Ο Παπισμός είναι αίρεση.

Με αφορμή τη διαμάχη που ξεκίνησε μέσω των εφημερίδων ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου εναντίον του συνεπισκόπου του Μητροπολίτου Πάφου Τυχικού δημοσιεύθηκε η άποψη ότι οι Καθολικοί δεν είναι αιρετικοί, άρα κακώς ο Μητροπολίτης Πάφου δεν θέλει να έχει λειτουργική και προσευχητική κοινωνία μαζί τους, δημοσιεύουμε παλαιότερο άρθρο του π. Αναστασίου Γκοτσοπούλου, εφημερίου στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών, που καταδεικνύει οτι οι Πατέρες, οι Άγιοι και οι θεολόγοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δηλαδή ολόκληρη η εκκλησιαστική μας παράδοση θεωρεί τον παπισμό ως αίρεση.

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Ομόφωνη η γνώμη των Αγίων_Ο Παπισμός είναι αίρεση.

ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΕΤΡΟΥ, ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΟΥ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.

Η παναίρεση του Οικουμενισμού επιτίθεται ολομέτωπα στην ορθόδοξη πίστη.

 

Ο Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός αποτελεί έναν σύγχρονο υπερασπιστή της Ορθοδόξου Πίστεως, με τη διδασκαλία και τις θέσεις του να αντανακλούν απόλυτα το πνεύμα των Αγίων Πατέρων, την Ορθόδοξη Παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες και το Ευαγγέλιο.

Παρά τις επιθέσεις που δέχεται από τα συστημικά ΜΜΕ και από μερίδα άθεων κοσμικών, γεγονός που αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας, ο ίδιος παραμένει ακλόνητος στην αποστολή του να σταθεί εμπόδιο στους Χριστομάχους των ημερών μας.

Λυπούμαστε βαθιά που ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, αντί να σταθεί στο πλευρό του, φαίνεται όχι μόνο να συντάσσεται αλλά να ηγείται των δυνάμεων που επιτίθενται στον Μητροπολίτη, σε μια συντονισμένη προσπάθεια φίμωσής του, με στόχο την εκκοσμίκευση και τις εκπτώσεις που υπονομεύουν τη Μαρτυρία της Εκκλησίας μας.

Για να δικαιολογήσουν την μεταπατερική τους αίρεση και να κουκουλώσουν το δικό τους μίσος για κάθε τι παραδοσιακό αποκαλούν τον Μητροπολίτη φανατικό. Θεωρούν πως τα δόγματα είναι τείχη του αίσχους που στέκονται εμπόδιο στον διακαή τους πόθο, την άνευ όρων ένωση με την αίρεση, με μια αγάπη δίχως Αλήθεια. Στην εκπομπή Πρωτοσέλιδο σήμερα, ακούσαμε ότι έχουμε ρητορική μεσαίωνα, ωσάν οι κανόνες της Εκκλησίας και το Ευαγγέλιο να έχουν ημερομηνία λήξεως (μη γένοιτο).

Η παναίρεση του Οικουμενισμού επιτίθεται ολομέτωπα στην ορθόδοξη πίστη.

Στώμεν καλώς

Κύπρος Πατρίδα μου

https://www.facebook.com/photo?fbid=1021790216641961&set=pb.100064329776796.-2207520000

ΑΚΤΙΝΕΣ: Η παναίρεση του Οικουμενισμού επιτίθεται ολομέτωπα στην ορθόδοξη πίστη.

BΡΕ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΔΗΛ. ΜΑΓΚΕΣ ΜΑΓΑΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ; Ο ΤΥΧΙΚΟΣ ΕΓΙΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ;  ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΒΡΩΜΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ; ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ;

Ὁ Μητρ. Πάφου δὲν δέχεται τὴν κάραν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Μετὰ τοὺς τριγμοὺς τοὺς ὁποίους ἐπέφερεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου ἡ ἀπόφασις τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Τυχικοῦ νὰ ἀπέχη τὸν Ἰούνιον 2023 ἀπὸ ἀρχιερατικὸν συλλείτουργον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐμνημονεύθη ὁ σχισματικὸς Μητροπολίτης Οὐκρανίας Ἐπιφάνιος, τώρα ἀρνεῖται νὰ δεχθῆ εἰς τὴν Μητρόπολίν του τὴν κάραν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, προερχομένη ἀπὸ τὸ Βατικανόν. Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς «ὡς ὁ καλὸς ὁ ποιμήν», ὁ ὁποῖος προστατεύει τὰ πρόβατά του, μήπως γνωρίζει ὅτι εἶναι πολὺ πιθανὸν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος μὲ ἀφορμὴν τοὺς κοινοὺς ἑορτασμοὺς τῶν παπικῶν μὲ τὸ Φανάρι διὰ τὸ κοινὸν πασχάλιον, νὰ ἐπιτρέψη νὰ γίνη κοινὸν προσκύνημα παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων, ὅταν θὰ ἔλθη ἡ ἁγία κάρα εἰς τὴν Μητρόπολιν Πάφου καὶ νὰ διοργανωθοῦν διάλογοι μὲ τοὺς ἑτεροδόξους; Μήπως ὁ Μητροπολίτης «χαλάει» τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου πρὸς τὸ Φανάρι, πρὶν τὴν ἐκλογήν του, ὅτι θὰ εἶναι προσ­ηλωμένη ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου εἰς τοὺς σχεδιασμοὺς καὶ τὰς ἀποφάσεις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως; Να ἐνθυμίσωμεν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πάφου ἀγωνίζεται εἰς τὴν Κύπρον ἐναντίον τῆς Ὁλικῆς σεξουαλικῆς ἐκπαιδεύσεως εἰς τὰ σχολεῖα τῆς Κύπρου.

Συμφώνως πρός δημοσίευμα τοῦ ἱστολογίου ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ τῆς 24ης Ἰανουαρίου:

«Στὰ μαχαίρια βρίσκονται ὁ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος μὲ τὸν Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό, λόγῳ τῆς κάρας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ κάρα φυλάσσεται στὸ Βατικανὸ καὶ δὲν ἔχει βγεῖ ποτὲ ἔξω ἀπὸ τὸ κρατίδιο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ὡστόσο κατόπιν ἐπιμονῆς τοῦ τέως Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου, ὀ Πάπας εἶχε συμφωνήσει νὰ γίνει μεταφορὰ στὴν Κύπρο καὶ συγκεκριμένα στὴ Πάφο, ὅπου εἶχε διδάξει ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων. Ὁ Μητροπολίτης Πάφου ὅμως, ὅπως ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα «Φιλελεύθερος» δὲν δέχεται νὰ ὑποδεχθεῖ τὴν κάρα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γιατί τὴ μεταφέρουν Καθολικοὶ ποὺ τοὺς θεωρεῖ αἱρετικούς. Ἡ στάση του ἐξέπληξε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶχε προτείνει τὸν Μητροπολίτη Τυχικὸ γιὰ ἀνάληψη τῆς Μητρόπολης Πάφου. Φαίνεται πὼς ὑπῆρξαν προσπάθειες νὰ τὸν μεταπείσει, ἀλλὰ ἔπεσαν στὸ κενό. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος διερωτήθηκε πῶς ἄλλαξε στάση ὁ Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος στό παρελθὸν εἶχε δεχθεῖ ἀντιπροσωπία Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ μάλιστα τοὺς προσφώνησε. Ἄφησε νὰ νοηθεῖ πὼς καθοδηγεῖται ἀπὸ κάποιους, οἱ ὁποῖοι τὸν σπρώχνουν σὲ ἀκραῖες θέσεις. Περίεργη στάση τήρησε καὶ στὸ θέμα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Ἀρχικὰ εἶχε συμφωνήσει μὲ τὴν θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ στὴ συνέχεια τάχθηκε μὲ τὶς θέσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Πρὶν λίγο καιρὸ ἀρνήθηκε νὰ κάνει γάμο μεταξὺ Ὀρθόδοξης καὶ Καθολικοῦ παρὰ τὸ ὅτι αὐτὸ ἐπιτρέπεται. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος ἐπεσήμανε καὶ αὐτὸ τὸ «φάλτσο» μὲ τὸν Μητροπολίτη Τυχικὸ νὰ διαψεύδει πὼς ἀρνήθηκε, λέγοντας ὅμως ὅτι προτρέπει νὰ βαπτίζονται Χριστιανοί, θεωρώντας πὼς οἱ Καθολικοὶ ὡς «αἱρετικοὶ δὲν εἶναι Χριστιανοί»».

