Χελιδονίσματα -τα κάλαντα της Άνοιξης

Ένα πανάρχαιο έθιμο, ζωντάνεψαν με τραγούδι και χορό οι μικροί μας μαθητές στην αυλή του σχολείου. Τραγούδησαν κάλαντα της Άνοιξης από τις Σέρρες , τη Θράκη και τη Φθιώτιδα και χόρεψαν όλοι μαζί.

Οι Λαογράφοι τα συνδέουν με τα Αρχαία χελιδονίσματα. Το τραγούδι, μάλιστα, ξεκινάει με τον ίδιο στίχο:
«ήλθε ήλθε χελιδών καλάς ώρας άγουσα, καλούς ενιαυτούς, επί γαστέρα λευκά, επί νώτα μέλιανα…» Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας,  και έφτασαν στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια),κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.

Η αυλή του νηπιαγωγείου μας ήταν για άλλη μια φορά ο τόπος που τα παιδιά γιόρτασαν τα χελιδονίσματα και παρουσίασαν το δρώμενο στους γονείς. Η αυλή ο τόπος έκφρασης των μαθητών μας!