Dwarsgemonteerde enjin
'n Dwarsgemonteerde enjin is 'n enjin in 'n voertuig gemonteer sodat die enjin se krukas loodreg is met die lang as van die voertuig. Baie moderne voorwieldryfvoertuie gebruik hierdie enjinuitleg. (Die meeste agterwieldryfvoertuie gebruik 'n longitudinale enjin opset, waar die enjin se krukas parallel is met die lang as van die voertuig, behalwe vir 'n paar agter-mid-enjinvoertuie, wat gebruik maak van 'n dwarsenjin op 'n transas gemonteer agter in plaas van aan die voorkant.)
Die eerste suksesvolle dwarsenjinmotors was die tweesilinder DKW "Front"-reeks van motors, wat die eerste keer verskyn het in 1931. Na die Tweede Wêreldoorlog, het SAAB die opset in hul eerste model, die Saab 92, in 1947 gebruik.[1] Die reëling was ook gebruik vir Borgward se Goliat- en Hansa-merk motors en in 'n paar ander Duitse motors. Dit was egter eers met Alec Issigonis se Mini, wat deur die British Motor Corporation bekend gestel is in 1959, dat die ontwerp lof toegeswaai is. Issigonis het die kar se ratkas in die oliebak van die enjin geinkorporeer, en daarmee 'n aandryfeenheid vervaardiging wat smal genoeg was om dwars in 'n motor wat net vier voet (1,2 m) wyd was te installeer. Tesame met die veel groter binneruim wat die uitleg meebring (die hele aandrywing beslaan net 20 persent van die motor se lengte) het die Mini 'n ware alternatief vir die konvensionele klein familiemotor geword.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Robson 2010, p. 17.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