orthodoxostypos

ΑΚΤΙΝΕΣ: Ὁ Μητρ. Πάφου δὲν δέχεται τὴν κάραν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

ΠΟΛΥ ΝΕΟΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ. ΕΓΙΝΕ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ. ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ; Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΡΩΤΗΣΕ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ;

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ; ΦΟΡΤΩΣΕ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ;

ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ. ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΠΤΥΧΙΩΝ

 

Ἀπάντηση στὸν π.Δημήτριο Ἀθανασίου γιὰ τὶς τοποθετήσεις του [1]   περὶ τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐσταυρωμένου/Σταυροῦ

Παναγιώτης Σαρρὴς,  Θεολόγος - Οἰκονομολόγος

π.Δημήτριε,

   Μὲ μεγάλη λύπη βλέπουμε ἕναν ἱερέα/ποιμένα, ἕναν χριστιανό, ἕναν ἀγωνιστὴ στὰ θέματα πίστεως νὰ γράφει κείμενα μὲ τέτοιο ὕφος ἀπέναντι σὲ ἄλλους χριστιανούς, ἀδελφούς, πιστοὺς ποὺ ὁμολογοῦν, ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ γι’αυτό λοιδοροῦνται, χλευάζονται, δέχονται ποικιλόμορφο πόλεμο καθημερινὰ καὶ διὰ ζώσης (μὴ ξεχνᾶτε ὀτι διαμένουν, κινοῦνται καὶ ἐργάζονται στὴν περιοχὴ τοῦ προβλήματος σὲ μιὰ πόλη ποὺ διατηρεῖ ἀκόμα τὸ "περιβάλλον τῆς γειτονιᾶς").

Η Συνέχεια:ΑΚΤΙΝΕΣ: Ἀπάντηση στὸν π.Δημήτριο Ἀθανασίου γιὰ τὶς τοποθετήσεις του περὶ τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐσταυρωμένου/Σταυροῦ

Οφειλόμενη απάντηση στον κ. Παναγιώτη Σαρρὴ (Θεολόγο – Οικονομολόγο)

πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (χημικού)

Κύριε Παναγιώτη Σαρρή,

Με έκπληξη διάβασα άρθρο σας με τίτλο «Απάντηση στον π.Δημήτριο Ἀθανασίου για τις τοποθετήσεις του περί των αντιδρώντων πιστών για το θέμα του Εσταυρωμένου/Σταυρού/» που δημοσιεύτηκε στις 21 Νοεμβρίου 2024

«Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε σε Μητρόπολη της Αττικής, μετά την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου από το πίσω μέρος της Αγίας Τραπέζης, εκτός των άλλων, ανέδειξε και ένα νέο πρόβλημα. Την άγνοια του χριστεπωνύμου πληρώματος εκτός των άλλων και για τις Λατινικές επιδράσεις στην Ορθόδοξη λατρεία. Γνωρίζουμε την οικουμενιστική νοοτροπία του επισκόπου της συγκεκριμένης Μητρόπολης. Ο Επίσκοπος αυτός είναι  υπέρμαχος  του ΕΠΙΣΚΟΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ  και προέβη και σε άλλες  οικουμενιστικές ενέργειές, για τις οποίες το χριστεπώνυμο πλήρωμα ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ ΠΛΗΡΩΣ. Όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια,  όλες οι μαρτυρίες των ειδικών λειτουργιολόγων της λειτουργικής θεολογίας  και των υπαρχόντων μοναστηριακών τυπικών ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ το  χριστεπώνυμο πλήρωμα.

…. Επίλογος

Διαπιστώνουμε από όσα εκτέθηκαν παραπάνω ότι οι απόψεις του Μητροπολίτη Περιστερίου είναι απόλυτα σύμφωνες με την Παράδοση των Αγίων Πατέρων πριν την Τουρκοκρατία και την αυξανόμενη επιρροή της Δύσεως επί της Ανατολικής Εκκλησίας. Επίσης, ας έχουμε υπόψη και τα εξής: Όποιος Επίσκοπος θέλει να επαναφέρει στοιχεία της αρχαίας λατρείας στη σημερινή πραγματικότητα ή να διορθώσει τυχόν «λάθη», που έχουν γίνει, θα πρέπει για λόγους συνέπειας να μην χρησιμοποιήσει πλέον την Μίτρα και τον Σάκκο, διότι αυτά δεν ανήκουν στα άμφια του Επισκόπου, αλλά είναι Αυτοκρατορικά ενδύματα, και φυσικά δεν χρησιμοποιούνται από Επισκόπους, πριν από τον 15ο αιώνα, όπως πιστοποιούν αδιάψευστα και οι τοιχογραφίες που απεικονίζουν Επισκόπους πριν από τον 15ο αιώνα.»

. Στα άρθρα, που δημοσίευσα, παρουσιάζω τις θέσεις των Αγίου Νικόδημου Αγιορείτη, Συμεώνος Θεσσαλονίκης, τις οδηγίες του ΤΥΠΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ κ.α που δίνουν απαντήσεις για τη θέση του Εσταυρωμένου και τη λειτουργική χρήση του. Με τα υπόλοιπα περί «μη ορθόδοξης διδασκαλίας περὶ Ἐσχάτων που παρουσιάζετε» ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ. Εσείς όμως ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΕ τα προηγούμενα και στην «Απάντησή σας…» εμμέσως πλην σαφώς με κατατάσσετε στους αποδέκτες των απόψεων αυτών. Αυτό πώς χαρακτηρίζεται στην εκκλησιαστικό γλώσσα;;;

Οφειλόμενη απάντηση στον κ. Παναγιώτη Σαρρὴ (Θεολόγο – Οικονομολόγο) | ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ

ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΚΕΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ. Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΑΙ; ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ. 

Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΣΕΙ ΧΥΔΑΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ... ΚΑΙ; ΑΓΡΟΝ ΗΓΟΡΑΣΑΜΕ; ΟΙ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ. 

ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ. Η ΚΑΘΕΤΟΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΒΑΛΛΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΔΙΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ. 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΚΟ ΤΕΛΟΣ. ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟ.

χαλαρωσε είπε...

ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΡΩΤΑΜΕ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΑ ΘΕΑΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΜΗ; ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΠΟΙΑ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ; Ο ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΟΠΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ. ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΤΟΥ. ΤΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΑΡΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ. ΑΔΑΕΣ ΚΑΙ ΣΚΙΑΓΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΚΥΛΕΥΣΟΥΜΕ. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΕΥΟΝΤΕΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΚΟΠΕΥΟΥΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΧΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΡΧΟΝΤΙΑΣ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΥΣ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΚΕΙ ΩΣ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗΣ ΕΠΙΡΟΗΣ Η ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ. ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ. ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΛΛΙΩΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΦΙΛΕ. ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΗΡΩΔΙΩΝΑ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙΑ. Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΚΑΘΟΛΑ αμεθυστος ΤΟ ΣΥΝΟΨΙΣΕ. Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ. ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ Ο ΔΕΔΙΩΓΜΕΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΚΥΡΙΟΥ. ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΛΑΜΠΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΨΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΟΡΘΟΞΗ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ, ΠΕΣΑΝΕ ΤΑ ΟΡΝΙΑ ΟΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΒΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΧΙΤΕΡΑ. ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΥΤΗΝ Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΑΘΟΛΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΩΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΚΙ ΕΦΟΣΟΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΣΕ ΔΙΝΩ ΔΙΚΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΦΥΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΙ. ΚΑΤΕΒΑ ΑΠΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΕΣΜΕΝΑ ΤΩΝ ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Το ψωμάκι μας να βγάζουμε και όπου να είναι - ΓΕΧΑ Αιγίου

Το ψωμάκι μας να βγάζουμε

και όπου να είναι.

Τα παιδιά των πρωτοπλάστων,

ο ένας ήταν γεωργός

και ο άλλος ποιμένας.

Όλα τα επαγγέλματα καλά είναι, μόνο να είμαστε

κοντά στον Θεό.

Και ο Απόστολος Παύλος

για να μη φάει, με συγχωρείτε,

δωρεάν το ψωμί από κανένα άνθρωπο,

εργαζόταν με τα χέρια.

Έφτιαχνε σκηνές.

Ο ίδιος ο Χριστός μας,

και εκείνος εργαζότανε

στο μαραγκούδικο.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Αναστάσιος: Το ψωμάκι μας να βγάζουμε και όπου να είναι - ΓΕΧΑ Αιγίου

Τὰ κτιστὰ φῶτα τοῦ κόσμου καὶ τὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Μέρος Θ'. Π. Γεώργιος Καψάνης

Τὰ κτιστὰ φῶτα τοῦ κόσμου καὶ τὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Χριστοῦ 

κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Μέρος Θ'

Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα Μέρη πατῆστε ἐδῶ

Εἶναι φανερό ἀπό όσα ἐλέχθησαν, ὅτι ὁ ἁγιασμένος χριστιανός, ὀ καινός ἄνθρωπος, ἠμπορεῖ νά συμμετάσχῃ ἀπό αὐτή τήν ζωή στήν δόξα καί στό Ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος καί νά προγεύεται τήν μακαριότητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Παρασύρεται ὅμως ἀπό τόν διάβολο, ὅπως καί ὁ Ἀδάμ, καί ἀποσπᾶται ἀπό τά κρείττονα, τά ἀνώτερα, καί  μαγεύεται καί  δένεται μέ ἀδιάλυτα δεσμά μέ τά πρόσκαιρα, μάταια καί κατώτερα34.
Ἄλλοι παρασύρονται ἀπό τόν πλοῦτο, ἤ τήν ἄδοξο δόξα, ἤ τίς σαρκικές ἡδονές.
Ἄλλοι παρασύροντα ἀπό τήν διά βίου ἐπιδίωξι τῆς κατά κόσμον σοφίας, πού μέ τό μῆκος καί τό πλῆθος τῶν γνώσεων δέν τούς ἀφήνει χρόνο νά ἀσχοληθοῦν μέ τόν Θεό. Ὑπάρχουν μάλιστα καί αὐτοί πού πιστεύουν, ὅπως ὁ Βαρλαάμ, ὅτι φθάνει ἡ ἀνθρωπίνη γνώσις γιά νά τελειωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ἡ γνῶσις καί μάλιστα τῆς σοφίας τῶν Ἑλλήνων καθ’ ἑαυτήν εἶναι φωτιστική καί λυτρωτική καί ὅτι ἀληθινό φῶς εἶναι τό φῶς τῆς ἀθρωπίνης γνώσεως καί ὄχι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Δέν εἶναι δύσκολο σέ ὅσα γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος νά διακρίνουμε καί αὐτά πού συμβαίνουν σήμερα.

Πολλοί παρασυρόμεθα ἀπό τήν αἰσθηματική ζωή. Οἱ ἀκρίδες του εὐδαιμονισμοῦ, τῆς καλοζωΐας, τῆς εὐημερίας, τῆς αὐταρκείας, τῆς ἡδονοθηρίας ἔχουν ἐπιπέσει σάν σύννεφο καί κατατρώγουν τίς ψυχές μικρῶν καί μεγάλων.
Οἱ βαθύτερες πνευματικές ἐφέσεις τοῦ ἀνθρώπου νεκρώνονται.
Μετά ἀπό τήν πολύωρη παρακολούθησι τῆς τηλεοράσεως ἤ τοῦ ραδιοφώνου, τό διάβασμα ἐφημερίδων, περιοδικῶν καί βιβλιων πού δέν ἔχουν τίποτε τό πνευματικό, τήν καλοφαγία (λίγοι ἄνθρωποι σήμερα νηστεύουν), τί ὄρεξι καί τί πόθο ἠμπορεῖ νά ἔχῃ κανείς γιά προσευχή, πνευματική μελέτη, ἀναζήτησι τοῦ Θεοῦ;
Δέν εἶναι ὑπερβολή νά εἰποῦμε ὅτι ὁ μεγαλύτερος πνευματικός κίνδυνος πού ἀπειλεῖ νά καταστρέψῃ τό ὀρθόδοξο ἦθος καί την ὀρθόδοξο πίστι καί ζωή τοῦ λαοῦ μας εἶναι ὁ κατακλυσμός τῆς ὑλιστικῆς καί εὐδαιμονιστικῆς ζωῆς πού μᾶς ἔρχεται κυρίως ἀπό τήν ὑλιστική Δύσι.
Ἄλλοι πάλι πού ἔχουν ἀνώτερα ἐνδιαφέροντα καί κατορθώνουν νά ὑψωθοῦν ἐπάνω ἀπό τήν χαμερπῆ ὑλιστική ζωή κάνουν τό λάθος νά θεοποιοῦν κτιστές ἀξίες, σ’ αὐτές νά ζητοῦν τό φῶς (ὅπως ὁ Βαραλαάμ στήν ἀνθρωπίνη σοφία) καί ἔτσι νά χάνουν τήν θέα τοῦ Ἀκτίστου Φωτός.
Οἱ κτιστές αὐτές ἀξίες δέν εἶναι ἀπό τήν φύσι τους κακές35. Γίνονται πνευματικά θανατηφόρες, ὅταν ἐνῶ εἶναι κτιστές ζητοῦν νά ἀντικαταστήσουν, ἤ μᾶλλον ἐμεῖς ζητᾶμε νά ἀντικαταστήσουμε μέ αὐτές, τόν Ἄκτιστο Θεό.
Πίσω ἀπό τήν αὐτόνομη ἐπιδίωξι τέτοιων ἀξιῶν εὑρίσκεται ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος πού θέλει νά αὐτολυθτρωθῇ, αὐτοδικαιωθῇ, αὐτοϋψωθῇ, αὐτοτελειωθῇ, αὐτοθεωθῇ.
Στίς ἀπόψεις τοῦ Βαρλαάμ, δέν δυσκολευόμεθα νά διαρκίνουμε τόν πρόδρομο τῶν συγχρόνων οὑμανιστῶν.
Τό ἐρώτημα ὅμως παραμένει. Ἠμπορεῖ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ὁ κάθε ἄνθρωπος, νά πραγματοποιήσῃ καί ἀξιοποιήσῃ τόν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐαυτό του ἔξω ἀπό τήν ἀγαπητική σχέσι μέ τόν Θεό; Ἠμπορεῖ δηλαδή ὁ κτιστός ἄνθρωπος νά ἀναπαυθῇ τελεσίδικα μέ τά κτιστά φῶτα χωρίς τό Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Θεοῦ;
Ἠμποροῦν ἡ ἐπιστήμη, ἡ φιλοσοφία, ἡ πολιτική, ἡ παιδεία, οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις, ὁ γάμος, ἡ τέχνη, ξεκομμένα ἀπό τόν Θεό νά πληρώσουν τόν θεόπλαστο ἄνθρωπο;
Ἠμποροῦν αὐτοί, πού κατά τό ἅγιο Γρηγόριο «μένουσι ἀνέραστοι πρός τόν αὐτοπτικόν καί αὐτονόητον ἐκεῖνον ἔρωτα»36 τοῦ θείου Φωτος, νά χαροῦν ἀληθινά στήν ζωή τους;

________________________________________________________________

34. . Ὑπέρ τῶν Ἱ. Ἡσυχ. 1,1 ἔνθ’ ἀνωτ. σελ. 74, στίχ 3.
35. «Ἔπειτα καί τοῦτο διανοεῖσθαι τοῦτον ἀξιοῦμεν, ὡς οὐδέν κακόν,ᾗ ἐστι, κακόν ἐστι, ἀλλ’ ᾗ τῆς καταλλήλου τε και προσηκούσης ἐνεργείας καί τοῦ τῆς ἐνεργείας τέλους ἀποπέπτωκε»(Ἔνθ’ ἀνωτ. σελ. 108, στίχ. 7).
36. Ὑπέρ τῶν Ἱ. Ἡσυχ. 1,3 ἔνθ’ ἀνωτ. σελ. 170, στίχ 5.

