| dbo:abstract
|
- أدراستوس (بالإنجليزية: Adrastus or Adrestus)، (باليونانية: Ἄδραστος or Ἄδρηστος)، واسمه يعني «الذي لا مفر منه»، في الميثولوجيا اليونانية، هو ملك أرغوس، وقائد ، وهو والد زوجة بن أوديب الذي من أجله قامت الحملة. وهو الوحيد الذي بقي حيًا بعد هذه الحرب. ذكر في إلياذة هوميروس، وهو يحتل مكانة بارزة في شعر بيندار، وهو شخصية رئيسية في رواية يوربيدس «الموردون». روى قصته ديودور الصقلي وهيجينوس وستاتشيوس وأبولودوروس. وقيل إنه مؤسس ألعاب نيماني، وتم تصويره في أعمال فنية من وقت مبكر من القرن السادس قبل الميلاد. (ar)
- Adrast (en grec antic Ἂδραστος), segons la mitologia grega, va ser un rei d'Argos fill de Tàlau i de . Pretos va repartir el regne d'Argos entre ell i els dos fills d'Amitàon, Biant i Melamp. Tres famílies regnaven simultàniament al territori. Aviat es van produir discòrdies entre ells, i en un aldarull, Melamp va matar el pare d'Adrast, Tàlau. Amitàon era descentent de Biant (o bé de Prònax, un dels fills de Tàlau). Adrast va fugir a Sició al palau del seu avi matern, el rei Pòlib. Aquest va morir sense descendència i deixà a Adrast el tron de Sició. Adrast intentà reconciliar-se amb Amfiarau i va tornar al tron d'Argos. Adrast, però, no va perdonar mai al seu cosí la mort del seu pare. El va casar amb la seva germana Erifile, i acordà, que en cas de desavinences entre ells, se sotmetrien a l'arbitratge de la noia. Això ho va fer perquè pensava que algun dia podria servir-li per a la seva venjança. En aquell moment, Polinices, fill d'Èdip, va ser expulsat de Tebes pel seu germà Etèocles. Al mateix temps, Eneu, rei de Calidó, va desterrar al seu fill Tideu per un homicidi. Una nit de tempesta, els dos herois van fer cap junts al palau d'Adrast per demanar asil, i al pati es va produir una disputa entre ells. Amb l'enrenou, Adrast es va despertar i els va introduir al palau. Coneguda la seva petició, va purificar Tideu del crim que havia comès i pel qual el van exiliar. Després, en veure que els dos herois s'havien barallat "com un lleó i un senglar" (o bé perquè als seus escuts hi havia un lleó i un senglar), va recordar un oracle que li havia predit que casaria les seves filles amb un lleó i un senglar. Argia, la seva filla gran, es va casar amb Polinices, i , la menor, amb Tideu. Els va prometre als nois que els faria retornar a les seves respectives pàtries i els restituiria els drets. D'aquesta manera començà l'expedició dels Set Cabdills contra Tebes. A la campanya hi van participar els descendents de Biant i de Melamp, i també el de Pretos, les tres cases que regnaven a l'Argòlida. Segons algunes llegendes tardanes, també hi van participar contingents arcadis i messenis, és a dir, de la resta del Peloponès, a excepció de Micenes, ja que els atrides Agamèmnon i Menelau van preveure un final desastrós per aquella guerra. Els set cabdills, que estaven sota el comandament d'Adrast, eren: Amfiarau, Capaneu, Hipomedont, el nebot d'Adrast, Partenopeu, (que alguns consideren germà seu), Tideu i Polinices. Els herois es van aturar pel camí a Nemea, on van celebrar uns Jocs Fúnebres en honor d'Arquèmor, mort per una serp davant dels seus ulls. Aquest va ser l'origen dels Jocs Nemeus. Vora el riu Ismenos, prop de Tebes, van aconseguir una primera victòria contra els tebans, i els van empènyer fins que es van refugiar darrere les muralles de la ciutat. Però quan els argius es van llençar a l'atac, van ser aniquilats i només se salvà Adrast, que va poder fugir cavalcant el cavall Aríon, famós per la seva crinera negra. I a partir d'aquí hi ha diverses versions. Hi ha qui diu que Adrast, orador hàbil, va aconseguir que els tebans li donessin els cossos de les víctimes, o, i aquesta és la versió més coneguda, va fugir al galop fins a Atenes per posar-se sota la protecció de Teseu. Sembla que Teseu atacà Tebes, s'apoderà dels cossos de les víctimes i els portà a Eleusis a enterrar. Sense desanimar-se pel fracàs, deu anys després hi tornà amb l'expedició dels fills dels caiguts, els epígons, amb un exèrcit menys nombrós però amb presagis al seu favor. Van prendre Tebes i van restablir en el tron Tersandre, fill de Polinices. Però en el combat va morir el fill d'Adrast, Egialeu, a mans de Laodamant, el fill d'Etèocles. Adrast el seguí al cap de poc pel dolor de la seua pèrdua, a la ciutat de Mègara. també es diu que es va llençar al foc obeint un oracle d'Apol·lo. Del seu matrimoni amb , va tenir un fill, Egialeu, i quatre filles, Hipodamia, Egialea, casada amb Diomedes, Argia i . (ca)
- Adrástos (řecky Ἄδραστος, latinsky Adrastus) je v řecké mytologii král v Argu, syn krále Talaa a jeho manželky Peró. Stal se velitelem vojska ve válce zvané Sedm proti Thébám. Argos bylo staré, proslulé město. Jeho král Adrástos měl dcery Déipylu a Argeiu, takže se zeširoka sjížděli nápadníci královského původu. Král chtěl vybrat dobře ženichy, nechtěl si nikoho znepřáteli. Zeptal se v Delfské věštírně a dostal podivnou radu: „Zapřáhni do svého dvoukolého vozu kance a lva, co se perou v tvém domě“. Nevěděl si s věštbou rady, ale jednou zaslechl prudkou hádku dvou mužů a když vstoupil do místnosti, spatřil jednoho oděného lví kůží, to byl Polyneikés z Théb, a druhého kůží kančí, to byl Týdeus z města . Oba byli královští synové a oba se stali manžely Adrástových dcer. Oba byli silní muži a bojovníci, oba vyhnaní ze své domoviny – Týdeus pro vraždu příbuzných a Polyneikés byl vypuzen svým bratrem Eteoklem, který se s ním nechtěl dělit o vládu v Thébách. Oba přišli do Argu nejen získat nevěstu, ale také spojence pro svůj vítězný návrat domů. Král Adrástos rozhodl, že prvním cílem budou bližší Théby. Město bylo otřeseno nedávnými událostmi, kdy král Oidipus naplnil starou věštbu tím, že nevědomky zabil vlastního otce Láia a stejně nevědomky se oženil s vlastní matkou, královnou Iokasté. Po prokázání hrozné viny Iokasté spáchala sebevraždu, Oidipus se oslepil a jeho lid i vlastní synové ho slepého a ubohého vyhnali ze země. Po jeho odchodu se synové a jejich strýc Kreón dohodli, že bratři budou vládnout střídavě – každý jeden rok. Mocichtivý Eteoklés vládl první rok, avšak po jeho uplynutí se nechtěl vzdát moci, dokonce spolu se strýcem Polyneika vyhnali ze země. Ten zhrzený a uražený se vydal do Argu a požádal o útočiště a o pomoc. Král Adrástos jej vyslyšel, získal pro válečné tažení nejslavnější argejské hrdiny a shromáždil vojsko. Do války zvané Sedm proti Thébám se do čela armády postavili argejští: král Adrástos, Kapaneus, Hippomedón, Amfiaráos, Parthenopaios a zeťové krále Týdeus a Polyneikés. Thébané tyto přípravy pečlivě sledovali a byli připraveni k obraně města s pevnými hradbami, v nichž bylo sedm pevných městských bran. Když vojsko přitáhlo, útočníci viděli, že město jen tak nedobudou. Adrástos obránce vylákal ven z hradeb a tam jim způsobil citelné ztráty. Nato se Thébané opět stáhli za brány a tam vytrvali. Adrástos své vojsko rozdělil, každý ze sedmi vůdců měl zaútočit na jednu z bran. Boj se však pro útočníky nevyvíjel dobře. První v boji zahynul Kapaneus, když se holedbal, že bránu prorazí i proti samotnému Diovi – za tu opovážlivost ho nejvyšší bůh Zeus srazil z hradeb bleskem. Padl Parthenopaios, i Týdeus i Hippomedón, válku měli rozhodnout thébští bratři, v souboji však zahynuli oba. Amfiáráos prchal zbojiště na svém voze, thébští ho pronásledovali, prý zasáhli oštěpem mezi lopatky. Zeus však znovu udeřil bleskem a Amfiaráos i s vozem zmizel pod zemí. Tak se živý z bojů dostal jenom král Adrástos, který vyskočil na svého okřídleného koně Ariona a zmizel. Tak neslavně skončila výprava proti Thébám. Město se pro tentokrát ubránilo, po deseti letech však už tolik štěstí nemělo. Potomci Sedmi proti Thébám, zvaní Epigoni, město dobyli, brány a hradby rozvalili. (cs)
- In Greek mythology, Adrastus or Adrestus (Ancient Greek: Ἄδραστος or Ἄδρηστος), (perhaps meaning "the inescapable"), was a king of Argos, and leader of the Seven against Thebes. He was the son of the Argive king Talaus, but was forced out of Argos by his dynastic rival Amphiaraus. He fled to Sicyon, where he became king. Later he reconciled with Amphiaraus and returned to Argos as its king. Because of an oracle Adrastus married his daughters to the exiles Polynices and Tydeus and promised to restore them to their homelands. He first assembled an army to place Polynices on the throne of Thebes, led by seven champions, famously called the Seven against Thebes. The expedition failed and all the champions died except Adrastus, saved by his divine horse Arion. He went with the Epigoni, the sons of the Seven, in the successful second war against Thebes, and was said to have died on his way home. Adrastus is mentioned as early as Homer's Iliad, and his story was (presumably) told in the Cyclic Thebaid. He figures prominently in the poetry of Pindar, and is a main character in Euripides' The Suppliants. His story was told by Diodorus Siculus, Hyginus, Statius, and Apollodorus. He was said to be the founder of the Nemean Games, had hero cults at Sicyon, Megara, and Colonus, and was depicted in works of art from as early as the 6th century BC. (en)
