Borisav Jović
Borisav Jović | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 19. oktobar 1928. Nikšić kod Kragujevca, Kraljevina SHS |
| Smrt | 13. septembar 2021 (92 godine) Beograd, Srbija |
Borisav Jović (Nikšić kod Kragujevca, 19. oktobra 1928 - Beograd, 13. septembra 2021), bio je srbijanski i jugoslavenski političar.
Studirao je na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, diplomirao 1952, a doktorirao 1965 godine. Tokom karijere bio je na različitim visokim državnim funkcijama, uglavnom iz oblasti društveno-ekonomskog razvoja. Bio je ambasador SFRJ u Italiji u periodu 1975-1979 Godine 1983 izabran je za potpredsjednika skupštine SR Srbije, a u periodu 1988 - 1989. je bio predsjednik skupštine SR Srbije. Govorio je italijanski i ruski jezik.[1]
Rad u privredi
[uredi | uredi izvor]Radio je kao finansijski direktor u tvornici automobila Crvena zastava.1965. obavljao je dužnost Republičkog zavoda za planiranje, dvije godine kasnije radi u RIV-u.[1][2]
Rad u politici
[uredi | uredi izvor]Od 1973. radi kao stalni predstavnik SR Srbije u SIV-u. Dana 28. marta 1989. izabran je za predstavnika SR Srbije u Predsjedništvu SFRJ. Bio je potpredsjednik Predsjedništva SFRJ od 15. maja 1989. do 15. maja 1990, a potom predsjednik Predsjedništva SFRJ od 15. maja 1990. do 15. maja 1991. 9. marta 1991 putem telefona traži dozvolu od drugih članova predsjedništva da JNA razbije demonstracije SPO-a u Beogradu.[3]:
Martovske demonstracije nisu bile trenutak za puč, nego su bile pokušaj srpske opozicije da sruši Miloševića po prilici kao što su Ceausescua u Rumuniji srušili. I vojska, i policija, i narod su bili u većini protiv Ceausescua i srušili su ga. Ovde nijedna državna institucija - niti vojska, niti policija nije bila uz tu opoziciju, pa je ona imala apsolutno malu mogućnost. Jedino što je opozicija mogla jeste da ruši izloge po ulicama i što je došla da ruši, naivno, i sam Generalštab i vladu. Naravno da je onda suzbijena
– Borisav Jović u intervjuu za Aljazeera Balkans 3. 11. 2014 [4]
U istoj funkciji 12. marta glasao je za uvođenje vanrednog stanja u SFRJ. Bio je predsjednik Socijalističke partije Srbije (SPS) od 24. maja 1991 do 24. oktobra 1992, što je prethodno bio Slobodan Milošević koji je formalno otišao s te funkcije (ali je neslužbeno zadržao presudni uticaj u njoj) jer po Ustavu nije mogao istovremeno biti predsjednik stranke i predsjednik Srbije. Kada se Milošević službeno vratio na čelo stranke, Borisav je postao potpredsjednik SPS-a i ostao na toj funkciji do kraja novembra 1995.[1]
Napisao je sedam knjiga, među kojima su i Posljednji dani SFRJ (1995), Knjiga o Miloševiću (2001) i Zašto bih ćutao (2014).
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b c Ko je ovaj čovek Borisav Jović Arhivirano 8. 1. 2021. na Wayback Machinearhiva.glas-javnosti.rs, pristupljeno 17. 2.2015 (sr)
- ^ Borisav Jović, skica za portret Arhivirano 5. 3. 2016. na Wayback Machineaimpress.ch, objavljeno 25.12.1995, pristupljeno 17. 2.2015 (sr)
- ^ Nenad Pejić Bogić Bogićević: Čovjek koji je rekao "ne" Arhivirano 19. 7. 2013. na Wayback Machineslobodnaevropa.org,objavljeno 27. 2.2008, pristupljeno 17. 2.2015 (bs) (sr)
- ^ Mladen Obrenović,"Jović: Kadijević je bio iznad interesa republika"Aljazeera Balkans objavljeno 3.11.2014, pristupljeno 17. 2.2015 (sr)
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]Predmet Milošević IT-02-54 - IZJAVA NA OSNOVU PRAVILA 89 (F) BORISAV JOVIĆ
.svg)