| dbo:abstract
|
- Els Pares de l'Església són un grup d'escriptors i bisbes, dels primers segles del cristianisme, considerats com fonament de la fe i de l'ortodòxia en l'Església. La importància d'aquest grup d'escriptors radica en la seva doctrina en conjunt. Són els punts en comú entre ells els que es prenen en consideració. Les seves ensenyances tingueren gran pes en el pensament i la teologia cristiana segons la seva interpretació de la Bíblia, la incorporació de la Tradició i la consolidació de la Litúrgia. Els Pares de l'Església sovint hagueren de donar resposta a qüestions i dificultats morals i teològiques en un ambient de convulsions per persecucions externes i conflictes interns produïts per heretgies i cismes de l'Església post apostòlica. Els Pares de l'Església més importants foren:
* Sant Pàpies († 155)
* Sant Ireneu († 202)
* Sant Climent Alexandrí († ant.215)
* Tertul·lià († 220)
* Orígenes († 254)
* Eusebi de Cesarea († 339)
* Sant Atanasi d'Alexandria († 373)
* Sant Basili de Cesarea († 379)
* Sant Gregori de Nazianz († 389)
* Sant Ambròs de Milà († 397)
* Sant Epifani († 403)
* Sant Joan Crisòstom († 407)
* Sant Agustí d'Hipona († 430)
* Sant Jeroni († 420)
* Sant Gregori Magne († 604) (ca)
- الملفان (بالسريانية: ܣܘܪܝܝܐ مَلفونو، باللاتينية: doctor) هو لقب يعطى لبعض رجال الدين في الكنائس المسيحية (ولبعض الراهبات بالكنيسة الكاثوليكية) اعترافا بإنجازات قاموا بها في مجال اللاهوت والعقيدة. تعطي الكنيسة الكاثوليكية لقب "Doctor Ecclesiae" ل-33 من قديسيها الذين برزوا في مجال التعليم والتثقيف.يستخدم لفظ ܡܠܦܢ ملفانا والذي يعني «معلم» بالسريانية للدلالة على كبار رجال الدين واللاهوتين لدى الكنائس السريانية. كما أصبحت الكلمة تعطى كلقب للمؤلفين من غير رجال ألدين ابتداء من القرن التاسع عشر. (ar)
- En l'Església Catòlica, un Doctor de l'Església és un sant que ha estat proclamat per un papa o un concili ecumènic com a mestre eminent de la fe. Aquest honor és concedit molt rarament, sols pòstumament, i només després de la canonització. Originalment, els quatre Doctors de l'Església eren Ambròs de Milà, Sant Agustí, Sant Jerònim i el Papa Gregori I. Havien estat designats el 1298 i eren coneguts com els Grans Doctors de l'Església d'Occident. El 1568 el papa Pius V va reconèixer els Grans Doctors de l'Església d'Orient: Joan Crisòstom, Basili el Gran, Gregori de Nazianz i Sant Atanasi d'Alexandria. Tot i que el beat mallorquí Ramon Llull era conegut com a Doctor Illuminatus, oficialment no es considera un Doctor de l'Església. Les obres dels doctors són molt diverses en forma i temàtica: Ambròs i Gregori I han deixat epístoles i breus tractats; Caterina de Siena i Joan de la Creu escrigueren teologia mística; i Agustí i Bellarmino va defensar l'Església contra l'heretgia. També hi trobem llibres d'història com el de Beda, o els tractats de teologia del filòsofs escolàstics com Anselm de Canterbury d'Albert Magne o Sant Tomàs d'Aquino. Fins al 1970, cap dona havia estat nomenada doctora de l'església, però des d'aleshores, de les sis addicions a la llista, quatre han estat dones. Dels 34 doctors de l'església de la llista actual, 18 van morir abans del cisma d'Orient el 1054 i per tant també són venerats per l'Església ortodoxa. Dinou eren bisbes, vint-i-set sacerdots, un diaca, tres monges, 24 europeus, tres africans, i set asiàtics. (ca)
- آباء الكنيسة هو مصطلح يطلق على مجموعة من الأساقفة أو الشخصيات المسيحية الكبيرة التي خلفت أثراً عظيما في عقيدة وتاريخ الديانة المسيحية، لا سيما في القرون الخمسة الأولى. حيث يعزا لهم وضع الخطوط العريضة لبنية الكنيسة العقائدية، التنظيمية والرعوية. (ar)
- Církevní otcové je označení pro[kdo?] církevní spisovatele křesťanského starověku, jejichž svědectví církev považuje za zvlášť závazné pro víru. Slovo otec získalo tento svůj význam v průběhu 4. století,[zdroj?] které je považováno[zdroj?] za zlatý věk patristiky. Termínu se užívalo pro rozlišení od slova „otcové“, kterým se označovali biskupové shromáždění na koncilu. (cs)
- Učitel církve (latinsky doctor ecclesiae) je titul udělovaný římskokatolickou církví významným teologům a mystikům, jejichž učení i život jsou dávány za vzor. Byl udělen i čtyřem ženám. Titul se částečně kryje s označením církevní otcové. Seznam učitelů církve se vytváří od 8. století a není uzavřen. Katolická církev určila podmínky pro udělení titulu učitel církve:
* orthodoxa doctrina (pravověrnost, ovšem ne neomylnost),
* eminens doctrina (znamenité učení),
* insignis vitae sanctitas (významná svatost života),
* ecclesiae declaratio (oficiální církevní prohlášení za učitele církve). Samotný titul je po pečlivém přezkoumání celého díla udělován kongregací Sacra Rota a potvrzen papežem. Nejedná se při tom o neomylné rozhodnutí ex cathedra, čímž by se prohlašovalo, že spisy učitele církve neobsahují omyly. (cs)
- Ο τίτλος του Διδασκάλου της Εκκλησίας (λατ. Doctor Ecclesiae) δίνεται από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σε πρόσωπα (Αγίους) τα οποία έχουν συνεισφέρει θετικά στην εξέλιξη της Εκκλησίας και τη διάδοση της χριστιανικής πίστης. Το δικαίωμα να αναγορεύσει κάποιον Διδάσκαλο της Εκκλησίας το έχει μόνο ο Πάπας. Οι αναγορεύσεις είναι πολύ σπάνιες. Ο θεσμός υπάρχει από το 1298 και έχουν αναγορευθεί μόλις 36 άτομα από τότε. (el)
- Εκκλησιαστικοί Πατέρες ή Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζονται οι εκκλησιαστικοί θεολόγοι και συγγραφείς (ευαγγελιστές)κυρίως κατά τους πρώτους πέντε αιώνες του Χριστιανισμού, οι οποίοι άσκησαν μεγάλη επιρροή. Δεν ανακηρύχτηκαν όλοι οι Πατέρες Άγιοι. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται συνήθως οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, αν και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία κάποια από τα έργα των Εκκλησιαστικών Πατέρων θεωρούνταν ότι αποτελούσαν μέρος του Βιβλικού κανόνα. Με κριτήριο τη γλώσσα τους, οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες διαχωρίζονται σε
* Έλληνες (Εκκλησιαστικούς) Πατέρες
* Λατίνους (Εκκλησιαστικούς) Πατέρες και σε
* Σύρους (Εκκλησιαστικούς) Πατέρες. (el)
- Als Kirchenvater (von lateinisch pater ecclesiae zu altgriechisch πατὴρ ἐκκλησιαστικός patḗr ekklēsiastikós) wird ein christlicher Autor der ersten acht Jahrhunderte n. Chr. bezeichnet, der entscheidend zur Lehre und zum Selbstverständnis des Christentums beigetragen hat und deshalb mit dem Ehrentitel Kirchenlehrer ausgezeichnet wurde, und dessen Leben als heiligmäßig gilt. (de)
- La Katolika Eklezio nomas iujn sanktulojn Doktoro de la Eklezio (latine Doctor Ecclesiae) por esprimi, ke la teologia verkaro de tiu sanktulo modele prezentas la doktrinon de la eklezio. Ĝi do estas la plej alta titolo, per kiu oni distingas sanktan teologon. (eo)
- Als Kirchenlehrer (lateinisch: doctores ecclesiae) werden Theologen und Heilige bezeichnet, die einen prägenden Einfluss auf die Theologie der christlichen Kirche hatten. Mit diesem Ehrentitel wurden nur wenige Personen ausgezeichnet; in älterer Zeit (und bis heute in den Ostkirchen) geschah dies relativ spontan, aber auch durch einige Konzilien. In der Westkirche wird die Erhebung zum Kirchenlehrer formell durch den Papst ausgesprochen. Einige herausragende frühchristliche Schriftsteller bis etwa zum 6. Jahrhundert werden zudem als Kirchenväter bezeichnet. In seiner Kommentierung frühchristlicher Schriftsteller vom Februar 2009 erwähnt Papst Benedikt XVI. die von Beda dem Ehrwürdigen gewählte Bezeichnung (doctores ac doctrices) für Gelehrte beiderlei Geschlechts. Bei der Ernennung der heiligen Hildegard zur Kirchenlehrerin durch Benedikt XVI. am 7. Oktober 2012 griff er jedoch auf die Titelform Doctor Ecclesiae universalis zurück. Die ersten acht Kirchenlehrer der Ost- und der Westkirche werden von beiden Kirchen als solche bezeichnet. Die römisch-katholische Kirche hat in der Gegenreformation den Titel Kirchenlehrer definiert und ihn auch Theologen späterer Jahrhunderte verliehen. (de)
- La Ekleziaj Patroj, Fruaj Ekleziaj Patroj, aŭ Patroj de la Eklezio estas la fruaj kaj influhavaj diologoj kaj skribintoj de la Eklezio Kristana, precipe tiuj de la unuaj kvin jarcentoj de la historio de kristanismo. La termino uzatas pri la skribintoj kaj instruistoj de la Eklezio, ne nepre sanktuloj, kiuj siatempe elstarigis aŭ defendis la kristanan instruon. Ĝi ĝenerale ne enhavas la aŭtoroj de la Nova Testamento, tamen en la Eklezio frua iom skribaĵoj de Ekleziaj Patroj konsideratis kiel kanonaj, kaj la nuna Eklezio uzas multajn tekstojn ĉerpitajn el iliaj verkoj en sia preĝo formala. Malgraŭe, la Patroj de la Eklezio ne estas oficiale listigitaj kiel estas la Doktoroj de la Eklezio fare de la kristanaj Eklezioj.Tiuj patroj kiuj latine skribis nomiĝas Patroj Latinaj, kaj tiuj kiuj greke skribis nomiĝas Patroj Grekaj. Famaj Patroj Latinaj interhavas la Montananon Tertulianon, Sanktan Gregorion Grandan, Sanktan Aŭgustenon el Hipono, Sanktan Ambrozion el Milano, kaj Sanktan Hieronimon; famaj Patroj Grekaj interhavas Sanktan Ireneon el Liono (kies verko eltenas nur en latina traduko), Sanktan Klementon de Aleksandrio, la malsamkredan Origenon, Sanktan Atanazion el Aleksandrio, Sanktan Johanon Orbuŝan, kaj la tri Patrojn Kapedokiajn. Aŭtoroj herezulaj kiel Ario aŭ skismulaj kiel Novaciano ne apartenas al la Patroj de la Eklezio. Ankaŭ elstaraj kristanoj, kies verkoj ne estis konsiderataj kiel dogmaj, ekzemple la poeto Prudencio kaj la historiisto Gregorio de Tours ne apartenas al la Patroj de la Eklezio. La Ekleziaj Patroj plej fruaj, el la unuaj du generacioj post Kristo, kutime nomiĝas la Apostolaj Patroj. Famaj Apostolaj Patroj interhavas Sanktan Klementon el Romo, Ignacon el Antioĥio, kaj Polikarpon el Smirno. Cetere, la Didaĥe kaj la Paŝtisto de Hermo kutime lokiĝas inter la skribaĵojn de la Apostolaj Patroj tamen iliaj aŭtoroj ne konatas. Poste, alfrontaj kritikon kaj senĉesaj defioj de la tiamaj filozofoj Grekaj kaj persekuton, la Defendantaj Patroj aŭ Apologetika Patroj skribis por ekspliki kaj defendi instruon Kristanan kaj faris tion parte uzante la saman terminologion kaj filozofian dialektikon uzitajn de la grekaj filozofoj. Gravaj Patroj de ĉi tiu tempo estas Sankta Justino Martiro, Tatiano, Atenagoro el Ateno, Hermio, kaj Tertuliano. La Dezertaj Patroj estis monaĥoj fruaj, loĝantaj en la dezerto Egiptia; kvankam ili nemultan skribis, ilia influo ankaŭ grandis. Inter ili estas Sankta Antonio Granda kaj Sankta Paĥomio. Multaj da iliaj ĝenerale kurtaj diritoj arigitas en la Apophthegmata Patrum (Diritoj de la Patroj).Iuj Ekleziaj Patroj skribis je aliaj lingvoj: Efremo Siria, ekzemple, skribis sirie, tamen liaj verkoj ofte tradukatis latine kaj greke. En la latina eklezio, Sankta Johano el Damasko, kiu vivis je la 8-a jarcento, ĝenerale konsideratas kiel la lasta Eklezia Patro kaj samtempe la unua semo de la erao sekva de skribintoj Ekleziaj, Skolastikismo. Sankta Bernardo el Clairvaux ankaŭ iam nomiĝas la lasta Eklezia Patro. Ortodoksismo ne konsideras la eraon de Ekleziaj Patroj kiel iel finitan kaj enhavas postajn skribintojn influhavajn en la termino. En ortodoksismo ne nepre la patroj de la Eklezio estas verkistoj, ia monaĥeja ekzemplodona vivo povas esti konsiderata, kiel sufiĉe fruktodona, por estigi patro de la Eklezio. La studadon, kiel historia temo, pri la patroj de la Eklezio kaj ties verkoj oni nomas patrologio aŭ patristiko. Sube, kelkaj Patroj de la Eklezio. (eo)
- The Church Fathers, Early Church Fathers, Christian Fathers, or Fathers of the Church were ancient and influential Christian theologians and writers who established the intellectual and doctrinal foundations of Christianity. All of the early Church fathers were Catholic considering the church doesn't split until 1054. The historical period in which they worked became known as the Patristic Era and spans approximately from the late 1st to mid-8th centuries, flourishing in particular during the 4th and 5th centuries, when Christianity was in the process of establishing itself as the state church of the Roman Empire. In traditional dogmatic theology, authors considered Church Fathers are treated as authoritative, and a somewhat restrictive definition is used. The academic field of patristics, the study of the Church Fathers, has extended the scope of the term, and there is no definitive list. Some, such as Origen and Tertullian, made major contributions to the development of later Christian theology, but certain elements of their teaching were later condemned. (en)
- Elizako Gurasoak edo Eliz Gurasoak, Eliza kristauak, bere idazleen artean, tradizio kristauaren emaile fidagarritzat onartu dituen idazleak dira. Eliza Katolikoak hiru betekizun eskatzen ditu idazle bat Gurasotzat hartu ahal izateko: antzinatasuna, santutasuna eta ortodoxia. Latinoen artean, antzinatasunak garaia du muga (604. urtean hila); grekoen artean, ordea, garaia (749. urtean hila). Beste bi arrazoiengatik ez dira Elizako Guraso Tertuliano, Klemente Alexandriakoa eta Origenes. Hauek dira Elizaren Guraso aipagarrienak: Anbrosio Milangoa, Atanasio, Agustin, Basilio Zesareakoa, Efren, Gregorio I.a, Gregorio Nazianzokoa, Gregorio Nisakoa, , Ireneo, Isidoro Sevillakoa, , Joan Krisostomo, Joan Damaskokoa, Jeronimo, Zipriano eta Zirilo Alexandriakoa; santuak dira guztiak. (eu)
- Doctor de la Iglesia es un título otorgado por el papa o un concilio ecuménico a ciertos santos en razón de su erudición y en reconocimiento como eminentes maestros de la fe para los fieles de todos los tiempos. (es)
- Los Padres de la Iglesia, también llamados como Santos Padres, Primeros Padres de la Iglesia, Padres Cristianos son un grupo de sacerdotes, teólogos y escritores eclesiásticos cristianos, obispos en su mayoría, que van desde el siglo I hasta el siglo VIII, y cuyo conjunto de doctrina es considerado testimonio de la fe y de la ortodoxia en el cristianismo. Para varias ramas del protestantismo, los escritos emanados de la patrística son eminentemente testimoniales, corroborativos en la medida en que se sometan a una sólida exégesis de la Biblia. En la teología dogmática tradicional, los autores considerados Padres de la Iglesia son tratados como autoridad, y se utiliza una definición algo restrictiva. El campo académico de la patrística, el estudio de los Padres de la Iglesia, ha ampliado el alcance del término, y no hay una lista definitiva. Algunos, como Orígenes y Tertuliano, hicieron importantes contribuciones al desarrollo de la teología cristiana posterior, pero ciertos elementos de su enseñanza fueron posteriormente condenados. (es)
- Les Pères de l'Église sont, selon l'historiographie moderne et depuis le XVIe siècle, des auteurs ecclésiastiques, généralement (mais non exclusivement) des évêques, dont les écrits (appelés littérature patristique), les actes et l'exemple moral ont contribué à établir et à défendre de multiples aspects de la doctrine chrétienne. Ceux-ci restent « modelés jusqu'à ce jour par l’exégèse patristique ». La période historique au cours de laquelle ils ont travaillé s'étend approximativement de la fin du Ier au milieu du VIIIe siècle, s'épanouissant plus particulièrement aux IVe et Ve siècle, de l'admission du christianisme dans l'Empire romain à son évolution en tant qu'Église d'état. (fr)
- Dans l'Église catholique, un Docteur de l'Église (en latin : Doctor ecclesiae) est un baptisé, homme ou femme, dont l'Église reconnaît l'autorité exceptionnelle dans le domaine de la théologie (eminens doctrina). Selon la conférence des évêques de France, « la profondeur de leur foi, alliée à la sûreté de leur pensée et la sainteté de leur vie donnent à leurs écrits et leur enseignement un poids et une influence durables et remarquables dans le développement de la doctrine chrétienne ». Tous les Docteurs de l'Église ont été soit formellement canonisés, soit officiellement considérés comme saints pour les plus anciens d'entre eux. Alors que jusqu'en 1970, le titre n'avait été conféré qu'à des hommes, depuis lors quatre des docteurs proclamés sont des femmes. (fr)
- Is Dochtúir an Eaglais (Laidin: dochtúir "múinteoir") teideal tugtha lena Eaglais Chaitliceach go naoimh a aithin orthu mar thábhacht áirithe, go háirithe de réir a n-ionchur le nó teagasc. (ga)
- Bapa Gereja adalah sebutan bagi teolog-teolog dan pujangga-pujangga Kristen peletak landasan intelektual dan doktrinal Kekristenan. Mereka berkiprah pada zaman Patristis, yakni kurun waktu dalam sejarah yang kira-kira bermula menjelang kesudahan abad pertama dan berakhir pada pertengahan abad ke-8, khususnya pada abad ke-4 dan abad ke-5, ketika Kekristenan sedang berproses menjadi agama negara Kekaisaran Romawi. Di bidang teologi dogmatis tradisional, pandangan-pandangan para pujangga yang dihormati sebagai Bapa Gereja sangatlah dihargai, dan definisi "Bapa Gereja" yang dipakai adalah definisi yang agak restriktif. Di bidang studi Patristika, yaitu ilmu yang mempelajari segala sesuatu mengenai para Bapa Gereja, cakupan makna istilah "Bapa Gereja" sudah diperluas, dan tidak ada daftar Bapa Gereja yang bersifat definitif. (in)
- Pujangga Gereja atau Doktor Gereja merupakan suatu gelar kehormatan yang umum digunakan dalam Gereja Katolik, yang diberikan kepada seseorang yang diakui telah memberikan kontribusi penting, terutama terkait dengan doktrin dan teologi, dalam Kekristenan. Penghargaan ini sangat jarang diberikan, hanya setelah kematian dan kanonisasi, dan harus memenuhi 3 kriteria: keunggulan dalam pengetahuan doktrinal, tingkat ke yang tinggi, dan pernyataan oleh Gereja baik melalui Paus atau suatu konsili ekumenis. Selama ini belum ada konsili ekumenis yang memproklamasikan seorang Pujangga Gereja. Awalnya, daftar ini hanya mencakup teolog Barat: Santo Ambrosius, Santo Augustinus dari Hippo, Santo Hieronimus, dan Santo Gregorius Agung (Paus Gregorius I), yang ditetapkan pada tahun 1298. Pujangga Gereja-Gereja Timur seperti Santo Athanasius, Santo Basilius Agung, Santo Yohanes Krisostomus, dan Santo Gregorius dari Nazianzus ditetapkan pada 1568 bersama dengan Santo Thomas Aquinas. Santa Hildegard dari Bingen merupakan wanita terkini yang diangkat sebagai Pujangga Gereja oleh Gereja Katolik, yang dinyatakan oleh Paus Benediktus XVI pada 7 Oktober 2012. Karya dari para pujangga ini sangat bervariasi dalam subyek dan bentuk. Beberapa adalah penulis surat-surat dan risalah singkat (seperti Santo Gregorius dan Santo Ambrosius). Lainnya menulis teologi mistik (seperti Santa Katarina Siena, Santo Yohanes Salib). Banyak pujangga yang membuat berbagai tulisan untuk membela Gereja dari ajaran sesat (seperti Santo Augustinus, Santo Bellarminus). Santo Augustinus juga menulis otobiografi pertama dunia ('Pengakuan-pengakuan'). "Sejarah Gereja Orang Inggris" karya Bede memberikan informasi terbaik tentang Inggris pada awal Abad Pertengahan. Teolog sistematika termasuk juga para filsuf dari kalangan akademisi seperti Santo Anselmus, Santo Albertus Agung, dan Santo Thomas Aquinas. (in)
- Padri della Chiesa è la denominazione adottata dal Cristianesimo intorno al V secolo per indicare i principali scrittori cristiani, il cui insegnamento e la cui dottrina erano ritenuti fondamentali per la dottrina della Chiesa. I loro scritti, che formano la cosiddetta letteratura patristica, sintetizzano la dottrina quale emerge dalla Bibbia, specialmente dai Vangeli, dagli scritti degli apostoli, dai pronunciamenti della Chiesa dei primissimi secoli e dalle decisioni dei primi concili, fornendo un compendio omogeneo di insegnamenti da trasmettere alle generazioni cristiane successive. Un primo elenco di padri della Chiesa fu redatto nel Decreto Gelasiano (VI secolo); i padri più autorevoli ebbero anche il titolo di Dottori della Chiesa. (it)
- 教父（きょうふ、ギリシア語: Εκκλησιαστικοί Πατέρες、ラテン語: Patres Ecclesiae、ドイツ語: Kirchenväter、英語: Church Fathers）とはキリスト教用語で古代から中世初期、2世紀から8世紀ごろまでのキリスト教著述家のうち、とくに正統信仰の著述を行い、自らも聖なる生涯を送ったと歴史の中で認められてきた人々をいう。 正教会の聖師父（せいしふ）にほぼ相当するが、聖師父は教父より時代的に広い範囲、すなわち、古代から近現代の正教会思想家にも適用される。なお、「聖師父」の語と概念は稀にカトリック教会関連の出版物にも見られ、正教会特有の概念ではない。 これとは異なる言葉の訳語としての用例（）もあるが、本項では上述した正統信仰の著述を残した人々について詳述する。 (ja)
- 교부(敎父)는 2세기 이후부터 기독교 신학의 주춧돌을 놓은 이들을 일컫는다. 교부라는 호칭은 후대에 붙인 경칭이며, 이들에 관련된 신학을 기독교에선 교부학, 교부신학이라고 부른다. 종교철학에서는 교부철학으로 나누어 연구하고 있다. 교부는 2세기에서 8세기에 걸쳐 기독교의 이론을 확립하고 또한 이단과의 열띤 논쟁을 벌여 사도전승을 바탕으로 한 보편교회 신학과 교리를 수호하는 데 앞장섰다. (ko)
- Een kerkvader (Kerklat.: pater ecclesiae), is de gebruikelijke aanduiding voor de schrijvers en leraren (meestal bisschoppen) van de vroeg-christelijke Kerk, van wie de theologische werken bewaard zijn gebleven. De patrologie is de bestudering van de werken van de meer dan 300 kerkvaders. De kerkvaders verdedigen de christelijke levensvisie met traktaten, geschreven in het Koinè-Grieks of het Latijn, die handelen over theologische en filosofische vraagstukken. Veel kerkvaders legden de nadruk op ascese en geloofsijver en beschouwden zinnelijke genoegens als funest voor het christelijke ideaal. De kerkvaders kunnen worden onderscheiden in:
* apostolische vaders (90 - 160 n.Chr.)
* pre-Niceaanse patristiek (100/120 - 325; Eerste Concilie van Nicea)
* hoogpatristiek (325 - 451; Concilie van Chalcedon)
* late patristiek (451 - ca. 750; in de oosters-orthodoxe kerken tot heden) De geschriften van de kerkvaders vormen de eerste vorm van literatuur in de vroege middeleeuwen, na de val van het West-Romeinse Rijk. (nl)
- 교회학자(敎會學者, 라틴어: Doctores ecclesiae) 또는 교회박사(敎會博士)는 기독교에서 주로 신학이나 교리 분야의 발전 및 보호에 크게 기여한 공로를 인정받은 사람에게 주어지는 명칭이다. (ko)
- 教会博士（きょうかいはかせ、ラテン語: doctor ecclesiae）は、キリスト教ローマ・カトリック教会において、聖人の中でも特に学識にすぐれ、信仰理解において偉大な業績を残した人に送られる称号。 古代世界において活躍した偉大な4人の教父、
* ラテン教父のアンブロジウス
* ヒッポのアウグスティヌス
* エウセビウス・ヒエロニムス
* グレゴリウス1世教皇（大聖グレゴリウス） は、早くから教会博士とよばれて尊敬を受けていた。彼らは1295年に時の教皇ボニファティウス8世によって「教会博士」という称号を公式に受けた。 また、先にあげた4人を「西方の四大教会博士」といい、東方教会における三成聖者を含めた次の4人の学識深い聖人を「東方の四大教会博士」という。
* カイサリアのバシレイオス（大バシレイオス）
* ナジアンゾスのグレゴリオス
* ヨハネス・クリュソストモス（金口イオアン）
* アレクサンドリアのアタナシオス 16世紀になるとカトリック教会の中で、偉大な聖性を示した神学者に教会博士という称号が与えられるようになり、現在までにこの称号を受けている聖人は35名に及ぶ（うち女性は4人）。最近、教会博士の称号を受けたのは、1997年にヨハネ・パウロ2世によって贈られたリジューのテレーズ（幼きイエスの聖テレジア）である。24歳で亡くなった彼女は最年少の教会博士でもある。2012年10月7日には、教皇ベネディクト16世により、アビラのヨハネ司祭（16世紀スペイン）とビンゲンのヒルデカルト修道院長（12世紀ドイツ）が新たに加えられた。ヒルデカルトは4人目の女性教会博士である。2022年1月21日、教皇フランシスコは、リヨンの聖イレネオを「教会博士」として宣言された。 (ja)
- De titel Kerkleraar of Kerklerares (Doctor Ecclesiae) is een eretitel in de Rooms-Katholieke Kerk die door het kerkelijk gezag in een uitdrukkelijke verklaring verleend wordt aan schrijvers en schrijfsters die uitmunten door hun heiligheid in levenswijze, hun getrouwheid aan de kerkelijke leer en hun grote geleerdheid. De titel is ontstaan uit de verering van de vier westerse kerkvaders. Het was paus Bonifatius VIII die hun in 1295 de eretitel van kerkleraar verleende:
* Ambrosius van Milaan
* Hiëronymus van Stridon
* Augustinus van Hippo
* Gregorius de Grote Paus Pius V voegde in de zestiende eeuw de drie oosterse toe. Deze groep zou, uitgebreid met de heilige Athanasius van Alexandrië in het Westen, vereerd worden als de vier oosterse kerkvaders:
* Johannes Chrysostomus (1568)
* Basilius van Caesarea (1568)
* Gregorius van Nazianze (1568)
* Athanasius van Alexandrië Vanaf 1567 werden aan de lijst van kerkleraren door verschillende pausen de volgende heiligen toegevoegd:
* Thomas van Aquino (1567)
* Bonaventura (1588)
* Anselmus van Canterbury (1720)
* Isidorus van Sevilla (1722)
* Petrus Chrysologus (1729)
* Paus Leo I (1754)
* Petrus Damiani (1828)
* Bernardus van Clairvaux (1830)
* Hilarius van Poitiers (1851)
* Alfonsus van Liguori (1871)
* Franciscus van Sales (1877)
* Cyrillus van Alexandrië (1882)
* Johannes Damascenus (1883)
* Beda Venerabilis (1899)
* Efrem de Syriër (1920)
* Petrus Canisius (1925)
* Johannes van het Kruis (1926)
* Robertus Bellarminus (1931)
* Albertus Magnus (1931)
* Antonius van Padua (1946)
* Laurentius van Brindisi (1959)
* Theresia van Ávila (1970)
* Catharina van Siena (1970)
* Theresia van Lisieux (1997)
* Johannes van Ávila (2012)
* Hildegard van Bingen (2012)
* Gregorius van Narek (2015)
* Ireneüs van Lyon (2022) Op initiatief van paus Paulus VI werden in 1970 de eerste vrouwen tot kerklerares verklaard: Theresia van Ávila en Catharina van Siena. Nadien is de eretitel nog verleend aan Theresia van Lisieux (1997) en Hildegard van Bingen (2012), waarmee het aantal Kerkleraressen op vier kwam.De persoonlijke affectie van de pausen heeft ook een rol gespeeld bij enkele kerkleraarverklaringen. Zo werden Thomas van Aquino en Bonaventura kerkleraar verklaard door pausen die tot dezelfde kloosterorde behoorden als zij (respectievelijk de dominicanen en franciscanen). Met Ireneüs van Lyon kwam het aantal Kerkleraren en Kerkleraressen op 37. (nl)
- Ojcowie Kościoła (łac. Patres Ecclesiae) – pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie, w epoce bezpośrednio po czasach apostolskich, aż do czasów średniowiecza. Pierwszymi ojcami Kościoła byli ojcowie apostolscy (Patres apostolici), nazwani tak ze względu na to, iż uczestniczyli jeszcze w Kościele, któremu przewodzili apostołowie lub pisali pod bezpośrednim wpływem życia Kościoła czasów apostolskich. Okres ojców trwał do VIII wieku. Doktryna starożytnych i wczesnośredniowiecznych ojców Kościoła, a także dział teologii zajmujący się ich nauczaniem, nazywa się patrystyką. (pl)
- Dottore della Chiesa è il titolo che le Chiese cristiane attribuiscono a personalità religiose che hanno mostrato, nella loro vita e nelle loro opere, particolari doti di illuminazione della dottrina, sia per fedeltà, sia per divulgazione o per riflessione teologica. (it)
- Tytuł doktora w Kościele katolickim określa tych świętych, którzy „wnieśli znaczący wkład w pogłębienie zrozumienia misterium Boga i wydatnie powiększyli bogactwo doświadczenia chrześcijańskiego”. O ile tytuł ojca Kościoła zarezerwowany jest dla osobistości z jego pierwszych wieków, to tytuł doktora może zostać nadany świętemu z każdej epoki. Pierwszym, który przekazał listę uznanych doktorów Kościoła, był w VIII w. św. Beda Czcigodny (w 1899 roku sam ogłoszony doktorem Kościoła). Oto jego wykaz (w nawiasie rok ustanowienia):
* św. Ambroży (1295)
* św. Augustyn (1295)
* św. Hieronim (1295)
* św. Grzegorz Wielki (1295) Dołączyli do nich czterej doktorzy Kościoła wschodniego:
* św. Bazyli Wielki (1568)
* św. Grzegorz z Nazjanzu (1568)
* św. Jan Chryzostom (1568)
* św. Atanazy Wielki (1568) W średniowieczu:
* św. Tomasz z Akwinu (1567)
* św. Bonawentura (1588) W XVI w. papież Pius V rozciągnął na cały Kościół wspólne rubryki liturgiczne, odnoszące się do celebrowania dni wspomnień świętych doktorów. W 1970 r. papież Paweł VI przyznał tytuł doktora Kościoła dwóm kobietom: św. Katarzynie ze Sieny i św. Teresie z Ávili (w 1970 r.), a Jan Paweł II – św. Teresie z Lisieux (w 1997 r.). Ponadto doktorami Kościoła są także Hildegarda z Bingen i Jan z Ávili (2012). W 2015 roku papież Franciszek przyznał tytuł doktora Grzegorzowi z Nareku. W roku 2022 lista doktorów Kościoła liczyła trzydzieści siedem osób. Pozostali doktorzy Kościoła to:
* Anzelm z Canterbury (1720)
* Izydor z Sewilli (1722)
* Piotr Chryzolog (1729)
* Leon Wielki (1754)
* Piotr Damiani (1828)
* Bernard z Clairvaux (1830)
* Hilary z Poitiers (1851)
* Alfons Liguori (1871)
* Franciszek Salezy (1877)
* Cyryl Jerozolimski (1882)
* Cyryl Aleksandryjski (1882)
* Jan z Damaszku (1890)
* Beda Czcigodny (1899)
* Efrem Syryjczyk (1920)
* Piotr Kanizjusz (1925)
* Jan od Krzyża (1926)
* Robert Bellarmin (1931)
* Albert Wielki (1931)
* Antoni z Padwy (1946)
* Wawrzyniec z Brindisi (1959)
* Katarzyna ze Sieny (1970)
* Teresa z Ávili (1970)
* Teresa z Lisieux (Św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza) (1997)
* Hildegarda z Bingen (2012)
* Jan z Ávili (2012)
* Grzegorz z Nareku (2015)
* Ireneusz z Lyonu (2022) (pl)
- Учитель Церкви (в части источников переводится как Доктор Церкви, лат. doctor ecclesiae) — почётное звание, даваемое Римско-католической церковью заслуженным богословам. В настоящее время общее число Учителей Церкви, почитаемых на Западе, составляет 36 человек, в том числе четыре женщины. (ru)
- Padres da Igreja, Santos Padres, Pais Apostólicos ou simplesmente Pais da Igreja foram influentes teólogos, professores e mestres cristãos, na grande maioria importantes bispos de igrejas cristãs primitivas. Seus trabalhos acadêmicos foram utilizados como precedentes doutrinários nos séculos subsequentes. Os padres da Igreja foram classificados entre os séculos II e VII. O estudo dos escritos dos Padres da Igreja é denominado Patrística. As igrejas Católica Apostólica Romana, Católica Ortodoxa e parte das igrejas protestantes (incluindo as igrejas Luterana, Presbiteriana, Anglicana e Batista) acreditam que os pais da igreja proporcionaram a interpretação correta da Sagrada Escritura e distinguiram as autênticas doutrinas, combatendo veementemente as heresias da época. Os escritos dos padres da Igreja podem ser definidos como "o primeiro conjunto de literatura cristã posterior ao Novo Testamento". Apesar de muitas diferenças, esses escritos apresentam características comuns, como a simplicidade intelectual e doutrinária, a grande reverência pelo Antigo Testamento, além da preocupação com a liderança eclesiástica, numa época em que a Igreja começava a experimentar forte processo de institucionalização. (pt)
- Kyrkolärare (doctor ecclesiæ), är inom den katolska kyrkan beteckning för de främsta auktoriteterna inom kyrkan, delvis sammanfallande med kyrkofäderna. Doktorerna är teologer inom katolska kyrkan, vilkas verk varit av stor och grundläggande betydelse för hela katolska kyrkan. Benämningen är officiell, och det tillkommer endast påven eller ett ekumeniskt koncilium att ge någon värdigheten. Denna värdighet är mindre vanlig än helgonförklaring, och tillkommer endast personer postumt och efter kanonisering. Hittills har inget ekumeniskt koncilium utnämnt någon till doktor av kyrkan. Ursprungligen innehade endast Gregorius I, Ambrosius av Milano, Augustinus och Hieronymus titeln som instiftades 1298. De östliga doktorerna Athanasius, Basileios den store, Johannes Chrysostomos, och Gregorius Nazianzus erhöll värdigheten 1568 tillsammans med Thomas av Aquino. Bland de 5 senaste som erhållit titeln har 4 varit kvinnor. Doktorernas arbeten varierar i innehåll och form. Somliga har främst skrivit epistlar, och andra varit mystiker, systematiska teologer, biografiförfattare, och försvarare av kristendomen mot kätterska läror. Romersk-katolska kyrkan har för närvarande trettiofem doktorer. Nedan anges jämte namnet året för utnämningen. Doktorer med asterisk blev även utnämnda av östliga kyrkan, men trots att de innehar en särställning i ortodoxa kyrkan i dag, saknar den kyrkan motsvarande benämning.
* Gregorius I - 1298 *
* Ambrosius av Milano - 1298 *
* Augustinus - 1298 *
* Hieronymus - 1298 *
* Johannes Chrysostomos - 1568 *
* Basileios den store - 1568 *
* Gregorius Nazianzus - 1568 *
* Athanasius - 1568*
* Thomas av Aquino - 1568
* Bonaventura - 1588
* Anselm av Canterbury - 1720
* Isidor av Sevilla - 1722 *
* Petrus Chrysologus - 1729 *
* Leo I - 1754 *
* Petrus Damianus - 1828
* Bernhard av Clairvaux - 1830
* Hilarius av Poitiers - 1851 *
* Alfonso dei Liguori - 1871
* Frans av Sales - 1877
* Kyrillos av Alexandria - 1883 *
* Kyrillos av Jerusalem - 1883 *
* Johannes av Damaskus - 1883 *
* Beda Venerabilis - 1899 *
* Efraim syriern - 1920 *
* Petrus Canisius - 1925
* Johannes av korset - 1926
* Roberto Bellarmino - 1931
* Albertus Magnus - 1931
* Antonius av Padua - 1946
* Laurentius av Brindisi - 1959
* Teresa av Ávila - 1970
* Katarina av Siena - 1970
* Thérèse av Jesusbarnet - 1997
* Johannes av Ávila - 2012
* Hildegard av Bingen - 2012
* Gregorios av Narek - 2015 (sv)
- Kyrkofader avser en auktoritativ representant inom fornkyrkan - den begynnande konsolideringen till katolska kyrkan och dess lära. Kyrkofäder (latin patres ecclesiastici) benämndes i den gamla kyrkan först varje biskop, men från 400-talet endast sådana kyrkolärare, som genom sin verksamhet utövat ett avgörande inflytande på utvecklingen av kyrkans lära och liv och som särskilt gentemot den inom kyrkan framträdande "irrläran" utvecklat och försvarat det kyrkliga lärobegreppet. En kyrkofader är alltså i strängt kyrklig bemärkelse en person vars texter och exemplariska liv har bidragit till att upprätta, fördjupa och försvara den kristna läran. Det är någon vars undervisning är normativ och vars helighet är allmänt erkänd. Benämningen kyrkofader härleder sig av den från äldsta tider i såväl österlandet som västerlandet gängse seden att beteckna förhållandet mellan lärare och lärjungar med orden fader och söner (barn). (sv)
- Doutor da Igreja (em latim: doctor - "professor"; de docere - "ensinar") é um título conferido por uma variedade de igrejas cristãs a indivíduos de reconhecida importância, particularmente nos campos da teologia ou doutrina católica. (pt)
- Отцы Церкви (греч. Ἐκκλησιαστικοί Πατέρες; в Православии Святые Отцы) — почётный титул, используемый с конца IV века применительно к группе выдающихся церковных деятелей и писателей прошлого, чей авторитет имел особый вес в формировании догматики, иерархической организации и богослужения Церкви, составлении канона — списка Священных книг Библии (отделению богодухновенных книг от апокрифических). Считается, что Отцов Церкви отличают ортодоксальность учения, святость жизни и признание Церкви; католические исследователи добавляют к этим критериям древность. Философско-богословское учение Отцов Церкви называется патристикой, а раздел богословской науки, изучающий это учение, — патрологией. В католичестве и православии к Отцам Церкви относят одних и тех же подвижников и духовных писателей, но при этом существует разница в уровне их почитания. Классический святоотеческий период на Западе обычно считают завершившимся на Исидоре Севильском, в Русской православной церкви — на Иоанне Дамаскине, в греческих церквах — на Григории Паламе и его сторонниках. Более поздних богословов на Западе именуют Учителями Церкви, а их учение — схоластикой. В православии этот термин не используется, поэтому к Отцам Церкви иногда причисляют деятелей Средних веков (например, патриарха Фотия, Симеона Нового Богослова, Григория Паламу) и Нового времени (Паисия Величковского, Феофана Затворника, Силуана Афонского и других). (ru)
- Учитель Церкви (лат. doctor ecclesiae) — почесне звання, що дається з 1298 року католицькою церквою заслуженим богословам. Найголовнішим із них («князем філософів») уважається Тома Аквінський. У цей час загальна кількість Учителів церкви, шанованих на Заході, становить 36, зокрема — чотири жінки: (uk)
- 教會聖師（拉丁語：Doctor Ecclesiae，意大利語：Dottore della Chiesa，英語：Doctor of the Church），或稱教會博士，是基督宗教教會給予在神學或教義的發展上有卓越成就的學者及聖人的一種頭銜。 (zh)
- 教父（英語：Church Fathers，或 Fathers of the church），又譯為天主教早期教父（Early Church Fathers），是天主教會（基督教）宗教作家及宣教師的統稱。他們的著作被認定具備權威，可以作為教會的教義指引與先例。他們包括許多著名的教會神學家、主教和護教士，但是不一定是教會認定的聖人，有些教父甚至被教會判定為“異端”。 (zh)
- Отці́ Це́ркви (грец. Εκκλησιαστικοί Πατέρες; у Православ'ї Святі отці) — стародавня шаноблива назва християнських богословів і церковних діячів, який з IV ст. використовується до групи видатних церковних діячів і письменників минулого (найчастіше це період II–VIII століть), як мирян так і священників, які зробили вагомий внесок у створення і розробку правил, устрою, віровчення і обрядів Церкви, канону Святого Писання (відокремлення богонатхненних книг від апокрифічних) та ін. Вважається, що Святих отців відрізняє православне вчення, святість життя, визнання Церкви і древність. Вчення святих отців, так само як розділ богослів'я, що вивчає їхнє вчення називається патристикою або патрологією. В католицтві і православ'ї до Отців Церкви відносять одних і тих же сподвижників, але при цьому існує різниця у їх почитанні. Зазвичай, на Заході епоху святих отців закінчують на Ісидорі Севільському, а на Сході — на Іоанні Дамаскині. Головні Отці Церкви в православ'ї — три святителі: Василій Великий (Кесарійський), Григорій Богослов (Назіанзин) та Іван Золотоустий. Шануються також Григорій Ніський, Афанасій Олександрійський, Діонісій Ареопагіт та ін. Головні Отці в Римо-католицькій Церкві — Августин, Амвросій Медіоланський, Єронім Стридонський та Григорій I. Пізніших богословів на Заході називають «вчителями Церкви», а їхнє вчення — схоластикою. У Православ'ї це поняття не використовується, тому до Отців Церкви інколи зараховують діячів Середньовіччя, наприклад патріарха Фотія, Симеона Нового Богослова, Григорія Паламу і Нового часу — Паїсія Величковського, Феофана Затворника, Силуана Афонського та ін. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الملفان (بالسريانية: ܣܘܪܝܝܐ مَلفونو، باللاتينية: doctor) هو لقب يعطى لبعض رجال الدين في الكنائس المسيحية (ولبعض الراهبات بالكنيسة الكاثوليكية) اعترافا بإنجازات قاموا بها في مجال اللاهوت والعقيدة. تعطي الكنيسة الكاثوليكية لقب "Doctor Ecclesiae" ل-33 من قديسيها الذين برزوا في مجال التعليم والتثقيف.يستخدم لفظ ܡܠܦܢ ملفانا والذي يعني «معلم» بالسريانية للدلالة على كبار رجال الدين واللاهوتين لدى الكنائس السريانية. كما أصبحت الكلمة تعطى كلقب للمؤلفين من غير رجال ألدين ابتداء من القرن التاسع عشر. (ar)
- آباء الكنيسة هو مصطلح يطلق على مجموعة من الأساقفة أو الشخصيات المسيحية الكبيرة التي خلفت أثراً عظيما في عقيدة وتاريخ الديانة المسيحية، لا سيما في القرون الخمسة الأولى. حيث يعزا لهم وضع الخطوط العريضة لبنية الكنيسة العقائدية، التنظيمية والرعوية. (ar)
- Církevní otcové je označení pro[kdo?] církevní spisovatele křesťanského starověku, jejichž svědectví církev považuje za zvlášť závazné pro víru. Slovo otec získalo tento svůj význam v průběhu 4. století,[zdroj?] které je považováno[zdroj?] za zlatý věk patristiky. Termínu se užívalo pro rozlišení od slova „otcové“, kterým se označovali biskupové shromáždění na koncilu. (cs)
- Ο τίτλος του Διδασκάλου της Εκκλησίας (λατ. Doctor Ecclesiae) δίνεται από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σε πρόσωπα (Αγίους) τα οποία έχουν συνεισφέρει θετικά στην εξέλιξη της Εκκλησίας και τη διάδοση της χριστιανικής πίστης. Το δικαίωμα να αναγορεύσει κάποιον Διδάσκαλο της Εκκλησίας το έχει μόνο ο Πάπας. Οι αναγορεύσεις είναι πολύ σπάνιες. Ο θεσμός υπάρχει από το 1298 και έχουν αναγορευθεί μόλις 36 άτομα από τότε. (el)
- Als Kirchenvater (von lateinisch pater ecclesiae zu altgriechisch πατὴρ ἐκκλησιαστικός patḗr ekklēsiastikós) wird ein christlicher Autor der ersten acht Jahrhunderte n. Chr. bezeichnet, der entscheidend zur Lehre und zum Selbstverständnis des Christentums beigetragen hat und deshalb mit dem Ehrentitel Kirchenlehrer ausgezeichnet wurde, und dessen Leben als heiligmäßig gilt. (de)
- La Katolika Eklezio nomas iujn sanktulojn Doktoro de la Eklezio (latine Doctor Ecclesiae) por esprimi, ke la teologia verkaro de tiu sanktulo modele prezentas la doktrinon de la eklezio. Ĝi do estas la plej alta titolo, per kiu oni distingas sanktan teologon. (eo)
- Doctor de la Iglesia es un título otorgado por el papa o un concilio ecuménico a ciertos santos en razón de su erudición y en reconocimiento como eminentes maestros de la fe para los fieles de todos los tiempos. (es)
- Is Dochtúir an Eaglais (Laidin: dochtúir "múinteoir") teideal tugtha lena Eaglais Chaitliceach go naoimh a aithin orthu mar thábhacht áirithe, go háirithe de réir a n-ionchur le nó teagasc. (ga)
- 教父（きょうふ、ギリシア語: Εκκλησιαστικοί Πατέρες、ラテン語: Patres Ecclesiae、ドイツ語: Kirchenväter、英語: Church Fathers）とはキリスト教用語で古代から中世初期、2世紀から8世紀ごろまでのキリスト教著述家のうち、とくに正統信仰の著述を行い、自らも聖なる生涯を送ったと歴史の中で認められてきた人々をいう。 正教会の聖師父（せいしふ）にほぼ相当するが、聖師父は教父より時代的に広い範囲、すなわち、古代から近現代の正教会思想家にも適用される。なお、「聖師父」の語と概念は稀にカトリック教会関連の出版物にも見られ、正教会特有の概念ではない。 これとは異なる言葉の訳語としての用例（）もあるが、本項では上述した正統信仰の著述を残した人々について詳述する。 (ja)
- 교부(敎父)는 2세기 이후부터 기독교 신학의 주춧돌을 놓은 이들을 일컫는다. 교부라는 호칭은 후대에 붙인 경칭이며, 이들에 관련된 신학을 기독교에선 교부학, 교부신학이라고 부른다. 종교철학에서는 교부철학으로 나누어 연구하고 있다. 교부는 2세기에서 8세기에 걸쳐 기독교의 이론을 확립하고 또한 이단과의 열띤 논쟁을 벌여 사도전승을 바탕으로 한 보편교회 신학과 교리를 수호하는 데 앞장섰다. (ko)
- 교회학자(敎會學者, 라틴어: Doctores ecclesiae) 또는 교회박사(敎會博士)는 기독교에서 주로 신학이나 교리 분야의 발전 및 보호에 크게 기여한 공로를 인정받은 사람에게 주어지는 명칭이다. (ko)
- Ojcowie Kościoła (łac. Patres Ecclesiae) – pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie, w epoce bezpośrednio po czasach apostolskich, aż do czasów średniowiecza. Pierwszymi ojcami Kościoła byli ojcowie apostolscy (Patres apostolici), nazwani tak ze względu na to, iż uczestniczyli jeszcze w Kościele, któremu przewodzili apostołowie lub pisali pod bezpośrednim wpływem życia Kościoła czasów apostolskich. Okres ojców trwał do VIII wieku. Doktryna starożytnych i wczesnośredniowiecznych ojców Kościoła, a także dział teologii zajmujący się ich nauczaniem, nazywa się patrystyką. (pl)
- Dottore della Chiesa è il titolo che le Chiese cristiane attribuiscono a personalità religiose che hanno mostrato, nella loro vita e nelle loro opere, particolari doti di illuminazione della dottrina, sia per fedeltà, sia per divulgazione o per riflessione teologica. (it)
- Учитель Церкви (в части источников переводится как Доктор Церкви, лат. doctor ecclesiae) — почётное звание, даваемое Римско-католической церковью заслуженным богословам. В настоящее время общее число Учителей Церкви, почитаемых на Западе, составляет 36 человек, в том числе четыре женщины. (ru)
- Doutor da Igreja (em latim: doctor - "professor"; de docere - "ensinar") é um título conferido por uma variedade de igrejas cristãs a indivíduos de reconhecida importância, particularmente nos campos da teologia ou doutrina católica. (pt)
- Учитель Церкви (лат. doctor ecclesiae) — почесне звання, що дається з 1298 року католицькою церквою заслуженим богословам. Найголовнішим із них («князем філософів») уважається Тома Аквінський. У цей час загальна кількість Учителів церкви, шанованих на Заході, становить 36, зокрема — чотири жінки: (uk)
- 教會聖師（拉丁語：Doctor Ecclesiae，意大利語：Dottore della Chiesa，英語：Doctor of the Church），或稱教會博士，是基督宗教教會給予在神學或教義的發展上有卓越成就的學者及聖人的一種頭銜。 (zh)
- 教父（英語：Church Fathers，或 Fathers of the church），又譯為天主教早期教父（Early Church Fathers），是天主教會（基督教）宗教作家及宣教師的統稱。他們的著作被認定具備權威，可以作為教會的教義指引與先例。他們包括許多著名的教會神學家、主教和護教士，但是不一定是教會認定的聖人，有些教父甚至被教會判定為“異端”。 (zh)
- En l'Església Catòlica, un Doctor de l'Església és un sant que ha estat proclamat per un papa o un concili ecumènic com a mestre eminent de la fe. Aquest honor és concedit molt rarament, sols pòstumament, i només després de la canonització. (ca)
- Els Pares de l'Església són un grup d'escriptors i bisbes, dels primers segles del cristianisme, considerats com fonament de la fe i de l'ortodòxia en l'Església. La importància d'aquest grup d'escriptors radica en la seva doctrina en conjunt. Són els punts en comú entre ells els que es prenen en consideració. Les seves ensenyances tingueren gran pes en el pensament i la teologia cristiana segons la seva interpretació de la Bíblia, la incorporació de la Tradició i la consolidació de la Litúrgia. Els Pares de l'Església sovint hagueren de donar resposta a qüestions i dificultats morals i teològiques en un ambient de convulsions per persecucions externes i conflictes interns produïts per heretgies i cismes de l'Església post apostòlica. (ca)
- Učitel církve (latinsky doctor ecclesiae) je titul udělovaný římskokatolickou církví významným teologům a mystikům, jejichž učení i život jsou dávány za vzor. Byl udělen i čtyřem ženám. Titul se částečně kryje s označením církevní otcové. Seznam učitelů církve se vytváří od 8. století a není uzavřen. Katolická církev určila podmínky pro udělení titulu učitel církve:
* orthodoxa doctrina (pravověrnost, ovšem ne neomylnost),
* eminens doctrina (znamenité učení),
* insignis vitae sanctitas (významná svatost života),
* ecclesiae declaratio (oficiální církevní prohlášení za učitele církve). (cs)
- Εκκλησιαστικοί Πατέρες ή Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζονται οι εκκλησιαστικοί θεολόγοι και συγγραφείς (ευαγγελιστές)κυρίως κατά τους πρώτους πέντε αιώνες του Χριστιανισμού, οι οποίοι άσκησαν μεγάλη επιρροή. Δεν ανακηρύχτηκαν όλοι οι Πατέρες Άγιοι. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται συνήθως οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, αν και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία κάποια από τα έργα των Εκκλησιαστικών Πατέρων θεωρούνταν ότι αποτελούσαν μέρος του Βιβλικού κανόνα. Με κριτήριο τη γλώσσα τους, οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες διαχωρίζονται σε (el)
- Als Kirchenlehrer (lateinisch: doctores ecclesiae) werden Theologen und Heilige bezeichnet, die einen prägenden Einfluss auf die Theologie der christlichen Kirche hatten. Mit diesem Ehrentitel wurden nur wenige Personen ausgezeichnet; in älterer Zeit (und bis heute in den Ostkirchen) geschah dies relativ spontan, aber auch durch einige Konzilien. In der Westkirche wird die Erhebung zum Kirchenlehrer formell durch den Papst ausgesprochen. Einige herausragende frühchristliche Schriftsteller bis etwa zum 6. Jahrhundert werden zudem als Kirchenväter bezeichnet. (de)
- La Ekleziaj Patroj, Fruaj Ekleziaj Patroj, aŭ Patroj de la Eklezio estas la fruaj kaj influhavaj diologoj kaj skribintoj de la Eklezio Kristana, precipe tiuj de la unuaj kvin jarcentoj de la historio de kristanismo. La termino uzatas pri la skribintoj kaj instruistoj de la Eklezio, ne nepre sanktuloj, kiuj siatempe elstarigis aŭ defendis la kristanan instruon. Ĝi ĝenerale ne enhavas la aŭtoroj de la Nova Testamento, tamen en la Eklezio frua iom skribaĵoj de Ekleziaj Patroj konsideratis kiel kanonaj, kaj la nuna Eklezio uzas multajn tekstojn ĉerpitajn el iliaj verkoj en sia preĝo formala. Malgraŭe, la Patroj de la Eklezio ne estas oficiale listigitaj kiel estas la Doktoroj de la Eklezio fare de la kristanaj Eklezioj.Tiuj patroj kiuj latine skribis nomiĝas Patroj Latinaj, kaj tiuj kiuj greke (eo)
- The Church Fathers, Early Church Fathers, Christian Fathers, or Fathers of the Church were ancient and influential Christian theologians and writers who established the intellectual and doctrinal foundations of Christianity. All of the early Church fathers were Catholic considering the church doesn't split until 1054. The historical period in which they worked became known as the Patristic Era and spans approximately from the late 1st to mid-8th centuries, flourishing in particular during the 4th and 5th centuries, when Christianity was in the process of establishing itself as the state church of the Roman Empire. (en)
- Elizako Gurasoak edo Eliz Gurasoak, Eliza kristauak, bere idazleen artean, tradizio kristauaren emaile fidagarritzat onartu dituen idazleak dira. Eliza Katolikoak hiru betekizun eskatzen ditu idazle bat Gurasotzat hartu ahal izateko: antzinatasuna, santutasuna eta ortodoxia. (eu)
- Dans l'Église catholique, un Docteur de l'Église (en latin : Doctor ecclesiae) est un baptisé, homme ou femme, dont l'Église reconnaît l'autorité exceptionnelle dans le domaine de la théologie (eminens doctrina). Selon la conférence des évêques de France, « la profondeur de leur foi, alliée à la sûreté de leur pensée et la sainteté de leur vie donnent à leurs écrits et leur enseignement un poids et une influence durables et remarquables dans le développement de la doctrine chrétienne ». (fr)
- Los Padres de la Iglesia, también llamados como Santos Padres, Primeros Padres de la Iglesia, Padres Cristianos son un grupo de sacerdotes, teólogos y escritores eclesiásticos cristianos, obispos en su mayoría, que van desde el siglo I hasta el siglo VIII, y cuyo conjunto de doctrina es considerado testimonio de la fe y de la ortodoxia en el cristianismo. Para varias ramas del protestantismo, los escritos emanados de la patrística son eminentemente testimoniales, corroborativos en la medida en que se sometan a una sólida exégesis de la Biblia. (es)
- Bapa Gereja adalah sebutan bagi teolog-teolog dan pujangga-pujangga Kristen peletak landasan intelektual dan doktrinal Kekristenan. Mereka berkiprah pada zaman Patristis, yakni kurun waktu dalam sejarah yang kira-kira bermula menjelang kesudahan abad pertama dan berakhir pada pertengahan abad ke-8, khususnya pada abad ke-4 dan abad ke-5, ketika Kekristenan sedang berproses menjadi agama negara Kekaisaran Romawi. (in)
- Pujangga Gereja atau Doktor Gereja merupakan suatu gelar kehormatan yang umum digunakan dalam Gereja Katolik, yang diberikan kepada seseorang yang diakui telah memberikan kontribusi penting, terutama terkait dengan doktrin dan teologi, dalam Kekristenan. Penghargaan ini sangat jarang diberikan, hanya setelah kematian dan kanonisasi, dan harus memenuhi 3 kriteria: keunggulan dalam pengetahuan doktrinal, tingkat ke yang tinggi, dan pernyataan oleh Gereja baik melalui Paus atau suatu konsili ekumenis. Selama ini belum ada konsili ekumenis yang memproklamasikan seorang Pujangga Gereja. (in)
- Les Pères de l'Église sont, selon l'historiographie moderne et depuis le XVIe siècle, des auteurs ecclésiastiques, généralement (mais non exclusivement) des évêques, dont les écrits (appelés littérature patristique), les actes et l'exemple moral ont contribué à établir et à défendre de multiples aspects de la doctrine chrétienne. Ceux-ci restent « modelés jusqu'à ce jour par l’exégèse patristique ». (fr)
- Padri della Chiesa è la denominazione adottata dal Cristianesimo intorno al V secolo per indicare i principali scrittori cristiani, il cui insegnamento e la cui dottrina erano ritenuti fondamentali per la dottrina della Chiesa. I loro scritti, che formano la cosiddetta letteratura patristica, sintetizzano la dottrina quale emerge dalla Bibbia, specialmente dai Vangeli, dagli scritti degli apostoli, dai pronunciamenti della Chiesa dei primissimi secoli e dalle decisioni dei primi concili, fornendo un compendio omogeneo di insegnamenti da trasmettere alle generazioni cristiane successive. (it)
- 教会博士（きょうかいはかせ、ラテン語: doctor ecclesiae）は、キリスト教ローマ・カトリック教会において、聖人の中でも特に学識にすぐれ、信仰理解において偉大な業績を残した人に送られる称号。 古代世界において活躍した偉大な4人の教父、
* ラテン教父のアンブロジウス
* ヒッポのアウグスティヌス
* エウセビウス・ヒエロニムス
* グレゴリウス1世教皇（大聖グレゴリウス） は、早くから教会博士とよばれて尊敬を受けていた。彼らは1295年に時の教皇ボニファティウス8世によって「教会博士」という称号を公式に受けた。 また、先にあげた4人を「西方の四大教会博士」といい、東方教会における三成聖者を含めた次の4人の学識深い聖人を「東方の四大教会博士」という。
* カイサリアのバシレイオス（大バシレイオス）
* ナジアンゾスのグレゴリオス
* ヨハネス・クリュソストモス（金口イオアン）
* アレクサンドリアのアタナシオス (ja)
- De titel Kerkleraar of Kerklerares (Doctor Ecclesiae) is een eretitel in de Rooms-Katholieke Kerk die door het kerkelijk gezag in een uitdrukkelijke verklaring verleend wordt aan schrijvers en schrijfsters die uitmunten door hun heiligheid in levenswijze, hun getrouwheid aan de kerkelijke leer en hun grote geleerdheid. De titel is ontstaan uit de verering van de vier westerse kerkvaders. Het was paus Bonifatius VIII die hun in 1295 de eretitel van kerkleraar verleende:
* Ambrosius van Milaan
* Hiëronymus van Stridon
* Augustinus van Hippo
* Gregorius de Grote (nl)
- Een kerkvader (Kerklat.: pater ecclesiae), is de gebruikelijke aanduiding voor de schrijvers en leraren (meestal bisschoppen) van de vroeg-christelijke Kerk, van wie de theologische werken bewaard zijn gebleven. De patrologie is de bestudering van de werken van de meer dan 300 kerkvaders. De kerkvaders verdedigen de christelijke levensvisie met traktaten, geschreven in het Koinè-Grieks of het Latijn, die handelen over theologische en filosofische vraagstukken. Veel kerkvaders legden de nadruk op ascese en geloofsijver en beschouwden zinnelijke genoegens als funest voor het christelijke ideaal. (nl)
- Tytuł doktora w Kościele katolickim określa tych świętych, którzy „wnieśli znaczący wkład w pogłębienie zrozumienia misterium Boga i wydatnie powiększyli bogactwo doświadczenia chrześcijańskiego”. O ile tytuł ojca Kościoła zarezerwowany jest dla osobistości z jego pierwszych wieków, to tytuł doktora może zostać nadany świętemu z każdej epoki. Pierwszym, który przekazał listę uznanych doktorów Kościoła, był w VIII w. św. Beda Czcigodny (w 1899 roku sam ogłoszony doktorem Kościoła). Oto jego wykaz (w nawiasie rok ustanowienia): Dołączyli do nich czterej doktorzy Kościoła wschodniego: (pl)
- Padres da Igreja, Santos Padres, Pais Apostólicos ou simplesmente Pais da Igreja foram influentes teólogos, professores e mestres cristãos, na grande maioria importantes bispos de igrejas cristãs primitivas. Seus trabalhos acadêmicos foram utilizados como precedentes doutrinários nos séculos subsequentes. Os padres da Igreja foram classificados entre os séculos II e VII. O estudo dos escritos dos Padres da Igreja é denominado Patrística. (pt)
- Kyrkofader avser en auktoritativ representant inom fornkyrkan - den begynnande konsolideringen till katolska kyrkan och dess lära. Kyrkofäder (latin patres ecclesiastici) benämndes i den gamla kyrkan först varje biskop, men från 400-talet endast sådana kyrkolärare, som genom sin verksamhet utövat ett avgörande inflytande på utvecklingen av kyrkans lära och liv och som särskilt gentemot den inom kyrkan framträdande "irrläran" utvecklat och försvarat det kyrkliga lärobegreppet. En kyrkofader är alltså i strängt kyrklig bemärkelse en person vars texter och exemplariska liv har bidragit till att upprätta, fördjupa och försvara den kristna läran. Det är någon vars undervisning är normativ och vars helighet är allmänt erkänd. Benämningen kyrkofader härleder sig av den från äldsta tider i såväl ö (sv)
- Отцы Церкви (греч. Ἐκκλησιαστικοί Πατέρες; в Православии Святые Отцы) — почётный титул, используемый с конца IV века применительно к группе выдающихся церковных деятелей и писателей прошлого, чей авторитет имел особый вес в формировании догматики, иерархической организации и богослужения Церкви, составлении канона — списка Священных книг Библии (отделению богодухновенных книг от апокрифических). Считается, что Отцов Церкви отличают ортодоксальность учения, святость жизни и признание Церкви; католические исследователи добавляют к этим критериям древность. (ru)
- Kyrkolärare (doctor ecclesiæ), är inom den katolska kyrkan beteckning för de främsta auktoriteterna inom kyrkan, delvis sammanfallande med kyrkofäderna. Doktorerna är teologer inom katolska kyrkan, vilkas verk varit av stor och grundläggande betydelse för hela katolska kyrkan. Benämningen är officiell, och det tillkommer endast påven eller ett ekumeniskt koncilium att ge någon värdigheten. Denna värdighet är mindre vanlig än helgonförklaring, och tillkommer endast personer postumt och efter kanonisering. Hittills har inget ekumeniskt koncilium utnämnt någon till doktor av kyrkan. (sv)
- Отці́ Це́ркви (грец. Εκκλησιαστικοί Πατέρες; у Православ'ї Святі отці) — стародавня шаноблива назва християнських богословів і церковних діячів, який з IV ст. використовується до групи видатних церковних діячів і письменників минулого (найчастіше це період II–VIII століть), як мирян так і священників, які зробили вагомий внесок у створення і розробку правил, устрою, віровчення і обрядів Церкви, канону Святого Писання (відокремлення богонатхненних книг від апокрифічних) та ін. Вважається, що Святих отців відрізняє православне вчення, святість життя, визнання Церкви і древність. Вчення святих отців, так само як розділ богослів'я, що вивчає їхнє вчення називається патристикою або патрологією. (uk)
|