- Στην ελληνική μυθολογία ο Άδραστος (< ἀ- (μη) + δράω (πράττω, κινούμαι, φέυγω), "ο ακλόνητος, ο άφοβος") ήταν γιος του Ταλαού και της Λυσιμάχης, βασιλιάς του Άργους. Ο Παυσανίας ονομάζει τη μητέρα του Λυσιάνασσα, ενώ ο Υγίνος Ευρυνόμη. Καταγόταν από το αιολικό γένος των Αμυθαονιδών και υπήρξε ένας από τους «Επτά επί Θήβας». (el)
- Adrasto (helene Ἄδραστος, latine Adrastus) estis en la helena mitologio reĝo de la urbo Arguso kaj ĝia regiono en Arkadio. Li estis filo de la reĝo Talao. Adrasto estis armeestro en milito nomata Sep kontraŭ Tebo. Arguso estis malnova bonfama urbo. Ĝia reĝo Adrasto havis filinojn kaj , pro kiuj venadis ĉi tien reĝdevenaj svatuloj el vasta regiono. La reĝo volis por siaj filinoj bone elekti fianĉojn kaj ne volis iun malamikigi. Li demandis en orakola templo en Delfo kaj ricevis mirindan rekomendon: "Jungu en vian duradan veturilon apron kaj leonon, kiuj interbatas sin en via domo." Li ne komprenis la orakolon, sed li rememoris, ke iam ekaŭdis en sia domo akran kverelon de du viroj. Kiam li eniris en la ĉambron ekvidis unu viron, el Tebo, vestitan en apra felo kaj la duan viron, Tideon el la urbo Kalidono, vestitan en leona felo. Ili ambaŭ estis reĝidoj kaj ili pli poste fariĝis edzoj de Adrastaj filinoj. Ili estis fortaj viroj kaj batalantoj, ambaŭ elpelitaj el siaj hejmlandoj, Tideo pro murdo de siaj parencoj kaj Polineikeso fare de sia frato Eteoklo, kiu ne volis kun li dividi sin pri regado en Tebo. Ili ambaŭ, Tideo kaj Polineikeso, venis en Argon ne nur akiri fianĉinon, sed ankaŭ aliancanon por sia venka reveno hejmen. La reĝo Adrasto konsentis kaj decidis, ke la unua celo estos pli proksima Tebo. La urbo estis en tiu tempo ŝokita pro antaŭnelongaj eventoj, kiam la reĝo Edipo plenumis malnovan orakolon per nekonscia mortigo de sia patro Laio kaj per same nekonscia edziĝo kun sia propra patrino Jokasta. Post pruvo de la kulpo Jokasto faris suicidon, Edipo blindigis sin kaj lia popolo, eĉ liaj propraj filoj, lin, blindulon kaj povrulon, forpelis el la lando. Post lia foriro la filoj kaj onklo Kreono interkonsentis, ke ili regos alterne, ĉiu dum unu jaro. Potencavia Eteoklo regis dum unu jaro, sed pluan jaron li ne volis ĉesi regadon, eĉ kune kun la onklo Polineikon forpelis el la lando. Tiu petis pri azilo kaj helpo en Argo. La reĝo Adrasto elaŭdis lin, varbis por militiro la plej famajn argajn heroojn kaj kolektis armeon. En la militon nomatan "Sep kontraŭ Tebo" fronte stariĝis la reĝo Adrasto mem, Kapaneo, Hipomedono, Amfiarao, Partenopeo kaj bofiloj de la reĝo Tideo kaj Polineikeso. Tebanoj tiujn ĉi preparojn zorge observis kaj preparis sin por defendo de la urbo kun fortaj muregoj, en kiuj estis sep pordegoj. Kiam la armeo venis, ĉiu el armeestroj atakis unu pordegon, sed ili ne sukcesis. La unua pereis Kapaneo, kiu fanfaronis, ke la pordegon trarompos eĉ kontraŭ la Zeŭso mem. Pro tiu ĉi impertinento Zeŭso fulmobatis kaj mortfaligis lin el la murego.Falis ankaŭ Partenopao, Tideo kaj Hipomedono. Ambaŭ tebaj fratoj Polineiko kaj Eteoklo mortigis sin reciproke en duelo. Amfiarao fuĝis el la batalkampo sur sia durada veturilo, sed Zeŭso fulmobatis ankaŭ lin kaj Amfiarao eĉ kun sia veturilo malaperis sub la tero. Tiel la militon postvivis nur la reĝo Adrasto, kiu saltis sur sian flugilhavan ĉevalon kaj malaperis.Tiel senglore finiĝis la militiro kontraŭ Tebo. En tiu ĉi kazo la urbo sukcese defendis sin, sed post dek jaroj ĝi jam ne estis tiel feliĉa. Posteuloj de la Sep kontraŭ Tebo, nomataj Epigonoj la urbon konkeris kaj ĝiajn muregojn detruis. (eo)
