Ветразь (архітэктура)
Ветразь (у архітэктуры) — частка скляпеньня ў выглядзе трыкутніка, элемэнт купальнай канструкцыі, з дапамогай якога ажыцьцяўляецца пераход ад прастакутніка асновы да купала або барабана. Выгнутая паверхня ў купальнай канструкцыі нагадвае напоўнены ветрам карабельны ветразь. У драўляным дойлідзтве пры дапамозе ветразяў ажыцьцяўляўся пераход ад чацьвярыка да васьмярыка.
У будынках на тэрыторыі Беларусі пачалі выкарыстоўвацца з XI ст., асаблівае пашырэньне атрымалі ў архітэктуры Адраджэньня, барока, клясыцызму[1].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва: Дапаможнік для вучняў / Уклад. Б. А. Лазука. — Мн.: Беларусь, 2001.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва: Дапаможнік для вучняў / Уклад. Б. А. Лазука. — Мн.: Беларусь, 2001. ISBN 985-01-0124-5.