Saltar al conteníu

Loyola de Palacio

De Wikipedia
Loyola de Palacio
eurodiputada

20 xunetu 1999 - 15 setiembre 1999
Distritu: España
Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1999
Comisario europeo de Energía (es) Traducir

1999 - 2004
Comisario europeo de transportes (es) Traducir

1999 - 2004
diputada d'España

14 marzu 1996 - 19 xunetu 1999 - Manuel González Herrero
Distritu: Segovia
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1996
diputada d'España

16 xunu 1993 - 27 marzu 1996
Distritu: Segovia
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1993
diputada d'España

8 payares 1989 - 29 xunu 1993
Distritu: Segovia
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1989
senadora d'España

Vida
Nacimientu Madrid16 de setiembre de 1950[1]
Nacionalidá España
Muerte Madrid13 d'avientu de 2006[2] (56 años)
Causa de la muerte cáncanu de pulmón
Familia
Padre Luis María de Palacio y Palacio
Madre Luisa Mariana del Valle-Lersundi y del Valle
Hermanos/es Ana Palacio
Familia
Estudios
Estudios Universidá Complutense de Madrid
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticaabogada
Llugares de trabayu Estrasburgu, Bruxeles y Madrid
Premios
Creencies
Partíu políticu Partido Popular
Cambiar los datos en Wikidata

Ignacia de Loyola de Palacio y del Valle Lersundi (16 de setiembre de 1950Madrid – 13 d'avientu de 2006Madrid) foi una política española. Foi la primer muyer Ministra d'Agricultura d'España y la primer española en ser vicepresidenta de la Comisión Europea. La so hermana ye la tamién exministra Ana Palacio.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Loyola de Palacio del Valle Lersundi nació en Madrid nel añu 1950. El so bisagüelu foi Montés de Palacio (casáu con Isabel de Epalza y Palacio) inxenieru que collaboró col so hermanu l'inxenieru y arquiteutu vascu-francés Alberto de Palacio na creación y diseñu de la Ponte Colgante de Portugalete (Patrimoniu de la Humanidá).

Loyola estudió los sos primeros años nel Llicéu Francés. Llicenciada en Derechu pola Universidá Complutense de Madrid, yera tamién doctora honoris causa n'Economía Marítima y Tresportes pola Universidá de Xénova.

Dos díes depués de cumplir 22 años, en setiembre de 1972, Luisa, la so madre, morría de cáncer de pulmón, la mesma enfermedá qu'años dempués acabaría cola so vida. Loyola, la tercera de 7 hermanos, tendríase qu'ocupar a partir d'esi momentu de los sos hermanos.

A los 27 años, convertir na primer Secretaria Xeneral (entós nun esistía la figura del Presidente) de Nueves Xeneraciones, organización de la que foi fundadora, d'Alianza Popular, cargu qu'ocupó ente 1977 y 1978.

Ente 1979 y 1982 ocupó la Secretaria Xeneral Téunica de la Federación d'Asociaciones de la Prensa. Al añu siguiente, entró na política activa ocupando la Secretaria Xeneral Téunica del Grupu Parllamentariu Popular del Congresu y del Senáu dende 1983 hasta 1986.

De 1986 a 1989 foi senadora por Segovia y voceru axuntu del Grupu Popular nel Senáu.

Foi vocera axunta a Rodrigo Rato del PP nel Congresu dende 1990 hasta 1996, añu en que tres la victoria popular foi nomada ministra.

Nes eleiciones celebraes en 1989 llogra l'acta de Diputada por Segovia y ocupa el cargu de Voceru axuntu del Grupu Popular nel Congresu, cargo esti postreru qu'abandona en 1996 cuando José María Aznar nomar Ministra d'Agricultura, Pesca y Alimentación nel primer gobiernu del Partíu Popular en ganando les eleiciones xenerales celebraes esi añu.

Mientres la so xestión como ministra apaeció'l llamáu fraude del llinu que la so instrucción tuvo a cargu del xuez Baltasar Garzón mientres cinco años.[6] Plantégase un delitu de falsedá documental alcordada pa partise subvenciones europees pal cultivu del llinu,que la so superficie cultivada amontóse considerablemente. Mientres l'añu 2006 los tribunales dictaminaron que Loyola de Palacio yera inocente en dichu proceso. L'Audiencia Nacional absolvió a tolos acusaos y el Tribunal Supremu confirmó la sentencia absolutoria'l 23 d'abril de 2007. L'escándalu saltó a la palestra en 1999, añu en qu'encabezaba la llista popular al Parllamentu Européu, pero estes eleiciones ganar con mayoría absoluta y convirtióse na primer y única española vicepresidenta de la XE.

Vicepresidenta de la Comisión Europea

[editar | editar la fonte]

En 1999 abandonó'l Ministeriu d'Agricultura pa ser cabeza de cartelu del PP a les eleiciones al Parllamentu Européu. Tres la so victoria neses eleiciones, foi designada xefa de la Delegación española del PP nel parllamentu européu, hasta que foi nomada Vicepresidenta de la Comisión Europea responsable de les Rellaciones col Parllamentu Européu y comisaria de Tresportes y Enerxía, cargu que desempeñó hasta 2004.

N'abandonando'l cargu na Comisión Europea, ocupó la presidencia del Conseyu de Política Esterior del Partíu Popular, amás de ser miembru del grupu d'altu nivel de la Xunión Europea y presidenta del think tank del Partíu Popular Européu.

La carrera política de Loyola de Palacio tuvo relevancia nacional ya internacional. Foi la primer muyer n'ocupar el cargu de Vicepresidenta de la Comisión Europea. Foi la impulsora de los tresportes na XE y del proyeutu Galileo, ente otros. Amás, foi la primer política en tener una bitácora n'Europa.[7]

El so nome sonó pa ser socesora de José María Aznar al frente del Partíu Popular.[8] Tamién foi citada como posible candidata a lehendakari del Gobiernu Vascu pol Partíu Popular una y bones, magar nacer en Madrid, la so familia yera natural del País Vascu y, inclusive, falaba euskera.

Nel 12º Congresu Nacional de Nueves Xeneraciones, celebráu en Toledo a finales del mes de setiembre de 2006, Loyola de Palacio ye nomada Secretaria Xeneral Fundadora d'Honor de la organización xuvenil del Partíu Popular[9] al ser la presidenta fundadora de NNGG.[10]

A finales d'agostu de 2006 detectóse-y un cáncer y treslladóse a un hospital de Houston, onde empezó a recibir tratamientu. Finó'l 13 d'avientu de 2006 nel Hospital 12 d'Ochobre de Madrid de forma inesperada. Foi soterrada na llocalidá guipuzcoana de Deva nel panteón familiar.

Condecoraciones

[editar | editar la fonte]

Ente les condecoraciones recibíes a lo llargo de la so vida destaquen la gran cruz de la Orde d'Isabel la Católica, la gran cruz de la Orde de Carlos III y la Gran Insinia d'Honor n'Oru con gordón al Méritu pola República d'Austria. Tamién foi nomada oficial de la Lexón d'Honor. En 2013 y a títulu póstumu, la organización profesional agraria ASAJA concedió-y el so "Insinia d'Oru", máxima distinción que da esta organización.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Luis María Atienza

Ministra d'Agricultura, Pesca y Alimentación d'España

1996-1999
Socesor:
Jesús Posada

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]