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὄρος
2000
σελ. 29-36

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς - Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης

Ἄκτιστον: Τὰ κτιστὰ φῶτα τοῦ κόσμου καὶ τὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Μέρος Θ'. Π. Γεώργιος Καψάνης

Ανώνυμος είπε...

Κολ 4:2 – 9
Ἀδελφοί, τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ, προσευχόμενοι ἅμα καὶ περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ Θεὸς ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λόγου, λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ Χριστοῦ, δι᾽ ὃ καὶ δέδεμαι, ἵνα φανερώσω αὐτὸ ὡς δεῖ με λαλῆσαι. Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. Τὰ κατ᾽ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλος ἐν Κυρίῳ, ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο, ἵνα γνῷ τὰ περὶ ὑμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν, σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν· πάντα ὑμῖν γνωριοῦσι τὰ ᾧδε.

Λκ 18:31 – 34
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαβὼν ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα εἶπε πρὸς αὐτούς· ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ τελειωθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν τῷ υἱῷ τοῦ ἀνθρώπου. παραδοθήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσι καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται, καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται. καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνῆκαν, καὶ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα.

Έξ 40, 1 – 5, 7, 9, 14, 28 – 29
Ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν, λέγων· Ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου στήσεις τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ θήσεις τὴν Κιβωτὸν τοῦ Μαρτυρίου, καὶ σκεπάσεις αὐτὴν τῷ καταπετάσματι. Καὶ εἰσοίσεις τὴν τράπεζαν καὶ τὴν Λυχνίαν, καὶ θήσεις τὸ θυμιατήριον τὸ χρυσοῦν, εἰς τὸ θυμιᾶν ἐναντίον τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ἐπιθήσεις τὸ κάλυμμα τοῦ καταπετάσματος ἐπὶ τὴν θύραν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ λήψῃ τὸ ἔλαιον τοῦ χρίσματος, καὶ χρίσεις τὴν Σκηνὴν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ, καὶ ἁγιάσεις αὐτὴν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς, καὶ ἔσται ἁγία. Καὶ ἁγιάσεις τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἔσται τὸ θυσιαστήριον ἅγιον τῶν ἁγίων. Καὶ ἐποίησε Μωϋσῆς πάντα ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος, οὕτως ἐποίησε. Καὶ ἐκάλυψεν ἡ νεφέλη τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου, καὶ δόξης Κυρίου ἐπλήσθη ἡ Σκηνή. Καὶ οὐκ ἠδυνήθη Μωϋσῆς εἰσελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου, ὅτι ἐπεσκίαζεν ἐπʼ αὐτὴν ἡ νεφέλη, καὶ δόξης Κυρίου ἐπλήσθη ἡ Σκηνή.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Β Τιμ. 3,1 Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί·
 Μαθε δε τούτο· ότι κατά τας τελευταίας ημέρας που θα επακολουθήσουν, θα παρουσιασθούν στον δρόμον της Εκκλησίας καιροί δύσκολοι, περιστάσεις επικίνδυνοι,

Β Τιμ. 3,2 ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζονικοί, υπερήφανοι, φιλοκατήγοροι και ύβρισται, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, χωρίς ιερόν και όσιον,

Β Τιμ. 3,3 ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι,
 γυμνοί και από την στοιχειώδη στοργήν προς τους οικείους, αδιάλλακτοι και ασυμβίβαστοι, διαβολείς και συκοφάνται, άγριοι και σκληροί, χωρίς καμμίαν αγάπην προς το αγαθόν,

Β Τιμ. 3,4 προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι,
προδόται, παράφοροι και αυθάδεις, φουσκωμένοι και σκοτισμένοι από οίησιν, θα αγαπούν περισσότερον τας ηδονάς παρά τον Θεόν·

Β Τιμ. 3,5 ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου.
 άνθρωποι που θα έχουν το εξωτερικόν σχήμα και την εμφάνισιν της ευσεβείας, θα έχουν όμως αρνηθή την δύναμίν της. Φεύγε μακρυά από αυτούς,

Β Τιμ. 3,6 ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, (διότι άλλως υπάρχει κίνδυνος να εκμεταλλευθούν το κύρος σου). Επειδή από κάτι τέτοιους προέρχονται εκείνοι, που εισδύουν με δολιότητα εις τα σπίτια και σύρουν με το μέρος των σαν αιχμαλώτους γυναικάρια, που έχουν σωρόν αμαρτίες επάνω των και άγονται και φέρονται από ποικίλας επιθυμίας.

Β Τιμ. 3,7 πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα.
7 Είναι αυταί, που πάντοτε ζητούν να μάθουν, δια λόγους περιεργείας και μόνον, αλλά δεν ημπορούν ποτέ να φθάσουν εις επίγνωσιν της αληθείας.

Β Τιμ. 3,8 ὃν τρόπον δὲ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν Μωΰσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν.
Οπως δε οι μάγοι του Φαραώ, ο Ιαννής και ο Ιαμβρής, αντεστάθησαν κατά του Μωϋσέως, έτσι και αυτοί ανθίστανται εναντίον της αληθείας· άνθρωποι που έχουν χαλασμένον και διεστραμμένον τον νουν, απρόκοπτοι και αποτυχημένοι εις την πίστιν.

Β Τιμ. 3,9 ἀλλ᾿ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον· ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν, ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο.
 Αλλά δεν θα προκόψουν περισσότερον, διότι η αμυαλωσύνη και πνευματική των γυμνότης θα γίνη ολοφάνερη εις όλους, όπως έγινε φανερή και η μωροκενοδοξία και γυμνότης των μάγων εκείνων.

Τελευταίες προτροπές

Β Τιμ. 3,10 Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ,
 Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου.

Β Τιμ. 3,11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐῤῥύσατο ὁ Κύριος.
 Εχεις παρακολουθήσει ακόμη εκ του πλησίον και είδες τους διωγμούς και τα παθήματα, που μου έγιναν εις την Αντιόχειαν, στο Ικόνιον, εις τα Λυστρα. Ποσον φοβερούς διωγμούς υπέφερα τότε! Και όμως από όλους με εγλύτωσεν ο Κυριος!

Β Τιμ. 3,12 καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·
 Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς.

Β Τιμ. 3,13 πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Ανθρωποι δε κακοί και μοχθηροί, πλάνοι και απατεώνες θα προκόψουν στο χειρότερον πλανώντες τους άλλους, πλανώμενοι και οι ίδιοι.

Β Τιμ. 3,14 σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες,Συ όμως μένε σταθερός εις εκείνα, που έμαθες, και την αλήθειαν των οποίων την έχεις πλέον βεβαιωθή, έχων υπ' όψιν σου και από ποιόν διδάσκαλον εδιδάχθης αυτά.

