leal

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel leal (1499).

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	leal
Derez-uheloc'h	lealoc'h
Derez-uhelañ	lealañ
Derez-estlammiñ	lealat

leal /ˈleː.al/

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • Ha kerkent e reas al le da vezañ leal atav em c'heñver ha da sentiñ ouzhin bepred. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 11.)
   • ..., ha dont en-dro, diwezhat diouzh an noz a-wechoù, da gavout ur wreg, d'ho kavout. Koulskoude, ne vije ket bet leal. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 9.)
   • Neuze e kave dezhañ ne oa ket leal Maria en e geñver oc'h astenn he buhez evel-se, hag en deze kas diouti. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 10.)
2. Bezañ leal da un den ober un dra:
   • « Leal e vefe d'eoc'h kas ac'hanoun ganeoc'h, » eme ar plac'h yaouank, Gwener he ano. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 194.)

Gerioù enepster

• disleal
• trubard

Deveradoù

• lealded
• lealder
• lealentez
• lealour
• lealourez
• lealouriezh

Gerioù kevrennek

• ez-leal

Troidigezhioù

1. galleg : équitable ^(fr)  ; loyal ^(fr)  ; sincère ^(fr)
2. galleg : équitablement ^(fr)  ; loyalement ^(fr)  ; sincèrement ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :