Saltar al conteníu

Les Regueres

Coordenaes: 43°25′17″N 5°58′24″W / 43.4214°N 5.9734°O / 43.4214; -5.9734
De Wikipedia
Les Regueres
Alministración
País España
Autonomía Principáu d'Asturies
Provincia Provincia d'Asturies
Partíu xudicial Uviéu
Tipu d'entidá conceyu
Capital Santuyanu
Alcaldesa de Les Regueres María Isabel Méndez Ramos
Nome oficial Les Regueres (ast)
Xeografía
Coordenaes 43°25′17″N 5°58′24″W / 43.4214°N 5.9734°O / 43.4214; -5.9734
Superficie 65.85 km²
Llenda con Grau, Candamu, Llanera, Illas y Uviéu
Demografía
Población 1888 hab. (2023)
Densidá 28,67 hab/km²
Xentiliciu
Más información
Estaya horaria UTC+01:00
lasregueras.es
Cambiar los datos en Wikidata

Les Regueres[1] ye un conceyu d'Asturies. Llenda al norte con Illas y Llanera, pel sur con Grau, pel oeste con Candamu y pel este con Uviéu y Llanera otra vegada.

Prehistoria y Edá Antigua

[editar | editar la fonte]

Yá dende tiempos prehistóricos el conceyu de Les Regueres tuvo habitáu, como lo demuestren los restos líticos atopaos en Valdunu y Sotu, cronolóxicamente rellacionaos col Paleolíticu inferior y el Musteriense. Tamién s'atoparon restos paleolíticos nes cueves d'El Palombu, La Escura, Sofoxó, L'Ancenia y Les Mestes. De la dómina neolítica tamién se toparon muertes históriques, teniéndose constancia de l'apaición de diversos campos tumulares en Tresmonte y Piedrafita.

Dientro de los asentamientos castreños atopáronse dellos poblaos fortificaos, como los de Los Vallaos, en Valdunu, el Castrillón d'Areces y el picu Ruedes de L'Escampleru, correspondiendo la construcción de toos ellos a la etapa de la Edá del Fierro. La dómina colonizadora romana dexa'l testimoniu de delles construcciones nel territoriu, arrexuntándose alredor de villes y esplotaciones agrícoles. A esti periodu correspuende, coles mesmes, unu cercu funerariu del sieglu II, atopáu na Ilesia de Valdunu y que taba dedicáu a Sestio Munigálico, fíu de Progeneo Quadrato. Tamién dexó nel conceyu'l pasu d'una antigua calzada romana que diba d'Estorga a Lugo de Llanera, y que tuvo una gran importancia nes comunicaciones col occidente Ástur, hasta que nel sieglu XIX construyóse la carretera a Grau per Trubia.

Dómina medieval

[editar | editar la fonte]

Na dómina de la monarquía asturiana delles son les referencies documentales qu'hai de los monesterios de Santa María de Valsera, Samartín de L'Escampleru, San Xuan de Tresmonte y San Pedro de Nora, arrodiándolos caseríos, villes y grandes plantíos. Mientres esta dómina l'obispáu d'Uviéu faise col poder de la mayor parte de la superficie municipal, gracies a les donaciones efectuaes por distintos reis, según xente particular, siendo una de les más importantes la fecha por Ramiro II na que se dexaben les ilesies de Nora, Valdunu, Valsera y Viau.

Conceyu de Les Regueres
Conceyu de Les Regueres[2]

Por mor de les disputes que teníen los poderes eclesiásticos d'Uviéu y Lugo, el rei Alfonso VII, por encamientu papal, tuvo que convocar a dambes preladíes p'acabar con discutiniu talu, concediéndo-y al obispáu asturianu, ente otres, la xurisdicción total del territoriu que tomaba los ríos Nora y Nalón, na cual atopábase'l conceyu de Les Regueres. Años más tarde'l monarca Fernandu II dexa tol territoriu que tenía la corona nel conceyu, pasando a quedar baxo xurisdicción total de la mitra uvieína. Dellos son los encomendadores que rixeron los destinos de Les Regueres mientres la dominación eclesiástica, siendo Rodrigo Álvarez de Asturias y Pedro Menéndez Valdés dos de los más destacaos. Mientres esti periodu l'obispu Diego da al conceyu en 1421 la Carta Puebla, siendo la postrera de les concedíes a Asturies.