Β Τιμ. 3,15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Και μη λησμονής, ότι από αυτήν ακόμη την πλέον απαλήν ηλικίαν σου γνωρίζεις τας Αγίας Γραφάς, αι οποίαι ημπορούν να σε κάμουν σοφόν και συνετόν εις τας αληθείας, που οδηγούν εις την σωτηρίαν, δια της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν,

Β Τιμ. 3,16 πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ,
 Ολη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστος, έχει γραφή με την έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος. Και επομένως είναι ωφέλιμη, δια να αποκαλύπτη και διδάσκη την αλήθειαν του Θεού, δια να φανερώνη και ελέγχη την πλάνην και την κακίαν, δια να διορθώνη και ανορθώνη τους παρεκτρεπομένους, δια να μορφώνη τους καλοπροαιρέτους εις κάθε αρετήν,

Β Τιμ. 3,17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.
ώστε να είναι έτσι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος και ακέραιος, συγκροτημένος και ικανός δια κάθε καλόν έργον.

 

"πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι."

ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, ΡΑΜΦΟΣ, ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ, ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ,ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ......

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

«Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΣΤΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ» Από Συντακτική ομάδα Inchiostronero

Ακόμα και οι Έλληνες της Αρχαιότητας φαντάζονταν μια μεταθανάτια ζωήPaolo Vetri, Dante και Virgil μπροστά από το σκάφος του Charon 1875-1877

 Creative Commons License

Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ 

 ΣΤΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ

Του David Hernández de la Fuente

Σύμφωνα με τη μυθολογία, μετά το θάνατο οι ψυχές των ανθρώπων κατέληγαν σε ένα ζοφερό υπόγειο βασίλειο, που κυβερνούσε ο φοβερός θεός Άδης και η σύζυγός του Περσεφόνη. Ήρωες όπως ο Ορφέας και ο Ηρακλής είχαν το θάρρος να το επισκεφτούν

---

Ακριβώς όπως ο Χριστιανισμός και άλλες θρησκείες πιστεύουν σε μια μεταθανάτια ζωή στην οποία η ψυχή συνεχίζει να ζει, οι Αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν επίσης μια μεταθανάτια ζωή στην οποία μεταφέρονταν οι ψυχές ανδρών και γυναικών μετά το θάνατο. Για τους Έλληνες, το βασίλειο των νεκρών υποτάχθηκε στη δύναμη του Άδη, αδελφού του Δία και του Ποσειδώνα. Αυτές οι τρεις ανδρικές και γενειοφόροι θεότητες, που ενσαρκώνουν την υπέρτατη αρρενωπότητα στο ελληνικό πάνθεον, χώρισαν τις τρεις διαφορετικές σφαίρες του κόσμου μας αφού ανέτρεψαν τον τυραννικό πατέρα τους Κρόνο και νίκησαν τους ισχυρούς Τιτάνες σε έναν επικό αγώνα για κυριαρχία στο σύμπαν.

Γνωρίζοντας τη μετά θάνατον ζωή

Η άποψη των Ελλήνων για τη μετά θάνατον ζωή άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Στην αρχή, ο κάτω κόσμος ή ο Άδης – λεγόμενος για τον θεό που τον κυβερνούσε – φαινόταν ένα μη ελκυστικό μέρος, όπως λέει η σκιά του ήρωα Αχιλλέα στον Οδυσσέα σε ένα επεισόδιο της Οδύσσειας του Ομήρου : «Ως εργάτης θα ήθελα να υπηρετήσω έναν άλλον άνθρωπο. [...] αντί να κυριαρχεί ανάμεσα σε όλους τους νεκρούς νεκρούς». Ωστόσο, ξεκινώντας τουλάχιστον από τον 6ο αιώνα π.Χ., αρχίσαμε να βλέπουμε τη μετά θάνατον ζωή από μια ηθική σκοπιά, με μια διαίρεση των νεκρών μεταξύ δικαίων και αδίκων, που αξίζουν ανταμοιβές ή τιμωρίες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους στη ζωή. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, οι δίκαιοι πήγαιναν σε ένα ευχάριστο μέρος στον Άδη, τα Ηλύσια Πεδία ή τα Τυχερά Νησιά (ή Νήσοι των Ευλογημένων), το ειδυλλιακό βασίλειο του παλιού Κρόνου, που έγινε ο κυρίαρχος αυτής της μετά θάνατον ζωής. Σίγουρα αυτή η νέα αντίληψη για τη μετά θάνατον ζωή ακολούθησε την ανάπτυξη της ιδέας της αθανασίας της ψυχής, ακόμη και την εισαγωγή της έννοιας της μετενσάρκωσης από ορισμένες θρησκευτικές και φιλοσοφικές αιρέσεις.

Ο Ερμής περιβάλλεται από τα πνεύματα του νεκρού που περιμένουν στις όχθες της Στύγας τον Χάροντα για να τους μεταφέρει στο βασίλειο του Άδη. Πίνακας του Adolf Hirémy-Hirschl. 1898. Γκαλερί Belvedere, Βιέννη. Φωτογραφία: Culture-Images / Άλμπουμ

Η επιθυμία να μάθουμε πώς ήταν η μετά θάνατον ζωή για να προσαρμόσουμε καλύτερα την ψυχή μας σε αυτήν ευνόησε την ανάπτυξη ενός από τα πιο συναρπαστικά μοτίβα του ελληνικού πολιτισμού: την κάθοδο στην κόλαση ή την κατάβασις . Η ελληνική λογοτεχνία έχει πολυάριθμες ιστορίες για μυθικούς ή επικούς ήρωες, καθώς και για φιλοσόφους ή σαμανικές φιγούρες, που κατέβηκαν στο βασίλειο του Άδη για να εκπληρώσουν μια αποστολή, να αποκτήσουν θρησκευτικές γνώσεις ή, απλώς, να βιώσουν τη μυστικιστική εμπειρία του θανάτου πριν από το θάνατο. αποκτήσουν πρόσβαση σε προνομιακή γνώση. Μία από τις πιο διάσημες ιστορίες είναι αυτή του τραγουδιστή Ορφέα, μιας μυθικής φιγούρας που αργότερα θα ήταν η προέλευση μιας αίρεσης μυστηρίου, του Ορφισμού, που εξασφάλιζε στους οπαδούς της μια πιο ευτυχισμένη ζωή μετά τον θάνατο. Περιοδεύοντες ήρωες όπως ο Οδυσσέας και ο Αινείας ή θεϊκές μορφές όπως ο Διόνυσος και ο Ήφαιστος έκαναν επίσης αυτό το ταξίδι μετ' επιστροφής από τη μετά θάνατον ζωή .

Ταυτόχρονα, υπήρχαν ημι-θρυλικές φιγούρες που τους αποδίδονταν ειδικές γνώσεις για τον κόσμο της μετά θάνατον ζωής χάρη στην πτήση της ψυχής ή του δαίμονα για να επισκεφτούν αυτές τις περιοχές πριν από την τελευταία τους ώρα. Μεταξύ αυτών είναι ο Abari, ένας μυθικός ιερέας του Υπερβόρειου Απόλλωνα που, σύμφωνα με το μύθο, ταξίδεψε με ένα ιπτάμενο χρυσό βέλος και ήταν φίλος του Πυθαγόρα, και ο Zalmoxis, ή Zalmoxis, ένας Θρακιώτης σαμάνος για τον οποίο λέγονται περίεργες ιστορίες για την κάθοδό του στο τον υπόκοσμο για να αποδείξει ότι ήταν ικανός να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί. Άλλη περίπτωση είναι αυτή του περιηγητή και ποιητή Αριστέα της Προκοννήσου, για τον οποίο λέγεται ότι πέθανε σε χαρτοπωλείο και αργότερα τον είδαν σε διάφορα μέρη. Είπε για τον εαυτό του ότι συνόδευσε τον Απόλλωνα σε ένα πνευματικό ταξίδι μεταμορφωμένο σε κοράκι. Ο φιλόσοφος Πυθαγόρας έκανε επίσης αρκετές καταβάσεις στον άλλο κόσμο μέσω της παραμονής του σε σπηλιές.