- En la mitología griega, Adrasto (Ἄδρηστος / Adrēstos), hijo de Tálao y o , fue rey de Argos. Se casó con . En su juventud, las rivalidades dinásticas lo llevaron a refugiarse en Sición, en la corte del rey , cuyo trono llegó a ocupar, e instituyó los Juegos Nemeos. Más tarde pudo regresar a Argos. Siendo allí rey acogió a Polinices, expulsado de Tebas por su hermano Eteocles. Polinices llegó al palacio de Adrasto, al mismo tiempo que Tideo, que había sido desterrado de Etolia y se emprendió una lucha entre los dos. Adrasto detuvo el combate y, siguiendo un oráculo que había recibido mediante el cual casaría a sus dos hijas con un león y un jabalí, decidió que se casaría con Tideo y con Polinices (puesto que Polinices había acudido cubierto con una piel de león y Tideo con la de un jabalí), e intentó reponerlo en el trono. Con ello dio lugar a la guerra de los Siete contra Tebas, en la cual perecieron todos los héroes menos Adrasto. Sin embargo, diez años más tarde pudieron ser vengados por una expedición punitiva emprendida por sus hijos (los Epígonos). Durante los tiempos históricos, Adrasto recibía culto en Mégara, Sición y Argos. Puede admitirse que su origen debió ser un numen de la vegetación, probablemente originario de Sición, que posteriormente descendió a la categoría de héroe y fue relacionado con Argos. (es)
- Adrastos (altgriechisch Ἄδραστος Ádrastos) ist in der griechischen Mythologie der Sohn des Talaos und König von Argos. Die antiken Autoren nennen drei verschiedene mögliche Mütter: Lysianassa, Tochter des Polybos (Pausanias), Lysimache, Tochter des Abas (Bibliotheke des Apollodor) oder , die Tochter des Iphitos (Hyginus Mythographus). Er war der Vater des Aigialeus, des Kyanippos, der Deïpyle, der Argeia und der Aigiale. (de)
- Adrasto (antzinako grezieraz: Ἄδραστος, Adrastos) Talaoren semea, Argosko errege mitikoa izan zen. Bere gaztetasunean, dinastien arteko ezinikusiek, Sizionen babestera eraman zuten, bertako errege izatera helduz. Beranduago, Argosera itzuli ahal izan zuen. Han errege izan zenean, Polinizes hartu zuen Tebastik bere anaia Eteoklesek bota zuena, eta berriz tronuratzen saiatu zen. Honekin, gerra hasi zen, non, Adrasto izan ezik, heroi guztiak hil ziren. Baina, hamar urte beranduago, heroi guzti horiek mendekatuak izan ziren, hauen semeek, hasitako zigor espedizio batean. Epigonoak, Adrastok berak gidatuak ziren. Garai historikoetan zehar, Adrasto, Megara, Sizion eta Argosen gurtzen zuten. Bere jatorria, landarediko numen bat izan zitekeela onar daiteke, beharbada Sizionekoa, ondoren, heroi kategoriara jaitsi eta Argosekin lotua izan zena. (eu)
- Dans la mythologie grecque, Adraste (en grec ancien Ἄδραστος / Adrastos) est roi d'Argos et de Sicyone. Il est un des principaux héros de la guerre des sept chefs et des Épigones. Il est le père d'Argie et de Déipyle. (fr)
- Adrastos (bahasa Yunani: Ἄδραστος) atau Adrestus (bahasa Yunani: Ἄδρηστος), dalam mitologi Yunani, adalah raja Argos dalam perang Bertujuh Melawan Thebes. (in)
- アドラーストス（古代ギリシャ語: Ἄδραστος, Adrāstos）はギリシア神話に登場する人物である。長母音を省略してアドラストスとも表記される。アルゴス王で、テーバイ攻めの七将の一人。 (ja)
- Adrasto (in greco antico: Ἄδραστος, Ádrastos) è un personaggio della mitologia greca. Fu re di Argo e di Sicione ed uno dei Sette contro Tebe. (it)
- Adrastos var inom grekisk mytologi kung i Argos.Oraklet hade sagt honom, att han skulle gifta bort sina döttrar med ett vildsvin och ett lejon. Då därför den fördrivne kungen Tydeus och Polyneikes, Oidipus son, vilken av sin broder Eteokles blivit jagad från Thebe, den ene klädd i en lejonhud, den andre i en vildsvinshud, sammanträffade i hans palats, gav han dem sina döttrar till äkta. För att skaffa Polyneikes hämnd på hans bror, drog Adrastos tillsammans med sex andra grekiska furstar mot Thebe (de sju mot Thebe). Där dödade Eteokles och Polyneikes varandra, och av de övriga kom endast Adrastos undan med livet. Tio år senare samlade Adrastos de fallnes söner, epigonerna, och ryckte ånyo mot Thebe. Denna gång blev thebanerna besegrade och deras stad tagen i besittning av Polyneikes son. Adrastos, som i striden förlorat sin son, dog av sorg kort därefter. (sv)
- Адраст (др.-греч. Ἄδραστος «непричастный», «неучаствующий») — в древнегреческой мифологии сын Талая и Лисимахи (либо Талая и Евриномы, либо Талая и Лисианассы), царь Аргоса; изгнанный, бежал к деду, Полибу, в Сикион и после смерти его занял престол. По сикионской версии, сын Талая и Лисианассы, внук царя Сикиона Полиба, правил некоторое время в Сикионе, построил там храм Геры с жертвенниками Пану и Гелиосу. Либо двадцать третий царь Сикиона, после Феста. Упомянут в «Илиаде». Жена Амфифея, дети Аргия, Деипила, Эгиалея, Эгиалей, Кианипп. Славился сладкоречием. Впоследствии вернулся в Аргос. Вследствие предсказания оракула Аполлона, что дочери его выйдут за кабана и льва, он выдал их за героев по признакам, о которых сказание говорит различно. Брак второй дочери послужил впоследствии причиной «Похода Семи» против Фив, предпринятого Адрастом для защиты зятя, изгнанного из Фив братом Этеоклом. На Немейских играх победил в конных ристаниях на Арионе. Один из Семерых против Фив (Софокл не причисляет его к семерке), стоял у Гомолоидских ворот. После разгрома единственный из героев спасся благодаря быстрому бегу коня Ариона. Согласно Филохору, колесница Адраста разбилась у Гармы в Беотии, а его спасли сельские жители. Придя в Афины, припал к алтарю Милосердия и просил о погребении для павших. Тогда афиняне отправились на Фивы и передали трупы родственникам для погребения. Либо явился в Элевсин (по Еврипиду). Оплакивал погибших, когда тела сжигали у Фив. По афинянам, трупы воинов погребены у Киферона близ Элевферских скал, а вождей — в Элевсине. Трупы погребены в Элевсине, по фиванской версии, они добровольно отдали трупы. Десять лет спустя он снова предпринял поход с потомками павших, так называемыми эпигонами, завоевал город, но потерял при этом сына Эгиалея. От горя он умер на обратном пути в Мегарах, где и погребён. Его дом показывали в Аргосе. В честь Адраста были игры в Сикионе, представления трагических хоров. На этом основании ученые XIX века утверждали, что Адраст первоначально тождествен с богом Дионисом, впоследствии его почитали в разных местах как героя. Действующее лицо трагедии Ахея Эретрийского «Адраст», Еврипида «Умоляющие». (ru)
- Adrastos (gr. Ἄδραστος Ádrastos, łac. Adrastus) – w mitologii greckiej król Argos, greckiego miasta w Argolidzie. Uchodził za syna Talaosa i Lizymachy. Ojciec jego został zabity przez Amfiaraosa. Adrastos uciekł do swego dziadka ze strony matki. Po jego śmierci został królem Sykionu. Powrócił jednak do Argos po pogodzeniu się z zabójcą ojca. Żoną Adrastosa była Amfitea, córka Pronaksa. Mieli sześcioro dzieci, w tym cztery córki: Argeja, Hippodameja, Deipyle, Ajgialeja, znane jest imię jednego syna – Ajgialeus. Najstarsza córka Argeja poślubiła Polinika, którego z Teb wypędził jego brat Eteokles. Za namową zięcia Adrastos stanął na czele wyprawy przeciw Tebom. Wyprawa ta zakończyła się klęską i śmiercią sześciu wodzów, sam Adrastos został ocalony przez cudownego rumaka Ariona. Zginął także Polinejkes, którego Kreon nie pozwolił pochować. Dokonała tego samodzielnie Antygona, którą za ten czyn zamurowano żywcem w piwnicy. Po 10 latach Adrastos ponownie wyruszył na Teby wraz z synami poległych tam wodzów (wyprawa epigonów). Zdobył miasto, lecz opłacił to śmiercią swego syna, w drodze powrotnej do Argos zmarł w Megarze. Istnieją przekazy, że rzucił się w ogień, aby wypełnić słowa wyroczni Apollona. Jego kult był uprawiany w wielu greckich miastach, m.in. w Argos, , Megarze i Sykionie. (pl)
- Adrasto era filho de Talau e , filha de , ou filho de Talau e Lisímaca, filha de Abas, filho de Melampo, Talau era um dos três reis de Argos. Durante uma disputa entre as casas mais poderosas de Argos, Talau foi morto por Anfiarau, e Adrasto foi expulso, fugiu e foi ter com , rei de Sicião. Quando Pólibo morreu sem herdeiros, Adrasto o sucedeu no trono. Segundo Pseudo-Apolodoro, Adrasto se casou com Anfiteia, filha de Prónace, outro filho de Talau e Lisímaca, e teve três filhas, Argia, Dípile, , e dois filhos, Egialeu e . Depois disso, Adrasto reconciliou-se com Anfiareu, deu-lhe sua irmã Erifila em casamento e regressou ao reino de Argos. O oráculo de Apolo ou um vidente havia dito a Adrasto que ele deveria casar suas filhas com um javali e um leão; quando Adrasto viu Tideu, filho de Eneu, e Polinices, filho de Édipo, respectivamente vestidos com uma pele de javali e uma pele de leão, (ou usando nos escudos desenhos de um javali e de um leão), exilados de seus reinos, interpretou o oráculo e casou Argia, a mais velha, com Polinices e Dípile com Tideu. Durante esse tempo aconteceu que Tideu de Calidão e Polinices de Tebas, ambos fugitivos de seus países, encontraram-se perto do palácio de Argos e, após uma troca de palavras, começaram a lutar. Adrasto ordenou que os separassem e imediatamente os reconheceu como os homens que um oráculo previra que seriam os futuros maridos de suas filhas, pois um vestia a pele de um javali e outro a de um leão, tal como o oráculo previu.. Então Adrasto deu em casamento suas filhas Dípile e Argeia a Tideu e a Polinices, respectivamente, e ao mesmo tempo prometeu ajudá-los a regressar à sua terra. Adrasto preparou-se para a guerra contra Tebas, apesar de Anfiareu prever que todos os que o fizessem pereceriam, com exceção de Adrasto. Assim se organizaram os Sete contra Tebas, grupo em que Adrasto foi auxiliado por Polinices, Tideu, Anfiareu, Capaneu, Hipomedonte e Partenopeu. A guerra acabou tal como Anfiareu tinha previsto, e Adrasto só se salvou devido à rapidez de seu cavalo Arião, presente de Héracles. Creonte de Tebas recusou-se a dar os corpos dos seis heróis que caíram na batalha e Adrasto foi a Atenas implorar a ajuda dos atenienses. Teseu foi persuadido a ir numa expedição contra Tebas. Tomou a cidade e entregou os corpos para serem enterrados. Dez anos depois, Adrasto convenceu os sete filhos dos heróis que morreram na batalha contra Tebas a fazer novo ataque contra essa cidade. Declarou que os deuses tinham aprovado sua iniciativa e prometeu a vitória. Tebas foi tomada e totalmente destruída, depois que grande parte de seus habitantes fugiu da cidade a conselho de Tirésias. O único a morrer nessa batalha, chamada dos , foi Egialeu, seu filho. Após construir um templo para Némesis nas redondezas de Tebas, regressou a casa. Mas, devido ao peso da idade e à morte de seu filho, morreu em Mégara e ali foi enterrado. (pt)
- Адра́ст (грец. Άδραστος) — аргоський цар, син Талая. Коли Амфіарай вигнав Адраста з Аргоса, він утік у Сікіон до діда, царя Поліба, й одружився з його дочкою. Після смерті Поліба Адраст став сікіонським владарем, дійшовши згоди з Амфіараем, повернувся в Аргос. Але від влади над Сікіоном Адраст при цьому не відмовився, і надалі, так би мовити, «жив на два доми». Більше того, в своєму аргоському палаці він надавав притулок царевичам, які змушені були тікати з інших грецьких країв. Оракул провістив, що дочки Адраста одружаться з вепром і левом. Тому Деїфілу він віддав Тідеєві, а Аргію — Полінікові, на щитах яких були зображені вепр і лев (варіант: Тідей і Полінік були вигнані з своїх країн і з'явилися перед палацом Адраста в одязі із шкур згаданих тварин). Повернення Полінікові престолу батька стало приводом для війни проти Фів — найбільшого і найбагатшого міста тогочасної Греції. Для війни з ними сікіонський цар зібрав широку коаліцію, відомову під назвою «семеро проти Фів». Легенда каже, що довше за всіх пручався Амфіарай, що ніяк не хотів приєднуватися до походу, але вмовити його допомогла дружина Еріфіла, яку нібито підкупив дорогоцінним намистом Полінік. Облогу Фів Адрастом і Полініком міфи описують як справжню війну на винищення. Навіть свїм посланцем до міста нападники зробили найзапальнішого і найнестриманішого з учасників походу, Тідея, який примудрився просто під час перемовин вбити кілька десятків найкращих фіванських вояків. Ще більшими були жертви під час штурму. Загинули усі ватажки походу, окрім самого Адраста — його врятував чарівний кінь Арейон, подарований царю Гераклом. Величезними були й втрати оборонців. В двобої смертельно поранили один одного й Полінік з Етеоклом. Відбулося фактичне самознищення «верстви героїв». Але поразка не зупинила Адраста. Він прагнув помсти, тим більше, що фіванці, святкуючи перемогу, по-блюзнірськи відвилися дати дозвіл на поховання тіл загиблих нападників. Через кілька десятиріч сікіонський цар відновив стару коаліцію, яку цього разу очолювали епігони — нащадки ватажків першого походу. Очолив військо месників син Тідея Діомед. Фіванці зазнали поразки в бою під мурами свого міста. У смертельному двобої загинув син Етеокла, цар Лаодамант, і син Адраста, Егіалей. Сумуючи за сином зійшов у могилу і сам Адраст. За переказом, Адраст започаткував в Аттиці та Сікіоні, де процвітав його культ, Немейські ігри. Спершу Адраста шанували як божество підземних сил природи, згодом його культ злився з культом Діоніса. Міфи про життя Адраста дали багатий матеріал для давньогрецького епосу, трагедій і образотворчого мистецтва. (uk)
- 阿德剌斯托斯（古希臘語：Ἄδραστος，Adrastos）也作阿德拉斯托斯，希腊神话中的英雄，与之子，阿尔戈斯国王，七雄攻忒拜的主帅，也是唯一的生还者。 阿德剌斯托斯有两个女儿，分别是和。他得到一个神谕，说他的两个女儿一个必嫁狮子，一个必嫁野猪。一次忒拜王子和卡吕冬王子来到阿尔戈斯投奔阿德剌斯托斯，阿德剌斯托斯发现两人盾牌上分别画有狮子和野猪。所以他将两个女儿嫁给了两人。为了帮女婿波吕尼刻斯夺取忒拜的王位，阿德剌斯托斯发动了七雄攻忒拜。但是这次出征失败了，七个英雄里只有阿德剌斯托斯骑着神马阿里翁幸免于难。10年后，阿德剌斯托斯又组织当年参加攻忒拜的七位英雄的儿子们再次进攻忒拜。是役其子战死，阿德剌斯托斯因过度悲伤而死。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- أدراستوس (بالإنجليزية: Adrastus or Adrestus)، (باليونانية: Ἄδραστος or Ἄδρηστος)، واسمه يعني «الذي لا مفر منه»، في الميثولوجيا اليونانية، هو ملك أرغوس، وقائد ، وهو والد زوجة بن أوديب الذي من أجله قامت الحملة. وهو الوحيد الذي بقي حيًا بعد هذه الحرب. ذكر في إلياذة هوميروس، وهو يحتل مكانة بارزة في شعر بيندار، وهو شخصية رئيسية في رواية يوربيدس «الموردون». روى قصته ديودور الصقلي وهيجينوس وستاتشيوس وأبولودوروس. وقيل إنه مؤسس ألعاب نيماني، وتم تصويره في أعمال فنية من وقت مبكر من القرن السادس قبل الميلاد. (ar)
- Στην ελληνική μυθολογία ο Άδραστος (< ἀ- (μη) + δράω (πράττω, κινούμαι, φέυγω), "ο ακλόνητος, ο άφοβος") ήταν γιος του Ταλαού και της Λυσιμάχης, βασιλιάς του Άργους. Ο Παυσανίας ονομάζει τη μητέρα του Λυσιάνασσα, ενώ ο Υγίνος Ευρυνόμη. Καταγόταν από το αιολικό γένος των Αμυθαονιδών και υπήρξε ένας από τους «Επτά επί Θήβας». (el)
- Adrastos (altgriechisch Ἄδραστος Ádrastos) ist in der griechischen Mythologie der Sohn des Talaos und König von Argos. Die antiken Autoren nennen drei verschiedene mögliche Mütter: Lysianassa, Tochter des Polybos (Pausanias), Lysimache, Tochter des Abas (Bibliotheke des Apollodor) oder , die Tochter des Iphitos (Hyginus Mythographus). Er war der Vater des Aigialeus, des Kyanippos, der Deïpyle, der Argeia und der Aigiale. (de)
- Dans la mythologie grecque, Adraste (en grec ancien Ἄδραστος / Adrastos) est roi d'Argos et de Sicyone. Il est un des principaux héros de la guerre des sept chefs et des Épigones. Il est le père d'Argie et de Déipyle. (fr)
- Adrastos (bahasa Yunani: Ἄδραστος) atau Adrestus (bahasa Yunani: Ἄδρηστος), dalam mitologi Yunani, adalah raja Argos dalam perang Bertujuh Melawan Thebes. (in)
- アドラーストス（古代ギリシャ語: Ἄδραστος, Adrāstos）はギリシア神話に登場する人物である。長母音を省略してアドラストスとも表記される。アルゴス王で、テーバイ攻めの七将の一人。 (ja)
- Adrasto (in greco antico: Ἄδραστος, Ádrastos) è un personaggio della mitologia greca. Fu re di Argo e di Sicione ed uno dei Sette contro Tebe. (it)
- 阿德剌斯托斯（古希臘語：Ἄδραστος，Adrastos）也作阿德拉斯托斯，希腊神话中的英雄，与之子，阿尔戈斯国王，七雄攻忒拜的主帅，也是唯一的生还者。 阿德剌斯托斯有两个女儿，分别是和。他得到一个神谕，说他的两个女儿一个必嫁狮子，一个必嫁野猪。一次忒拜王子和卡吕冬王子来到阿尔戈斯投奔阿德剌斯托斯，阿德剌斯托斯发现两人盾牌上分别画有狮子和野猪。所以他将两个女儿嫁给了两人。为了帮女婿波吕尼刻斯夺取忒拜的王位，阿德剌斯托斯发动了七雄攻忒拜。但是这次出征失败了，七个英雄里只有阿德剌斯托斯骑着神马阿里翁幸免于难。10年后，阿德剌斯托斯又组织当年参加攻忒拜的七位英雄的儿子们再次进攻忒拜。是役其子战死，阿德剌斯托斯因过度悲伤而死。 (zh)
- Adrast (en grec antic Ἂδραστος), segons la mitologia grega, va ser un rei d'Argos fill de Tàlau i de . Pretos va repartir el regne d'Argos entre ell i els dos fills d'Amitàon, Biant i Melamp. Tres famílies regnaven simultàniament al territori. Aviat es van produir discòrdies entre ells, i en un aldarull, Melamp va matar el pare d'Adrast, Tàlau. Amitàon era descentent de Biant (o bé de Prònax, un dels fills de Tàlau). Adrast va fugir a Sició al palau del seu avi matern, el rei Pòlib. Aquest va morir sense descendència i deixà a Adrast el tron de Sició. Adrast intentà reconciliar-se amb Amfiarau i va tornar al tron d'Argos. Adrast, però, no va perdonar mai al seu cosí la mort del seu pare. El va casar amb la seva germana Erifile, i acordà, que en cas de desavinences entre ells, se sotmetrien (ca)
- Adrástos (řecky Ἄδραστος, latinsky Adrastus) je v řecké mytologii král v Argu, syn krále Talaa a jeho manželky Peró. Stal se velitelem vojska ve válce zvané Sedm proti Thébám. Argos bylo staré, proslulé město. Jeho král Adrástos měl dcery Déipylu a Argeiu, takže se zeširoka sjížděli nápadníci královského původu. Král chtěl vybrat dobře ženichy, nechtěl si nikoho znepřáteli. Zeptal se v Delfské věštírně a dostal podivnou radu: „Zapřáhni do svého dvoukolého vozu kance a lva, co se perou v tvém domě“. Nevěděl si s věštbou rady, ale jednou zaslechl prudkou hádku dvou mužů a když vstoupil do místnosti, spatřil jednoho oděného lví kůží, to byl Polyneikés z Théb, a druhého kůží kančí, to byl Týdeus z města . Oba byli královští synové a oba se stali manžely Adrástových dcer. (cs)
- In Greek mythology, Adrastus or Adrestus (Ancient Greek: Ἄδραστος or Ἄδρηστος), (perhaps meaning "the inescapable"), was a king of Argos, and leader of the Seven against Thebes. He was the son of the Argive king Talaus, but was forced out of Argos by his dynastic rival Amphiaraus. He fled to Sicyon, where he became king. Later he reconciled with Amphiaraus and returned to Argos as its king. (en)
- Adrasto (helene Ἄδραστος, latine Adrastus) estis en la helena mitologio reĝo de la urbo Arguso kaj ĝia regiono en Arkadio. Li estis filo de la reĝo Talao. Adrasto estis armeestro en milito nomata Sep kontraŭ Tebo. Ili estis fortaj viroj kaj batalantoj, ambaŭ elpelitaj el siaj hejmlandoj, Tideo pro murdo de siaj parencoj kaj Polineikeso fare de sia frato Eteoklo, kiu ne volis kun li dividi sin pri regado en Tebo. Ili ambaŭ, Tideo kaj Polineikeso, venis en Argon ne nur akiri fianĉinon, sed ankaŭ aliancanon por sia venka reveno hejmen. (eo)
- En la mitología griega, Adrasto (Ἄδρηστος / Adrēstos), hijo de Tálao y o , fue rey de Argos. Se casó con . En su juventud, las rivalidades dinásticas lo llevaron a refugiarse en Sición, en la corte del rey , cuyo trono llegó a ocupar, e instituyó los Juegos Nemeos. Sin embargo, diez años más tarde pudieron ser vengados por una expedición punitiva emprendida por sus hijos (los Epígonos). (es)
- Adrasto (antzinako grezieraz: Ἄδραστος, Adrastos) Talaoren semea, Argosko errege mitikoa izan zen. Bere gaztetasunean, dinastien arteko ezinikusiek, Sizionen babestera eraman zuten, bertako errege izatera helduz. Beranduago, Argosera itzuli ahal izan zuen. Han errege izan zenean, Polinizes hartu zuen Tebastik bere anaia Eteoklesek bota zuena, eta berriz tronuratzen saiatu zen. Honekin, gerra hasi zen, non, Adrasto izan ezik, heroi guztiak hil ziren. (eu)
- Adrastos (gr. Ἄδραστος Ádrastos, łac. Adrastus) – w mitologii greckiej król Argos, greckiego miasta w Argolidzie. Uchodził za syna Talaosa i Lizymachy. Ojciec jego został zabity przez Amfiaraosa. Adrastos uciekł do swego dziadka ze strony matki. Po jego śmierci został królem Sykionu. Powrócił jednak do Argos po pogodzeniu się z zabójcą ojca. Żoną Adrastosa była Amfitea, córka Pronaksa. Mieli sześcioro dzieci, w tym cztery córki: Argeja, Hippodameja, Deipyle, Ajgialeja, znane jest imię jednego syna – Ajgialeus. (pl)
- Adrastos var inom grekisk mytologi kung i Argos.Oraklet hade sagt honom, att han skulle gifta bort sina döttrar med ett vildsvin och ett lejon. Då därför den fördrivne kungen Tydeus och Polyneikes, Oidipus son, vilken av sin broder Eteokles blivit jagad från Thebe, den ene klädd i en lejonhud, den andre i en vildsvinshud, sammanträffade i hans palats, gav han dem sina döttrar till äkta. (sv)
- Adrasto era filho de Talau e , filha de , ou filho de Talau e Lisímaca, filha de Abas, filho de Melampo, Talau era um dos três reis de Argos. Durante uma disputa entre as casas mais poderosas de Argos, Talau foi morto por Anfiarau, e Adrasto foi expulso, fugiu e foi ter com , rei de Sicião. Quando Pólibo morreu sem herdeiros, Adrasto o sucedeu no trono. Então Adrasto deu em casamento suas filhas Dípile e Argeia a Tideu e a Polinices, respectivamente, e ao mesmo tempo prometeu ajudá-los a regressar à sua terra. (pt)
- Адраст (др.-греч. Ἄδραστος «непричастный», «неучаствующий») — в древнегреческой мифологии сын Талая и Лисимахи (либо Талая и Евриномы, либо Талая и Лисианассы), царь Аргоса; изгнанный, бежал к деду, Полибу, в Сикион и после смерти его занял престол. По сикионской версии, сын Талая и Лисианассы, внук царя Сикиона Полиба, правил некоторое время в Сикионе, построил там храм Геры с жертвенниками Пану и Гелиосу. Либо двадцать третий царь Сикиона, после Феста. Упомянут в «Илиаде». Жена Амфифея, дети Аргия, Деипила, Эгиалея, Эгиалей, Кианипп. Славился сладкоречием. (ru)
- Адра́ст (грец. Άδραστος) — аргоський цар, син Талая. Коли Амфіарай вигнав Адраста з Аргоса, він утік у Сікіон до діда, царя Поліба, й одружився з його дочкою. Після смерті Поліба Адраст став сікіонським владарем, дійшовши згоди з Амфіараем, повернувся в Аргос. Але від влади над Сікіоном Адраст при цьому не відмовився, і надалі, так би мовити, «жив на два доми». Більше того, в своєму аргоському палаці він надавав притулок царевичам, які змушені були тікати з інших грецьких країв. Міфи про життя Адраста дали багатий матеріал для давньогрецького епосу, трагедій і образотворчого мистецтва. (uk)
|
