Usuardo
Usuardo | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | I de mileniu |
| Nacionalidá | Imperiu carolinxu |
| Muerte | París, 23 de xineru de 877 |
| Estudios | |
| Llingües falaes | llatín |
| Oficiu | haxógrafu, monxu |
| Trabayos destacaos |
Martirologio de Usuardo (es)  |
| Creencies | |
| Orde relixosa | Orde de San Benitu |
 | |
Usuardo, Usuard en francés, llatinizáu Usuardus Sangermaniensis (I de mileniu – probablemente 23 de xineru de 877, París) foi un monxu y escritor benedictín de l'Abadía de Saint-Germain-des-Prés y una de les figures del Renacimientu carolinxu. Amás de la so propia obra, la fonte historiográfica que da noticia de la so vida ye Aimonio, monxu de la mesma abadía (ca. 871).[1]
En 858 foi unviáu por Hilduino, l'abá del so monesteriu, xunto con Odelardo (o Odilardo), pa llograr reliquies n'España. Primeramente pretendíen consiguir les de San Vicente, que creíen poder alcuéntrase en Valencia, pero arrenuncien d'ello al enterase de que fueren treslladaes a Benevento. El conde Hunifredo de Barcelona apúrre-yos una carta d'encamientu p'Abd al-Uwar, gobernador de Zaragoza, que-yos dexa viaxar hasta Córdoba, la capital del Emirato, onde l'obispu Saúl o Saulo ufiérta-yos les reliquies de trés de los mártires de Córdoba mártires mozárabes, Jorge, Aurelio y Natalia (executaos en 852).[2] Cuando, a la fin de la so vida, Usuardo escriba la so obra, va incluyir a trenta y dos del mediu centenar de mártires cordobeses.[3] Tamién caltuvieron rellación con Eulogio de Córdoba, l'abá Sansón de Peñamelaria y con un notable cordobés llamáu Leovixildu.[4]
Ente les llocalidaes españoles poles que pasaron Usuardo y Odelardo tuvo tamién Toledo, a onde l'emir Muhammad I de Córdoba realizó una espedición que foi aprovechada polos monxos pa entamar el so regresu.[5]
En dalgún momentu del so viaxe recibieron la información del descubrimientu de la tumba del apóstol Santiago en Compostela (ermitañu Pelayo, añu 813).[6]
A la so vuelta a Francia axuntar cola so comunidá monástica en Emaut (diócesis de Sens), yá que Saint Germain fuera quemáu polos normandos. Nel añu 863 volvieron toos a l'abadía reconstruyida, onde fueron asitiaes les reliquies. La fama qu'adquirió fixo que'l rei Carlos el Calvo encargára-y la redaición d'un Martiroloxu, que ye la única obra que s'atribúi.[7]
Martiroloxu de Usuardo
[editar | editar la fonte]La dedicatoria del testu, dirixida al rei, paez preceder en pocu al fallecimientu del autor. D'esta obra tomó'l martiroloxu romanu. Circuló con muncho ésitu a lo llargo de tola Edá Media, como atestigüen los numberosos manuscritos calteníos.[8] Esti martiroloxu toma dellos elementos del d'Adón de Viena y de una versión lionesa aumentada del de Beda, atribuyida al archidiácono Floro de Lyon.[9] La fonte utilizada pa los mártires cordobeses son les mesmes Actes redactaes por San Eulogio y que Usuardo y Odilardo traxeron de Córdoba xunto a les reliquies (Passio sanctorum martyum Georgii monachi, Aurelii atque Nathaliae).[10]
Ediciones
[editar | editar la fonte]Estes ediciones facer a partir del manuscritu llamáu "orixinal" (ms. Paris, B.N. lat. 13745), consideráu como'l más fiable, sía o non autógrafu.
- Ed. de Jacques Bouillart, Paris, 1718
- Ed. de Jean-Baptiste du Sollier,
- Ed. del ablaya Jacques-Paul Migne, Patroloxía Llatina, 123, p. 599-987, que puede consultase en Documenta Catholica Omnia
- Edición de J. Dubois, -y martyrologe d'Usuard. Texte et commentaire, Bruxelles, 1965.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- H. Quentin, Les martyrologes historiques du Moyen Âge, Paris, 1908
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ De translatione sanctorum martyrum Georgii monachi, Aurelii et Nathaliae ex urbe Corduba Parisios, citáu en Pedro Herrera Roldán, Introducción a les Obres completes d'Eulogio de Córdoba, Akal, 2005, pg. 231 y ss. Juan Carlos Lara Llamera, El rellatu del treslláu de los santos mártires Jorge, Aurelio y Natalia - un pervalible escritu haxográficu y documental históricu de mediaos de sieglu IX, en Hispania sacra, ISSN 0018-215X, Vol. 51, Nº 103, 1999 , páxs. 55-90
- ↑ Cronoloxía histórica
- ↑ Edward Colbert, LA BIBLIOGRAFÍA SOBRE LA ESPAÑA MOZÁRABE
- ↑ Herrera, op. cit.
- ↑ Herrera, op. cit.
- ↑ Ivan Muñiz, ESCONTRA UNA ARQUEOLOXÍA DE LA CULTURA. PATRONES DE MOVILIDÁ INTELECTUAL ENTE ASTURIES Y FRANCIA (SIEGLOS v-xiii d.C.)
- ↑ EL&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=onepage&q=aimoin%20usuardo&f=false Usuardo de Saint Germain, en Biografía eclesiastica completa, 1865, pg. 906 y ss.
- ↑ Henri Quentin suministra una llista parcial, cf. Martyrologes historiques, 1908, pp. 675-677
- ↑ en:Florus of Lyon
- ↑ Herrera, op. cit.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Martiroloxu de Usuardo n'Enciclopedia católica on line.
Datos: Q3552715