Surrogaatmoederskap
Surrogaatmoederskap is ’n reëling, wat dikwels deur ’n regsooreenkoms ondersteun word, waarvolgens ’n vrou (die surrogaatma) instem om die lewe aan ’n kind te skenk vir ’n ander mens of mense, wat dan ná die geboorte die kind se ouer(s) sal word.
Mense sal van ’n surrogaatma gebruik maak as swangerskap medies onmoontlik is, dit te gevaarlik vir ’n ma is om ’n kind te hê of ’n man of ’n manlike paartjie ’n kind wil hê.
Met surrogaatmoederskap kan geldelike vergoeding betrokke wees of nie. Die wette oor en koste aan surrogaatmoederskap wissel baie van regsgebied tot regsgebied en skep soms probleme met reëlings tussen mense van verskillende lande of deelstate. Paartjies wat ’n surrogaatma wil gebruik waar dit onwettig is, reis soms na ’n gebied waar dit wel wettig is. In sommige lande word surrogaatmoederskap net toegelaat as geen geld van hande verwissel nie. Dit moet dus onbaatsugtig wees en nie vir kommersiële doeleindes nie.
In Suid-Afrika
[wysig | wysig bron]
Die Suid-Afrikaanse Kinderwet van 2005 (wat in 2010 van krag geword het) stel die suurogaatma en voorgenome ouers in staat om hulle surrogaatooreenkoms selfs voor bevrugting deur die Hooggeregshof te laat wettig. Dit maak die voorgenome ouers van die begin van die proses af die kind se wettige ouers – hoewel ’n surrogaatma wat die kind se genetiese ouer is, tot 60 dae ná die geboorte van besluit kan verander. Volgens die wet mag enkelinge of gay paartjies ook van ’n surrogaatma gebruik maak.[1] Die surrogaatma mag nie vir haar diens betaal word nie, maar haar mediese en ander koste met betrekking tot die bevalling mag gedek word.
As daar net een voorgenome ouer is, moet hy of sy geneties aan die kind verwant wees. As daar twee ouers is, moet albei geneties aan die kind verwant wees, tensy dit fisiek onmoontlik is weens onvrugbaarheid of geslag (soos met ’n paartjie van dieselfde geslag). Die voorgenome ouer(s) moet fisiek nie in staat wees om self ’n kind te hê nie. Die surrogaatma moes minstens een keer tevore swanger gewees en die lewe geskenk het, en moet minstens een kind hê wat nog leef.
Die surrogaatma het die reg om die swangerskap eensydig te laat beëindig, maar sy moet die voorgenome ouers raadpleeg en inlig; as sy dit om niemediese redes laat beëindig, kan sy verplig word om enige mediese vergoeding wat sy ontvang het, terug te betaal.[2]
Enige ooreenkoms wat nie aan die bepalings van die wet voldoen nie, is ongeldig en die kind sal dan geag word as dié van die vrou wat die lewe aan hom of haar geskenk het.[3]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Christie, Annabel Geargiveer 1 Desember 2017 op Wayback Machine, "South Africa shows a way to ensure more predictability in surrogacy arrangements," BioNews, 9 Januarie 2012. Besoek op 1-11-2012
- ↑ South Africa Children's Act of 2005 Geargiveer 5 Oktober 2019 op Wayback Machine, Chapter 19 (ss292-303). Besoek op 1-11-2012
- ↑ Surrogaatskap Geargiveer 27 November 2019 op Wayback Machine op Solidariteit. Besoek op 27 November 2019.
Bronne
[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse artikels Surrogacy en Surrogacy laws by country
