Baarhuefer
| Baarhuefer | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Giraff (Giraffa camelopardalis) | ||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Wüsseschaftlige Name | ||||||||||||
| Artiodactyla | ||||||||||||
| Owen, 1848 | ||||||||||||
| Underordnig | ||||||||||||
|
D Baarhuefer, au Baarzeechigi Huefdier oder Baarzeecher (Artiodactyla oder Paraxonia), si in dr klassische biologische Süstematik en Ornig vo de Süüger (Mammalia). Es handlet sich um Dier, wo vor allem Pflanze frässe, wo im Geegesatz zu de Umbaarhuefer mäistens dur e graadi Zaal vo Zeeche (zwäi oder vier) charakterisiert si. Zu dere Grubbe ghööre e baar vo de wirtschaftlig bedütendste Süügergrubbe wie Rinder, Söi, Kameel, Gäisse und Schoof, aber au anderi bekannti Dier wie Giraffe, Flusspfärd, Hirsch oder Antilope. Dank molekulare Undersuechige isch s zimlig sicher, ass d Baarhuefer parafületisch in Bezug uf d Waalfisch si. Das häisst, ass e baar Grubbe (bsundrigs d Flusspfärd) nööcher mit de Waalfisch as mit de übrige Verdräter vo dere Ornig verwandt si. Modärni fülogenetischi Süstematike fasse doorum d Baarhuefer und d Waal zum ene gmäinsame Taxon Cetartiodactyla zämme. D Baarhuefer si also e „Formtaxon“ – e Grubbe, wo zwar käi süstematischi Äinhäit bildet, aber dur gmäinsami Merkmol charakterisiert wird.
D Baarhuefer cha mä in vier Underornige iidäile:
- Die Söiartige (Suina) bestöön us de Ächte oder Altwältlige Söi und de Naabelsöi oder Pekaris.
- D Flusspfärd ghööre in en äigeni Underornig, d Cetancodonta.
- D Kameel – die nöiwältlige Arte iigschlosse – si die äinzige rezänte Verdräter vo dr Underornig vo de Schwielesooler (Tylopoda).
- D Döier (Ruminantia) bestöön under anderem us Giraffeartige, Hirsch und Horndrääger, wo zum Bischbil d Rinder, Gäisseartige und Dier, wo as Gazälle und Antilope bezäichnet wärde.
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Hubert Hendrichs: Artiodactyla (Paraxonia), Paarhufer. In: Wilfried Westheide, Reinhard Rieger (Hrsg.): Spezielle Zoologie. Teil 2: Wirbel- oder Schädeltiere. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg – Berlin 2004, S. 608–630, ISBN 3-8274-0307-3.
- Thomas S. Kemp: The Origin & Evolution of Mammals. Oxford University Press, Oxford 2005, 331 Seiten, ISBN 0-19-850761-5.
- Kenneth D. Rose und David Archibald: Rise of Placental Mammals: Origins and Relationships of the Major Extant Clades. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005, ISBN 0-8018-8022-X (vorwiegend Systematik und Stammesgeschichte)
- Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. 3. Ausgabe. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
- Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. The Johns Hopkins University Press, Baltimore 1999, 2015 Seiten, ISBN 0-8018-5789-9.
Weblingg
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Commons: Paarhufer – Sammlig vo Multimediadateie- Artiodactyla und Cetartiodactyla auf Animal Diversity Web (allgemeini Informazioone)
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Paarhufer“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |