Kimya fəlsəfəsi

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç

Kimya fəlsəfəsi — fəlsəfənin əsas anlayışları, inkişaf problemlərini və elmin bir hissəsi kimi kimya metodologiyasını öyrənən bir bölməsidir. Elm fəlsəfəsində kimyəvi problemlər fizika fəlsəfəsi və insan biliyinə gətirib çıxaran həddindən artıq idrak vəziyyətlərinin təzahür etdiyi riyaziyyat fəlsəfəsindən daha təvazökar bir yer tutur.

Kimyəvi biliklərin inkişafı və kimya təməl konsepsiyalarının təkamülünün fəlsəfi təhlili kimya fəlsəfəsində mühüm rol oynayır. Bu analizdə mühüm rolu kimya elminin inkişafı üçün konseptual sistemlər nəzəriyyəsini yaradan və inkişaf etdirən görkəmli rus kimyaçısı və filosofu V.İ.Kuznetsov oynamışdır[1][2].

Mütləq ideyanın formalaşma tarixini təsvir edən Hegelin “Məntiq” də üç növ “obyektivlik” — mexanizm, kimya və orqanizm qeyd olunur.

" Məsələnin mahiyyəti, bəziləri (kimyəvi və bioloji) daha yüksək, digəri (kvant-mexaniki, yəni fiziki) daha aşağı görünən maddənin müxtəlif hərəkət formaları arasındakı düzgün əlaqəni aydınlaşdırmaqdır.
Б. М. Кедров
"

Kimya ilə fizika arasındakı əlaqənin fəlsəfi problemləri

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Kvant mexanikası faktiki olaraq kimya problemlərini tətbiqi riyaziyyat problemlərinə qədər azaldır[3]. Q.M. Şvab bu vəziyyəti kimyanın nəzəri və idrak böhranı adlandırdı. Bununla birlikdə, kimyəvi fenomenlər mürəkkəbliyinə görə fiziki hadisələrlə azaldır.

“Bir fizik üçün bir maddə ən çox sadəcə maraq fəaliyyətinin baş verdiyi arenadır; fərqli maddələrə yalnız müşahidə olunan fenomen tamamilə fərqli yollarla davam etdiyi təqdirdə, prosesin fərqli modellərinin yaradılması tələb olunduqda müraciət edəcəkdir. Kimyaçı maddə ilə və xüsusilə vacib olan maddələr seriyası ilə maraqlanır. Hidrogen atomu metil, etil, propil və s. və ya kalium, rubidium, sezyum ilə əvəz olunduqda mülkiyyətə (reaktivlik, ərimə nöqtəsi, elektrik keçiriciliyi və s.) Nə olur? - bu bir kimyaçı üçün hər zaman vacib olan və ümumiyyətlə fiziki bir yanaşmada ortaya çıxmayan bir sualdır ”(PM Zorkiy)[4].

“Kimyanın müstəqilliyi, bu və ya digər dərəcədə təməl fiziki qanunlarla uyğun olsa da, bunlardan qəti şəkildə əməl etməməsinə baxmayaraq, muxtar modellərdən istifadə etməsinə əsaslanır[5]. Vəziyyətin mürəkkəbliyi, müasir kimya elmində fərqli, zəif koordinasiya edilmiş və bəzən hətta birbaşa zidd olan model və anlayışların bir arada olması ilə daha da ağırlaşır ”(P. M. Zorkiy).

Kimyada, yalnız fiziki dinamik və statik qanunlara endirilə bilməyən kimyəvi çevrilmələr zamanı aşkar olunan yeni səbəbkarlıq formaları özünü göstərir. Bu səbəbkarlıq formaları kimyəvi çevrilmələr səviyyəsində özünü göstərir. Məsələn, kimya, tarazlıq vəziyyətini pozmadan prosesi sürətləndirə və ya ləngidə bilən reaksiyaların katalitik nəzarəti mümkündür[6].

  1. Weisberg, M. (2001). Why not a philosophy of chemistry? Arxivləşdirilib 2016-06-25 at the Wayback Machine American Scientist. Retrieved April 10, 2009.
  2. Scerri, E.R., & McIntyre, L. (1997). The case for the philosophy of chemistry. Arxivləşdirilib 2015-11-25 at the Wayback Machine Synthese, 111: 213–232. Retrieved April 10, 2009 from http://philsci-archive.pitt.edu/archive/00000254/ Arxivləşdirilib 2015-11-25 at the Wayback Machine
  3. Scerri, Eric R. Collected Papers on Philosophy of Chemistry. London: Imperial College Press. 2008. ISBN 978-1-84816-137-5.
  4. Schummer, Joachim. (2006). Philosophy of science. In Encyclopedia of philosophy, second edition. New York, NY: Macmillan.
  5. Ebbing, D., & Gammon, S. (2005). General chemistry. Boston, MA: Houghton Mifflin.
  6. Pavia, D., Lampman, G., & Kriz, G. (2004). Organic chemistry, volume 1. Mason, OH: Cenage Learning.

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]