Жыжэмскія
Жыжэмскія — княжацкі род уласнага герба, галіна Рурыкавічаў, старэйшая лінія Расціславічаў Смаленскіх.
Паходзяць ад смаленскага княжыча Глеб Святаслававіч, які ў бітве на Віхры ў 1386 годзе трапіў у вялікалітоўскі палон. Каля 1393 года Глеб з рук вялікага князя Вітаўта атрымаў смаленскі сталец. Пры ўзяцця Смаленска ў 1395 годзе вялікім князем Вітаўтам, князь Глеб зноў патрапіў у палон, а Смаленскае княства канчаткова далучана да Вялікага княства Літоўскага. Неўзабаве Глеб атрымаў ад Вітаўта частку Палоннага на Валыні. У вялікалітоўскім войску браў удзел у бітве на Ворскле ў 1399 годзе, дзе і загінуў.
Сын Глеба — князь Дзмітрый Глебавіч атрымаў у вотчыну маёнтак на рацэ Жыжме ў Лідскім павеце. Князь Дзмітрый Глебавіч меў двух сыноў — князя Івана Дзмітрыевіча па мянушцы «Манько» або «Манч» і князя Івана Дзмітрыевіча па мянушцы «Шах». Ад першага паходзіць князі Жыжэмскія, ад другога — князі Саламярэцкіх (згаслі ў 1641 годзе).
Князі Жыжэмскія валодалі маёнткам Жыжма (Лідскі і Ашмянскі паветы Віленскага ваяводства) да 1630-х гадоў. Пазней, у асноўным, невялікімі маёнткамі каля Менска. З канца XVI ст. пераходзілі ў каталіцтва.
Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай князі Жыжэмскія, як і ўся шляхта, павінны былі пацвердзіць сваё шляхецкае паходжанне. Род прызнаны ў расійскім дваранстве без княжацкага тытула, унесены ў VI-ю частку дваранскай радаводнай кнігі Мінскай губерні. Некаторым прадстаўнікам роду было адмоўлена ў шляхецтве.
Князі Жыжэмскія найзнатнейшы род сярод цяперашніх Рурыкавічаў, як прамыя нашчадкамі вялікіх князёў смаленскіх, бо іншыя паходзяць ад удзельных князёў.
Радавод
[правіць | правіць зыходнік]Глеб Святаслававіч (? — 1399), князь смаленскі (1393—1395).
- Дзмітрый, у 1433 годзе атрымаў ад Ягайлы ў вотчыну Жыжму
- Іван Манько, першы прыняў прозвішча Жыжэмскі. У сяр. XV ст. атрымаў маёнтак Бобрыкі ў Менскім ваяводстве
- Міхаіл (? — каля 1530), у 1528 годзе ставіў у войска 8 коннікаў.
- Дзмітрый, пасля мяцяжу Глінскіх у 1508 годзе ўцёк у Маскоўскую дзяржаву
- Васіль, пасля мяцяжу Глінскіх у 1508 годзе ўцёк у Маскоўскую дзяржаву
- Даніла
- Цімафей, каралеўскі дваранін
- Іван
- Яраш (?—1598), каралеўскі ротмістр, староста рэчыцкі (ад 1576). Валодаў маёнткамі Вербкавічы ў Менскім павеце, Навасёлкі ў Мазырскім павеце, Копысь, Жыжма.
- Пётр (? — да 1609), староста рэчыцкі (з 1598), удзельнік з’езду праваслаўных і пратэстантаў у Вільні (1599)
- Ян (?—1645), падкаморы менскі, дэпутат Трыбуналу ВКЛ у 1642 годзе
- Яраш (?—1630), мазырскі войскі (з 1595) і падкаморы (з 1609). Вызнаваў каталіцтва
- Ян (?—1635), стольнік менскі (з 1633)
- Адам (? — пасля 1683), менскі стольнік, лоўчы (з 1677). У 1674 годзе браў удзел у элекцыі караля Яна Сабескага
- Тэафіл (? — пасля 1736), менскі гродскі пісар, земскі пісар (1724), пасля чашнік, земскі сурагатар (з 1731)
- Міхал Казімір (? — пасля 1770), каралеўскі дваранін, падсудак менскі (з 1726), чашнік старадубскі, менскі падчашы (з 1748), войскі (з 1764), падкаморы (з 1767), дэпутат Трыбуналу ВКЛ у 1732 годзе. Жонка — да 1747 Брыгіда з Завішаў, удава Станіслава Свянціцкага
- Тэафіл (? — пасля 1736), менскі гродскі пісар, земскі пісар (1724), пасля чашнік, земскі сурагатар (з 1731)
- Адам (? — пасля 1683), менскі стольнік, лоўчы (з 1677). У 1674 годзе браў удзел у элекцыі караля Яна Сабескага
- Крыштоф
- Аляксандр (? — 1645), чашнік вялікі літоўскі (1640—1643), падстолі вялікі літоўскі (з 1643). Жонка — Зося Гербульт з Фульштына (пасля выйшла за Міхала Францкевіча-Радзімінскага).
- Стафан
- Крыштоф (? — да студзеня 1652)
- Ганна
- Тамаш (? — каля 1675), падкаморы менскі (ад 1647), у 1660 годзе браў удзел у вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667
- Ян (? — каля 1700), падкаморы менскі, у 1674 і 1697 гадах браў удзел у элекцыях Яна Сабескага і Аўгуста Моцнага
- Дамінік (? — каля 1751), падчашы троцкі, ротмістар менскі
- Ян (? — каля 1700), падкаморы менскі, у 1674 і 1697 гадах браў удзел у элекцыях Яна Сабескага і Аўгуста Моцнага
- Ян (?—1635), стольнік менскі (з 1633)
- Адам (? — пасля 1640), харужы мазырскі (ад 1621)
- Пётр (? — да 1609), староста рэчыцкі (з 1598), удзельнік з’езду праваслаўных і пратэстантаў у Вільні (1599)
- Сільвестр (? — пасля 1599), ляснічы кобрынскі ў 1582 годзе, удзельнік з’езду праваслаўных і пратэстантаў у Вільні ў 1599 годзе
- Яраш (?—1598), каралеўскі ротмістр, староста рэчыцкі (ад 1576). Валодаў маёнткамі Вербкавічы ў Менскім павеце, Навасёлкі ў Мазырскім павеце, Копысь, Жыжма.
- Іван
- Багдан, каралеўскі дваранін
- Міхаіл (? — каля 1530), у 1528 годзе ставіў у войска 8 коннікаў.
- Іван Шах, родапачынальнік князёў Шаховічаў.
- Іван Манько, першы прыняў прозвішча Жыжэмскі. У сяр. XV ст. атрымаў маёнтак Бобрыкі ў Менскім ваяводстве
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Любимов С. В. Жижемские // Любимов С. В. Опыт исторических родословий: Гундоровы, Жижемские, Несвицкие, Сибирские, Зотовы и Остерманы. Пг., 1915. С. 14-34. (Ёсць памылкі і збоі ў пакаленнях).
- Чарняўскі В. Ф. Ураднікі (пасады, тытулы) Менскага ваяводства XVI—XVIII стагоддзяў (Біяграфічны даведнік). Мн, 2007.
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.