Idi na sadržaj

Demokratska narodna republika Jemen

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Demokratska Narodna Republika Jemen
جمهورية اليمن الديمقراطية الشعبية
Jumhūrīyat al-Yaman ad-Dīmuqrāṭīyah ash-Sha‘bīyah
1967-1990
Prethodnice:
Južnoarapska Federacija
Južnoarapski Protektorat
Nasljednice:
Jemen
Zastava Grb
Položaj na karti
Glavni grad Aden
Službeni jezik arapski
Državno uređenje marksističko-lenjinistička jednostranačka država
Predsjednik
• 1967-1969 (prvi)
Qahtan al-Shaabi
• 1986-1990 (zadnji)
Haidar al-Attas
Zakonodavstvo  
Nezavisnost 30. novembar 1967
• Priznato
14. decembar 1967
Površina
• Ukupno
 360.133 km² km2
Stanovništvo
• Ukupno (1990)
2.585.484 
7,2/km2 
Valuta dinar
Pozivni broj +969

Demokratska Narodna Republika Jemen (na arapskom:جمهورية اليمن الديمقراطية الشعبية‎ Jumhūrīyat al-Yaman ad-Dīmuqrāṭīyah ash-Sha‘bīyah), poznata i kao Južni Jemen, bila je komunistička država u južnim i istočnim dijelovima današnjeg Jemena. Ujedinjenjem sa Sjevernim Jemenom 22. maja 1990. formirana je današnja Republika Jemen. Četiri godine nakon ujedinjenja Južni Jemen se odvojio od sjevera, čime je počeo građanski rat. Rat se završio pobjedom sjevera.

Historija

[uredi | uredi izvor]

Britanska okupacija

[uredi | uredi izvor]

Britanske snage okupirale su Aden 19. januara 1839. Aden je ubrzo postao trgovačko središte na putu između Crvenog mora i Britanske Indije. Važnost Aden porasla je nakon prokopavanja Sueckog kanala 1869. Dok se Aden ekonomski razvijao, ostatak Južnog Jemena je stagnirao.

Dekolonizacija

[uredi | uredi izvor]

Godine 1963. formirane su Južnoarapska Federacija i Južnoarapski Protektorat. U oktobru 1963. Front za oslobođenje okupiranog Južnog Jemena i Nacionalni oslobodilački front pokrenuli su oružanu borbu protiv britanskih vlasti. Britanske snage povukle su se tokom 1967. i kontrolu nad Južnim Jemenom su prepustile Nacionalnom oslobodilačkom frontu. Južni Jemen proglasio je nezavisnost 30. novembra 1967. Država je dobila ime Narodna Republika Jemen.

U junu 1969. radikalno marksističko krilo Nacionalnog oslobodilačkog fronta je preuzelo vlast. 1. decembra 1970. država je preimenovana u Demokratsku Narodnu Republiku Jemen. Nacionalni oslobodilački front, preimenovan u Socijalističku partiju Jemena, proglašen je jedinom legalnom strankom. Sjeverni Jemen je imao bliske odnose sa Sovjetskim Savezom, Kinom, Kubom, Istočnom Njemačkom i Palestinskom oslobodilačkom organizacijom. Velike komunističke sile pomagale su Južnom Jemenu u kreiranju vojske. Sovjetska mornarica imala je pristup južnojemenskim lukama.

Rat sa Sjevernim Jemenom 1972.

[uredi | uredi izvor]

Iako su odnosi Sjevernog i Južnog Jemena uglavnom ostali prijateljski, odnosi su često bili zategnuti. 1972. izbio je kratkotrajni granični sukob. Nizom pregovora došlo je do primirja.[1][2]

1979. intervencijom Arapske lige spriječen je novi sukob. Odnosi su bili zategnuti zbog finansiranja komunističkih pobunjenika u Sjevernom Jemenu od strane Južnog Jemena.

1980. predsjednik Južnog Jemena Abdul Fattah Ismail dao je ostavku i otišao u egzil u Moskvu.[3] Njegov nasljednik bio je Ali Nasir Muhammad.

Građanski rat

[uredi | uredi izvor]

U januaru 1986. u Adenu je došlo do sukoba između pristalica Ali Nasir Muhammada i Abdul Fattah Ismaila koji se vratio iz egzila. Borbe, koje su trajale mjesec dana, rezultirale su državnim udarom kojim je Ali Nasir Muhammad zbačen sa vlasti, dok je Ismail poginuo kada su mornaričke snage lojalne Muhammadu granatirale Aden. Oko 60,000 ljudi, uključujući i zbačenog Muhammada, prebjeglo je u Sjeverni Jemen. Saveznik Ismaila Ali Salem al Beidh postao je Generalni sekretar Socijalističke partije.[4]

Ujedinjenje

[uredi | uredi izvor]

Ujedinjenjem sa Arapskom Republikom Jemen 22. maja 1990. formirana je današnja Republika Jemen.

Građanski rat 1994.

[uredi | uredi izvor]

Južni Jemen je proglasio nezavisnost 1994. čime je izbio građanski rat. Rat je završen pobjedom Sjevernog Jemena i okupacijom juga.

Politički i privredni život

[uredi | uredi izvor]

Svi punoljetni građani imali su pravo glasa (i žene), ali su mogli glasati jedino za kandidate Socijalističke partije Jemena. Školstvo i zdravstvo, bili su besplatni, finansirani iz budžeta. Sudstvo je bilo strukturalno organizirano, na čelu sa Vrhovnim sudom. Južni Jemen, bio je ekonomski nerazvijen, sa svega par industrijskih pogona u Adenu. Privreda zemlje bazirala se na poljoprivredi, proizvodnji voća, žitarica, krava i ovaca, ribarstvu, preradi kože i tek od 1970-ih izvozu nafte.

Demografija

[uredi | uredi izvor]

Većinu stanovništa činili su Arapi (92,7%). Somalijci su činili 3,7% stanovništva, crnci 1,1 i ostali 1,4%.

Admistrativna podjela zemlje

[uredi | uredi izvor]
Karta tadašnjih muhafaza
Karta tadašnjih muhafaza

Nakon proglašenja nezavisnosti, Južni Jemen je podjeljen na 6 administrativnih upravnih područja muhafaza, koje su ugrubo slijedile historijske granice nekadašnjih sultanata (plemena) i označene brojevima, tek od 1979. dobile su imena.[5]

Broj Ime Teritorija približno (km.²) Glavni grad
I 'Adan 6,980 Aden
II Lahij 12,766 Houta
III Abyan 21,489 Zinjibar
IV Shabwah 73,908 Ataq
V Hadhramawt 155,376 Al Mukalla
VI Al Mahrah 66,350 Al Ghaydah

Reference

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ CIA Study on Yemeni Unification
  2. ^ Gause, Gregory, Saudi-Yemeni relations: domestic structures and foreign influence, Columbia University Press, 1990, page 98
  3. ^ Halliday, Fred, Revolution and Foreign Policy: The Case of South Yemen, 1967-1987, Cambridge University Press, 2002, page 35
  4. ^ Katz, Mark, Civil Conflict in South Yemen Arhivirano 18. 7. 2011. na Wayback Machine, Middle East Review, Fall 1986
  5. ^ Ismael, Tareq Y.; Jacqueline S. Ismael (oktobar 1986). The People's Democratic Republic of Yemen: Politics, Economics, and Society; The Politics of Socialist Transformation. Lynne Rienner Pub. ISBN 0-931477-96-4. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)