Хазарскі каганат
Хазарскі каганат, Хазарыя (650—969) — сярэднявечная дзяржава, створаная качавым народам — хазарамі. Вылучыўся з Заходне-Цюркскага каганата. Кантраляваў тэрыторыю Перадкаўказзя, Ніжняга і Сярэдняга Паволжа, сучаснага паўночна-заходняга Казахстана, Прыазоўя, ўсходнюю частку Крыма, а таксама стэпы і лесастэпы Усходняй Еўропы да Дняпра. Цэнтр дзяржавы першапачаткова знаходзіўся ў прыморскай частцы сучаснага Дагестана, пазней перамясціўся ў нізоўі Волгі. Частка кіруючай эліты прыняла іўдаізм. У палітычнай залежнасці ад хазараў знаходзілася частка ўсходнеславянскіх племянных саюзаў.
| Гістарычная дзяржава | |
| Хазарскі каганат | |
|---|---|
 |
|
|
|
|
| Сталіца | Семендэр, Іціль |
| Мова(ы) | Хазарская мова |
| Афіцыйная мова | Khazar[d] |
| Рэлігія | Тэнгрыянства пазней Іўдаізм у знаці |
| Пераемнасць | |
| < Заходне-цюркскі каганат | |
| Палавецкі стэп > | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Хазарскі каганат
