jan
Vascu
[editar]
Pronunciación y silabación: [ xan ] ~ [ ʝan ] ~ [ d͡ʒan ]
Etimoloxía: A esta pallabra fálta-y la etimoloxía.
Sustantivu
[editar]
inanimáu - nominativu jan, definíu singular jana, definíu plural /ergativu singular janak
Sinónimos
Declinación
declinación de jan
| indefiníu | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| absolutivu | jan | jana | janak |
| ergativu | janek | janak | janek |
| xenitivu | janen | janaren | janen |
| dativu | jani | janari | janei |
| comitativu | janekin | janarekin | janekin |
| benefactivu | janentzat | janarentzat | janentzat |
| causativu | janengatik | janarengatik | janengatik |
| instrumental | janez | janaz | janez |
| inesivu | janetan | janean | janetan |
| locativu | janetako | janeko | janetako |
| adlativu | janetara | janera | janetara |
| terminativu | janetaraino | janeraino | janetaraino |
| directivu | janetarantz | janerantz | janetarantz |
| alverbial | janetarako | janerako | janetarako |
| ablativu | janetatik | janetik | janetatik |
| partitivu | janik | ||
| prolativu | jantzat |
Verbu
[editar]jan; presente jaten; futuru jango; curtiu jan; sustantivu verbal jate