Нікаляс Мадура

	Нікаляс Мадура
	па-гішпанску: Nicolás Maduro Moros
Прэзыдэнт Рэспублікі Вэнэсуэла
	19 красавіка 2013 — цяперашні час
Папярэднік:	Уга Чавэс
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	23 лістапада 1962 (62 гады); Каракас, Вэнэсуэла;
Партыя:	Адзіная сацыялістычная партыя Вэнэсуэлы(en)
Сужэнец:	Сылія Флёрэс
Дзеці:	Нікаляс Мадура Гуэра[d]
Узнагароды:	Карумпаваная асоба року[d] (2016)
	Нікаляс Мадура ў Вікісховішчы

Нікаля́с Маду́ра Мо́рас (па-гішпанску: Nicolás Maduro Moros; нарадзіўся 23 ліпеня 1962 году, Каракас, Вэнэсуэла) — вэнэсуэльскі палітычны дзяяч. З 9 жніўня 2006 году займаў пасаду міністра замежных справаў Вэнэсуэлы. У кастрычніку 2012 году стаў віцэ-прэзыдэнтам Вэнэсуэлы, захаваўшы за сабой пасаду міністра замежных справаў. З 5 сакавіка 2013 году, пасьля сьмерці Уга Чавэса, выконваў абавязкі прэзыдэнта Вэнэсуэлы. 14 красавіка 2013 году абраны прэзыдэнтам Вэнэсуэлы, заступіў на пасаду 19 красавіка.

Біяграфія

Працуючы кіроўцам, сваю палітычную кар’еру пачынаў як неафіцыйны сябра прафсаюзу, які прадстаўляў працоўных каракаскага мэтро ў 1970-х і 1980-х. У васьмідзясятых скончыў ліцэй Авалі і грамадзкую сярэднюю школу на захад ад Каракасу. Ён лічыцца адным з заснавальнікаў Руху за V рэспубліку і як актывіст, які адыграў важную ролю ў вызваленьні Ўга Чавэса і прэзыдэнцкай кампаніі апошняга ў 1998 годзе.

Пазьней ён абіраўся ад РПР (Руху «Пятая рэспубліка») у вэнэсуэльскую палату дэпутатаў у 1998 годзе, у Нацыянальны Ўстаноўчы сход у 1999 годзе, у Нацыянальны сход у 2000 і 2005 гадах, прадстаўляючы сталічны раён. Быў абраны сьпікерам парлямэнту, нягледзячы на тое, што ў яго не было дыплёму аб фармальнай вышэйшай адукацыі. На сваёй пасадзе ён заставаўся ў 2005 і першай палове 2006 гадоў.

Жанаты на Сыліі Флёрэс, якая зьяўляецца вядомым левым палітыкам (спачатку ў Руху «Пятая рэспубліка», потым у Адзінай сацыялістычнай партыі Вэнэсуэлы). Яна зьмяніла мужа на пасадзе сьпікера заканадаўчага органу.

Другі тэрмін

20 траўня 2018 году ў Вэнэсуэле адбыліся пазачарговыя прэзыдэнцкія выбары. Згодна афіцыйным дадзеным Мадура перамог на іх, набраўшы 67,8% галасоў. Выбары выклікалі пратэст з боку большасьці краінаў Захаду, а таксама Лацінскай Амэрыкі. Чатырнаццаць краінаў, уключаючы Аргентыну, Бразылію і Канаду, адклікалі сваіх паслоў з Каракаса ў знак пратэсту супраць вынікаў выбараў. Па той жа прычыне ЗША наклалі на Вэнэсуэлу дадатковыя эканамічныя санкцыі. Прэзыдэнт ЗША Дональд Трамп заклікаў да правядзеньня новых выбараў і спыненьня рэпрэсій у Вэнэсуэле. Акрамя Расеі, вынікі выбараў прызналі таксама Эль-Сальвадор, Куба і Кітай^[6]..

4 жніўня 2018 г. на Мадура было зьдзейсьнены няўдалы замах з выкарыстаньнем БПЛА, да якіх была прымацаваная выбухоўка C4. У спробе замаху на прэзыдэнта падазраюцца шэраг ультраправых груповак і ўрад суседняй Калюмбіі^[7].

15 жніўня 2018 гадоў ў кангрэсе Калюмбіі ў Багаце самаабвешчаны «Вярхоўны суд Вэнэсуэлы ў выгнаньні» прысудзіў прэзыдэнта да 18 гадоў і трох месяцаў зьняволеньня ў турме Рамо Вэрдэ пад Каракасам па абвінавачваньні ў карупцыі і атрыманьні хабару на суму 35 млн даляраў ад бразыльскага будаўнічага канглямэрату Адэбрэхт, Таксама яму прызначаны штраф на суму 25 млн даляраў^[8]^[9].

4 студзеня 2019 году краіны «Групы Лімы» заявілі аб непрызнаньні новага прэзыдэнцкага тэрміну Мадуры. Прадстаўнікі Аргентыны, Бразыліі, Гаяны, Гватэмалы, Гандурасу, Канады, Калюмбіі, Коста-Рыкі, Панамы, Парагваю, Пэру, Сэнт-Люсіі і Чылі падпісалі адпаведны дакумэнт.

10 студзеня 2019 адбылася інаўгурацыя Мадуры^[10], які афіцыйна стаў прэзыдэнтам Вэнэсуэлы ў другі раз. З-за супрацьстаяньня з апазыцыяй Мадура прысягаў у вэнэсуэльскім Вярхоўным судзе, а не ў Нацыянальнай асамблеі.

Крыніцы

^ ^а ^б Nicolás Maduro Moros // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
^ ^а ^б Nicolas Maduro // Munzinger Personen (ням.)
^ ^а ^б ^в кніга
^ Wallenfeldt J. Nicolás Maduro // Encyclopædia Britannica (анг.)
^ The Guardian.com, The Guardian (анг.) — 1999. — ISSN 1756-3224; 1354-4322
^ «Venezuela election: Fourteen ambassadors recalled after Maduro win»
^ В Венесуэле обвинили правые силы в покушении на Мадуро, РИА
^ ВС Венесуэлы в изгнании приговорил Мадуро к 18 годам тюрьмы, пишут СМИ (рас.) РИА Новости Праверана 2018-08-17 г.
^ Deutsche Welle (www.dw.com) (16.08.2018) «Верховный суд Венесуэлы в изгнании» приговорил Мадуро к 18 годам тюрьмы. DW.COM. Праверана 2018-08-17 г.
^ Nicolás Maduro (2019-01-10) #EnVivo | Juramento como Presidente Constitucional para el periodo 2019–2025, en compañía del pueblo venezolano y las delegaciones de Alto Nivel, de los pueblos y gobiernos del mundo.https://www.pscp.tv/w/1nAJEyMozVoJL. @NicolasMaduro. Праверана 2019-01-10 г.

Вонкавыя спасылкі

Нікалас Мадура стаў афіцыйна выконваць абавязкі прэзыдэнта Венесуэлы

[_e6bd7cc8d35d62cc-1] а ^б Nicolás Maduro Moros // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)

[_40ef85282cd1db60-2] а ^б Nicolas Maduro // Munzinger Personen (ням.)

[_039b96873d2c7967-3] а ^б ^в кніга

[_9385ef533c039408-4] Wallenfeldt J. Nicolás Maduro // Encyclopædia Britannica (анг.)

[_35a1cd1bcad25c6f-5] The Guardian.com, The Guardian (анг.) — 1999. — ISSN 1756-3224; 1354-4322

[bbc_22.05.2018-6] «Venezuela election: Fourteen ambassadors recalled after Maduro win»

[7] В Венесуэле обвинили правые силы в покушении на Мадуро, РИА

[8] ВС Венесуэлы в изгнании приговорил Мадуро к 18 годам тюрьмы, пишут СМИ (рас.) РИА Новости Праверана 2018-08-17 г.

[9] Deutsche Welle (www.dw.com) (16.08.2018) «Верховный суд Венесуэлы в изгнании» приговорил Мадуро к 18 годам тюрьмы. DW.COM. Праверана 2018-08-17 г.

[10] Nicolás Maduro (2019-01-10) #EnVivo | Juramento como Presidente Constitucional para el periodo 2019–2025, en compañía del pueblo venezolano y las delegaciones de Alto Nivel, de los pueblos y gobiernos del mundo.https://www.pscp.tv/w/1nAJEyMozVoJL. @NicolasMaduro. Праверана 2019-01-10 г.

[”частковае-11] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная

[”некалькі”-12] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах

[1]

[2]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[1]

[2]

п а р Кіраўнікі сучасных урадаў
Азія	^[1]^[2] Генадзь Гагулія^d Мугамад ібн Рашыд аль-Мактум^d ^[2] Алі Асадаў^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Кабус бэн Саід^d Мугамад Гасан Ахунд^d Мухамад Юнус^d Салман бін Гамад бін Іса Аль Халіфа^d Аль-Мугтадзі Білла^d Цэрынг Табгай^d Фам Мінь Чынь^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Маін Абдулмалік Саід^d Бэньямін Нэтаньягу^d Прабова Субіянта^d Нарэнда Модзі^d Магамад Шыя аль-Судані^d Масуд Пэзэшкіян^d ^[2] Алжас Бэктэнаў^d Хун Манэт^d Кім Ток-хун^d Магамэд бін Абдулрагман Аль Тані^d Нікас Хрыстадулідыс^d Чжоў Эньлай^d Агмад Аль Абдула Аль Саба^d Акылбэк Джапараў^d Пганхам Вібгаван^d Наджыб Мікаці^d Анвар Ібрагім^d Магамэд Муізу^d Луўсанамсрайн Аюун-Эрдэнэ^d Мін Аун Хлайн^d Кхадга Прасад Шарма Алі^d Шабгаз Шарыф^d ^[1] Мухамад Штае^d ^[1]^[2] Канстанцін Джусоеў^d Уналь Устэль^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Юн Сук Ёль^d Магамад бін Салман^d Лоўрэнс Вонг^d ^d Кахір Расулзада^d ^[1] Чжо Жун-тай^d Пэтангтарн Шынаватра^d Сэрдар Бэрдымухамэдаў^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Абдула Арыпаў^d Шанана Гужмаў^d Бонгбонг Маркас^d Раніл Вікрэмэсынге^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Сігэру Ісіба^d Бішэр аль-Хасаўнэ^d
Акіянія	Марк Браўн^d Энтані Албаніз^d Шарлёт Салвай^d ^[2]/ Кір Стармэр^d ^[2]/ Джо Байдэн^d Танэці Маамаў^d Гільда Кэці Гайне^d Дэйвід Адэанг^d Крыстафэр Лаксан^d Сурангель Віпс-малодшы^d Джэймз Марапэ^d Джэрэмія Манэле^d Наомі Матаафа^d Сяосі Савалені^d Фэлеці Тэо^d Сітывэні Рабука^d ^[2]/ Франсуа Байру^d Ўэсьлі Сыміна^d ^[2]/ Габрыель Борыч^d
Афрыка	Абдэльмаджыд Тэбун^d Жуан Ларэнсу^d Макгвэтсі Масысі^d Апалінэр Яахім К’елем дэ Тамбэля^d Жэрвэ Ндыракабуча^d Патрыс Талён^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Раймон Ндонг Сіма^d Адама Бэраў^d Нана Акуфа-Ада^d Амаду Ба Уры^d Руі Дуартэ дэ Бараш^d ^[2]/ Пэдра Санчэс^d Абдулкадэр Каміль Магамэд^d Джудыт Тулука Сумінва^d Хакаіндэ Хічылема^d Эмэрсан Мнангагва^d ^[2]/ Джорджа Мэлёні^d Улісэш Карэя-і-Сылва^d Азалі Асумані^d Жазэф Нгют^d Ўільям Руто^d Рабэр Бэгрэ Мамбэ^d