 Η υπέροχη γλυπτική ομάδα, έργο του Gian Lorenzo Bernini, απεικονίζει την απαγωγή της Περσεφόνης από τον θεό Άδη, κυβερνήτη του κάτω κόσμου, κάτω από τα μάτια του σκύλου Κέρβερου. 1622. Πινακοθήκη Borghese, Ρώμη

Οι είσοδοι στην κόλαση

Η πίστη στη μετά θάνατον ζωή ήταν τόσο ριζωμένη στην Αρχαιότητα που υπήρχαν πολλές παραδόσεις που τοποθετούσαν την είσοδο στην κόλαση σε συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία. Θα μπορούσαν να ήταν λιμνοθάλασσες, αφού το νερό ήταν το κατ' εξοχήν αγώγιμο στοιχείο, όπως η λίμνη Averno, κοντά στη Νάπολη, που καταλαμβάνει τον κρατήρα ενός εξαφανισμένου ηφαιστείου και της οποίας τα τοξικά αέρια προκάλεσαν το θάνατο πτηνών που προσπάθησαν να φωλιάσουν κοντά της. Θα μπορούσαν επίσης να ήταν ρωγμές στο έδαφος, όπως αυτή που άνοιξε κάτω από τον Πλουτώνιο ή την Πύλη του Πλούτωνα στην Ιεράπολη (στη σημερινή Τουρκία), ή μια σχισμή στη Σικελία, στην αρχαία Έννα, μέσω της οποίας λεγόταν ότι ο Άδης έβγαινε από το μεταθανάτια ζωή για να απαγάγει την Περσεφόνη. Ορισμένες σπηλιές και σπήλαια έχουν επίσης θεωρηθεί πύλες προς την κόλαση, όπως το σπήλαιο Coricia, που βρίσκεται στην πλευρά του
Παρνασσού, κοντά στο ιερό του θεού Απόλλωνα στους Δελφούς, ή τα σπήλαια του ακρωτηρίου Tenaro στην Ελλάδα. Το κατεξοχήν στόμιο της κόλασης στη Δύση ταυτίστηκε με το σπήλαιο της Σίβυλλας στο Cuma, κοντά στη λίμνη Avernus, το μέρος όπου ζούσαν αυτές οι γυναίκες που ήταν σε θέση να προβλέψουν το μέλλον. Στην Αινειάδα του Βιργιλίου , ο Αινείας, με οδηγό την Κουμαία Σίβυλλα, μπαίνει στη σπηλιά για να αποκτήσει πρόσβαση στο βασίλειο του Άδη. 

Αυτές οι σπηλιές που χρησίμευαν ως πέρασμα για τη μετά θάνατον ζωή συχνά βρίσκονταν δίπλα σε σημαντικούς χρησμούς: αυτό της Εφύρας, όπου μια παράδοση αναφέρει ότι ο Οδυσσέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο που εστάλη από τη μάγισσα Κίρκη για να συμβουλευτεί το πνεύμα του μάντη Τειρεσία. το αρχαίο μαντείο της θεάς Γαίας (της Γης) στην Ολυμπία, κάτω από το οποίο άνοιξε μια σχισμή στο έδαφος, σύμφωνα με τον Παυσανία. το μαντείο του Απόλλωνα στο Πτώιο· το μαντείο του Τροφωνίου στη Λεβαδεία, ή το μαντείο της Ηράκλειας Ποντίκας (στη σημερινή Τουρκία), μυθικά τοποθετημένο στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα, στην Ανατολή. Σήμερα υπάρχει μια σπηλιά που ονομάζεται Cehennemagzi (στα τούρκικα «πύλη της κόλασης»).

Η γεωγραφία της μετά θάνατον ζωής 

 Οι πολλαπλές περιγραφές του Άδη από αρχαίους και σύγχρονους συγγραφείς μας επιτρέπουν να αναπαραστήσουμε το έρημο τοπίο της ελληνικής κόλασης, γεμάτο φρικτά μέρη. Αφού μπήκε από οποιοδήποτε από τα υπάρχοντα στόματα της κόλασης, ο νεκρός κατευθύνθηκε προς την όχθη της Στυγός, του ποταμού που περιβάλλει τον κάτω κόσμο και τον οποίο διέσχισε στη βάρκα που οδηγούσε ο Χάροντας. Στην άλλη όχθη η ψυχή συνάντησε τον φύλακα Κέρβερο και τους τρεις κριτές τής μετά θάνατον ζωής. Οι συγγραφείς εξηγούν ότι στην περιπλάνησή τους στον Άδη οι ψυχές συναντούν τρία ποτάμια: τον Αχέροντα ή ποταμό του πόνου, τον Φλεγέθωνα ή ποταμό της φωτιάς και τον Κόκυτο, τον ποταμό των δακρύων. Για να διαχωρίσουμε τον κόσμο μας από τη μετά θάνατον ζωή, υπάρχουν και άλλα καταπληκτικά μέρη, όπως τα νερά του Λήθη, του ποταμού της λήθης , που περιγράφει ο Άγγλος ποιητής Τζον Μίλτον στον Χαμένο Παράδεισο του. Οι ψυχές των δικαίων στέλνονται σε χαρούμενα μέρη όπως τα Ηλύσια Πεδία ή τα Νησιά των Ευλογημένων (ή των Τυχερών Νήσων). Οι μυημένοι στα μυστήρια, που μερικές φορές είχαν ταφεί με οδηγίες να κάνουν το ταξίδι τους, εξασφάλιζαν την ασφαλή άφιξή τους στα Ηλύσια Πεδία επικαλούμενοι το ισχυρό όνομα της Δήμητρας, του Ορφέα ή του Διονύσου. Τελικά ήταν τα Τάρταρα, ένας τόπος αιώνιου βασάνου όπου κατέληξαν οι καταραμένοι.

Ο θάνατος στον ελληνικό κόσμο 

Στην αρχαία ελληνική σκέψη ο θάνατος ενσαρκώθηκε από διάφορες θεότητες. Ο ένας ήταν ο Άδης , ένας θεός του οποίου το όνομα δεν μπορούσε να προφερθεί, γι' αυτό και του δόθηκαν πολλά ευφημιστικά ονόματα, όπως «ο πλούσιος». Ο Θανάτος (μια λέξη που στα ελληνικά σημαίνει ακριβώς «θάνατος») ενσάρκωνε τον μη βίαιο θάνατο. Ήταν ο αδερφός του Ύπνου , του ύπνου, και συμβόλιζε τον οριστικό ύπνο που οδηγεί στο θάνατο. Οι Keres ήταν διαβολικές ιδιοφυΐες που στον Όμηρο ενσαρκώνουν τον βίαιο θάνατο, ειδικά στη μάχη. Υπήρχαν επίσης οι Μοίραι ή Μοίρες, οι τρεις γυναίκες θεϊκής καταγωγής που καθιέρωσαν το πεπρωμένο: καθήκον τους ήταν να υφαίνουν, να κλωθουν και να κόβουν το νήμα της ζωής των ανθρωπων. Ενώ η Κλόθώ φρόντιζε για το γύρισμα και η Λάχεσις καθόρισε το μήκος του νήματος που προοριζόταν για κάθε άνδρα, η Άτροπος ήταν αυτή που προκάλούσε το θάνατο κόβοντας το νήμα της ζωής. Μαζί, σφυρηλατούν τη μοίρα των ανθρώπων, την οποία ούτε οι θεοί μπορούν να αλλάξουν. Τέλος, στις ελληνικές ταφές, δίπλα στον νεκρό τοποθετούνταν ένα νόμισμα (συνήθως οβολός) για τον πορθμεία Χάροντα, ο οποίος μετέφερε τις ψυχές στον άλλο κόσμο. Στην περίπτωση των μυημένων, έφεραν μαζί τους οστά ή χρυσές πλάκες με σημάδια για τη μετά θάνατον ζωή. Στη φωτογραφία, ένας πίνακας του 16ου αιώνα του Φραντσέσκο Σαλβιάτι που διατηρείται τώρα στο Palazzo Pitti, στη Φλωρεντία: οι τρεις Moirai απεικονίζονται ως ηλικιωμένες γυναίκες που ετοιμάζονται να κόψουν το νήμα. Φωτογραφία: Akg / Άλμπουμ