Esta situación de dependencia acaba nel añu 1587, baxo mandatu de Felipe II, y na que se produz la famosa desamortización de los bienes eclesiásticos per parte de la corona col fin de pagar los ensundiosos gastos nos qu'incurrió la corona española por causa de les diverses batalles nes que se metiera. D'esta manera, Les Regueres queda constituyida como conceyu independiente, estableciéndose la capital na llocalidá de Viau.

Como yá se comentó, la vieya calzada romana foi trescendental mientres un llargu periodu, adquiriendo gran importancia dientro del pelegrinaxe a Santiago de Compostela, encuadrada dientro de la llamada Ruta del Francés. Arriendes d'esto dos son los hospitales de pelegrinos qu'hubo en tola zona, unu en L'Escampleru, citáu nun documentu de 1409, y otru en Premoñu llamáu de Santana.

Xeografía

[editar | editar la fonte]

El terrén de Les Regueres correspuende principalmente al devonianu, presentando cuatro clases de roques distintes, l'arenisca, la cayuela, la margosa y la caliar. L'arenisca amuésanos delles intercalaciones de cuarcites, dándose nel territoriu l'arenisca gris o pardo y colorao. L'arenisca colorao amuésase cargao d'óxidu de fierro en munches ocasiones, lo que-y da ciertu calter de mineral de fierro, y la gris ye bien utilizada pal usu de piedra de construcción. Les cayueles nunca lleguen a constituyise en fueyes grandes como asocede nel occidente de la rexón, alternando equí con arenisques, grauwacka ya inclusive caliares. Estes tamién se presenten bien variaes, presentándose nes zones más accidentaes del conceyu como aspres puntes. En cuasi tola formación devoniana, los ríos, regatos y corrientes d'agua, cuerren paralelos al sentíu xeneral del terrén, que toma una direición noroeste-suroeste.

El relieve nun presenta unos accidentes destacaos, constituyíu por montes, llombes y picos de poca altitú. Los mayores altores dar pol terciu occidental, cola presencia de dos alliniaciones paraleles, la sierra del Cogollu per una parte, y les de Burafán, Pedrosu y de La Peral pola otra. En toos estos montes los altores asítiense alredor de los 600 metros.

Hidrografía

[editar | editar la fonte]

La so rede hidrográfica ye variada y múltiple, siendo'l ríu Nalón, accidente xeográficu que fai de llende pel sur, el so principal esponente y al que van parar la mayoría de les corrientes d'agües qu'hai tremaes per tol suelu municipal. El ríu Nora tamién escurre pel conceyu, señalando na mayor parte del so percorríu la llende ente Les Regueres y Uviéu. Otros ríos del conceyu son el Sotu y l'Andayón, afluentes del Nalón pela so parte derecha.

Fonte La Riba. Santuyanu.

Toes estes carauterístiques orográfiques, según la so situación cercana al mar, determinen equí un clima carauterizáu por unes temperatures moderaes, bien de borrina, sobremanera nes proximidaes del ríu Nalón, y una mugor bien grande. Tamién hai que destacar la presencia de fuertes raches de vientu, siendo los provenientes del noroeste y del nordeste los qu'amuesen una mayor roxura.