Сэм Матэканэ^d Абдэль Хамід эд-Дубэйба^d Джордж Вэа^d Крыстыян Нцай^d Адрыяна Малеяні^d Лязарус Чаквэра^d ^d Азыз Ахенуш^d Мактар Ульд Дыяй^d Правінд Джагнот^d Гаге Гэйнгаб^d Алі Лямін Зэйн^d Бала Тынубу^d ^[2]/ Мігель Альбукерке^d Сырыль Рамафоса^d Салва Кіір Маярдыт^d Эдуар Нгірэнтэ^d Анатоль Калінэ Макасо^d Хамза Абдзі Барэ^d ^[1] ^d Патрыс Траваада^d Букрая Гамудзі Баюн^d Бакры Гасан Салег^d Давід Сэнге^d Вавэль Рамкаляван^d Усман Санко^d Касім Маджаліва^d Віктуар Дагбэ Тамэга^d Нажла Будэн^d Рабіна Набанджа^d ^[2]/ Франсуа Байру^d Фэлікс Малюа^d Алямай Галіна^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Мануель Аса Нсуе Нсуа^d Ісаяс Афэвэркі^d Расэл Дламіні^d Абій Агмэд Алі^d
Паўднёвая Амэрыка	Гільерма Франкас^d Люіс Арсэ^d Луіс Інасію Лула да Сылва^d Нікаляс Мадура^d ^[2]/^[1]^[1]Кір Стармэр^d Марк Філіпс^d Густава Пэтра^d Сант’яга Пэнья Палясыяс^d Густава Адрыянсэн^d Чан Сантохі^d Люіс Лякалье Пу^d ^[2]/ Франсуа Байру^d ^[2] Габрыель Борыч^d Даніель Набоа^d
Паўночная Амэрыка	Гастан Браўн^d Філіп Дэйвіс^d Мія Мотлі^d Джоні Брысэньё^d ^[2]/ Кір Стармэр^d Алікс Дыд’е Фільм-Амэ^d Сыямара Кастра^d Бэрнарда Арэвалё дэ Леон^d Дыкан Мітчэл^d Рузвэльт Скерыт^d Люіс Абінадэр^d ^[2]/ Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Джо Байдэн^d Джастын Трудо^d Радрыга Чавэс^d Мануель Марэра Крус^d Кляўдыя Шайнбаўм^d ^[2]/ Дык Схоф^d Даніель Артэга^d Хасэ Рауль Муліна^d Наіб Букеле^d Філіп П’ер^d Ральф Гансалвіш^d Тэрэнс Дру^d Кіт Роўлі^d ^[2]/ Франсуа Байру^d Эндру Голнэс^d
Эўропа	^[2] Алі Асадаў^d Эдзі Рама^d Хавіер Эспат Самора^d Нікол Пашыньян^d Карл Нэгамэр^d Мікалай Дэнкаў^d Раман Галоўчанка^d Бор’яна Крышта^d Аляксандар Дэ Кро^d Віктар Орбан^d ^[2] Кір Стармэр^d ^[2] Пэдра Санчэс^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Кірыякас Міцатакіс^d ^[2] Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Сайман Гарыс^d Катрын Якабсдотыр^d ^[2] Джорджа Мэлёні^d Альбін Курці^d Эвіка Сіліня^d Інгрыда Шыманіце^d Даніель Рыш^d Люк Фрыдэн^d Дорын Рэчан^d Робэрт Абэла^d П’ер Дарту^d Альфрэд Канан^d Оляф Шольц^d Эрна Сульбэрг^d ^[2] Дык Схоф^d ^[2] Луіш Мантэнэгру^d Хрыстыян Міцкоскі^d Дональд Туск^d ^[1] Аляксандар Розэнбэрг^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Марчэл Чалаку^d Алесандра Росі^d Робэрт Фіца^d Робэрт Голаб^d Ана Брнабіч^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Дзяніс Шмыгаль^d Пэтэры Орпа^d ^[2] Франсуа Байру^d Андрай Пленкавіч^d Мілайка Спаіч^d Пэтар Фіяла^d Віктар Росі^d Ульф Крыстэрсан^d Крыстэн Міхал^d
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная ^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах