glin

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (glin).

Da geñveriañ gant ar gerioù glin en kembraeg, glyn en kerneveureg, glúin en iwerzhoneg.

Anv-kadarn

glin /ˈɡlĩːn/ gourel (daouder daoulin, liester glinoù)

1. (Korfadurezh) Lodenn a-raok ar genvell a stag ar c'har ouzh ar vorzhed
   • [...], rak lec'hid a zo c'hoazh peget ouzh e heuzoù ha war e c'hlin, [...]. — (Jarl Priel, An dakenn dour, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 59.)
   • Edo o plegañ ur glin evit ar bedenn, pa welas e oa penndaoulinet Lan Ofret en e gichen. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)
2. Gant ur c'hemmadur fazius:
   • Gwiskamant Gwened a oa gante, ur chupenn kroc'hen dañvad, ar bragez berlaj du stardet war ar c'hlin hag ar gamachoù lêr. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 75.)

Deveradoù

• glinad
• glinañ
• glinenn

• glineg
• glinek

Gerioù kevrennek

• daoulinañ
• penndaoulin
• penndaoulinañ

• penn-glin
• pennglinañ

Troidigezhioù

• esperanteg : genuo ^(eo)
• galleg : genou ^(fr)
• kembraeg : glin ^(cy)

• kerneveureg : glyn ^(kw)
• saozneg : knee ^(en)
• turkeg : diz ^(eo)

Gwelet ivez

• Ar pennad « glin » e-barzh Wikipedia

Kembraeg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

glin /ɡliːn/ gourel, liester gliniau

1. (Korfadurezh) Glin.

Gerioù heñvelster

• pen-glin, pen-lin