Estela de la fame

Estela de la fame
Tipu	estela
Estáu	Exiptu
Data de descubrimientu	1889

La Cercu de la Fame ye un testu de trenta y dos columnes grabáu na cara esti d'una de les roques cimeres d'un afloramientu predresu nel estremu sur de la islla de Sehel (bien próxima a Asuán nel Alto Exiptu).

Afayar en 1889 Charles Edwin Wilbour, y foi traducida por Brugsch (1891), Pleyte (1891), De Morgan (1894), Sethe (1901), Barguet (1953) y Lichtheim (1973).

El testu ta datáu nel añu 18 del reináu de Necherjet-Dyeser (Zoser), de la dinastía III, anque'l cercu foi grabada en dómina bien posterior (en dómina ptolemaica). Narra la esmolición del monarca pola fame qu'afaró'l país al nun llegar les agües del Nilo al nivel necesariu pa regar los campos. El faraón fixo llamar a Imhotep y preguntó-y poles causes de tal desgracia. Ésti aconseyó-y clamiar el fin de la fame al "Señor de les Fontes del Nilo", el dios creador Jnum. D'ende que se grabaren en tan alloñáu llugar.

El cercu trata los siguientes aspeutos: Descripción de la fame, visita a la Biblioteca de Hermópolis, revelaciones d'Imhotep, los cantares de Zoser y un decretu real. Ente les columnes asitiaes ente la sesta y la ventena segunda falar de métodos constructivos, de la columna oncena a la decimoctava Imhotep numbera diverses roques y minerales de la rexón d'Elefantina, y de la columna decimoctava a la ventena descríbese'l suañu del rei.

…añu 18 de Horus Netirejet, de los dos señores Netirejet, del Horus d'oru Zoser.
El dolor teníame suxetu nel mio tronu y la xente a la mio alredor taba murnia.
El mio corazón primíame porque mientres el mio reináu diba siete años que'l Nilo nun crecer al so debíu tiempu.
El cultivu de ceberes yera escasu, les granes ensugar na tierra y nun había abonda comida.
Los neños lloraben, los mozos esmorecíen y los vieyos acurrucar nel suelu coles piernes cruciaes.
Entós, pa estremar la esmolición fixi llamar al sumu sacerdote Imhotep.
Onde naz el Nilo? – pregunté-y.
Que divinidá vive ellí, por que yo estrechar a mi.
Imhotep respondió: Hai una ciudá en mediu de l'agua, arrodiada pol Nilo, que se llama Elefantina y que'l so dios ye Khunum.
Con prestu'l rei tuvo noticia de les riqueces de les que yera dueñu Khunum.
Ordenó un gran sacrificiu pa Khunum y les dioses que formaben tríada con él, Satis y Anukis.
De siguío apaecióse-y Khunum en suaños y faló-y: Soi Khunum, el to creador.
Los mios brazos te arrodien pa protexer el to cuerpu, soi'l señor de la creación que se creó a sigo mesmu, el gran océanu, que taba equí dende'l principiu de los tiempos, el Nilo que flúi según la mio propia voluntá.
Yo voi faer crecer el Nilo pa ti, la fame va acabar, los corazones de los exipcios van tresvertir más qu'antes d'allegría.
El rei sigue : Depués esperté.
Asina axuntara los mios pensamientos y recuperé del plasmu, promulgé un decretu a favor del mio padre Khunum correspondiendo asina a tou lo qu'él fixera por mi…

Cercu de la fame; trad. española de la francesa de Paul Barguet (1915 - 2012): La Stèle de la famine à Séhel, 1943.

Referencies

Enllaces esternos

Cercu de la fame; traducción de Luis González González.

Testu inglés nel sitiu Pantherfile; traducción de Miriam Lichtheim en Ancient Egyptian Literature: A Book of Readings, 1973, vol. 3, pp. 94 - 100.

Estractos n'inglés de la traducción alemana de 1923 de Günther Roeder (1881 - 1966).