ur
Vascu
[editar]
Pronunciación y silabación: [ uɾ ]
Etimoloxía: Desconocida.
Sustantivu
[editar]
inanimáu - nominativu ur, definíu singular ura, definíu plural /ergativu singular urak
- Agua (H2O).
Declinación
declinación de ur
| indefiníu | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| absolutivu | ur | ura | urak |
| ergativu | urek | urak | urek |
| xenitivu | uren | uraren | uren |
| dativu | uri | urari | urei |
| comitativu | urekin | urarekin | urekin |
| benefactivu | urentzat | urarentzat | urentzat |
| causativu | urengatik | urarengatik | urengatik |
| instrumental | urez | uraz | urez |
| inesivu | uretan | urean | uretan |
| locativu | uretako | ureko | uretako |
| adlativu | uretara | urera | uretara |
| terminativu | uretaraino | ureraino | uretaraino |
| directivu | uretarantz | urerantz | uretarantz |
| alverbial | uretarako | urerako | uretarako |
| ablativu | uretatik | uretik | uretatik |
| partitivu | urik | ||
| prolativu | urtzat |