Mario Servio Honorato

Mario Servio Honorato
Vida
Nacimientu	363 (greg.)
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	sieglu de IV
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	gramático (es) , filólogu, poeta

Mauro Servio Honorato o a cencielles Servio (en llatín, Maurus Servius Honoratus) foi un gramáticu paganu de finales del sieglu IV,^[3] cola reputación na so dómina de ser l'home más instruyíu de la so xeneración n'Italia. Foi l'autor d'un llibru de comentarios sobre Virxiliu: In tria Virgilii Opera Expositio (Esposición de trés obres de Virxiliu), publicáu en 1471 por Bernardo Cennini (1414 - 1498) y que foi'l primer manuscritu impresu en Florencia.

Nes Saturnalia de Macrobio, apaez Servio como unu de los interlocutores, amosando les alusiones a esta obra y una carta de Simmaco, que yera paganu.

Comentarios sobre Virxiliu

El comentariu sobre Virxiliu hai pervivido en dos tradiciones manuscrites distintes. La primera ye una comentariu relativamente curtiu, que s'atribúi a Servio na superscripción de los manuscritos y por aciu otres evidencies internes. Una segunda clase de manuscritos, toos ellos procedentes de los sieglos X y XI, inclúin el mesmu testu nun comentariu bien ampliáu. Les bayuroses amiestes tien un estilu qu'oldea col orixinal, nun llevando nengunu d'estos manuscritos el nome de Servio. «El material añadíu ye de xuru antiguu, fecháu nuna dómina pocu alloñada de Servio, y fundáu en gran midida en lliteratura histórica y anticuaria que nun se caltién. L'autor ye anónimu y probablemente cristianu.»^[4] Un tercer tipu de manuscritos, escritos na so mayor parte n'Italia, da'l testu central con escolios interpolados, lo que demuestra la duradera utilidá del Virgilii Opera Expositio.

L'auténticu comentariu de Mario Servio Honorato ye n'efeutu la única edición completa esistente d'un autor clásicu escrita enantes del colapsu del Imperiu romanu d'Occidente. Ta construyida en gran parte sobre'l principiu d'una edición moderna, basándose parcialmente nuna amplia lliteratura crítica virgiliana, muncha de la cual namái conocer gracies a fragmentos y datos calteníos nesti comentariu. Los avisos del testu de Virxiliu, anque escasamente son autorizaos polos manuscritos esistentes, que se remonten a la dómina de Servio ya inclusive más allá, apurren información pervalible sobre les antigües revisiones y crítiques testuales de Virxiliu. Na interpretación gramatical del llinguaxe del so autor, Servio nun s'alza sobre les ríxides y alteriaes sotileces del so tiempu, mientres los sos etimoloxíes, como ye natural, violen les lleis modernes del soníu y el sentíu en favor de los excursos creativos.

En particular, Servio merez reconocencia por llantar cara a los método alegóricos dominantes d'esposición del testu. Pal anticuariu y l'historiador, el valor perdurable de la so obra xaz na so preservación de fechos de la hestoria, la relixón, les antigüedaes y el llinguaxe romanos, que de nun ser por él habríense perdíu. Bona parte de la erudición de Varrón y otros antiguos investigadores caltúvose nes sos páxines.

Otres obres

Aparte del comentariu virgiliano, caltiénense otres obres de Servio: una coleición de notes sobre la gramática (Ars grammatica) d'Elio Donato,^[5] un tratáu sobre les terminaciones métriques en versu (De finalibus) y un tratáu sobre les distintes métriques poétiques (De centum metris).

La edición de Georg Thilo y Hermann Hagen (1878-1902) sigui siendo la única de la obra completa de Servio. Anguaño ta en desenvolvimientu la edición de Harvard (Servianorum in Vergili Carmina Commentariorum Editio Harvardiana).

Notes

↑ ^1,0 ^1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ La educación cristiana de los sieglos IV y V nun dio gramáticos.^{[ensin referencies]}
↑ «Servius Maurus Honoratus», Encyclopaedia Britannica
↑ Donato ye recordáu polos cristianos como'l tutor de Jerónimo de Estridón.

Bibliografía

Rand, Y. K. (1916). «Is Donatus's Commentary on Virgil Lost?». Classical Quarterly (10): páxs. 158-164.
Llista completa de los manuscritos de Servio, publicada por John J. Savage en dos partes:
- Savage, John J. (1932). «The Manuscripts of the Commentary of Servius Danielis on Virgil». Harvard Studies in Classical Philology (43): páxs. 77-121.
- Savage, John J. (1934). «The Manuscripts of Servius's Commentary on Virgil». Harvard Studies in Classical Philology (45): páxs. 157-204.

Enllaces esternos

Servio nel Proyeutu Perseus.
- Comentarios de la "Eneida" (In Vergilii Aeneidem commentarii).
  - Testu llatín, con índiz electrónicu, nel Proyeutu Perseus. Emplegando'l rótulu activu "aponderái", que se topa na parte cimera derecha, llógrase ayuda n'inglés col vocabulariu llatín del testu.
  - Testu parcial llatín (Llibru I) en Wikisource.
- Comentarios de les "Xeórxiques" (In Vergilii Georgica commentarii).
  - Testu llatín, con índiz electrónicu, nel Proyeutu Perseus, coles carauterístiques indicaes enantes.
- Comentarios de les "Bucóliques" (In Vergilii Bucolica commentarii).
  - Testu llatín nel Proyeutu Perseus.

[0a9cddf682da97fed9648c7eed07444b044a0d13-1] 1,0 ^1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[4b20e11ca85207bb4b2c1ea693f072bd0e7850b3-2] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[3] La educación cristiana de los sieglos IV y V nun dio gramáticos.^{[ensin referencies]}

[4] «Servius Maurus Honoratus», Encyclopaedia Britannica

[5] Donato ye recordáu polos cristianos como'l tutor de Jerónimo de Estridón.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]