Saltar al conteníu

Plectrophenax nivalis

06-11-2021 00:00
De Wikipedia
Plectrophenax nivalis
escribana la ñeve
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Emberizidae
Xéneru: Plectrophenax
Especie: P. nivalis
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Sinonimia
Passerina nivalis
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Güevos de Plectrophenax nivalis

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. La escribana la ñeve[2] (Plectrophenax nivalis) ye una especie d'ave paseriforme de la familia Emberizidae. Habita nel árticu y nun área acutada del hemisferiu norte. Hai pequeñes poblaciones aisllaes nos picos de los montes na rexón nórdica, incluyendo los Cairngorms nel centru d'Escocia y nes Montaña San Elías na frontera sur d'Alaska.[3] Vuela n'Asturies.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  • Passerina nivalis

El so hábitat natural ye la tundra, los pandoriales ensin árboles y los montes pelaos. Ye una ave migratoria, yá que pasa l'iviernu más al sur en zones más templaes, principalmente nes mariñes marines o nos montes baxos, anque pueden invadir les tierres de cultivu. Pel iviernu forma enormes bandaes.[3]

Tien un tamañu medianu con ales enforma grandes pa una ave de la so especie, con quince a dieciocho centímetros de llongura con un valumbu de 32 a 38 centímetros, y un pesu de ventiséis a cincuenta gramos. En vuelu, puede identificar fácilmente poles enormes manches blanques que presenten les sos ales. El machu ye inconfundible cuando s'atopa en dómina de reproducción, yá que'l so plumaxe ye dafechu blancu col llombu negru; la fema na dómina de reproducción ye negra abuxada onde'l machu ye dafechu negru. Col plumaxe d'iviernu, dambos xéneros presenten plumes motudes, corites y blanques na parte cimera, siendo los machos más blancos que les femes. Los pitucos son mariellos con negru, y dafechu negros mientres el branu nel casu de los machos. A diferencia de la mayor parte de los paseriformes tien les ales afeches pal so fríu hábitat. Nengún otru paseriforme puede pasar l'iviernu tan al norte, descontando al cuervu común.[3][4]

El so cantar ye un xiblíu inconsistente carauterísticu, que s'oi como "per,r,r,rit" y el trino típicu de los Plectrophenax, similar a "hudidi fiit fiit fiiw hudidi".

Constrúi'l so avolumáu nial nos resquiebros de les roques. Los güevos son verde azulaos, enllordiaos de marrón, y ruémpense depués de dolce a trece díes. Los pitucos pueden volar depués de dolce a catorce díes de la so nacencia.[4]

Esisten cuatro subespeciey, que difieren llevemente nel patrón del plumaxe de los machos en dómina de reproducción:[3]

  • Plectrophenax nivalis nivalis. Habita l'Árticu européu y norteamericanu. Tien una cabeza blanca, y un cuerpu mayormente negru con una pequeña zona blancucia.
  • Plectrophenax nivalis insulae. Vive n'Islandia, nes Islles Feroe y n'Escocia. La so cabeza ye blanca con un collar negru, y el cuerpu ye negru.
  • Plectrophenax nivalis vlasowae. Habita'l norte d'Asia. La cabeza ye blanca y la mayor parte del cuerpu presenta la mesma coloración.
  • Plectrophenax nivalis townsendi. Vive nes islles Aleutianes, en Kamchatka, y nel este de Siberia. Ye similar al vlasowae, pero un pocu más grande de tamañu.

Mientres la postrera yera del xelu, l'escribán nival esvalixa a lo llargo d'Europa continental.[5]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Escribana de la ñeve, Plectrophenax nivalis
  2. URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Byers, C., Olsson, O., & Curson, J. (1995). Buntings and Sparrows. Pica Press ISBN 1-873403-19-4.
  4. 4,0 4,1 Snow, D. W. & Perrins, C. M. (1998). The Birds of the Western Palearctic Concise Edition. OUP ISBN 0-19-854099-X.
  5. Tomek, T., & Bocheński, Z. (2005). Weichselian and Holocene bird remains from Komarowa Cave, Central Poland. Acta Zoologica Cracoviensia 48A (1-2): 43-65. PDF fulltext

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Lyon, B., & Montgomerie, R. 1995. Snow Bunting and McKay's Bunting (Plectrophenax nivalis and Plectrophenax hyperboreus). In: The Birds of North America, Non. 198–199. (A. Poole and F. Gill, eds.). The Academy of Natural Sciences, Philadelphia, and The American Ornithologists’ Union, Washington, D.C.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]