Роберт Д’ябал

Роберт Д'ябал
Роберт Д'ябал
	фр.: Robert le Diable
	; Роберт Д'ябал (адна са статуй помніка 6 герцагам Нармандыі ў скверы ў Фалезе).
герцаг Нармандыі
	6 жніўня 1027 — 22 чэрвеня 1035; (пад імем Роберт I (II))
Папярэднік	Рычард III
Пераемнік	Вільгельм II
граф Іемуа
	1026 — 1027
Нараджэнне	каля 22 чэрвеня 1004; Нармандыя, Францыя;
Смерць	3 ліпеня 1035 (31 год); Нікея[d], Віфінія;
Род	Нармандская дынастыя
Імя пры нараджэнні	фр.: Robert
Бацька	Рычард II
Маці	Юдыт Брэтонская[d]
Дзеці	Вільгельм I Заваёўнік і Адэлаіда Нармандская[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт I (II) Д'ябал^[2] (фр.: Robert le Diable), ён жа Роберт Цудоўны (фр.: Robert le Magnifique), каля 1000 — 3 ліпеня 1035) — граф Іемуа ў 1026—1027 гадах, герцаг Нармандыі з 1027 года, малодшы сын герцага Рычарда II Добрага.

Біяграфія

Роберт I уступіў на прастол у 1027 годзе пасля смерці свайго старэйшага брата Рычарда III, якога ён, як казалі, атруціў. Перш за ўсё, сутыкнуўшыся з сумным становішчам маёмасці Руанскага сабора, ён задумаў вярнуць шматлікія землі іх першапачатковым уладальнікам^[3]. Роберт Цудоўны дараваў многім абацтвам граматы, якімі пацвярджаліся іх правы на маёмасць, або вярталася страчанае раней маёмасць. Такія акты былі выдадзены, у прыватнасці, абацтву ў Фекане і Фантэнельскаму абацтву, а таксама Руанскаму сабору. Дадаткова герцаг падахвочваў сваіх васалаў на аналагічныя ўчынкі.

Роберту прыйшлося весці барацьбу з мяцежнымі васаламі; затым ён аднавіў графа фландрскага Балдуіна IV, выгнанага ўласным сынам, аказаў дапамогу французскаму каралю Генрыху I у барацьбе з яго маці Канстанцыяй, уціхамірыў графа Ода Шампанскага, прымусіў герцага Алена Брэтонскага прызнаць яго вярхоўную ўладу.

Жадаючы прынесці пакаянне ў сваіх злачынствах, Роберт здзейсніў паломніцтва па святых мясцінах: прайшоў усю Францыю, Італію, доўгі час прабыў у Рыме і праз Канстанцінопаль дайшоў да Іерусаліма; на зваротным шляху памёр у Нікеі ў 1035 годзе.

Яго спадчыннікам адзіны (незаконны) сын яго, знакаміты Вільгельм I Заваёўнік.

Легенда

Паводле сярэднявечнага падання, душа Роберта II яшчэ да яго нараджэння была прысвечана д'яблу. Знішчыць дзеянне гэтага праклёну, як праракаў герцагу нейкі святы эрэміт, можна толькі даўшы і выконваючы зарок маўчання і харчуючыся разам з сабакам. На працягу свайго жыцця герцаг Роберт насіў мянушкі як «Цудоўны», так і «Д'ябал». Па сюжэтах легенд пра Роберта II французскі кампазітар Джакама Меербер стварае ў 1831 годзе оперу Роберт-Д'ябал (Robert le diable).

Шлюб

Звесткі пра шлюбы ў першакрыніцах адсутнічаюць

Дзеці

з Эрлевай (Арлетай)
- Адэлаіда Нармандская^[4], аднак існуюць сумневы ў гэтым, улічваючы прамое сведчанне Роберта дэ Тарыньі, што Адэлаіда не з'яўлялася дачкой Герлевы.^[5].
- Вільгельм I Заваёўнік

Генеалогія

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Kindred Britain
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886"></a>
↑ Першы герцаг Нармандыі Ралон насіў хрысціянскае імя Роберт, таму шэраг крыніц улічвае яго пад імем Роберт I
↑ Francois Neveux. La Normandie des ducs aux Rois. X—XI s.. — Рэн: Ouest-France Université, 1998. — P. 122.
↑ David C. Douglas. William the Conqueror. — 1964.
↑ Chronique de Robert de Torigni, abbé du Mont-Saint-Michel : suivie de divers opuscules historiques de cet auteur et de plusieurs religieux de la même abbaye : le tout publié d'après les manuscrits originaux / Edited by Léopold Delisle. — Rouen: Le Brument, 1872—1873. — (Libraire de la Société de l'histoire de Normandie).

Спасылкі

Dukes of Normandy 911—1106 (англ.). Foundation for Medieval Genealogy. Праверана 25 снежня 2011.
The House of Normandy (англ.)(недаступная спасылка). English Monarchs. Архівавана з першакрыніцы 15 красавіка 2012. Праверана 25 снежня 2011.

Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).

[_42ddfce80d5da4be-1] а ^б ^в ^г Kindred Britain
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886"></a>

[2] Першы герцаг Нармандыі Ралон насіў хрысціянскае імя Роберт, таму шэраг крыніц улічвае яго пад імем Роберт I

[3] Francois Neveux. La Normandie des ducs aux Rois. X—XI s.. — Рэн: Ouest-France Université, 1998. — P. 122.

[4] David C. Douglas. William the Conqueror. — 1964.

[5] Chronique de Robert de Torigni, abbé du Mont-Saint-Michel : suivie de divers opuscules historiques de cet auteur et de plusieurs religieux de la même abbaye : le tout publié d'après les manuscrits originaux / Edited by Léopold Delisle. — Rouen: Le Brument, 1872—1873. — (Libraire de la Société de l'histoire de Normandie).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]