moan

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (moin).

Meneget er C'hatolikon (moan).

Da geñveriañ gant ar gerioù mwyn en kembraeg, mon, moen en kerneveureg.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	moan
Derez-uheloc'h	moanoc'h
Derez-uhelañ	moanañ
Derez-estlammiñ	moanat

moan /ˈmwãːn/ (ken moan)

1. Nebeud a devder ennañ.
   • [...], e c'houlennas mont en ur verionenn ken moan ha ken mistr hag ar vlevenn voanañ a zo. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 140.)
   • Me a gav bravoh an togou erien moan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 522.)
   • Honnezh a zo tev he fenn ha me a zo moan ma hini. TBP 1/89
2. Bezañ moan e fri : klevet mat-tre ar c'hwezhioù.
   • Arsa ! Yann-gozh, n'eo ket moan a-walc'h en taol-mañ ho fri evit dizoleiñ trev ar c'had... — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 91.)

Stummoù all

• moen (Bro-Gwened)

Gerioù heñvelster

• tanav

Gerioù enepster

• tev

Deveradoù

• moanaat
• moanard
• moanasenn
• moanded

• moander
• moaniañ
• moanigell
• moan-moan

Troioù-lavar

• bezañ moan e revr
• bezañ moan e vizied
• ober bouzellenn voan
• ober bouzelloù moan
• ober kofig moan
• ober kof moan

Troidigezhioù

• galleg : mince ^(fr) , menu ^(fr)
• kerneveureg : moen ^(kw)

• saozneg : slim ^(en)

Saozneg

Anv-kadarn

moan /mɔʊn/; moans

1. klemm.

Verb

moan /ùɔʊn/

1. klemm.