після шлюбу з поморянською княгинею Славіною). Крім того, Круто проводив спустошливі набіги на саксів і в 1072 році спалив Гамбург. (uk)
|
