Дакудаў 1
Дакудаў лац. Dakudaŭ | |||||
польск. Dokudów | |||||
Былая ўніяцкая царква | |||||
| |||||
Першыя згадкі: | 1504 | ||||
Краіна: | Польшча | ||||
Ваяводзтва: | Люблінскае | ||||
Павет: | Бельскі | ||||
Гміна: | Белая | ||||
Вышыня: | 139 м н. у. м. | ||||
Насельніцтва: | 281 чал. (2011) | ||||
Часавы пас: | UTC+1 | ||||
летні час: | UTC+2 | ||||
Паштовы індэкс: | 21-500 | ||||
Нумарны знак: | LBI | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д.Каардынаты: 51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д. | ||||
Дакудаў | |||||
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Даку́даў (польск. Dokudów) — вёска ў Польшчы, на рацэ Жарніцы. Уваходзіць у склад гміны Белай Бельскага павету Люблінскага ваяводзтва. Знаходзіцца за 12 км на паўднёвы ўсход ад Белай і за 90 км на паўночны ўсход ад Любліна.
Дакудаў — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны, старажытны замак Вялікага Княства Літоўскага, побач зь мястэчкам праходзіць паўднёва-заходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захавалася царква Сьвятой Параскевы Пятніцы, помнік архітэктуры першай траціны XX ст.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы пісьмовы ўпамін пра Дакудаў (пад назвай Леўкава) датуецца 1504 годам, калі Леў Багавіцін надаў ёй Магдэбурскае права. Паводле прывілею вялікага князя Аляксандра тут дазвалялася штогод праводзіць кірмаш і збудаваць замак на месцы старога гарадзішча. Пад 1529 годам мястэчка ўпамінаецца ўжо пад назвай Дакудаў.
Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Дакудаў увайшоў у Берасьцейскі павет Берасьцейскага ваяводзтва. У XVI ст. у мястэчку дзеяў праваслаўны манастыр[1], які прыняў Берасьцейскую унію. У 1696 годзе ў Дакудаве з фундацыі Караля Станіслава Радзівіла збудавалі новую драўляную царкву. Да 1700 году мястэчка страціла Магдэбурскае права[2].
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Дакудаў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, ува Ўладаўскім павеце Седлецкай губэрні. Гэта адарвала мястэчка ад губэрняў зь пераважна беларускім насельніцтвам. На 1827 год у Дакудаве было 93 будынкі. У 1875 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перавялі тутэйшую царкву пад уладу свайго ўрадавага сыноду (Маскоўскага патрыярхату).
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Дакудаў занялі войскі Нямецкай імпэрыі, папярэдне яго разам з царквой спалілі расейскія войскі.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Дакудаў апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У 1928—1932 гадох тут збудавалі новую ўніяцкую царкву. З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў 1939 годзе Дакудаў занялі войскі Трэцяга Райху.
У 1944 годзе Дакудаў занялі савецкія войскі, па чым яго зноў перадалі Польшчы. У 1947 годзе тутэйшую царкву перарабілі пад касьцёл[3].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- XIX стагодзьдзе: 1827 год — 561 чал.[4]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 281 чал.
Турыстычная інфармацыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Капліца прыдарожная
- Могілкі старыя праваслаўныя
- Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1928—1932, цяпер касьцёл Сьвятой Праксэды)
Страчаная спадчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1696)
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Інтэр’ер былой царквы
-
Прыдарожная капліца
-
Капліца на могілках
-
Магіла айца Бжускі
Асобы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Станіслаў Бжуска (1832—1865) — каталіцкі сьвятар, генэрал і капэлян часоў нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў
- Амфілохі (Вакульскі) (1862—1933) — праваслаўны сьвятар і япіскап, місіянэр
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Pawluczuk U.A. Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. — Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007. S. 25.
- ^ Krzysztofik R. Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna. — Katowice, 2007. S. 28—29.
- ^ Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska / red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński. — Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006. S. 53-54.
- ^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 93.
|