Найвышэйшае камандаванне джыхаду і вызвалення
| Найвышэйшае камандаванне джыхаду і вызвалення | |
|---|---|
| القيادة العليا للجهاد والتحرير | |
 | |
| Ідэалогія | нацыяналізм, баасізм, суфізм |
| Рэлігійная прыналежнасць | іслам (сунізм) |
| Лідары | Ібрагім Ізат ад-Дуры † (2007—2020) |
| Актыўная ў | |
| Сфарміравана | 2007 |
| Расфарміравана | 18 снежня 2011 (часова) |
| Саюзнікі |
 Баас, .png){kind=small} Ісламская армія ў Іраку,  Ісламская дзяржава (летам 2014) |
| Праціўнікі |
 Міжнародныя кааліцыйныя сілы ў Іраку,  Ірак,  Сілы народнай мабілізацыі, Ісламская дзяржава |
| Колькасць членаў |
80 000 чалавек (на 2015 год[1][2]) звыш 1000 (2020) |
| Удзел у канфліктах | Іракская вайна, Грамадзянская вайна ў Іраку, Барацьба з тэрарызмам у Іраку пасля 2017 года |
Найвышэйшае камандаванне джыхаду і вызвалення (араб. القيادة العليا للجهاد والتحرير) — аб’яднанне іракскіх паўстанцаў на чале з Партыяй арабскага сацыялістычнага адраджэння (Баас) і Арміяй людзей накшбандзійскага ордэна (АЛНО). Вяло ўзброеную барацьбу супраць арміі ЗША, урада Ірака і некаторых мясцовых узброеных груповак.
Перадгісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У снежні 2006 года, пасля пакарання смерцю Садама Хусейна праз павешанне, што выклікала абурэнне ў яго прыхільнікаў, была створана суфійская арганізацыя «Армія людзей накшбандзійскага ордэна» (прадстаўнікі тарыката Накшбандзія)[3]. Падчас праўлення Хусейна суфіты займалі добрае становішча[3][4]. У першыя гады пасля падзення ўлады баасістаў і акупацыі Ірака суфіты не ўдзельнічалі ў маштабным суніцкім супраціве, у якім дамінавалі салафіты. Баявыя групы, звязаныя з Аль-Каідай, нападалі на суфітаў і іх святыя месцы, знішчалі магілы суфійскіх святых. Аднак часам суфіты і салафіты дзейнічалі сумесна — падчас бітвы за Эль-Фалуджу ў 2004 годзе, калі горад кантраляваў «Савет шуры муджахідаў», які прадстаўляў саюз салафітаў, суфітаў і баасістаў. Пасля нарастання хаосу і ўзроўню гвалту ў Іраку суфіты сталі скардзіцца на напады з боку шыітаў і ўзялі ў рукі зброю. З 2005 года пачалося фарміраванне суфійскіх узброеных груп[3].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]НКДВ створана 3 кастрычніка 2007 года, у яго склад увайшлі 23 баявыя групы[5], у тым ліку найбуйнейшая суфійская паўстанцкая арганізацыя «Армія накшбандзійскага ордэна»[6]. Аб’яднанне ўзначаліў Ібрагім Ізат ад-Дуры, былы старшыня Савета рэвалюцыйнага камандавання і сакратар Партыі арабскага сацыялістычнага адраджэння (Баас).
У сваёй першай заяве «Найвышэйшае камандаванне» звярнулася да ЗША з патрабаваннямі: прызнаць арганізацыі супраціву адзінымі законнымі прадстаўнікамі Ірака, вывесці войскі з тэрыторыі Ірака, спыніць забойствы і разбурэнні, вызваліць зняволеных, кампенсаваць Іраку страты ад акупацыі[5].
У снежні 2011 года, у сувязі з вывадам замежных войск, кааліцыя баевікоў самараспусцілася, але ўжо праз тры гады аднавіла сваю дзейнасць
У гэты момант «Найвышэйшае камандаванне» стала ідэалагічным праціўнікам «Ісламскай дзяржавы». Першае выступае за свецкую дзяржаву ў міжнародна прызнаных межах Іраку, у той час як ІД імкнулася стварыць салафіцкі халіфат на тэрыторыі некалькіх дзяржаў. Ад-Дуры асуджаў дзеянні баевікоў па выгнанні хрысціян з Масула і пераследу езідаў, забараняючы сваім байцам нападаць на грамадзянскіх асоб незалежна ад іх этнічнай і рэлігійнай прыналежнасці[7]. Аднак агульная варожасць да ЗША і новых уладаў прымушала іх у шэрагу выпадкаў супрацоўнічаць. Так, «Найвышэйшае камандаванне» разам з ІД прымала ўдзел у штурме Масула падчас летняга наступлення ІД на поўначы Ірака ў 2014 годзе[7][8].
Станам на 2015 год «Армія людзей накшбандзійскага ордэна», якая з’яўлялася асновай «Найвышэйшага камандавання», лічылася найбольш моцнай і ўплывовай паўстанцкай арганізацыяй у Іраку пасля ІД[7].
Мэты
[правіць | правіць зыходнік]У 2007-м «Найвышэйшае камандаванне» выклала шэраг з васьмі умоў для правядзення перамоваў з амерыканскімі ўзброенымі сіламі[9]:
- Афіцыйна прызнаць патрыятычны супраціў і ўсе патрыятычныя, арабскія нацыяналістычныя і ісламісцкія арганізацыі супраціву ва ўсіх іх узброеных і грамадзянскіх арганізацыях адзіным законным прадстаўніком Ірака і яго народа.
- Афіцыйна аб’явіць аб безумоўным вывадзе войск з Ірака.
- Спыніць рэйды, пераслед, забойствы, разбурэнні, сабатаж, высяленне і выгнанне і вывесці акупацыйныя войскі з усіх населеных пунктаў.
- Вызваліць усіх зняволеных і затрыманых без выключэння і пакрыць ім страты.
- Вярнуць на службу іракскую армію і сілы нацыянальнай бяспекі, якія былі абвешчаны распушчанымі амерыканцамі падчас іх уварвання ў 2003 годзе. Яны павінны быць адноўлены ў адпаведнасці з правіламі і традыцыямі, якія дзейнічалі да амерыканскага ўварвання, і яны таксама павінны атрымаць кампенсацыю.
- Пакрыць Іраку ўсе матэрыяльныя і маральныя страты і шкоду, нанесеныя краіне акупацыяй.
- Адмяніць усе законы, дэкрэты і іншыя заканадаўчыя акты, выдадзеныя пасля акупацыі.
- Правесці прамыя перамовы з супрацівам аб рэалізацыі праграмы выканання прынцыпаў, якіх прытрымлівалася Найвышэйшае камандаванне.
Кіраўніцтва
[правіць | правіць зыходнік]На 2007 год, акрамя прызначэння ад-Дуры кіраўніком групоўкі, Найвышэйшае камандаванне джыхаду і вызвалення таксама прызначыла ў свой Генеральны штаб яшчэ некалькіх чалавек[10]:
- Генерал-лейтэнант Амір Мухамад Амін (намеснік Вярхоўнага галоўнакамандуючага па ваенных пытаннях)
- Шэйх Алі Абдала аль-Убайды (кіраўнік рэлігійнага кансультатыўнага органа)
- Генерал Халід Сулейман Халаф (кіраўнік Савета нацыянальнай бяспекі)
- Генерал-лейтэнант Мухамад Саліг Альван (кіраўнік Савета па адміністрацыйных і фінансавых пытаннях)
- Генерал Салах ад-Дзін Ахмад (кіраўнік савета па інфармацыі і мабілізацыі)
- Кан’ан Амін (прадстаўнік)
Склад
[правіць | правіць зыходнік]У склад арганізацыі ўваходзяць[9]:
- Армія людзей накшбандзійскага ордэна
- Армія паплечнікаў Прарока (Джэйш ас-Сахаба)
- Армія Мурабітынаў (Джэйш аль-Мурабітын)
- Армія Аль-Хамза (Джэйш аль-Хамза)
- Армія паслання (Джэйш аль-Рысу)
- Армія ібн аль-Валіда (Джэйш ібн аль-Валід)
- Аб’яднанае камандаванне маджахедаў ў Іраку
- Вызваленчыя брыгады (Катаіб Аль-Тахрыр)
- Армія Мустафы (Джэіш аль-Мустафа)
- Армія вызвалення Ірака (Джэйш Тахрыр Ірак)
- Эскадроны пакутнікаў (Сарая Аш-Шухада)
- Армія Сабірыйцаў (Джэйш аль-Сабірэйн)
- Брыгады джыхаду ў краіне двух рэк
- Армія рыцара за вызваленне галіны самакіравання
- Эскадрыллі джыхаду ў Басры (Сарая аль-Джыхад аль-Басра)
- Эскадроны джыхаду Эль-Фалуджа (Сарая аль-Фалуджа аль-Джыхад)
- Патрыятычны Народны Фронт вызвалення Іраку
- Эскадрыллі рэвалюцыі Хусайні Ат-Таф (Альтаф Сарая аль-Хусайні)
- Эскадрыллі вызвалення поўдня (Сарая Тахрыр аль-Жжунуб)
- Армія Ханіна (Джэйш аль-Ханін)
- Эскадрыллі Дыяла джыхаду і вызвалення
- Эскадрыллі славы вызвалення Іраку
- Вызваленчая Армія Курдыстана[11]
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Network, Thierry Meyssan,Voltaire. The illusion of the eradication of Daesh, by Thierry Meyssan. Архівавана з першакрыніцы 6 кастрычніка 2018. Праверана 6 кастрычніка 2018.
- ↑ Freeman, Colin. Izzat Ibrahim al-Douri: the King of Clubs is back, and he may yet prove to be Saddam Hussein's trump card. Telegraph (18 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 November 2018. Праверана 5 October 2018.
- ↑ а б в Sufi Insurgent Groups in Iraq
- ↑ The JRTN Movement and Iraq’s Next Insurgency(недаступная спасылка). Combating Terrorism Center at West Point. Архівавана з першакрыніцы 26 жніўня 2011.
- ↑ а б Al Douri forms nationalist Sunni coalition; 1920s Revolution Brigades denounces al Qaeda The Long War Journal, 4 October 2007
- ↑ Iraqi Insurgents Announce New Coalition Associated Press, 3 October 2007
- ↑ а б в Jaysh Rijal al-Tariqa al-Naqshbandia (JRTN)
- ↑ Арабская весна 2015 года
- ↑ а б Al Douri forms nationalist Sunni coalition The Long War Journal, 4 October 2007
- ↑ Iraqi Resistance announces Founding of Supreme Command for the Jihad and Liberation in Baghdad AlBasrah.net, 3 October 2007
- ↑ Kurdistan Liberation Army Pledges Allegiance to al Douri CBS News, 22 December 2008
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Iraq insurgents form front under ex-Saddam aide: TV Архівавана 24 верасня 2015. Reuters, 3 October 2007
- Attacks attributed to the SCJL on the START terrorism database.
