Saltar al conteníu

Xunión (Guerra de Secesión)

De Wikipedia
Mapa de la división de los estaos na Guerra de Secesión (1861–1865). N'azul escuru, los estaos de la Xunión; n'azul claru los estaos de la frontera, los estaos de la Xunión que permitíen la esclavitú y l'antiesclavista Virxinia Occidental; en colloráu los estaos confederaos. Les fasteres ensin color yeren daquella territorios de los Estaos Xuníos nun organizaos entá con una estructura estatal.

El términu Xunión fai referencia, demientres la guerra civil d'Estaos Xuníos o Guerra de Secesión (1861-1865), a los Estaos Xuníos d'América. La Xunión, tamién conocida como el Norte, formábenla nesi tiempu el gobiernu nacional del presidente Abraham Lincoln y los 20 estaos llibres y los 5 estaos de frontera que lu sofitaben. Llamábense estaos llibres (free state) a aquellos nos que taba prohibida la esclavitú, que yeren, por orde cronolóxicu d'abolición de la esclavitú: Pennsylvania, Connecticut, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island, Vermont, Nueva York, Ohio, Nueva Jersey, Indiana, Illinois, Maine, Michigan, Iowa, Wisconsin, California, Minnesota, Oregón y Kansas. Llamábense estaos de frontera (border state) a estaos esclavistes que, sicasí, nun se separtaron de la Xunión ni se xunieron, poro, a la Confederación, y llendaben al norte con estaos llibres y al sur con estaos esclavistes: Delaware, Maryland, Kentucky, Missouri y Virxinia Occidental, un nuevu estáu dixebráu de la Virxinia esclavista pola so oposición a la esclavitú. L'oxetivu principal de la Xunión foi la derrota y desaniciu de los Estaos Confederaos d'América, nomaos coloquialmente la Confederación o el Sur.

L'exércitu de la Xunión foi una institución de nueva creación formáu poles poques unidaes que daquella tenía l'exércitu regular d'Estaos Xuníos conxuntamente coles milicies estatales. Los estaos de frontera eran básicos como base de suministros na retaguardia pa la invasión del territoriu confederáu pola Xunión, y Lincoln decatose desiguida de que nun diba poder ganar la guerra si nun los controlaba[1]; especialmente Maryland, asitiáu al norte de la capital federal, Washington. El Noreste y los estaos más septentrionales del Mediu Oeste proporcionaben los recursos industriales necesarios pa caltener una guerra, amás de financiación pal esfuerciu bélicu. El Mediu Oeste aportaba soldaos, comida, caballos, financiación y campos d'entrenamientu, y había hospitales militares per ende. La mayoría los estaos tenían gobernadores del Partíu Repubicanu, que sofitaben con firmeza l'esfuerciu bélicu y reprimieron a los sos ciudadanos contrarios a la guerra en 1863-64[2]. El Partíu Demócrata apoyó con fuerza la guerra al entamar esta, pero en 1862 dividióse ente una facción probélica y otra pacifista, los conocíos como demócrates pacifistes, de los que los más estremistes, partidarios de roblar la paz de secute, yeren los nomaos Copperheads[3]. Los demócrates tuvieron un gran avance nes eleiciones estatales de 1862, especialmente en Nueva York, pero pal añu siguiente perdieron puxu, especialmente n'Ohio, d´aú yeren dos de los sos principales cabezaleros, los Clement L. Vallandigham y Alexander Long. En 1864 los republicanos camudaron el nome del partíu, faciendo campaña presidencial embaxu'l nome de Partíu de Xunión Nacional (National Union Party). Esto animó a votar a Lincoln a munchos soldaos y a los demócrates favoratibles a la guerra[4], y permitió-y ganar de forma aplastante al candidatu demócrata George B. McClellan.

Los años de la guerra foron bastante prósperos nos estaos de la Xunión, sacante naquelles zones aú había batalles o grupos guerrilleros confederaos importantes. La creación de riqueza viose estimulada pol gran gastu económicu del gobierno federal y pola creación d'un sistema bancariu nacional nuevu. Los estaos de la Xunión invirtieron bien de perres y esfuerciu n'organizar l'apoyu psicolóxicu y social que les vilbes de los soldaos, los sos huérfanos, y ellos mesmos cuando volvíen de la guerra mancaos o mutilaos, necesitaben. Munchos soldaos foron a lluchar como voluntarios, pero de magar 1862 munchos facíenlo pa evitar la llamada a quintos, ofreciéndose a lluchar aprovechando les recompenses que munchos gobiernos llocales y estatales ufríen a los voluntarios primero de ser forciaos a ello. La resistencia escontra'l reclutamientu obligatoriu foi importante en delles grandes ciudaes, especialmente en Nueva York, na qu'hebo grandes manifestaciones y revueltes de protesta en xunetu de 1863, y tamién nes zones mineres de carbón de Pennsylvania.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Lincoln A, The Papers And Writings Of Abraham Lincoln, Volume 2: 1860 - 1865, p. 94. ISBN 978-3849679682
  2. Smith MT, Engle SD, Review of GATHERING TO SAVE A NATION: Lincoln and the Union's War Governors. Louisiana History: The Journal of the Louisiana Historical Association, 59;(3):361-3. ISSN 0024-6816
  3. Thomas BP, Abraham Lincoln: A Biography, p.377. SIU Press, 2008. ISBN 978-0809328871
  4. Thomas BP, Abraham Lincoln: A Biography, p.428. SIU Press, 2008. ISBN 978-0809328871

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]