V-2-vuurpyl

V-2-vuurpyl
	; Peenemünde-Museum se replika van 'n V-2
Tipe	onbemande geleide ballistiese vuurpyl
Oorsprong	Nazi-Duitsland
Diensgeskiedenis
In gebruik	1944–1952
Gebruik deur	Tweede Wêreldoorlog Wehrmacht; SS; Naoorlogs: Verenigde Koninkryk; Verenigde State; Sowjetunie;
Produksiegeskiedenis
Ontwerper	Heeresversuchsanstalt Peenemünde
Vervaardiger	Mittelwerk GmbH
Koste per eenheid	100 000 RM in Januarie 1944, 50 000 RM in Maart 1945
Vervaardig	16 Maart 1942–1945 (Nazi-Duitsland); sommige naoorlogse gebruikers
Spesifikasie
Massa	12 500 kg
Lengte	14 m
Diameter	1,65 m
Vulsel	1 000 kg; Amatol (plofbare gewig: 910 kg)
Ontstekings-; meganisme	Impak
Operasionele; bereik	320 km
Dryfmiddel	3 810 kg 75% etanol; 25% water; 4 910 kg vloeibare suurstof
Vlerkwydte	3,56 m
Vlieghoogte	88 km maksimum hoogte op langafstandbaan; 206 km maksimum hoogte wanneer vertikaal afgevuur
Snelheid	Maksimaal: 5 760 km/h; By impak: 2 880 km/h
Leistelsel	Gyroskope om rigting te bepaal; Müller-tipe hangende gyroskopiese versnelling vir die afsny van enjins op die meeste gebruikte vuurpyle
Lanseerplatform	Mobiele (Meillerwagen)

Die V-2 was die eerste onbemande geleide ballistiese vuurpyl. Die A-4 (Aggregat 4), later hernoem na V2, was die opvolger van die V-1. Die hoofmotor van die vuurpyl het metanol en vloeibare suurstof as brandstof gebruik. Die brandstofpompe is aangedryf met waterstofperoksied en natriumpermanganaat.

'n V-2 kon 'n maksimum hoogte van 83 tot 93 km bereik en het 'n reikafstand van tussen 321 en 362 km gehad. Die plofkop het bestaan uit Amatol Fp60/40, het ongeveer 738 kg geweeg en kon 'n hele blok huise in een slag vernietig. Net voor dit opgestyg het, het die V-2 sowat 4 040 kg geweeg. Die vuurpyl het een swaarteversnelling met opstyging bereik wat mettertyd toegeneem het tot met 8 swaarteversnellings net voor die motor afgeskakel is. Die vuurpyl het 'n valsnelheid van 3 600 km/h bereik en het sy teiken getref teen drie keer die spoed van klank.

Die vuurpyl is vir die eerste keer in operasionele gebruik geneem op 8 September 1944; met Parys en Londen as teikens. Die V2-offensief het geduur vanaf September 1944 tot en met Maart van 1945. In hierdie periode is meer as 3 000 vuurpyle afgevuur. Die gebied rondom Londen is deur meer as 500 V2's getref en 'n paar honderd het verder weg neergekom. Londen en Antwerpen was eers belangrike teikens maar daar is ook vele V2's op Ipswich en Norwich asook op die Geallieerde besette dele van België, Frankryk, Nederland en op die ou einde selfs op besette dele van Duitsland.

Aandrywing

Die hoofmotor se brandstof het bestaan uit 'n mengsel van alkohol (75% etanol en 25% water) en vloeibare suurstof. Die stelsel het ongeveer 250 kN se stukrag met opstyging en sowat 725 kN se stukrag teen sy topsnelheid gelewer. Die vuurpylmotor het vir ongeveer 70 sekondes lank gebrand en die V2 het 'n topsnelheid van 1 341 meter per sekonde bereik.

Die V2 se motor het 'n groot hoeveelheid brandstof in die verbrandingskamer ingepomp deur middel van twee brandstofpompe wat deur 'n enkele gasturbine aangedryf is. Die gasturbine het teen 5000 toere per minuut gedraai en het twee spesiale brandstowwe gebruik: natriumpermanganaat (20%) en waterstofperoksied (80%); waarvan daar sowat 130 liter in 'n klein tenk gestoor is. Die vloeistof is uit die tenk uitgedruk deur saamgeperste stikstof wat in 'n gasbottel gestoor is. Die versterkte raam was 'n baie belangrike deel van die motor se ontwerp. Dit kon 250 kN se stukrag weerstaan maar was tog baie lig gewees.

Geleiding

Die V2 se geleiding het bestaan uit 'n gevorderde giroskopiese stelsel wat seine na die aërodinamiese stuurvinne en lemme in die uitlaat van die verbrandingskamer gestuur het. Van die V2 vuurpyle kon vanaf die grond gelei word deur 'n radiostraal wat op die missiel gerig was. Slegs sowat 25% van die V2's het oor die gevorderde geleidingstelsel beskik; die meerderheid was voorsien van 'n growwe meganiese stelsel. Hierdie vuurpyle se akkuraatheid was beperk en kon teen die vuurpyl se maksimum reikafstand enige plek binne 'n radius van 7 tot 17 km van die teiken af land. Die wapen was dus slegs geskik vir gebruik teen digbevolkte gebiede. Die wapen se akkuraatheid was aanmerklik beter op korter afstande.

Gebruik in die Tweede Wêreldoorlog

Die eerste V2 het op die 7^de Oktober 1944 te Brasschaat geval. Byna 1 300 V2's is op Antwerpen afgevuur en het duisende sterftes tot gevolg gehad. In Engeland is meer as 2 700 sterftes deur meer as 1 100 V2's veroorsaak wat hoofsaaklik vanaf Den Haag afgevuur is. In totaal as daar ongeveer 10 000 vuurpyle gebou waarvan tussen 3 000 en 4 000 tydens die Tweede Wêreldoorlog afgevuur is. Die vuurpyle is grotendeels met behulp van slawe-arbeid gebou in 'n ondergrondse fabriek, Mittelbau-Dora te Nordhausen waar die V1 en die Wasserfall ook vervaardig is.

Verwysings

↑ Kennedy, Gregory P. (1983). Vengeance Weapon 2: The V-2 Guided Missile. Washington, DC: Smithsonian Institution Press. pp. 27, 74.
↑ 10% van die Mittelwerk se vuurpyle het 'n geleidingsbalk vir afsny gebruik.
↑ Neufeld, Michael J (1995). The Rocket and the Reich: Peenemünde and the Coming of the Ballistic Missile Era. New York: The Free Press. pp. 73, 74, 101, 281. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Oktober 2019. Besoek op 15 November 2019.

Verdere leeswerk

Cornwell, J., Hitler's scientists. Science, war and the devil's pact, Londen, Viking, 2003

Eksterne skakels

[Kennedy-1] Kennedy, Gregory P. (1983). Vengeance Weapon 2: The V-2 Guided Missile. Washington, DC: Smithsonian Institution Press. pp. 27, 74.

[2] 10% van die Mittelwerk se vuurpyle het 'n geleidingsbalk vir afsny gebruik.

[Neufeld-3] Neufeld, Michael J (1995). The Rocket and the Reich: Peenemünde and the Coming of the Ballistic Missile Era. New York: The Free Press. pp. 73, 74, 101, 281. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Oktober 2019. Besoek op 15 November 2019.

[1]

[2]

[3]