Makrian
De Makrian (lat. Macrianus) isch en alamannische Gaukini (rex) im 4. Johrhundert gsii, wo zäme mit sim Brueder Hariobaud im Grenzgibiet zu de Burgunder gherrscht het, aso öppe im Mündigsgibiet vo Joogst und Kocher. Öb er identisch isch mitem Makrian, wo König vode Bukinobante gsii isch, blibt umstritte. Es schint aber, dass de Makrian die andere Gaukönige öberlebt het und so sis Gibiet het chöne bis zude Bukinobante uusdeene.
Wo de Julian im Joor 359 de Rhii öberschritte het, hend de Makrian und sin Brüder Hariobaud bi Capellati-Palas en Fridesvertrag mit de Römer gschlosse.
Im Joor 370 het de Kaiser Valentinian I. sich mit de Burgunder verbündet, wo im Maintal gsidlet hend, um de Makrian vo zwo Siite azgriiffe. Doch wo de Kaiser im Joor 372 öber de Rhii isch, um de Makrian z fange, sind d Burgunder nöd uftaucht und de Kaiser het wider müese zruggchere, aber es ischem glunge de Makrian i d Flucht z tribe. De Valentinian het den de Fraomar as König öber d Bukinobante igsetzt. Well aber de ganzi Gau i Urue verwüestet worden isch, isch de Fraomar uf Britanie abkommandiert worde und de Makrian het sich wider as König chöne bhopte. Im Joor 374 het de Valentinian um Fride bete und de Makrian isch denn bis zu sim Tod e verlässliche Bundesgnoss gsi. Er isch öppe um 380 im Kampf gege de Frankefürst Mallobaudes gfalle.
Quelli
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Ammianus Marcellinus 18,2,15-18; 28,5,8-13; 29,4,2-7; 30,3,3-7; 30,7-11
Litratur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Helmut Castritius: Macrianus. In: Reallexikon der Germanischen Altertumskunde. Band 19, S. 90–92. (Online-Version)
- Karlheinz Fuchs, Martin Kempa, Rainer Redies: Die Alamannen. Ausstellungskatalog. Theiss, Stuttgart 2001 ISBN 3806215359
- Dieter Geuenich: Geschichte der Alemannen. Kohlhammer, Stuttgart 2004 ISBN 3170182277 / ISBN 3170120956