Η άφιξη στην κόλαση 

Από τον τάφο, οι ψυχές του νεκρού περιπλανήθηκαν στην πόρτα της μετά θάνατον ζωής, που βρίσκεται σε μια λιμνοθάλασσα, σε μια σπηλιά ή σε μια σχισμή στο έδαφος. Οδηγήθηκαν από τον θεό Ερμή, ο οποίος εκτελούσε τη λειτουργία του ως ψυχόπομπος , ή «αγωγός των ψυχών», και ο οποίος, ως θεός του κατωφλιού, δεν μπορούσε να περάσει την πόρτα του κολαστικού βασιλείου. Στη συνέχεια, οι ψυχές έπρεπε να διασχίσουν τον ποταμό Στύγα με τη βάρκα που οδηγούσε ο φέρι ντυμένος με κουρέλια Χάροντας, στον οποίο έπρεπε να πληρώσουν μια προσφορά. Κάποιος ξέφυγε από αυτή την ατυχή πληρωμή, όπως ο Ηρακλής, που όταν κατέβηκε στον κάτω κόσμο ανάγκασε τον Χάροντα να τον μεταφέρει με τη δύναμη των χτυπημάτων. Στην εικόνα, The Boat of Charon , πίνακας του 20ου αιώνα του José Benlliure. Ο συγγραφέας αναπαριστά τον πορθμέα ως έναν σκελετωμένο γέρο, με γκρίζα και δασύτριχα γένια, ενώ ο ίδιος κρατά το κουπί. στο μύθο ήταν οι ψυχές που έσπρωχναν τη βάρκα. 

Φωτογραφία: San Pio V Museum, Valencia / Bridgeman / Aci

Η τελική κρίση 

 Μόλις έφτασαν στον Άδη, οι ψυχές έπρεπε να παρουσιαστούν ενώπιον των τριών κριτών της μετά θάνατον ζωής, όλοι γιοι του Δία: τον Αιακό, τον Μίνωα και τον Ραδάμαντα. Η κρίση της ψυχής έστειλε τον καθένα στο δικό του πεπρωμένο. Ο Κρητικός βασιλιάς Μίνωας προήδρευσε στην αυλή ως διάσημος νομοθέτης που εξέδωσε θεόπνευστους νόμους. Η δικαιοσύνη του είναι παροιμιώδης, όπως η σκληρότητα του αδελφού του Ρανταμάντε. Ο Αιακός ήταν πιο γλυκός και πιο σπλαχνικός, θεωρούμενος ο πιο ελεήμων. Σε περίπτωση αμφιβολίας όμως μεταξύ καταδίκης και αθώωσης, ο Μίνως αποφάσιζε. Σύμφωνα με μεταγενέστερο μύθο, ο Ραδάμας έκρινε τις ψυχές των βαρβάρων και ο Αιακός τις ψυχές των Ελλήνων, ενώ ο Μίνωας είχε το προνόμιο να δώσει την αποφασιστική ψήφο. Τον 19ο αιώνα, ο Gustave Doré δημιούργησε αυτόν τον ανησυχητικό πίνακα στον οποίο εμφανίζονται οι τρεις μεγάλοι κριτές της μετά θάνατον ζωής: ο Μίνωας, ο Rhadamas και ο Αιακός, καθισμένοι στο θρόνο και έτοιμοι να κρίνουν τις μυριάδες φοβισμένες και απελπισμένες ψυχές που συνωστίζονται στα πόδια τους. 

Μουσείο Καλών Τεχνών, Λα Ροσέλ. Φωτογραφία: Bridgeman / Aci

Οι φοβερές κολασμένες θεότητες  

Οι Έλληνες αντιλήφθηκαν το βασίλειο του Άδη ως ένα σκοτεινό και σκοτεινό μέρος. Δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος ο όρος Άδης αρχικά σήμαινε «αόρατος». Κυβερνήτης του ήταν ο ομώνυμος θεός Άδης, ο οποίος μετά τη νίκη των Ολύμπιων θεών επί των Τιτάνων μοιράστηκε την κυριαρχία του κόσμου με τα δύο αδέρφια του: τον Δία που είχε τον ουρανό και τον Ποσειδώνα που είχε τη θάλασσα. Ο Άδης ήταν ο απόλυτος βασιλιάς του κάτω κόσμου. Δεν γνωρίζει τη δικαιοσύνη του Δία, αλλά βασιλεύει δεσποτικά στον κάτω κόσμο δίπλα στη σύζυγό του Περσεφόνη, επίσης με πέτρινη καρδιά, την οποία απήγαγε αφού γοητεύτηκε από την ομορφιά της. Η νεαρή γυναίκα ήταν κόρη της θεάς της γεωργίας, Δήμητρας, αδερφή του μονάρχη της κολάσεως. Για να πραγματοποιήσει το σχέδιό του, ο Άδης βγήκε από την κόλαση πάνω σε ένα άρμα που το σέρνουν τέσσερα άλογα μαύρα σαν τη νύχτα. Αντιμέτωπος με τις διαμαρτυρίες της Δήμητρας, ο Δίας κανόνισε να επιστρέψει η Περσεφόνη στη γη για μερικούς μήνες κάθε χρόνο για να παρηγορήσει τη μητέρα της, μια συσκευή διανομής δημητριακών. Αυτό το μετ' επιστροφής ταξίδι στη μετά θάνατον ζωή συμβόλιζε, στην ελληνική μυθολογία, τα μυστήρια του θανάτου και της ανάστασης της Φύσης. Στον Άδη κατοικούσαν και οι Ερινύες , ο Άλεκτος, η Τισιφόνη και τα Μέγερα , οι οποίοι καταδίωκαν ιδιαίτερα όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα αίματος κατά της οικογένειάς τους. Ήταν επίσης γνωστοί ως Ευμενίδες, «καλοπροαίρετοι», ένας ευφημισμός για να μην προφέρεται το όνομα αυτών των φρικτών πλασμάτων. Ως κολασμένες θεότητες, οι Ερινύες τιμωρούσαν τις κακές ψυχές στη μετά θάνατον ζωή. Ζούσαν στο Έρεβος, το πιο σκοτεινό μέρος στον κάτω κόσμο, και ήταν βίαιες θεότητες που γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού. Στον πίνακα του Arnold Böcklin, τα τρία τρομερά πλάσματα καραδοκούν κοντά σε κάποιον που μόλις έχει διαπράξει ένα έγκλημα. Πρόθεσή τους είναι να βασανίσουν τον δράστη μέχρι να βρει κάποιον ικανό να τον εξαγνίσει για την πράξη που διέπραξε. 

1870. Schack Galerie, Μόναχο. Φωτογραφία: Bpk ​​/ Scala, Φλωρεντία

Τα Τάρταρα, όπου υποφέρουν οι καταραμένοι 

 Η Θεογονία του Ελληνικού Ησιόδου περιγράφει τον Τάρταρο ως μια αφηρημένη θεότητα από την αρχή του χρόνου, ίσως κληρονόμο του αρχέγονου χάους. Μεταγενέστερες πηγές είδαν τον Τάρταρο ως μια ατελείωτη άβυσσο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον κάτω κόσμο. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Κρόνος ανέβηκε στο θρόνο του σύμπαντος αφού ανέτρεψε τον πατέρα του Ουρανό, πέταξε τους γιους του τελευταίου, τους Κύκλωπες και τους Εκατόνχηρες (γίγαντες με ένα μάτι και εκατό χέρια αντίστοιχα) στον Τάρταρο. Αργότερα, ο Δίας, γιος του Κρόνου, τους έσωσε από αυτή την απεχθή εξορία για να μπορέσουν να πολεμήσουν μαζί του εναντίον των Τιτάνων, που υποστήριξαν τον πατέρα του Κρόνο, και έτσι να αποκτήσουν το παγκόσμιο στέμμα. Όταν οι Ολύμπιοι θριάμβευσαν, έριξαν τους αλυσοδεμένους Τιτάνες στη σκοτεινή άβυσσο του Τάρταρου και όρισαν τους Εκατόνχηρες να ενεργούν ως δεσμοφύλακες. Αφού νίκησε το τέρας Τυφών, ο Δίας  τόν περιορισε επίσης στον Τάρταρο. Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς είδαν τον Τάρταρο ως έναν τόπο βασανιστηρίων στη μετά θάνατον ζωή, παρόμοιο με τη χριστιανική κόλαση;. Για τον Πλάτωνα, αυτό ήταν το μέρος όπου οι ψυχές κρίθηκαν από τους τρεις κριτές του κάτω κόσμου και έλαβαν την τιμωρία τους. Αυτό ήταν συχνά τρομερό, όπως στην περίπτωση του Τάνταλου, δολοφόνου του γιου του: ήταν αιώνια πεινασμένος και διψασμένος και, παρόλο που ήταν βυθισμένος στο νερό μέχρι το λαιμό του, υποχώρησε όταν προσπάθησε να πιει, ενώ ένα φορτωμένο κλαδί κρεμόταν. πάνω από το κεφάλι του από φρούτα που απομακρύνθηκαν όταν προσπάθησε να φάει. Στην Αινειάδα , η Ήρα κατεβαίνει στον κάτω κόσμο για να ξεσηκώσει τις Ερινύες ενάντια στον Τρώα Αινεία, αφού η θεά είναι εχθρός του λαού του. Ο Γιαν Μπρίγκελ ο Πρεσβύτερος αναπαριστά την κάθοδο της Ήρας στον κάτω κόσμο σε αυτόν τον πίνακα, στον οποίο ξεχωρίζει το ζοφερό και τρομακτικό περιβάλλον του τόπου, γεμάτο ψυχές που πονούν. 1592. Πινακοθήκη της Δρέσδης. Φωτογραφία: Bridgeman / Aci

Παραδειγματικές αιώνιες τιμωρίες 

Μεταξύ 1548 και 1549 ο Τιτσιάν απεικόνιζε στον πίνακα στα δεξιά τη φοβερή τιμωρία στην οποία καταδικάστηκε ο πανούργος Σίσυφος, που είχε τολμήσει να εξαπατήσει ακόμη και τον κολασμένο θεό. Καταδικάστηκε να σπρώξει έναν τεράστιο ογκόλιθο στην κορυφή ενός λόφου, μόνο για να πέσει και να ξαναρχίσει από την αρχή. Το έργο, στην εικόνα στα αριστερά, βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο, στη Μαδρίτη. Αντίθετα, ήταν ο Jules-Élie Delaunay που απεικόνισε την αιωνιότητα του Ixion. Ήδη ένοχος για τη δολοφονία του πεθερού του, βασιλιά Δειονέα, ο Ιξίων, βασιλιάς των Λαπίθων, είχε τιμωρηθεί  από τον Δία όταν ερωτεύτηκε την Ήρα, τη σύζυγο του πατέρα των θεών. Ο τελευταίος, έξαλλος, τιμώρησε τον ένοχο δένοντάς τον σε έναν τροχό φωτιάς που περιστρεφόταν ασταμάτητα και τον πέταξε στα Τάρταρα, μαζί με τους μεγάλους εγκληματίες. Ο πίνακας, που χρονολογείται από το 1876, σώζεται σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών στη Νάντη.

Φωτογραφία: Sisyphus: Album / Ission: Bridgeman / Acis

Ήρωες που επιστρέφουν από τον Άδη 

Υπάρχουν αρκετοί μύθοι που μιλούν για τους ατρόμητους ήρωες που κατάφεραν να διεισδύσουν στον Άδη, είτε ήταν για εντολή, για αγάπη είτε για να φέρουν εις πέρας μια ειδική αποστολή. Ο Οδυσσέας ήρθε σε επαφή με το βασίλειο του σκότους για να συμβουλευτεί την ψυχή του μάντη Τειρεσία και να αναζητήσει τον δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα του. Στον κάτω κόσμο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του κατέβηκε και ο μεγάλος ήρωας της λατινικής λογοτεχνίας Αινείας. Από την πλευρά του, ο Ηρακλής επισκέφθηκε τον Άδη για να ολοκληρώσει πολλές αποστολές, η πιο διάσημη από τις οποίες ήταν η σύλληψη του Κέρβερου, του ζοφερού φύλακα της κόλασης, που επιβλήθηκε στον ήρωα ως ο ενδέκατος άθλος από τον βασιλιά Ευρυσθέα και αφηγήθηκε ο Όμηρος στην Ιλιάδα . Ο ίδιος ο Άδης προσπάθησε να εμποδίσει την πρόσβαση στον ήρωα, αλλά τραυματίστηκε στον ώμο και χρειάστηκε να μεταφερθεί στον Όλυμπο για θεραπεία. Κάποια ταξίδια στην κόλαση είχαν σκοπό να λυτρώσουν έναν καταδικασμένο άνθρωπο. Για παράδειγμα, ο Ηρακλής κατάφερε να σώσει την πριγκίπισσα Άλκηστη από τον Άδη , η οποία είχε συμφωνήσει να πεθάνει στη θέση του συζύγου της, Άδμητου. Ο Θησέας και ο Πειρίθους, από την πλευρά τους, μπήκαν στη μετά θάνατον ζωή με σκοπό να απαγάγουν την Περσεφόνη, αλλά αιχμαλωτίστηκαν και ο Ηρακλής έπρεπε να σπεύσει για να τους ελευθερώσει. Γιος της μούσας Καλλιόπης, ο Ορφέας μπήκε στον Άδη αναζητώντας τη γυναίκα του Ευρυδίκη, η οποία πέθανε από δάγκωμα φιδιού. Συγκινημένες από το λυπηρό τραγούδι του συζύγου της, οι κολασμένες θεότητες επέτρεψαν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει στη ζωή, αλλά με έναν όρο: κατά την επιστροφή της ο Ορφέας να μην γυρίσει ποτέ πίσω για να την κοιτάξει. Στον πίνακα του, ο Jean-Baptiste Corot απεικονίζει το ζευγάρι που έχει διασχίσει τον ποταμό Styx και βρίσκεται στα πρόθυρα της εξόδου από τον κάτω κόσμο, αλλά ο Ορφέας δεν θα μπορέσει να αποφύγει να στραφεί προς την αγαπημένη του και με αυτόν τον τρόπο θα τη χάσει για πάντα. 

1861. Μουσείο Καλών Τεχνών, Χιούστον. Φωτογραφία: Bridgeman / Aci

 

David Hernández de la Fuente

 «L’INFERNO DEI GRECI, IL VIAGGIO DELLE ANIME NELL'ALDILÀ» - Inchiostronero (www-inchiostronero-it.translate.goog)


ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 10

Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν·

μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν.

ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν.

τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι.

Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς·

ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν·

ἢ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν.

ἀλλὰ τί λέγει; ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν.

ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ·

καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.

λέγει γὰρ ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.

οὐ γὰρ ἔστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·

πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.

πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;

πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; καθὼς γέγραπται· ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά!

Ἀλλ᾿ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;

ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ.

ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.

ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει· ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς.

Ἡσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει· εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι.

πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει· ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα.