hep mar

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an araogenn hep hag an anv-kadarn mar.

Troienn

hep mar /Distagadur ?/

1. En un doare sur, diarvar
   • Arc'hant hoc'h eus, hep mar, ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 137.)
   • Eur Yann Seitek out, hep mar. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 237.)
   • Herri a yeas war e lerc'h, o sonjal penôs korf ar mevel na oa ken, hep mar, en kampr ar Milouriou — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 23.)
   • — E baeron, hep mar, ez eo, met ma breur-me ez eo ivez, en devoa reizhet Ta Bennc'hoad. [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 306.)

Gerioù heñvelster

• hep mar ebet
• hep mar na marteze

Troidigezhioù

• galleg : sans doute ^(fr)
• {{en} : doubtless ^(en)