Bormo

De Bormo oder Borvo isch en Hailgott vo de Kelte gsii, bsundrigs vo de Lingone isch er vereert wore. Er werd mitem römische Apollo gliichgsetzt. De Name isch Gallisch und bedütet »Haisse« (ir. berbaim »choche«), wel er bsundrigs a haisse Thermalquele verert woren isch.

Vereerig

Er isch zäme mit de Göttin Damona a de Orte Aquae Bormonis (hüt: Bourbon-Lancy; Dép. Saône-et-Loire), Bourbonne-les-Bains (Dép. Haute-Marne) und Entrains-sur-Nohain (Bourgogne) verert wore. Im Kurort Aix-les-Bains werd er oni d Damona gnennt. E Nebeform vom Paar bildet de Bormanus und d Bormana. Well all die Erwäänige imene enge Piet verbraitet sind, isch es sicher, as de Apollo Bormo/Borvo und d Damona, wie au de Bormanus und d Bormana nu lokali Variante vom Apollo Grannus und de Sirona sind.

Büecher

• Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur. Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-46601-5