| dbo:abstract
|
- المصوت المغلق هو مصوت يُنتج واللسان في أقصى ارتفاع ممكن نحو سقف الفم بدون أن يحدث تضيق يؤدي إلى إعاقة مرور تيار الهواء وارتفاع ضغطه كما يحدث عند إنتاج الكونسونات. مصطلح مصوت مغلق هو المستخدم في الأبجدية الصوتية الدولية، ولكن كثيرا ما يستخدم أيضا مصطلح مصوت عال أو مرتفع في الإشارة إلى هكذا مصوتات، ولا يشترط حينها أن يكون المصوت في أقصى الارتفاع بل قد يكون في أي موقع بين المصوت المتوسط والمصوت المغلق. يوجد ستة مصوتات مغلقة في ألفبائية صوتية دولية:
* مصوت أمامي مغلق غير مدور /i/
* مصوت أمامي مغلق مدور /y/
* مصوت مركزي مغلق غير مدور /ɨ/
* مصوت مركزي مغلق مدور /ʉ/
* مصوت خلفي مغلق غير مدور /ɯ/
* مصوت خلفي مغلق مدور /u/ (ar)
- Mit geschlossener Vokal sind diejenigen Vokale gemeint, bei denen der Mund am wenigsten von allen Vokalen geöffnet ist. Dabei ist der Winkel der beiden Kiefer klein, die Zunge nimmt eine hohe Stellung ein. Als „geschlossen“ werden die „i“- „ü“- und „u“-Laute bezeichnet, während die „a“-Laute zu den offenen Vokalen zählen. Der Begriff geschlossener Vokal entspricht dem Begriff hoher Vokal. Zwischen den „geschlossenen“ und den „offenen“ liegen die mittleren Vokale, die entsprechend mit einer mittleren Mundöffnung gesprochen werden. Bei den mittleren Vokalen kann man auch zwischen und unterscheiden. (de)
- A close vowel, also known as a high vowel (in U.S. terminology), is any in a class of vowel sounds used in many spoken languages. The defining characteristic of a close vowel is that the tongue is positioned as close as possible to the roof of the mouth as it can be without creating a constriction. A constriction would produce a sound that would be classified as a consonant. The term "close" /ˈkloʊs/ is recommended by the International Phonetic Association. Close vowels are often referred to as "high" vowels, as in the Americanist phonetic tradition, because the tongue is positioned high in the mouth during articulation. In the context of the phonology of any particular language, a high vowel can be any vowel that is more close than a mid vowel. That is, close-mid vowels, near-close vowels, and close vowels can all be considered high vowels. (en)
- Una vocal cerrada (modernamente se prefiere la denominación vocal alta) es un sonido vocal cuya pronunciación requiere una abertura mínima entre la lengua y el paladar, sin llegar a crear fricación. Para producir estos sonidos, se coloca la lengua en una posición alta en la boca. Acústicamente se caracterizan porque su primera frecuencia formante es inferior a unos 400 Hz, frente a las vocales más abiertas cuyo primer formante tiene una frecuencia más alta. La Asociación Fonética Internacional prescribe la significación de la palabra. El AFI identifica seis vocales cerradas:
* La vocal cerrada anterior no redondeada [i]
* La vocal cerrada anterior redondeada [y]
* La vocal cerrada central no redondeada [ɨ]
* La vocal cerrada central redondeada [ʉ]
* La vocal cerrada posterior no redondeada [ɯ]
* La vocal cerrada posterior redondeada [u] Las vocales cerradas que se usan en español son i y u, las que son vocales débiles. (es)
- Une voyelle fermée ou haute est un son de type voyelle employé dans de nombreuses langues parlées. Elle est caractérisée par une position de la langue aussi proche que possible du palais, sans resserrement excessif, qui entraînerait l'émission d'une consonne. Les voyelles hautes identifiées par l'Alphabet phonétique international sont les suivantes :
* Voyelle fermée antérieure non arrondie [i]
* Voyelle fermée antérieure arrondie [y]
* Voyelle fermée centrale non arrondie [ɨ]
* Voyelle fermée centrale arrondie [ʉ]
* Voyelle fermée postérieure non arrondie [ɯ]
* Voyelle fermée postérieure arrondie [u] Dans le contexte phonologique d'une langue particulière, une voyelle fermée peut être n'importe quelle voyelle plus fermée qu'une voyelle moyenne. Ainsi, des voyelles mi-fermées ou pré-fermées peuvent être considérées comme des voyelles fermées dans un tel contexte.
* Portail de la linguistique (fr)
- 홀소리 쌍으로 있는 기호는 왼쪽이 , 오른쪽이 이다.이 표는 일부 브라우저에서 정확히 표시되지 않을 수도 있는 음성학적 기호를 포함하고 있다. 고모음(高母音, high vowel)은 혀를 윗턱에 아주 가까이 올려 발음하는 모음을 가리킨다. 입의 벌림이 작은 것으로부터 폐모음(閉母音, close vowel)으로도 불린다. (ko)
- Een gesloten klinker is een klinker waarvan de articulatie wordt gekenmerkt door het feit dat de tong zo veel mogelijk richting het verhemelte gaat, zonder dat er sprake is van een volledige afsluiting van het spraakkanaal waardoor de articulatie in die van een medeklinker zou veranderen. Dergelijke klinkers worden ook wel "hoog" genoemd, omdat de tong zich tijdens de articulatie hoog in de mond bevindt. In het Internationaal Fonetisch Alfabet worden de volgende zes gesloten klinkers onderscheiden:
* ongeronde gesloten voorklinker [i]?
* geronde gesloten voorklinker [y]?
* [ɨ]?
* [ʉ]?
* ongeronde gesloten achterklinker [ɯ]?
* geronde gesloten achterklinker [u]? (nl)
- Una vocale chiusa o alta è un tipo di suono vocalico impiegato in numerose lingue parlate. È caratterizzata da una posizione della lingua più vicina possibile al palato, senza però creare una costrizione eccessiva che implicherebbe l'emissione di una consonante. La definizione del termine è fissata dall'alfabeto fonetico internazionale (IPA). Le vocali chiuse sono spesso chiamate anche vocali alte, come nella tradizione fonetica americana, perché durante la loro articolazione la lingua è posizionata in alto nella bocca. L'IPA identifica sei vocali chiuse:
* vocale anteriore chiusa non arrotondata [i]
* vocale anteriore chiusa arrotondata [y]
* vocale centrale chiusa non arrotondata [ɨ]
* vocale centrale chiusa arrotondata [ʉ]
* vocale posteriore chiusa non arrotondata [ɯ]
* vocale posteriore chiusa arrotondata [u] Nel contesto fonologico di una determinata lingua, una vocale chiusa può essere qualsiasi vocale più chiusa di una vocale media. Così, in quel contesto vocali semichiuse o quasi chiuse possono essere considerate come vocali chiuse. (it)
- Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka. Termin ten odnosi się do sposobu opisu samogłosek według stopnia otwarcia jamy ustnej przy wyróżnieniu czterech zasadniczych pozycji: przymkniętej, półprzymkniętej, półotwartej i otwartej. Samogłoski przymknięte wymawiane są przy położeniu języka najbliższym podniebieniu. Górnym ograniczeniem jest tu umowna tzw. granica tarcia (ang. border of friction), powyżej której kanał dla przepływu strumienia powietrza pozostawiony pomiędzy językiem a podniebieniem jest na tyle wąski, że strumień powietrza nie może przepływać swobodnie, a więc wymówienie samogłoski staje się niemożliwe, i powstaje spółgłoska szczelinowa. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA przewidziano odrębne symbole dla sześciu samogłosek przymkniętych:
* samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona [i]
* samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona [y]
* samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona [ɨ]
* samogłoska przymknięta centralna zaokrąglona [ʉ]
* samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona [ɯ]
* samogłoska przymknięta tylna zaokrąglona [u] Według alternatywnego sposobu podziału samogłosek zależnie od stopnia otwarcia jamy ustnej, stosowanego współcześnie w fonologii, wyróżnia się trzy ich zasadnicze pozycje: wysoką, średnią i niską (terminy te nie odnoszą się do wysokości tonu lecz do położenia języka).W zakres samogłosek wysokich wchodzą opisywane tu samogłoski przymknięte oraz samogłoski prawie przymknięte. Te pierwsze określane są wtedy jako wysokie napięte, te drugie jako wysokie nienapięte. Samogłoski przymknięte należą do najbardziej rozpowszechnionych typów samogłosek. Właściwie w każdym języku obecna jest jakaś samogłoska przymknięta. Należy jednak zauważyć, że różne samogłoski przymknięte mają różną częstość występowania. I tak [i] występuje prawdopodobnie w każdym języku, [u] w prawie każdym, podczas gdy [y], [ɨ] i [ɯ] są dużo rzadsze, a [ʉ] występuje bardzo rzadko. W języku polskim występują trzy samogłoski przymknięte:
* samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona [i], np. miś
* samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona [ɨ], np. mysz
* samogłoska przymknięta tylna zaokrąglona [u], np. ul (pl)
- 狭母音（せまぼいん）とは子音の摩擦音が生じない境界において舌が上あごに最も近づいて調音される母音のことをいう。あるいはそれに近いものを含む。舌の位置から高母音（たかぼいん）、口の開きから閉母音（へいぼいん）とも呼ぶ。 (ja)
- Vogal fechada é aquela em cuja articulação a língua está o mais próximo possível do palato sem criar uma obstrução que se caracterize como uma consoante. Em português, as vogais fechadas presentes são os fonemas [i] (como em d/i/to) e [u] (em ch/u/va) e suas variantes nasais. Na fonologia da língua portuguesa e outras, o termo é às vezes aplicado às vogais que apresentam timbre semifechado, como em você ou em jogo (substantivo), para distingui-las das vogais de timbre semi-aberto (descritas como "vogais abertas"), como em café e posso. (pt)
- Голосні високого піднесення (англ. Close vowel; фр. Voyelle fermée; яп. 狭母音) — різновид голосних звуків, що вимовляються з високим підняттям відповідної частини язика в ротовій порожнині. Інколи голосні високого піднесення називають закритими оскільки під час артикуляції спинка язика якнайближче підноситься до піднебіння, а рот прищулений. Відповідно до Міжнародного фонетичного алфавіту до голосних високого піднесення належать: (uk)
- 閉元音（close vowel、high vowel(美國使用)）是元音的一種，特徵是舌頭的位置盡可能接近上顎，而不产生屬於輔音的過狹收缩。 這個限定是由國際語言協會（IPA）協定的。因為舌頭达到一个较高的位置，閉元音通常也被稱為高元音。 (zh)
- Гласные верхнего подъёма — разновидность гласных звуков, присутствующая в большинстве языков мира. Основная характеристика гласных подъема — положение языка, максимально приближенное к верхнему нёбу, однако без создания шумового фона, характеризуемого, как согласный звук. Часто гласные верхнего подъема называют закрытыми, поскольку во время артикуляции спинка языка как можно ближе поднимается к нёбу, а рот призакрыт. В алфавите МФА существуют в виде следующих символов: При рассмотрении фонетического строя какого-либо конкретного языка термин «гласные верхнего подъема» может быть отнесен к любому гласному звуку, более закрытому, чем гласные среднего подъёма, таким образом, в контексте единой звуковой системы одного языка, к верхним гласным могут отнесены также гласные средне-нижнего подъёма, ненапряжённые гласные верхнего подъёма, и, собственно, гласные верхнего подъёма. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- 홀소리 쌍으로 있는 기호는 왼쪽이 , 오른쪽이 이다.이 표는 일부 브라우저에서 정확히 표시되지 않을 수도 있는 음성학적 기호를 포함하고 있다. 고모음(高母音, high vowel)은 혀를 윗턱에 아주 가까이 올려 발음하는 모음을 가리킨다. 입의 벌림이 작은 것으로부터 폐모음(閉母音, close vowel)으로도 불린다. (ko)
- 狭母音（せまぼいん）とは子音の摩擦音が生じない境界において舌が上あごに最も近づいて調音される母音のことをいう。あるいはそれに近いものを含む。舌の位置から高母音（たかぼいん）、口の開きから閉母音（へいぼいん）とも呼ぶ。 (ja)
- Vogal fechada é aquela em cuja articulação a língua está o mais próximo possível do palato sem criar uma obstrução que se caracterize como uma consoante. Em português, as vogais fechadas presentes são os fonemas [i] (como em d/i/to) e [u] (em ch/u/va) e suas variantes nasais. Na fonologia da língua portuguesa e outras, o termo é às vezes aplicado às vogais que apresentam timbre semifechado, como em você ou em jogo (substantivo), para distingui-las das vogais de timbre semi-aberto (descritas como "vogais abertas"), como em café e posso. (pt)
- Голосні високого піднесення (англ. Close vowel; фр. Voyelle fermée; яп. 狭母音) — різновид голосних звуків, що вимовляються з високим підняттям відповідної частини язика в ротовій порожнині. Інколи голосні високого піднесення називають закритими оскільки під час артикуляції спинка язика якнайближче підноситься до піднебіння, а рот прищулений. Відповідно до Міжнародного фонетичного алфавіту до голосних високого піднесення належать: (uk)
- 閉元音（close vowel、high vowel(美國使用)）是元音的一種，特徵是舌頭的位置盡可能接近上顎，而不产生屬於輔音的過狹收缩。 這個限定是由國際語言協會（IPA）協定的。因為舌頭达到一个较高的位置，閉元音通常也被稱為高元音。 (zh)
- المصوت المغلق هو مصوت يُنتج واللسان في أقصى ارتفاع ممكن نحو سقف الفم بدون أن يحدث تضيق يؤدي إلى إعاقة مرور تيار الهواء وارتفاع ضغطه كما يحدث عند إنتاج الكونسونات. مصطلح مصوت مغلق هو المستخدم في الأبجدية الصوتية الدولية، ولكن كثيرا ما يستخدم أيضا مصطلح مصوت عال أو مرتفع في الإشارة إلى هكذا مصوتات، ولا يشترط حينها أن يكون المصوت في أقصى الارتفاع بل قد يكون في أي موقع بين المصوت المتوسط والمصوت المغلق. يوجد ستة مصوتات مغلقة في ألفبائية صوتية دولية: (ar)
- A close vowel, also known as a high vowel (in U.S. terminology), is any in a class of vowel sounds used in many spoken languages. The defining characteristic of a close vowel is that the tongue is positioned as close as possible to the roof of the mouth as it can be without creating a constriction. A constriction would produce a sound that would be classified as a consonant. (en)
- Mit geschlossener Vokal sind diejenigen Vokale gemeint, bei denen der Mund am wenigsten von allen Vokalen geöffnet ist. Dabei ist der Winkel der beiden Kiefer klein, die Zunge nimmt eine hohe Stellung ein. (de)
- Una vocal cerrada (modernamente se prefiere la denominación vocal alta) es un sonido vocal cuya pronunciación requiere una abertura mínima entre la lengua y el paladar, sin llegar a crear fricación. Para producir estos sonidos, se coloca la lengua en una posición alta en la boca. Acústicamente se caracterizan porque su primera frecuencia formante es inferior a unos 400 Hz, frente a las vocales más abiertas cuyo primer formante tiene una frecuencia más alta. La Asociación Fonética Internacional prescribe la significación de la palabra. El AFI identifica seis vocales cerradas: (es)
- Une voyelle fermée ou haute est un son de type voyelle employé dans de nombreuses langues parlées. Elle est caractérisée par une position de la langue aussi proche que possible du palais, sans resserrement excessif, qui entraînerait l'émission d'une consonne. Les voyelles hautes identifiées par l'Alphabet phonétique international sont les suivantes :
* Portail de la linguistique (fr)
- Una vocale chiusa o alta è un tipo di suono vocalico impiegato in numerose lingue parlate. È caratterizzata da una posizione della lingua più vicina possibile al palato, senza però creare una costrizione eccessiva che implicherebbe l'emissione di una consonante. La definizione del termine è fissata dall'alfabeto fonetico internazionale (IPA). Le vocali chiuse sono spesso chiamate anche vocali alte, come nella tradizione fonetica americana, perché durante la loro articolazione la lingua è posizionata in alto nella bocca. L'IPA identifica sei vocali chiuse: (it)
- Een gesloten klinker is een klinker waarvan de articulatie wordt gekenmerkt door het feit dat de tong zo veel mogelijk richting het verhemelte gaat, zonder dat er sprake is van een volledige afsluiting van het spraakkanaal waardoor de articulatie in die van een medeklinker zou veranderen. Dergelijke klinkers worden ook wel "hoog" genoemd, omdat de tong zich tijdens de articulatie hoog in de mond bevindt. In het Internationaal Fonetisch Alfabet worden de volgende zes gesloten klinkers onderscheiden: (nl)
- Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka. Termin ten odnosi się do sposobu opisu samogłosek według stopnia otwarcia jamy ustnej przy wyróżnieniu czterech zasadniczych pozycji: przymkniętej, półprzymkniętej, półotwartej i otwartej. Samogłoski przymknięte wymawiane są przy położeniu języka najbliższym podniebieniu. Górnym ograniczeniem jest tu umowna tzw. granica tarcia (ang. border of friction), powyżej której kanał dla przepływu strumienia powietrza pozostawiony pomiędzy językiem a podniebieniem jest na tyle wąski, że strumień powietrza nie może przepływać swobodnie, a więc wymówienie samogłoski staje się niemożliwe, i powstaje spółgłoska szczelinowa. (pl)
- Гласные верхнего подъёма — разновидность гласных звуков, присутствующая в большинстве языков мира. Основная характеристика гласных подъема — положение языка, максимально приближенное к верхнему нёбу, однако без создания шумового фона, характеризуемого, как согласный звук. Часто гласные верхнего подъема называют закрытыми, поскольку во время артикуляции спинка языка как можно ближе поднимается к нёбу, а рот призакрыт. В алфавите МФА существуют в виде следующих символов: (ru)
|