Parroquies

[editar | editar la fonte]
Nᵘ Nome Superficie
(km²)
% superficie
Les Regueres
Población % población
Les Regueres
Densidá
(hab./km²)


1 Biedes 10,53 15,9915,99% 255, 248 13 519,4913 519,49% Error d'espresión: Caráuter de puntuación "," non reconocíu.
2 L'Escampleru n/d 606 32,132,1% Error d'espresión: Operador round inesperáu
3 Santuyanu n/d 357 18,9118,91% Error d'espresión: Operador round inesperáu
4 Sotu n/d 116 6,146,14% Error d'espresión: Operador round inesperáu
5 Tresmonte n/d 254 13,4513,45% Error d'espresión: Operador round inesperáu
6 Valdunu n/d 245, 245 12 989,6712 989,67% Error d'espresión: Caráuter de puntuación "," non reconocíu.

Evolución demográfica

[editar | editar la fonte]

[ensin referencies] La situación de la población mientres tol sieglu pasáu y lo andao del XXI déxanos unes situaciones distintes y unes conclusiones bastantes clares y concises. Con too, la evolución del conceyu tocantes a la so población, amuésanos dos etapes bien estremaes. Una primera, que va dende empiezos de la centuria pasada y qu'algama hasta la metá del sieglu, na que se produz una crecedera constante que nos dexa una cifra máxima de 4.359 habitantes. La segunda etapa empieza nesta fecha y sigue tovía anguaño, y nella l'enclín anterior camuda produciéndose un retrocesu na población, que fai que güei Les Regueres presente una población de 1874 habitantes. Esta regresión débese sobremanera a la falta de perspeutives na economía llocal, basada principalmente nel sector agropecuariu, y tamién a la cercanía de los centros industriales de la rexón.

Con toes estes circunstancies, les estructures demográfiques del conceyu empiecen a presentar ciertu desequilibriu, con un avieyamientu de la población cada vez más numberosu, y una falta de nacencies bastante considerable. Anguaño la llocalidá de Escamplero ye la más poblada de tolos nucleos de población, con más de 200 habitantes.

Gráfica d'evolución demográfica de Les Regueres ente 1842 y 2010

Economía

[editar | editar la fonte]
Emplegaos nos diversos sectores económicos (añu 2010)
Númberu de trabayadores Tantu por cientu
TOTAL 354 100
Agricultura, ganadería y pesca 169 47,74
Industria 10 2,82
Construcción 22 6,21
Servicios 153 43,22
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2011, SADEI
Usos del suelu del conceyu (añu 2010)
Usu Superficie (km²)
Tierres de llabrantíu 2,61
Praderíes 28,96
Terrenu forestal 27,18
Otros usos (industrial, residencial, tierra ermo...) 7,10
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2011, SADEI
Carauterístiques del sector primariu (añu 2010)
Ganaderíes de bovín 213
Cabeces de ganáu bovín 4.875
Cabeces de ganáu ovín 644
Cabeces de ganáu cabrín 71
Ganaderos con cuota llechera 64
Quilos de cuota llechera 12.352.527
Metros cúbicos de madera valtao 9.812
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2011, SADEI

Política

[editar | editar la fonte]

Dende 1979, el partíu que más tiempu gobernó nel conceyu de Les Regueres foi'l PSOE, que gobernó dende 1991 hasta 2015 (6 llexislatures) col alcalde José Miguel Suárez Tamargo, consiguiendo mayoría absoluta nes llexislatures de 2003-2007 y 2007-2011; y qu'anguaño sigue cola alcaldesa, María Isabel Méndez Ramos, que gobierna dende 2011. (Ver Llista d'alcaldes de Les Regueres).

Eleiciones municipales
Partíu 1979[3] 1983[3] 1987<ref name="mir"> 1991[3] 1995[3] 1999[3] 2003[3] 2007[3] 2011[3] 2015[3]
PSOE 4 5 3 3 5 5 7 7 5 6
AEI 3 2
CD / AP / PP 6 6 5 3 3 3 4 4 2 1
FAC 1 0
PCE / IX-BA 1 2 1 1 0 0 0
UCD / CDS 1 0 2 3
CAS 2
AIR 2
Total 11 11 11 11 11 11 11 11 11 9

Patrimoniu

[editar | editar la fonte]

La obra artística más destacada del conceyu de Les Regueres, correspuende a la Ilesia prerrománica de San Pedro de Nora, qu'anque se supunxo nun primer momentu que foi donada por Alfonso III, anguaño atribúyese a la dómina d'Alfonso II, yá que guarda gran paecíu cola de Santuyano d'Uviéu, fundada sol so mandatu. Ta estructurada en trés plantes, con cabecera triple de testeru rectu, pórticu a los pies y cámares llaterales adosaes, tando les trés naves separaes por pilastres y arcos de lladriyu que tienen unu altor considerable y una gran esbeltez.

Otru edificiu que presentaba elementos artísticos importantes yera la Ilesia románica de L'Escampleru, anguaño desapaecida, y la cual tenía un ábside de planta semicircular y una guapa decoración en capiteles, rinconeres y ventanos.

El restu d'edificaciones relixoses del conceyu yá presenten carauterístiques más modernes, pudiendo contemplar en Valdunu, la Ilesia de Santolaya, de nave única con planta en cruz llatina. Al esterior amuesa un ampliu imafronte con óculos, espadaña de doble baldíu y remates de pináculos.

Los templos de Santa María de Sotu, San Xuan de Tresmonte, Samartín de Biedes y la Ermita de Santana en Premoñu, amuésennos l'estilu típicu rural asturianu, con realización de mampostería y llixera decoración.

Dientro de l'arquiteutura civil y popular tenemos el conxuntu señorial de Bolgues, que cunta con un palaciu construyíu dende'l sieglu XVI al XIX, y que tien un importante y guapu patiu interior cubiertu de madera, onde tamién s'alluga la escalera principal. Tamién tien una capiya fundada coles mesmes que'l palaciu y reconstruyida darréu nel sieglu XVIII.

En Santuyanu atopamos el Palaciu de Viau, que presenta un escudu de grandes proporciones asitiáu na fachada principal. La Casona d'Ardaxe en Valdunu, con una guapa galería con arcos de mediu puntu, y la Casona de la Caballera en Puerma, tamién con una capiya adosada, atestigüen de la mesma una importante presencia solariega na zona.

Otres edificaciones interesantes como los molinos que señalen los ríos Sotu y Andayón, y los típicos horros, dalgunos fuertemente decoraos, completen el patrimoniu arquiteutónicu del conceyu, integráu perfectamente nel so paisaxe.

Ente les sos fiestes, vamos destacar:

Nel mes de xunu, son les fiestes de San Xuan na llocalidá de Tresmonte el día 24.

El caberu fin de selmana del mes de "xunu", celébrase la Fiesta del Bollu na llocalidá de Bolgues, parroquia de Valdunu.

Nel mes de xunetu, son les fiestes d'El Carmen en Escamplero el día 16.

Nel mes d'agostu, hai distintes fiestes: La Sacramental na llocalidá de Valdunu primer domingu, la Sacramental en Santuyanu, segundu domingu y les fiestes de La Sacramental en Sotu, tercer domingu. Nel primer domingu de setiembre celebra la fiesta de los santos Mártires en MARIÑES de la parroquia de BIEDES Nel mes de setiembre, son les fiestes d'El Cristu en Biedes.

El primer domingu d'ochobre celebra la romería radicional d'El Espíritu Santu, en Parades.

Nel mes de payares tien llugar el Certame de La Castaña Valduna, productu típicu d'esti conceyu.

Esi mesmu mes, celébrase en Biedes la festividá del so patrón: San Martín de Tours.

Numberoses son les fiestes que se conmemoren nel conceyu de Les Regueres, teniendo toes elles la so importancia, entemeciéndose demientres les sos celebraciones les tradiciones más antigües con otres más contemporánees. Asina en toes elles podemos esfrutar tantu del sentir relixosu, como'l folclóricu, xuniendo a to ello una importante tradición gastronómica, elementu fundamental na mayoría de les celebraciones festives del Principáu d'Asturies.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Espediente colos topónimos oficiales de Les Regueres». BOPA.
  2. . Archiváu dende l'orixinal, el 2020-10-29.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes mir

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]