didroidell

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn troidell.

Adverb

didroidell /didroˈiːdɛl/

1. En un doare eeun, didro
   • Didroidell e lavaran deoc'h em eus oad ha skiant a-walc'h evit dibabañ va-unan va fried. — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 49.)
   • Rust e oa, speredek, ha komz a reas outo didroidell kenkent ha ma voent azezet er c'hlas. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 140.)

Troidigezhioù

• galleg : sans détour ^(fr) , franchement ^(fr) sincèrement ^(fr)

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	didroidell
Derez-uheloc'h	didroidelloc'h
Derez-uhelañ	didroidellañ
Derez-estlammiñ	didroidellat

didroidell

1. Didro, na glask ket pe na c'hallfe ket touellañ den ; gwidal
   • Sujidi Arzhur, ha dreist-holl ar re uvelañ hag ar re baourañ anezho gounezet a-grenn gant koantiz ha doareoù prim ha didroidell o roue yaouank, a c'harme, a-bouez-penn, o levenez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 54.)

Troidigezhioù

• galleg : franc ^(fr) , sans feinte ^(fr)