Цюркскія мовы
Цю́ркскія мо́вы — сям'я роднасных моў, якая належыць да алтайскай макрасям'і. Цюркскія мовы распаўсюджаныя ад Міжземнамор'я да Сібіры і Заходняга Кітая. Колькасць носьбітаў цюркскіх моў складае ад 160 да 180 мільёнаў чалавек. Найбольшую колькасць носьбітаў мае турэцкая мова. Асноўнымі асаблівасцямі гэтай моўнай сям'і з'яўляюцца: сінгарманізм, аглютынацыйнасць і адсутнасць катэгорыі роду.
| Цюркскія мовы | |
|---|---|
 | |
| Таксон | галіна |
| Прарадзіма | Паўднёвая Сібір, Алтай |
| Статус | агульнапрызнаная |
| Арэал | ад Балкан да Якуціі |
| Колькасць носьбітаў | больш 167,4 млн |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
|
Настратычная макрасям'я (гіпотэза) |
|
| Склад | |
| гл. артыкул | |
| Час падзелу | каля I стагоддзя да н.э. |
| Коды моўнай групы | |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-5 | trk |
Характарыстыкі
Асноўнымі асаблівасцямі цюркскіх моў з'яўляюцца гармонія галосных, аглютынацыйнасць. Парадак слоў падпарадкоўваецца схеме SOV.
Літаратура
- Philologiae Turcicae Fundamenta. Wiesbaden, 1959—1964. I—II.